Φοβάται… την κούνια της!
Ειμαι η μαμα Μαργαριτα κι έχω ενα κοριτσάκι 27 μηνών. Μέχρι πριν λιγο καιρο ήταν το πιο καλοβολο μωρο στον ύπνο (απο 2,5 μηνών κοιμαται μονη της στο δωμάτιο της και χωρις κουνηματα ή νανουρίσματα, πάντα ομως με ενα φωτακι αναμμενο).
Πριν λίγες μερες πήγαμε ταξίδι στο σπίτι της γιαγιάς στην Αθηνα. Εκει να σας πω λόγω αλλαγής περιβάλλοντος κοιμομασταν μαζι στο κρεββάτι και με το μπαμπα δίπλα μας. Όταν γυρίσαμε λοιπόν στο σπίτι μας δεν ήθελε με τιποτα να κοιμηθεί στο κρεβατι της, έκλαιγε και ουρλιαζε μέχρι που έκανε και εμετό. Τη ρώτησα μήπως φοβάται κάτι, αλλα όπως ήταν αναμενόμενο δεν ήξερε να μου απαντήσει.
Της διαβάζω παραμύθια κάθε βραδυ και όταν τη πάρει ο ύπνος μετα απο μια ωρα παλι σηκώνεται με κλάματα και μου λέει να τη πάω στο κρεβατι μας. Προτιμάει ακόμη να κοιμηθεί και στο καναπέ του σαλονιού παρα να παει στη κούνια της. Έχω δοκιμάσει πολλές μεθόδους ομως τιποτα δε τη συγκινεί.
Ειμαστε γονείς οι οποίοι δεν εργαζόμαστε και ειμαστε όλοι μερα μαζι της.
Θελω τη γνώμη σας μήπως υπαρχει κάτι που βοήθησε τα δικα σας παιδάκια με ανάλογο προβλημα μήπως καταφέρω κι εγω το κοριτσάκι μου!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Η μικρή μου από περίπου 20 ημερών ξυπνάει στον ύπνο της πολλές φορές. Σαν νεογέννητο λοιπόν και μέχρι 3 μηνών έκανε κάτι "γερμανικά"...3-7 το πρωί ξύπνια! Και δωσ'του β'ολτα και αγκαλια. Για ένα μεγάλο διαστημα ξυπνούσε μεν το βράδυ αλλά θήλαζε και ξανακοιμίταν οπότε πίσω στην κούνια της. Δρομολόγιο να δουν τα μάτια σου, 4-5 φορές το βράδυ. Κάποια στιγμή όμως που βάρυνε και δεν μπορούσα να την θηλάζω καθιστή στην πολυθρόνα στο δωμάτιό της, την θήλαζα στο κρεβάτι και πάλι πίσω. Μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε μια χαρά δούλευε αυτό, δλδ μέχρι και 20 μηνών, όμως κάπου εκεί με το που την ακούμπαγα στην κούνια ξυπνούσε κι εκλαιγε και δεν σταματούσε με τίποτα. Δεν ήθελα να την ζορίσω, δεν είμαι αυτής της νοοτροπίας και δεν δουλεώ και πρωί, οπότε δεν το πίεσα. Όμως έχει παραγίνει και φτάσαμε με τον σύζυγο να κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια. Εδώ και κάποιες μέρες, όμως είπαμε να αναλάβουμε πάλι δράση. Δεν πιστεύω πως θα έχει αποτέλεσμα το να την πάω σε μια νύχτα στην κούνια της, ακόμα κι αν μείνω δίπλα της το βράδυ μέχρι να εξαλτληθεί από το κλάμα (πράγμα που δεν θέλω. Βγάλαμε το ένα κάγκελο, και κολλήσαμε την κούνια της στο κρεβάτι μας. Αφενός πάει με χαρά στην κούνια της ("κεβάτι μου! Κεβάτι μου"). Αφετέρου κοιμάται με λιγότερα διαλείμματα τα βράδια και έπειτα συνηθίζει σιγά σιγά ττο κρεβάτι της. Επόμενο βήμα να την πάω στο δωμάτιό της. Μπορείς λοιπόν να κάνεις κάτι τέτοιο. Κι έπειτα ήθελα να σε ρωτήσω, μήπως πριν την επίσκεψη ξύπνησε κάποιο βράδυ με πολύ κλάμα και ουρλιαχτά; Μήπως έπιασε κάπου το χεράκι ή το ποδαράκι της και αφού κοιμηθήκατε όλοι μαζί φοβάται την κούνια της; Πριν δεν ήξερε πως υπάρχει άλλη λύση, τώρα όμως το ξέρει...Σίγουρα γλυκάθηκε που είσαστε όλοι μαζί αγκαλίτσα, αλλά μήπως έχει συμβεί τίποτε άλλο;
Οταν μεθαυριο τα παιδακια μας, εκει καπου στην εφηβεια, θα μας φτυνουν κανονικα κ θα παρακαλαμε να μας κανουν μια αγκαλιτσα κ να μας δωσουν ενα φιλακι, θα θυμομαστε με νοσταλγια τις στιγμες που μας παρακαλαγαν εκεινα να τα κρατησουμε κοντα μας κ εμεις τ αφηναμε να κλαινε σε μια κουνια για να μαθουν να κοιμουνται μονα τους...Τι φοβομαστε, οτι δεν θα κοιμηθουνε ποτε στο κρεβατι τους στο δωματιο τους?? Ασφαλεια θελουν να νιωθουν τα παιδακια μας, γιατι να πρεπει να τους τη στερουμε απο τοσο νωρις??
