Δεν παίζει με τα άλλα παιδάκια!
Η μικρή μου είναι 22 μηνών και εδώ και ένα μήνα ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό. Η λύση αυτή ήταν αναγκαία εφόσον και εγώ και ο σύζυγός μου εργαζόμαστε και δυστυχώς οι συγγενείς μας είναι μακριά για να βοηθήσουν. Το πρόβλημά μου είναι πως όσες φορές την έβλεπα με τα παιδάκια της γειτονιάς, κάποια από τα οποία είναι λίγο μεγαλύτερα, διέκρινα πως δεν έπαιζε μαζί τους όπως, ίσως, θα έπρεπε. Πάντα τα «σνόμπαρε» και προτιμούσε να παίζει ή μόνη της ή μαζί μας.
Στο σπίτι παίζουμε συνεχώς μαζί της και όποια δουλειά και να κάνω την μετατρέπω σε παιχνίδι. Το ίδιο και ο μπαμπάς της.
Πίστευα πως το πρόβλημα αυτό θα ξεπεραστεί όταν θα πάει στον παιδικό και θα βλέπει καθημερινά τα άλλα παιδάκια που παίζουν και θα καταφέρει να κοινωνικοποιηθεί. Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι όπως τα περίμενα. Κάθε μέρα η δασκάλα της μας τονίζει πως δεν παίζει με κανένα παιδάκι και είναι διαρκώς αποστασιωποιημένη από τα υπόλοιπα.
Τι κάνουμε λάθος και είναι έτσι; Πώς μπορούμε να το διορθώσουμε; Νιώθω πως για τις δασκάλες είναι ένα βάρος το παιδί μου και φοβάμαι μην γίνει χειρότερα αν δεν είναι και η δική τους αντιμετώπιση σωστή (που φοβάμαι, όπως τις βλέπω και κρίνω, πως δεν είναι)
μαμά Νατάσα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
![[Βίντεο] 18 «απλά» βήματα για μια οικογενειακή εξόρμηση στην παραλία](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2015/07/Screen-Shot-2015-07-15-at-9.50.27-AM-1200x800_c.png)
Και η κόρη μου που είναι 25 μηνών λειτουργεί κάπως έτσι.Δεν αγχώνομαι,ο πατέρας της είναι φύσει επιφυλακτικός και κλειστός άνθρωπος οπότε το αποδίδω εκεί. Είναι πολύ μικρά μωρέ για παιδικό σταθμό,ας τους δώσουμε λίγο χρόνο για να εξοικειωθούν με το νέο τους περιβάλλον.Έτσι κι αλλιώς υπάρχει ήδη εξέλιξη στη συμπεριφορά τους,ας είμαστε λίγο επιεικείς...
Το κοριτσάκι σας ειναι ακομα πολυ μικρό για να παίζει με ευκολία με αλλα παιδια. Άλλωστε, αυτο ειναι και θέμα χαρακτήρα: μερικά παιδια ειναι πιο 'κλειστά' και θέλουν το χρόνο τους. Αυτο δεν ειναι μειονέκτημα, ειναι στοιχείο της προσωπικότητας τους, με τα συν και τα πλην, που αυτο -όπως όλα τα πράγματα-συνεπάγεται. Νομίζω κακώς οι δασκάλες το τονίζουν σαν προβλημα, η δουλειά τους ειναι να τη βοηθήσουν να ενταχτεί σιγά σιγά (προςκαλωντας τη, με φυςιολογικο τροπο, στα ομαδικά παιχνίδια), στην ομάδα του σχολείου της.
