Κατάθλιψη και ομοιοπαθητική | Εμπειρίες;
Θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποια κοπέλα στην παρέα μας που να έχει νικήσει την κατάθλιψη με ομοιοπαθητική. Υποφέρω πολύ καιρό και ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Κάτι πρέπει να κάνω για να μπορέσω να ζήσω μια φυσιολογική ζωη εγώ και η οικογενεια μου.
Θέλω να ξεκινήσω ομοιοπαθητικη και να παω σε ψυχολογο.
Ζητάω λοιπόν τις εμπειρίες σας!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Η θεραπευτική οδός είναι ένας σύνθετος δρόμος που απαιτεί απόλυτη συνείδηση του τι θέλουμε να πετύχουμε και σε πόσο χρόνο. Για όλους υπάρχει λύση, είτε μικροπρόθεσμη, είτε μακροπρόθεσμη. Για όσους χρειάζονται άμεση ανακούφιση στο πρόβλημά τους, το οποίο είναι χρόνιο, σίγουρα θα καταφύγουν σε κάποιο χημικό σκεύασμα απο τα άπειρα που διατίθενται στην αγορά και σίγουρα για κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί και να ανακουφιστούν. Σίγουρα η ομοιοπαθητική, την οποία δοκίμασα πρώτη φορά πριν απο δεκαεπτά χρόνια, θέλει μια πιο ενσυνείδητη τοποθέτηση και κάποιες "θυσίες" ( αποχή απο ουσίες όπως ο καφές, η κόκα κόλα, το τσιγάρο, το αλκοόλ, η ζάχαρη και κάποια ακόμη), διότι αποδυναμώνουν η αντιδοτούν την ευαίσθητη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, οπότε τα αποτελέσματα αργούν να φανούν, η δεν φαίνονται και καθόλου. Η ομοιοπαθητική μπορεί να σε βγάλει απο την άβυσσο, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει. Το μυστικό είναι η αλλαγή στον τρόπο που βλέπεις και αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Του φέρεσαι καλά, σου φέρεται καλά. Αν εναποθέτουμε την υγεία μας αποκλειστικά στά χέρια του θεραπευτή γιατρού και δεν αναλαμβάνουμε ίσο μερίδιο ευθύνης και συμμετοχής, μη περιμένουμε απο κανένα φάρμακο, είτε χημικό, είτε ομοιοπαθητικό, να κάνουν θαύματα για πολύ. Το φάρμακο ανοίγει το δρόμο και εμείς καλούμαστε να τον περπατήσουμε. Αν ξεφορτωθούμε τα βάρη απο κακές συνήθειες και εξοπλιστούμε με αποφασιστικότητα υοθετώντας πρακτικές όπως σωστή διατροφή, ήπια άσκηση και περιόδους αποτοξίνωσης, σε συνδυασμό με το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο, τα αποτελέσματα αδιαμφισβήτητα θα φανούν. Τα θαύματα εμείς τα δημιουργούμε με τη θέληση και την προσπάθεια. Τα θαύματα δεν έρχονται ποτέ απ' έξω ξαφνικά.
Συμφωνω απολυτα,κρατιεμαι να μην παω και πλακωσω τον ομοιοπαθητικο που με εκανε πιο χαλια απο οτι ημουν....αγχος ειχα και πηγα....και τελικα με γυρισε πεντε χρονια πισω...συν το χρημα πουβεχω χαλασει...αλλα αυτο ειναι το τελευταιο,εχασα την υγεια μου και εγινα χειροτερα....με νευροπιεση 18/11 και 130 παλμους προχτες....αν παω απο το ιατρειο του θα τον βγαλω με τις κλωτσιες εξω.....μακρυα απο τους τσαρλατανους που παιζουν με την υγεια μας....προσωπικη εμπειρία χωρις να εχω κανενσ οφελος να μαυρισω ατομα και ιατρους.
