Η γέννηση της Νεφέλης!

Όλη μου η εγκυμοσύνη ήταν πολύ καλή μπορώ να πω. Περα από λίγο αίμα που είδα 3 μέρες αφού μάθαμε ότι είμαι έγκυος και το έμφραγμα που έπαθε ο μπαμπάς μου μια εβδομάδα μετά (καταλαβαίνετε τη στεναχώρια μου), όλα πήγαν καλά!!

Μάθαμε για την εγκυμοσύνη στις 16/3/13 και ειχα ΠΗΤ 5/11/13!! Εγω όπως σας είπα ένιωθα τέλεια!! Ολες οι εξετάσεις μια χαρά. Στην β επιπέδου επιβεβαιώσαμε και το φύλο… κοριτσάκι!!

Το μόνο άγχος που είχα πια ήταν να καταφέρω να γεννήσω φυσιολογικά. Ειμαι κι από τις τυχερές γιατί ο γιατρός μου είναι υπέρμαχος του φυσιολογικού τοκετού..

Η μπεμπούλα, λοιπόν, είχε πάρει θέση από αρχές Οκτωβρίου. Ακομα βέβαια είχαμε ένα μήνα μπροστά μας… Ξέχασα να σας πω ότι δούλευα κανονικότατα μέχρι το τέλος. Τοσο καλά ένιωθα!!

31/10 έχω ραντεβού με το γιατρό. Όλα καλά και η μικρή υπερκινητική. Ηταν όμως ακόμα σχετικά ψηλά. Το μόνο που τον προβλημάτιζε ήταν η στενή λεκάνη μου. Μου λέει όμως «Μην σε αγχώνει αυτό! Αφου όλα είναι καλά, εκείνη τη στιγμή θα το παλέψουμε για φυσιολογικό τοκετό! Μπορει να πάρει περισσότερη ώρα, αλλά μπορούμε να το κάνουμε» Μου είπε κιόλας ότι αν μέχρι τη Δευτέρα δεν έσπαγαν τα νερά (συσπάσεις είχα), θα έμπαινα Δευτέρα βράδυ για πρόκληση.

Έρχεται λοιπόν η Δευτέρα… Εκείνη την ημέρα ένιωθα πιο περίεργα.. Ένιωθα τις συσπάσεις πιο έντονες, χωρίς όμως να πονάω. Μονο μια πίεση στη μέση ένιωθα!

Το βράδυ πήγαμε στο μαιευτήριο με τον άντρα μου και τη μαία μου. Εκει συναντήσαμε και το γιατρό μου, ο οποίος πρέπει να σας πω ότι ήταν όλο το βράδυ μαζί μου!! Η ώρα ήταν 12! Με πήραν, με ετοίμασαν και με πήγαν στο δωμάτιο ωδυνων. Εκεί έβαλαν τον καρδιοτοκογράφο και καταλαβαίνω ότι η μαία μου κοίταξε την οθόνη λίγο περίεργα. Εγώ δεν μπορούσα να δώ την οθόνη… Μπαίνει εκείνη την ώρα ο γιατρός, κοιτάει κι αυτός την οθόνη και με ρωτάει:

«Δεν πονάς;»

«όχι» του λέω

και απαντάει :

«Μου κάνεις πλάκα! Έχεις 100αρες συσπάσεις ανα 3-4 λεπτά!«

«Τις νιώθω, αλλά δεν πονάω».

Και κάπου εκεί αρχίζει ο γολγοθας του πασπατεματος εκεί κάτω.. Είχε λοιπόν ξεκινήσει η διαδικασία μόνη της! Ο γιατρός είπε ότι δεν θα βάλουμε υπόθετο και θα περιμένουμε! Μετά από λίγο ξεκίνησαν και οι πόνοι!! Τους άντεχα!! Ολο το βράδυ παρακολουθούσαν τη διαστολή. Η μικρή ερχόταν λίγο πλάγια, αλλά αφού δεν αγχωνόταν ο γιατρός και η μαία μου δεν αγχωνομουν κι εγώ!

Στις 10 το πρωί μου έσπασε τα νερά ο γιατρός και οι πόνοι έγιναν εντονότεροι… Καπου εκεί έκανα επισκληρίδιο γιατί μου είπε ο γιατρός ότι ακόμα έχουμε ώρα μπροστά μας. Μετα από 2 ώρες περίπου έκανα και δεύτερη δόση και γύρω στις 2 ξεκίνησα εξωθήσεις.. Η μικρή ακόμα πλάγια!! Δεν έκανα άλλη δόση για κάνω καλές εξωθήσεις, έπεσαν λίγο και οι παλμοί του μωρού, το κατάλαβα όταν μου έβαλαν οξυγόνο.. Στις 4 παρά 10 ακούσαμε το κλάμα της.. Συναίσθημα απερίγραπτο!! Ο,τι και να πω είναι πολύ λίγο μπροστά σ’ αυτό το μεγαλείο..

Πρεπει να πω ότι και η μαία μου και ο γιατρός μου και οι προϊσταμένες του Ρεα με βοήθησαν παρά πολύ!! Και κυρίως ο άντρας μου που ήταν όλες αυτές τις ώρες δίπλα μου(16ωρες και τα είδε όλα) και μου έδινε δύναμη παρόλο που σοκαρίστηκε με την διαδικασία αλλά και με εμένα που δεν έβγαλα άχνα όση ώρα έσπρωχνα ενώ έβλεπε ότι πονάω.. Σ´ευχαριστω αγάπη μου!!

Αυτή ήταν η δική μου ιστορία!

Δεν είχε κάποια ιδιαιτερότητα,αλλά είναι ιδιαίτερη για εμένα γιατί έφερα στον κόσμο το μωρουλι μου!!

μαμά Δήμητρα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com