Απλώς θέλει να είναι και το βράδυ μαζί σας τώρα που είδε οτι υπάρχει και αυτή η επιλογή, δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράματα και κρεβάτι να αλλάξεις πάλι δεν θα θέλει να κάτσει εκεί, τα ίδια και ο δικός μου μέχρι τώρα 4χρ. πάμε στο κρεβάτι του διαβάζουμε παραμύθι κοιμάται και μετά από 1-2-3 ώρες αναλόγως πόσο κουρασμένος είναι ξυπνάει και έρχεται σε εμάς, όσες φορές και να τον πήγα πίσω και να καθόμουν μαζί του μέχρι να ξανακοιμηθεί μετά ξύπναγε και ξαναερχόταν ,οπότε δεν συνέχισα να προσπαθώ ,θα μεγαλώσουν και θα σταματήσουν δεν πειράζει τι να κάνουμε ,δεν είναι κρίμα να κλαίνε μέσα στη νύχτα και να παρακαλάνε να έρθουν στο κρεβάτι μας και εμείς να λέμε ΌΧΙ πρέπει να κοιμηθείς στο δικό σου !!! γιατί πρέπει ?
Άλλαξε της κρεβάτι!!!!!!! Είναι σε ηλικία που μπορεί να κοιμηθεί σε κανονικό κρεβάτι, Πολύ πιθανόν να κατάλαβε την αίσθηση του να κοιμάται χωρίς κάγκελα το παιδί και πιο άνετα! Αν είναι δύσκολο να αγοράσετε καινούριο, πάρτε απο τα πατρικά σας ένα απο τα δικά σας κρεβάτια. Κάντε την αλλαγή παρουσία της και με έμφαση, δείξτε πόσο χαρούμενοι είστε όλοι μα το νέο δικό της κρεβάτι "για μεγάλα παιδιά" και στολίστε το με αρκουδάκια και χαρούμενα σεντονάκια. Πολύ πιθανόν αυτό να χρειάζεται το παιδάκι εφόσον μπορεί και θέλει να κοιμάται στον καναπέ!. Για την περίπτωση που φοβόσαστε πιθανή πτώση, βάλτε μαξιλάρια στο πάτωμα όταν την έχει πάρει ο ύπνος. Έτσι είχα κάνει εγω και στα δύο μου παιδιά , όταν άρχισαν να μην θέλουν την κούνια και μάλιστα ο ένας ήταν και σε μικρότερη ηλικία!!!!! Έπιασε και ήταν και ευτυχισμένα με το νέο τους απόκτημα. Μερικές φορές οι λύσεις είναι πιο απλές απο ότι φανταζόμαστε και τα μικρά παιδάκια με τον τρόπο τους μας λένε διάφορα πράγματα. Δεν μπορεί να σου εξηγήσει οτι δεν θέλει την κούνια της.... απλά αρνείται να κοιμηθεί σε αυτήν.
Η γνωμη μου ειναι οτι δεν θα πρεπει να την αφησεις να κλαιει .Δεν ειναι κακο να την πέρνεις αγκαλίτσα και να κοιμάστε μαζί.Αν παρ όλα αυτα θες να επιστρέψει ολοκληρωτικά στην κούνια της θα πρεπει να βρεις ένα τρόπο ο οποίος δεν θα την πιέσει .Πχ μπορείς να πλάσεις ένα παραμυθάκι με κατι που ξέρεις ίτι έχει αδυναμία .Όπως μια νεράιδα η ότι ξερεις ότι αγαπάει και να της πεις ότι είναι η νεράιδα πχ πιυ θα την προστατεύει και θα κοιμάτε πάντα αγκαλιτσα της και μια μερα τσουπ!Να της πάρεις ένα κουκλάκι ίδιο με του παραμυθιού και να το βρει στο κρεβάτι της ή ακομα καλύτερα κατω απο το δέντρο μιας και πλησιαζουν οι γιορτες!!! Επίσης ειναι πολύ καλή ιδέα και το σχεδιο της μαμάς eirinis.Καλή επιτυχια και απλα απόλαυσε την αγκαλίτσα!!!