Καλησπερα σας Σας γραφω γιατι εκανα ομοιοπαθητικη για 2χρονια,ειχα αγχωδη διαταραχη & καταθλιψη σε αρχικο σταδιο!λογω δυσαρεστων γεγονοτων πιεστηκα υπερβολικα αλλα δεν ηθελα να καταφυγω στην κλασικη ιατρικη γιατι εχω δει πως λειτουργουν τα φαρμακα της & δεν θα ηθελα να μπω σε αυτον τον φαυλο κυκλο.πηρα ομοιοπαθητικα χαπια που φυσικα μου αλλαζε ο γιατρος μου καθε φορα ωστε να βρει το καταλληλο για μενα,δεν υπαρχουν πχ αντικαταθλιπτικα χαπια στην ομοιοπαθητικη,κσθενας ειναι διαφορετικη περιπτωση.πρεπει να αναφερω οτι εκανα και ψυχοθεραπειες καποιους μηνες με ψυχολογο.μαλιστα ενω ημουν σε ομοιοπαθητικη θεραπεια εμεινα εγκυος γεγονος που επιθυμουσα πολυ & δεν γινοταν λογω προβληματος συζυγου!απλα να ξερει οτι τα αποτελεσματα της ομοιπαθητικης θελουν λιγο χρονο,δεν ειναι αμεσα. Θα σημειωσω οτι ειμαι μεγαλη αμφισβητιας της ομοιοπαθητικης & τη θεωρουσα μπουρδα!αλλα αλλαξα τελειως γνωμη βαση εμπειριας.
Σε ποιον ομοιοπαθητικό πήγατε παρακαλώ
Συμφωνώ και με τα συμβατικά φάρμακα της κλασσικής ιατρικής (τα οποία έχω πάρει πριν 25 χρόνια) και με τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα τα οποία παίρνω εδώ και 10 χρόνια. Ανάλογα με το περιθώριο που αισθάνεσαι ότι έχεις (χρονικό και ψυχολογικό) και ανάλογα με άλλες περιοριστικές παραμέτρους. Π.χ. αν θηλάζεις δεν μπορείς να πάρεις αντικατθλιπτικά. Διαφωνώ με όσες θεωρούν οτι το ένα είναι επιστήμη και το άλλο όχι. Θυμίζω οτι όλοι οι ομοιοπαθητικοί στην Ελλάδα είναι ιατροί. Οι περισσότεροι, δε, είναι και ειδικευμένοι. γνωρίζω από παθολόγους και γεινούς ιατρούς μέχρι παιδίατρους και καρδιοχειρουργούς(!). Η ομοιοπαθητική είναι αναγνωρισμένη ειδικότητα σε πολλά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά επίσης και στη Μεγάλη Βρεττανία και στη Γερμανία. Στην χώρα μας, λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μεταπτυχιακό με τον ίδιο τίτλο. Τα παραπάνω απαντούν νομίζω ικανοποιητικά στο αν είναι "τσαρλατάνοι" ή όχι οι ομοιοπαθητικοί . Επιπλέον, το γεγονός οτι κάτι θεραπεύει (όπως συμβαίνει με την περίπτωση των ομοιοπαθητικών) το κατατάσει αυτόματα στα φάρμακα. Θέλω να πω οτι φάρμακο δεν είναι αυτό που έχει σώνει και καλά μελέτες, χημικές ουσίες κ.λ.π. Φάρμακο μπορεί να είναι μια κουβέντα, μια κίνηση, μια πληροφορία. Για "βιοφυσική πληροφορία" γίνεται λόγος, λοιπόν, όταν αναφερόμαστε στα ομοιοπαθητικά σκευάσματα. Που δεν ξέρουν με ποιον ακριβώς τρόπο δουλεύει, αλλά δουλεύει. Προσωπικά είμαι ικανοποιημένη να βλέπω μια λάμπα να φωτίζει και ας μην ξέρω την ακριβή λειτουργία του ηλεκτρισμού. Όπως σε όλες τις θεραπείες και τις ειδικότητες, θέλει ψάξιμο και υπομονή, κριτήρια για να ανακαλύψεις ΄τι σου πηγαίνει και τί όχι και να δεις αποτελέσματα.