Συμφωνώ μαζί σου Mary. Είναι δουλειά των παιδαγωγών να βοηθήσουν το παιδί να ενταχθεί στην ομάδα και αρκετές φορές αυτό χρειάζεται χρόνο και εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε παιδιού. Στο μόνο που θα διαφωνήσω μαζί σου είναι στο ότι είναι μικρό να παίζει με ευκολία με τα άλλα παιδάκια. Έχω την αίσθηση ότι δεν 'φταίει' (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη) η ηλικία της αλλά το ότι δεν έχει κατά το παρελθόν συναναστραφεί συστηματικά με άλλα παιδάκια κοντά στην ηλικία της ούτως ώστε να δοκιμάσει διάφορες τεχνικές προσέγγισης από μόνη της. Είμαι σίγουρη όμως ότι μέχρι το Πάσχα η μαμά της ούτε καν θα θυμάται ότι έγραψε αυτόν τον προβληματισμό της. Τα παιδιά όταν έχουν το χρόνο και το χώρο (παιδικό σταθμό στην προκειμένη περίπτωση) τον εκμεταλεύονται στο έπακρο και το ίδιο θα κάνει και η μικρούλα αργά ή γρήγορα. Άποψή μου είναι ότι δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Μετά από συστηματική παρατήρηση σαν παιδιαγωγός έχω ενδείξεις ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν διάφερες τεχνικές προσέγγισης: άλλα παιδιά αρπάζουν παιχνίδια, άλλα χτυπάνε τα άλλα παιδιά για να τους δείξουν ότι θέλουν να παίξουν μαζί τους ενώ άλλα δείχνουν το ενδιαφέρον τους με το να παρατηρούν από απόσταση τα παιδιά (και το πως αυτά παίζουν) για να μπορέσουν σιγά σιγά να ενταξουν και τον εαυτό τους στο παιχνίδι των άλλων παιδιών. Ελπίζω όλα αυτά να καθισυχάζουν λίγο τη μαμά Νατάσα!
μαμα νατασσα,θα σου μιλησω σαν μαμα αρχικα,αλλα και σαν νηπιαγωγος.το παιδακι σου ειναι σε ηλικια που παιζει παραλληλα με τα αλλα παιδακια,του χρονου θα περασει στο συνεργατικο παιχνιδι.ομως,αυτο που σου λενε οι δασκαλες της-οι οποιες σιγουρα γνωριζουν το αντικειμενο για να ειναι εκει_ειναι πολυ σημαντικο.ενα παιδι αποστασιοποιημενο απο τα υπολοιπα,που δεν παιζει,ισως χρειαζεται βοηθεια.....κατι αναλογο συμβαινει σε μια μαθητρια μου-νηπιο φετος.το παιδακι βλεπει παιδοψυχολογο και συμμετεχει σε ομαδα δεξιοτητων εκει,ωστε να μαθει να συναναστρεφεται,κατι που σε καποια παιδια δεν ειναι αυτονοητο......μπορει και το δικο σου παιδακι να ''εχει μπλοκαρει'' για καποιον λογο.θα σε συμβουλευα να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο και να μην κατηγορεις τις δασκαλες.οι εκπαιδευτικοι ειμαστε εκει για εσας και τα παιδια σας,τα αγαπαμε ολα εξισου και δεν κανουμε διακρισεις,να το θυμασαι!!!!!ευχομαι να πανε ολα καλα
Οκ συμφωνώ παιδαγωγός ειμαι και εγω αλλα ..... Ο γονιός πρέπει παντα να έχει και μια κριτική αντιμετώπιση σε οτι αφορά το παιδί του.και ναι δεν είναι όλοι οι παιδαγωγοί όπως θα έπρεπε να είναι....
εγω πιστευω οτι δεν ειναι κατι ανησυχητικο κι εμενα η μεγαλη μου ειναι τωρα 32 μηνων πηγαινει παιδικο εδω και ενα χρονο, καθε σαββατοκυριακο εχουμε παιδακια στο σπιτι και ολοι παιζουμε μαζι της αλλα ποτε δεν παιζει με τα αλλα παιδακια. Ο παιδικος που πηγαινουμε οργανωνει καποιες συναντησεις με παιδοψυχολογους οι οποιοι μας καθυσηχασαν οτι ειναι απολυτα φυσιολογικο.Τα παιδια αυτης της ηλικιας περνανε αυτη τη φαση. ακομα κι αν βρισκονται με αλλα παιδια παλι παιζουν μονα τους.Δεν ξερουν ακομα να παιζουν με αλλα παιδια. Ειναι απολυτα φυσιολογικο και πολυ συνηθισμενο.