Μια τέλεια ανάμνηση και εμπειρία!

Ήρθε η ώρα μετα από σχεδόν 5 μήνες που γέννησα να σας διηγηθώ τη δεύτερη ιστόρια τοκετού μου!

Η δεύτερη εγκυμοσύνη για μένα ήταν αρκετά δύσκολη… Πρώτον γιατί είχε υπάρξει πιο πρίν δυστύχως μία παλίνδρομη κύηση και φοβόμουν πάρα πολύ και δεύτερον γιατί κοντά στον 5ο μήνα η πίεση μου άρχισε να παίρνει την ανιούσα… Ευτύχως όλα καλά, ρυθμίστηκε με αυστηρή διατροφή χωρίς αλάτι.

ΠΗΤ είχα στις 23/3/2014. Καθώς λοιπόν είχα μπει στο μήνα μου, με είχε πιάσει μανία να είναι έτοιμο το σπίτι και να έχω τελειώσει με όλες τις «βαριες» δουλειές πριν γεννήσω.

15/3/2014 απόγευμα πάω η κυρία να καθαρίσω το μπαλκόνι, εκεί που καθάριζα τσουπ τρώω και μία γλίστρα όλη δικια μου, σκάω κάτω σαν καρπούζι! (νομίζω πάντως πως βοήθησε αρκετα)

Μετά απο το πέσιμο τα παρατάω όλα, πάω ξαπλώνω και αρχίζει ο μίκρος να κουνιεται και να κλωτσάει… Οπότε λέω, καλά είμαστε ευτυχως.

Ξαπλώνουμε με το σεζυγο λοιπον να κοιμηθούμε… Ξυπνάω κατά τις 4 με πονάκια… Λεω «Μπααααα η ιδέα μου θα είναι» Σηκώνομαι από το κρεβάτι πάω ανοίγω υπολογιστη και ξεκιναω κ χαζεύω στο fb. Τα πόνακια να συνεχίζουν… Πάω ξυπνάω τον άντρα μου του λέω…

-Πονάω

-Που πονας; (τον σκοτώνεις; :P)

-Πλάκα μου κάνεις; Στην κοιλια.

-Ξάπλωσε, θα σου περάσει

Ο καημενος είχε γυρίσει 12 παρά από τη δουλειά και ήταν κατάκοπος.

Ξαπλώνω λιγο αλλά τίποτα, τον σηκώνω παλι στις 5..

Πονάωωω!!

Μου λέει «Παρε τη γιατρό τηλέφωνο..» Εγώ να σκέφτομαι Κυριακάτικα 5 η ώρα το πρωί.. Να την πάρω; Και αν τελικα δε γεννάω;

Κοίταω το ρολόι και συνειδητοποίω πως μου έρχονται πόνοι κάθε 4λεπτά… Την παίρνω τηλέφωνο, μου λέει «Πήγαινε στην κλινική να σε δουν και θα με πάρουν τηλέφωνο«

Παίρνω τη μητέρα μου να έρθει να κρατήσει την κόρη. Μπαίνω και για το μπανάκι μου, βάζω και τα τελευταία πράγματα στη βαλιτσούλα μου και βουρρρρρ για το μαιευτήριο.

Με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο και συνάμα να μου παίρνουν και το ιστορικο. Μετά απο λίγο γυρνάει μία μαία και μου λέει «Γεννάς!» Ξεκινάνε την ετοιμασια.. Και εκεί που είμαι έτοιμη έγω με τη ρομπίτσα μου να με πάνε στην αίθουσα ωδυνών, έρχεται η προισταμένη και λέει «Πού την πάτε την κοπέλα; Ακόμα δε την έχω εξετασει!«

Μου λέει «Ξάπλωσε να ελέγξω για διαστολή» Γουρλώνει τα μάτια και φώναζει στις μαίες «Καλέστε την Κ. Παλέξα, είναι με διαστολή 4 και δευτερότοκη!»

Με πανε στην αίθουσα ωδυνών 7 η ώρα… Μέσα σε 10 λεπτά ήταν και η γιατρός μου εκεί..

Με το που τη βλέπω μου λέει «Καλημερα», εγώ απαντάω «Στέλλα επισκληρίδιο..» χαχαχα!!!(εκείνη την ώρα βέβαια δε γέλαγα)

«Καλά, 5 η ώρα με πήρες τηλέφωνο γιατί άργησες τόσο να έρθεις; (ήθελα να κάνω το μπανάκι μου)Φαντάστηκα οτι θα σε είδαν και απλά θα ήταν προπαρασκευαστικές ωδύνες και αφού πέρναγε η ώρα ξανά κοιμήθηκα»

Παίρνει τηλέφωνο τον άντρα μου για να τον βάλει μέσα.. Μπαίνει και εκείνος.. 7:20 η ώρα είχε πάει, οι πόνοι να δυναμώνουν και ξανά ζητάω επισκληρίδιο (μέχρι τότε μου έκανε το παγώνι)

Με εξετάζει κ μου λέει «Σε μισή ώρα με 40 λεπτά γέννας, δεν υπάρχει λόγος να στην κάνω! Θα σε πιασει καλά αφού θα έχεις γεννήσει..»

Μόνο τα κλάμματα που δεν έβαλα εκείνη την ώρα… Σκέφτομουν πως θα αντέξω. Ο άντρας μου της λέει «Κάντης την μόνο και μόνο για ψυχολογικούς λόγους»

Με καθησυχάζει λοιπόν λέγοντας μου πως οι συσπάσεις δεν πρόκειται να δυναμώσουν άλλο… Ομολογώ πως ανακουφίστηκα αρκετά.

Μου σπάει τα νερά και ξεκινάω τις εξωθήσεις, μετά απο 4-5 σπρωξίματα έκανε την εμφανισή του και το αντράκι μου 8 η ώρα ακρίβως!! Ίδιος με την αδερφή του μωρούλι!!!

Ήρθε κ ολοκλήρωσε την ευτυχία μας!!!!

Μαμά Λουίζα
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com