Έλεος. Τα ομοιοπαθητικά "φάρμακα" δεν δουλεύουν. Το youtube είναι γεμάτο από βίντεο με ανθρώπους που καταπίνουν όλη τη συσκευασία από υπνωτικά ομοιοπαθητικά χάπια, χωρίς συνέπειες. Απλά ψάξτε "homeopathy 1023" και θα δείτε, μιλάμε για ανθρώπους από όλον το κόσμο. Όσοι και όσες προωθούν την ομοιοπαθητική, ας μας εξηγήσουν πως γίνεται ένα "φάρμακο" που ΔΕΝ περιέχει καμία ενεργή ουσία να επιδρά (θετικά ή αρνητικά) στον οργανισμό μας. Είναι θαύμα; Μαγεία; Προκαλώ όποιον πιστεύει ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δουλεύουν να διαλέξει ασθένεια. Πχ για την κατάθλιψη, εγώ θα πάρω μια ολόκληρη συσκευασία από όποια αντικαταθλιπτικά ομοιοπαθητικά χάπια μου φέρει, κι αυτός θα πρέπει να πάρει μια ολόκληρη συσκευασία από Efexor. Ή για τη διάρροια, μια ολόκληρη συσκευασία Imodium. (Και να δούμε ποιος απ' τους δυό μας θα πάει στην τουαλέτα πρώτος). Η επιλόχεια κατάθλιψη δεν είναι παιχνίδι. Εμπιστευόμαστε μόνο την επιστήμη, και όχι τους τσαρλατάνους.
Έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη και για να θηλάσω απευθύνθηκα σε ομοιοπαθητική. Έγινα ΧΕΙ-ΡΟ-ΤΕ-ΡΑ. Κι αυτό γιατί είναι όμοιο - παθητική. Αυτό που έχεις σου δίνουν. Κόντεψα να χάσω το μυαλό μου. Αν έχεις κατάθλιψη είναι σφάλμα να μην παίρνεις φάρμακα και να κάνεις ψυχανάλυση. Είναι βιοχημικό το ζήτημα και προκύπτει από λάθος λειτουργία του εγκεφάλου, δεν παράγει κάποια οιρμόνη απαραίτητη για την ευτυχία. Παραθέτω λόγια ενός γιατρού (όχι ψυχίατρου): Είναι σα να έχεις αναιμία και απλά να το συζητάς με κάποιον ελπίζοντας να περάσει από μόνο του. Γίνεται όμως; Δεν γίνεται, αν δεν πάρεις σίδηρο. Πήρα φάρμακα κανονικά και συνήλθα.
Καλημέρα, Απο αυτά που διάβασα δεν είδα κάπου να αναφέρεις οτι η κατάθλιψη είναι επιλόχεια....Σίγουρα εσύ ξέρεις απο τι μπορεί να προκλήθηκε και απο την στιγμή που είσαι έτοιμη να ζητήσεις βοήθεια να ξέρεις οτι βρίσκεσαι σε πολύ καλό δρόμο... Έκανα ομοιοπαθητική και για κατάθλιψη και για κρίσεις πανικού που μου εκδηλώνονταν με πολλά ψυχοσωματικά συμπτώματα.... Είχα πολύ καλά αποτελέσματα, σχεδόν απο τις πρώτες 2 βδομάδες, σε σημείο που σχεδόν έπιανα τον εαυτό μου να κοροϊδεύει τους ανθρώπους που κατέφευγαν σε ψυχολόγους ή και ψυχιάτρους και ακολουθούσαν φαρμακευτική αγωγή. Στην κυριολεξία μετά απο περίπου 8 μήνες ομοιοπαθητικής αγωγής πίστευα πλέον οτι το θέμα κατάθλιψη και κρίσεις πανικού δεν με αφορά καθόλου.... ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!!!! Ξεκίνησαν σταδιακά να μου ξαναέρχονται όλα, ωσπου σε έναν μηνα περίπου ήμουν ένα ερείπιο.....