Δεν ξέρω αν θα σας ακουστεί μεγάλη κλισεδιά, αλλά δεν μπορώ να μην το γράψω… Ψυχραιμία, μαμά! Ψυχραιμία!
Έφτασε κάποια μέρα της ζωής μου που συνειδητοποίησα ότι αγχωνόμουν! Αγχωνόμουν πολύ! Αγχωνόμουν και ας μην μου φαινόταν και ας μην το παραδεχόμουν ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Και μια μέρα απλά… ηρέμησα. Χαλάρωσα. Άρχισα να σκορπάω γύρω από τον εαυτό μου θετική ενέργεια, να κάνω θετικές σκέψεις, να μην πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, αλλά ούτε καν σε ωκεανό, έμαθα να βαστάω και να σκέφτομαι ΘΕΤΙΚΑ. Και μάντεψε; Λειτουργεί!
Θα σου πω ένα απλό, αλλά σημαντικό παράδειγμα. Χθες στο αεροδρόμιο η Aegean είχε ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ καθυστέρηση (γιατί έτσι, βρε Aegean;) Ήμουν ήδη απίστευτα κουρασμένη. Το σώμα μου πονούσε (και πονάει ακόμα, γκρρρ!). Ήταν απόγευμα προς βράδυ, ώρα που τα παιδιά είναι στο τσακίρ κέφι και ταυτόχρονα ένα τσικ πριν την απόλυτη νύστα. Ο Αρχέλαος 2, η Αθηνά 4 1/2, εγώ φορτωμένη με μια βαλίτσα, μία τσάντα βαριά και μια σακούλα με πράγματα (Θεε, ευτυχώς που σκέφτηκα να παραδώσω το δικό μου σακ βουαγιάζ). Α! Και ένα δερμάτινο που δεν άντεχα να φοράω γιατί ο καιρος αποφάσισε τελικά να ζεστάνει μετά από δυο μέρες χειμωνιάτικες!
Όταν είδα ότι θα είχαμε μία ωρα καθυστέρηση, η πρώτη αντίδραση ήταν να ζητήσω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Η δεύτερη να βουρκώσω.. ΠΟΝΟΥΣΑ. Και μετά είπα… Όχι… ΟΛΑ θα πάνε καλά.
«Μη μασάς, όλα θα πάνε καλά!»
Και πήγαν! Ο Αρχέλαος δεν έκλαψε, ούτε έριξε όλες του τις πιπίλες στο πάτωμα. Eντάξει, πετούσε το πουλάκι τσίου εδώ και εκεί, αλλά βασικά δεν έκανε κανέναν χαμό. Η Αθηνά δεν ζήτησε να πάει για τσίσα. Δεν μου έπεσε κάτω η τσάντα. Δεν ξέμεινα από μπαταρία, δεν έκλαψαν, ούτε χτυπήθηκαν για να αγοράσουμε το γιγαντιαίο αβγό Kinder που είδαν σε ένα κατάστημα του αεροδρομίου. Όλα πήγαν καλά και ήταν δυο αγγελούδια στο αεροπλάνο, κιχ δεν έβγαλαν τα μωρά μου (ε καλά, η Αθηνά μας ζάλισε ψιλό με τις ερωτήσεις και τις διαπιστώσεις της, αλλά ειναι χαριτωμένη, δεν είναι;), ούτε έχυσαν χυμό στο πάτωμα, ούτε εκσφενδόνισαν φυστίκια στον μπροστινό μας.
Και αν αυτό το παράδειγμα σας φάνηκε χαζό και αστείο, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η θετική σκέψη βοηθά παντού και στα πάντα. Και αυτό σας το λέει μια μαμά που πέρασε ένα πολύ ζόρικο καλοκαίρι και όμως είναι ακόμα εδώ και είναι καλά. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στους τρίτους (φίλους και οικογένεια που όντως βοήθησαν ΠΟΛΥ), αλλά πάνω απ’ όλα στον ίδιο της τον εαυτό.
Είμαστε οι επιλογές μας… Είμαστε οι σκέψεις και οι φόβοι μας. Ας ελευθερωθούμε από τους φόβους… Και όλα θα πάνε καλά (αλλά πώς να πείσω εσένα που με διαβάζεις και επιμένεις πως όλα θα πάνε χάλια;)
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Είναι αλήθεια ...και στην χειρότερη μέρα ,κάτι θα πάει καλά !!! Πριν 3 εβδομάδες ,Δευτέρα πρωί , ετοιμάζω τον μικρό για τον παιδικό, ο οποίος αποφασίζει ότι θέλει να τον πάει ο μπαμπάς.Με ρωτάει ο άντρας μου αν είναι έτοιμη η τσάντα του -ενώ από το προηγούμενο βράδυ έχω αφήσει στην μικρή θήκη της τσάντας τα κλειδιά μου. Φεύγουν λοιπόν , κλειδώνει πόρτα σπιτιού και εισόδου. Εγώ πρέπει να βγω να στείλω οπωσδήποτε κάποια φαξ και διαπιστώνω ότι είμαι κλειδωμένη !!!!!Για πρώτη φορά έχω μείνει και από κινητό, σταθερό δεν έχουμε.............τι ωραία , τι καλά !!!!!!!! Κλειδωμένη και χωρίς τηλέφωνο !!!!! Το μόνο καλό (σε αυτή την περίπτωση ), είναι ότι είμαστε σχετικά χαμηλά και μπορώ να βγω από το παράθυρο....και αυτό κάνω.Πάω στον παιδικό ,παίρνω τα κλειδιά ,πάω σπιτι ,παίρνω τα έγγραφα και ξεκινάω....στον δρόμο βλέπω ότι έχω βάλει ανάποδα την μπλούζα μου....αλλά δεν πειράζει. Τελοσπάντων ,γυρίζω σπίτι ,το μεσημέρι παίρνω τον μικρό από τον παιδικό, επιστρέφει και ο άντρας μου.Υπήρχε και μια άλλη εκκρεμότητα που έπρεπε να τακτοποιηθεί , και αποφασίζει να πάει με τον γιο μας , στο κέντρο.Οταν έφτασε στην υπηρεσία,θυμήθηκαν να του πουν ότι έπρεπε να είμαι και εγώ και όταν έφτασα και εγώ ,θυμήθηκαν ότι έπρεπε να έχουμε πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης !!!!!!!Και αφού ξεμπερδεύουμε , πάμε σουπερ μάρκετ και κούνιες.....και πια το βράδυ μετά τα μπάνια κλπ....λέω ... ''ουφ,τι μέρα κι αυτή΄΄ και μου απαντάει ο μικρός ''βρε μαμά.Δευτέρα είναι'' !!! ''Ναι, αγάπη μου , Δευτέρα , καληνύχτα ''!! Πάντως οι δουλειές μας έγιναν !!!!!!