Αγαπητή μαμά Μαργαρίτα! Δεν ξέρεις πόσο πολύ σε καταλαβαίνω! Τα ίδια ακριβώς είχα και εγώ πριν καιρό με τον γιο μου! Τραβήξαμε πολύ κούραση και ιδίως εγώ μέχρι να τον καταφέρω να κοιμάται ξανά στην κούνια του!Τώρα ο μικρός μου είναι 22 μηνών και το άρχισε να το κάνει αυτό από όταν ήταν 18 μηνών! Κάναμε το λάθος και τον βάλαμε και εμείς να κοιμηθεί μία φορά στο κρεβάτι μας όπως εσείς! Αυτό ήταν....το παιδί κατάλαβε ότι του αρέσει πιο πολύ η αγκαλιά και ασφάλεια της αγκαλιας μαζί μας και όταν πήγα να τον ξαναβάλω στην κούνια του έκλαιγε ασταμάτητα λες και τον σφαζαμε!ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ για να μην στα πολυλογώ έκανα το εξής και το συνεχίζω ακόμα και τώρα:Τον έπαιρνα μαζί μου στο κρεβάτι τον άφηνα να κοιμηθεί κανένα μισάωρο και μετά τον έβαζα στην κούνια του! Στην αρχή μου ξυπναγε στην διαδρομή αλλά σιγά σιγά τον κατάφερα να κοιμάται πάλι μέχρι το πρωί! Να μου πεις η λύση δεν είναι και η καλύτερη αλλά προς το τίποτα είναι ιδανική! Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο!
Σα να τα βλέπω μπροστά μου Μαργαριτούλη. Ο γιός μου όταν ήταν κοντά στα 2 ξεκίνησε το ίδιο τροπάριο γιατί κι εμείς δεν έχουμε κοντά τους παππούδες οπότε όταν πάμε εκεί κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Άρχισε λοιπόν ξαφνικά να μη θέλει να μπαίνει στη κούνια του, μέχρι που πήδαγε πάνω από τα κάγκελα. Έτσι του βγάλαμε τα κάγκελα και το κάναμε κρεβατάκι (είχαμε αυτή τη δυνατότητα στη κούνια μας), παρ' όλα αυτά όμως προκοπή δεν είδαμε. Πήρα παιδοψυχολόγους τηλέφωνα έκανα διάφορα αλλά και πάλι τίποτα. Τελικά τη λύση μου την έδωσε αυτή η εκπομπή με τις νταντάδες. Τον έβαζα λοιπόν στο κρεβάτι κι έφευγα (χωρίς να κάθομαι εκεί καθόλου), ο μικρός έκλαιγε κατέβαινε κι εγώ που στεκόμουν πίσω από τη πόρτα έμπαινα πάλι μέσα και ξανά τα ίδια. Κατέβηκε περίπου στις 10 φορές ώσπου κουράστηκε και κοιμήθηκε. το κάναμε αυτό για 3 βράδια και μετά πια κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να τον πάρω στο κρεβάτι μας (αν και θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά μόνο κακό κάνουμε στα παιδιά μας μ 'αυτό) αλλά και ότι πρέπει να κοιμάται στο κρεβάτι του. Ουσιαστικά αυτό που θέλουν είναι να νιώθουν ασφάλεια γι' αυτό και μόλις σε φωνάξει να καταλαβαίνει ότι είσαι κοντά της αλλά χωρίς να εκμεταλλεύεται ότι μπορεί να κοιμάται μαζί σας. Θα κλάψει λιγουλάκι αλλά μην υποκύψεις! για το καλό τους τα κάνουμε όλα άλλωστε. Ελπίζω να σε βοήθησα.
Ανακάλυψε τη χαρά του να κοιμάται με τη μαμά της και τώρα την απαιτεί. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να χειριστείς αυτό το πράγμα. Κατ' αρχήν πρέπει να πάρεις μια στρατηγική απόφαση: θέλεις να την αφήσεις να κοιμάται μαζί σου ή να τη μάθεις να κοιμάται μόνη της? Όταν το αποφασίσεις αυτό (δεν είναι εύκολη απόφαση), τότε πράττεις αναλόγως. Στην περίπτωση που αποφασίσεις ότι θα κοιμάται μαζί σου, βρες έναν βολικό τρόπο να το κάνεις χωρίς να διαταράξεις πολύ τις οικογενειακές συνήθειες, στο μέτρο του εφικτού. Δηλαδή αν έχει ακόμα κούνια, αγόρασέ της κανονικό κρεββάτι για να μπορείς να κοιμάσαι μαζί της (και να σηκώνεσαι να πηγαίνεις στο δικό σου όταν την παίρνει ο βαθύς ύπνος)! Στην περίπτωση που αποφασίσεις να τη μάθεις να κοιμάται μόνη της, σφίξε δόντια και ετοιμάσου για ξενύχτι. Ο τρόπος είναι ένας: κλαίει, την πηγαίνεις πίσω, κάθεσαι μαζί της μέχρι να την πάρει ο ύπνος (διαβάζοντας παραμύθια, τραγουδώντας κλπ) και μόλις κοιμηθεί φεύγεις. Και μόλις ξανα-ξυπνήσει και έρθει, πάλι από την αρχή. Θεωρητικώς κάποια στιγμή θα το πάρει απόφαση. Γιατί να ξέρεις ότι τα κλάματα σε έναν βαθμό είναι και χειριστικά. Δοκιμάζει τα όριά σου. Πάντως δεν φοβάται την κούνια της. Απλώς θέλει τη μαμά της! :)