εκτος απο τις κρίσεις πανικού που ξαναήρθαν σε πολύ πιο επιθετική μορφή και με πολύ πιο ακραία συμπτώματα, είχα φτασει σε σημείο να κλαίω 24 ωρες το 24ωρο, οι σκέψεις είχαν πλέον ξεφύγει με το να φτιάχνει το μυαλό μου τα πιο απίθανα καταστροφικά σενάρια απο το τίποτα...ζούσα έναν εφιάλτη με πολλά άλλα μαζί! Οι συζητήσεις με τον ομοιοπαθητικό κατέληγαν στο "κανε υπομονή μέχρι να πιάσει η νέα αγωγή" ή "να δουμε τώρα που ανεβάσαμε την δυναμοποίηση τι αποτέλεσμα θα έχουμε σε καμια βδομάδα".Πήρα άδεια απο την δουλεία μου γιατι πλέον δεν ήμουν σε θέση να αντεπεξέλθω και τότε κλεισμένη στο σπίτι κατάλαβα οτι η βοήθεια που θα έπρεπε να ζητήσω εδω και καιρό ήταν απο άλλο γιατρο και οχι τελικά απο εναλλακτικές θεραπείες....Έκλεισα ραντεβού για την ίδια μέρα κιόλας, δεν είπα σε κανέναν τίποτα, το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν τα παιδια μου που έπρεπε επιτέλους να ξαναδούν την μητέρα τους να χαμογελάει πραγματικά, να βλέπουν την μητέρα τους να ξεκαρδίζεται στα γέλια με την ψυχή της και όχι έναν άνθρωπο που προσποιούνταν με ένα ψεύτικο χαμόγελο οτι είναι καλά... Ξεκίνησα μια πολύ ήπια αντικαταθλιπτική αγωγή, είμαι ακόμη στους πρώτους μήνες και είμαι ήδη πάρα πολύ καλά. Αν και η γιατρός με διαβεβαίωσε οτι δεν θα μας πάρει πάνω απο ένα χρόνο η αγωγή, τώρα πλέον δεν έχω κανένα πρόβλημα να την συνεχίσω για όσο χρειάζεται, πάντα με την καθοδήγηση του γιατρού...Δεν φοβάμαι τα φάρμακα, δεν είμαι φυτό, αντιθέτως είμαι πλέον πιο φυσιολογική και απο τους φυσιολογικούς... Εχω καταλήξει, χωρίς να θέλω να κατακρίνω, οτι τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, η ομοιοπαθητική "κοιμησε" για λίγους μήνες την κατάθλιψη, χωρίς να την θεραπεύσει, με αποτέλεσμα όταν ήρθαν και άλλες δυσκολίες στην ζωή μου να κάνει την εμφάνισή της ξανά....Και επειδή η ζωή είναι καθημερινός αγώνας πρέπει να βρούμε την δύναμη, από όπου και αν προέρχεται αυτή, να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες....Από την κατάθλιψη ταλαιπωρούνται πάρα πολλοί άνθρωποι και δυστυχώς δεν έχουν όλοι την δύναμη να ζητήσουν βοήθεια...είτε επειδή δεν την αναγνωρίζουν είτε επειδή φοβούνται να ζητήσουν βοήθεια μην και τυχόν καταλήξουν μια ζωή με φάρμακα....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!!! Γλυκιά μου κάνε αυτό που πιστεύεις καλύτερο για τον εαυτό σου, αλλά μην κλείνεις πόρτες σε κάτι άλλο αν δεν βλέπεις αποτέλεσμα σε αυτο που αποφάσισες αρχικά...Εύχομαι να σου είναι περαστική αυτή η περιπέτεια με όποιον τρόπο αποφασίσεις να την αντιμετωπίσεις!
Η φωνή της λογικής.
Κι επειδή κι εγώ τους τιμώ πολύ τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ψυχική υγεία, έχω καταλήξει πια ότι ο άσχετος σου λέει "κάνε υπομονή". Αυτός που έχει πολλές γνώσεις για την ανθρώπινη ψυχή, αν του πεις ωραία αυτά που μου λες αλλά αποτέλεσμα δε βλέπω, αμέσως ψάχνει να δει τι άλλο μπορεί να συμβαίνει. Δε σου λέει είναι στο μυαλό σου, ούτε κάνε λίγη υπομονή ακόμη. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα πτυχία και οι επαγγελματική εμπειρία ορισμένων γιατρών δεν είναι για τα σκουπίδια. Είναι γνώση η ψυχή του ανθρώπου, άλλος γιατρός την ξέρει σε βάθος και άλλος πιο επιφανειακά. Σε αυτά ψάχνετε πάντα τους ανθρώπους που δίνουν λύσεις. Εγώ όπου ακούω πια θα δούμε και κάνε υπομονή είμαι ήδη με το ένα πόδι έξω από την πόρτα.
Ομοιοπαθητική και πάλι ομοιοπαθητική! Όταν δεν έχεις εμπειρία πως μπορείς να κρίνεις; Πως μπορεί να λειτουργήσει ως placebo ένα χάπι σε μικρό μωρό; Απλά η ομοιοπαθητική καταργεί πολλές ειδικότητες γιατρών οπότε είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχτούμε αρκετοί από εμάς. Προσοχή όμως να είναι ΓΙΑΤΡΟΣ ο ομοιοπαθητικός, τον οποίο θα επισκεφτείς! Δεν έχεις να χάσεις κάτι και στην τελική αν καταφέρεις με "ζαχαρόνερο" να το καταπολεμήσεις, μπράβο σου! Δεν θα έχεις δηλητηριάσει με χημικά τον οργανισμό σου!
Ομοίως, αφού δεν έχεις εμπειρία από ψυχίατρο (δε μετράω την περίπτωση που πήγες στον στραβό ή στους στραβούς, δε σου άρεσε και απέρριψες όλον τον κλάδο), δεν μπορείς να λες ότι όποιος πάει δηλητηριάζει με χημικά τον οργανισμό του. Μύθος είναι, αγάπη μου, ότι οι ψυχίατροι με το καλημέρα δίνουν φάρμακα. Αλλά και πολύ χάλια να είσαι και να το χρειάζεσαι το φάρμακο, ο γιατρός στο γράφει κι εσύ ας μην το πάρεις αν δε θες. Ελευθερία υπάρχει.
Κι εγώ να σου πω την αλήθεια μου, ούτε φάρμακα μ' αρέσει να παίρνω, αλλά ούτε τα σκευάσματα που δίνουν οι ομοιοπαθητικοί εμπιστεύομαι. Επειδή έχω φίλη που μου φέρνει συνέχεια σκευάσματα από ομοιοπαθητικό φαρμακείο, αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής δε με εμπνέουν να τα βάλω στο στόμα μου, γιατί είναι πολύ ελλιπής η πληροφόρηση που δίνει η συσκευασία σε σχέση με ένα τυπικό φαρμακευτικό σκεύασμα. Οπότε δεν μπορώ να φάω κάτι που δε γράφει αναλυτικά τι είναι και τι κάνει. Και στα δικά μου μάτια αυτό το μικρό μπουκαλάκι με τις ελάχιστες πληροφορίες επάνω σαν δηλητήριο φαίνεται. Το γράφω απλώς για να καταλάβουμε όλοι ότι τα πάντα εξαρτώνται από πια σκοπιά τα βλέπει κανείς. Όταν λοιπόν λέτε να μην κρίνει κάποιος που δεν έχει δοκιμάσει, να θυμάστε ότι ούτε εσείς μπορείτε να αποκαλείται το φάρμακο δηλητήριο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που σώθηκαν με αυτό. Εξαρτάται από ποια σκοπιά τα βλέπεις τα πράγματα λοιπόν.
Πως δεν χάνεις, χάνεις! Ένα κατοστάευρω κάνει φτερά.
εγω προσπαθησα πολυ με την ομοιοπαθητικη και με διαφορετικους γιατρους, μηπως και εφταιγε η λανθασμενη επιλογη φαρμακου απο τον εκαστοτε γιατρο, αλλα δυστυχως δεν με βοηθησε καθολου. σου ευχομαι απτην καρδια μου να γεμισεις χαρα και ειρηνη. σε καταλαβαινω...
Ψυχοθεραπεια και πιο συγκεκριμενα γνωσιακη συμπεριφοριστικη ψυχοθεραπεια. Να αναζητησεις ψυχολογο με αδεια ασκησης επαγγελματος και ειδικευση.
Το να λέει κάποιος οτι έχει καταθλιψηκι έχει φτάσει ο κομπος στο χτένι είναι βαρυνουσας σημασίας προφανώς..το να λέει καποιος αλλος οτι πέρασε και βγηκε απο κάποια καταθλιψη με κάποιον δικο του τρόπο δεν καταλαβαίνω γιατί να υποβιβαζεται ετσι.τι ενοχλεί?για να ρωτάει η κοπέλα προφανώς θέλει να αποφύγει τη χημεία στο σωμα της όπως θα επέλεγε αν ήθελε στη θυρεοδειτιδα στην πνευμονία και στην ουρολοιμωξη.(στο καταγμα πάω πάσο,είναι άλλη ιστορία). Εγώ λέω να δοκιμάσεις γιατί κακό δεν πρόκειται να πάθεις. Έμενα με έχει βοηθήσει πολύ η ομοιοπαθητικη και σε σωματικό και σε ψυχοδιανοητικο επίπεδο!όσον αφορά τον ψυχολόγο πραγματικά νομίζω ότι όλοι θα έπρεπε να πηγαίνουν κάπου κάπου.
Συμφωνώ, Ιωάννα. Και διαφωνώ με όλους όσοι αντιμετωπίζουν την ομοιοπαθητική σαν ξεμάτιασμα, έχουν δεν έχουν πείρα και γνώση. Το ίδιο το σύστημα μάς στρέφει ενάντια σε οτιδήποτε φυσικό που αποκλίνει από τη συμβατική ιατρική και -κυρίως- τις φαρμακοβιομηχανίες που είναι έτσι κι αλλιώς χρυσωρυχεία. Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης, δυστυχώς, δεν έχει μόνο θετικό αντίκτυπο στη ζωή μας. Ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω ρε παιδιά, ας μην έχουμε παρωπίδες.
Ξέρεις τι? Δε διαφωνούμε και τόσο πολύ όσο φαίνεται. Ας πούμε εγώ δεν απορρίπτω τη μη συμβατική ιατρική. Το σημείο που διαφωνώ έχει να κάνει μόνο ως προς το σημείο του ποιος ασχολείται με τα εσώψυχά σου. Όπως δηλαδή δε θα εμπιστευόμουν παθολόγο για να μου κάνει τον ψυχολόγο, με την ίδια λογική δε θα εμπιστευόμουν ομοιοπαθητικό για να μου κάνει ψυχοθεραπεία ή έστω διάγνωση. Δεν έχει τις απαιτούμενες ιατρικές γνώσεις για αυτό. Σε ομοιοπαθητικό ψυχίατρο, όμως, θα πήγαινα. Το κομμάτι του τι δίνει ο καθένας σαν θεραπευτική αγωγή - αν χρειαζόταν κάτι να πάρω - θα το έβλεπα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο...τι είναι αυτό που μου δίνεις, τι κάνει και μετά θα σκεφτόμουν αν θα το πάρω. Ό,τι μπαίνει σε μπουκαλάκι ή κουτάκι εντελώς φυσικό δεν μπορεί να είναι. Κάποια επεξεργασία έχει γίνει, κάτι έχει προστεθεί για να πάρει τη μορφή που έχει, οπότε σίγουρα δε θα το έπαιρνα το ομοιοπαθητικό σκεύασμα με την ίδια άνεση που θα έπαιρνα ένα βότανο που θα μου έδινε στη φυσική του μορφή.
Δεν υποβιβάστηκε. Εγώ προσωπικά το πιστεύω αν μου πει κάποιος έγινα καλά μόνο με τον ομοιοπαθητικό μου. Επίσης δεν ενοχλεί. Ο καθένας διαλέγει όποιον τρόπο του ταιριάζει. Όμως, επειδή έχουν αυτοκτονήσει άνθρωποι από κατάθλιψη , καλό είναι να πηγαίνουμε και σε έναν εξειδικευμένο γιατρό. Και μετά ας τον απορρίψουμε. Τη χημεία στο σώμα της μπορεί να την αποφύγει και με τον ψυχίατρο.
Δεν έχω εμπειρία, αλλά δε θα το ρίσκαρα. Για μένα η σειρά πάει ψυχίατρος, μετά ψυχολόγος και μετά ό,τι άλλο θες. Τον ψυχολόγο είναι εύκολο να τον κάνεις και γι΄αυτό τον κάνει και ο ομοιοπαθητικός στο χαλαρό (έτσι ξέρω ότι οι ομοιπαθητικοί γενικά πιάνουν και λίγο το ψυχολογικό κομμάτι με μπλαμπλα). Το θέμα είναι ποιος ξέρει καλύτερα από όλους το θέμα ψυχολογία. Σαν τον ψυχίατρο κανείς και η διαφορά είναι αισθητή. Πήγαινε στον ψυχίατρο και το πολύ-πολύ αν σου πει για φάρμακα και δεν τα θέλεις συζήτησε μαζί του τι άλλες εναλλακτικές έχει. Είναι ψέμα ότι οι ψυχίατροι γενικά χαπακώνουν. Αν σου δώσει κάτι θα το κάνει μόνο αν είναι απαραίτητο και θα το κάνει για να σε βοηθήσει για μικρό διάστημα. Και το ξέρω αυτό από δικό μου πρόσωπο που όπου έχει πάει (σε ψυχιάτρους εννοώ) γενικά το έχουν αποτρέψει από το να παίρνει φάρμακα. Εγώ που έχω επίσης συζητήσει αρκετά με ψυχολόγους και παιδοψυχιάτρους για θέματα μεγαλώματος των παιδιών δε συγκρίνω το επίπεδο επικοινωνίας που έχεις με το γιατρό και το πως είναι σε θέση να βρίσκει τις βαθύτερες αιτίες που μερικές φορές μπορεί να ξεφεύγουν από τους ψυχολόγους. Ομοιοπαθητικό δε θα εμπιστευόμουν ούτε για να ρωτήσω γιατί το παιδί μου δε με υπακούει και αντιδράει. Με μερικά ματζούνια που δίνουν και μηδέν σοβαρές γνώσεις ψυχολογίας δεν μπορώ με τίποτα να διανοηθώ πως θα είναι σε θέση να πιάσουν τη βαθύτερη αιτία ενός προβλήματος και να το εξηγήσουν και σε μενα να καταλάβω τι γίνεται για να το λύσω. Αν έπεσες σε ψυχίατρο που δε σου άρεσε απλώς άλλαξε τον και δοκίμασε άλλο γιατρό της ίδιας ειδικότητας. Aν θες να κάνεις και ομοιοπαθητική κάνε, αλλά κράτα οπωσδήποτε επαφή και με έναν ψυχίατρο.
Συμφωνώ με Αναστασία. Πρέπει να καταλάβετε ότι είναι ασθένεια η ψυχική νόσος που απαιτεί γιατρό. Θα πήγαινες σε όμοιο παθητικό για θυρεοειδίτιδα ή πνευμονία ή τραύμα ή ουρολοίμωξη ή κάταγμα βραχιονίου? Σοβαρευτειτε
συμφωνώ απόλυτα μαζί σας όπως και με την Αναστασία
Ενταξει placebo ειναι... αμα έχεις επιλόχιο καταθλιψη μπορει να σου κανει καλό βασικα βαζει το μυαλο σου στο τριπακι οτι παίρνεις κάτι και σε βοηθα να ξεπερασεις την επιλόχιο πιο ευκολα, σου δινει κίνητρο για να ενεργοποιήσεις τον εαυτο σου κυρίως. Ειναι και οι μοιοπαθητικοι λίγο μπλαμπλαδες ρωτανε πολλες ερωτησεις ασχετες τα λες λίγο και ξαλαφρωνεις. Αν όμως έχεις κλινικη διαγνωσμενη καταθλιψη όχι δεν κάνει καλό η ομοιοπαθητική, πρεπει να κανεις πραγματικη αγωγη, οχι ματζουνια και ζαχαρονερο και να δεις γιατρό ειδικευμενο σε κλινικη κατάθλιψη που θα σε ρωτησει πιο στοχευμενα πράγματα, θα δουλέψει με την οικογενειά σου θα σε παρακολουθει στενά και θα σου δωσει συνδυασμενη αγωγη που θα την ρυθμισει και θα την αλλάζει καθως προχωραει η θεραπεία σου και βλέπεις αποτελέσματα. Καλή τύχη.
Εγω ειχα επιλοχεια καταθλιψη και σωθηκα με την ομοιοπαθητικη.Σου την συνιστω ανεπιφύλακτα!!!Εμενα ο δικος μου κανει και χρεη ψυχολογου!!Ξερει τα παντα για μενα για την ζωη μου,και πολλες φορες εχουμε συζητησει και ενώπιον του συζυγου μου για να ξεπεράσουμε και προβλήματα της οικογενειας μας.Απλα θελει υπομονη με την ομοιοπαθητικη και καταθεση...ψυχης!!!!
Ψυχοθεραπεία λέγεται αυτό που περιγράφεις. Και την κάνουμε και μεταξύ μας οι μαμάδες στις παρέες και στο internet, αλλά για τόσο σοβαρά θέματα είναι επικίνδυνο να την κάνουμε άσχετοι. Και ο ομοιοπαθητικός δεν είναι ψυχοθεραπευτής (ή αν νομίζει ότι είναι δεν έχει σίγουρα τις γνώσεις) και δεν είμαι σίγουρη πόσο θα μπορούσε να βοηθήσει έναν άνθρωπο με μια πιο βαρειά μορφή κατάθλιψης ή να τον κάνει να χάσει πολύτιμο χρόνο. Γιατί κατάθλιψη με κατάθλιψη διαφέρει. Κάποια ελαφριά κατάθλιψη μπορείς να την ξεπεράσεις ακόμη και μόνος σου, αλλά επειδή όταν έχεις κατάθλιψη δεν ξέρεις πόσο σοβαρό είναι αυτό που έχεις καλύτερα να πας απευθείας στον ψυχίατρο (ο οποίος πιθανότατα θα σε στείλει και σε ψυχολόγο για ψυχοθεραπεία) παρά να χάνεις χρόνο με γιατρούς που δεν έχουν σχέση με την ψυχική υγεία. Κάποιος άλλος μπορεί να πει ότι το ξεπέρασε με γιόγκα (που το πιστεύω, δεν το αμφισβητώ), αλλά σίγουρα αν σου συμβαίνει κάτι πιο σοβαρό δεν ξεπερνιέται μόνο με γιόγκα ή ομοιοπαθητικό. Sorry, Mαρίνα, δεν αμφισβητώ αυτό που λες αλλά είναι λίγο επίφοβο να συστήνουμε μόνο ομοιοπαθητική γιατί δεν είναι όλες οι καταθλίψεις της ίδιας σοβαρότητας. Και χρόνο πολύ θέλει και η προσπάθεια που θα γίνει με τον ψυχίατρο και τον ψυχοθεραπευτή, αλλά θα γίνει πολύ πιο στοχευμένα από το να την κάνει κάποιος που δεν είναι αυτή η ειδικότητά του.