Πεθερομπερδέματα!
Γεια σας φιλες μανουλες… Διαβαζοντας τις ιστοριες με τις πεθερες ειπα πως ηρθε η ωρα μου πια να γραψω κι εγω την πεθεροκατασταση μου γιατι το αναβαλω εδω και χρονια…
Λοιπον ας ξεκινησουμε με τα βασικα.
Ο αντρας μου καλος, αγαπησιαρης… Δεν βρισκω πολλα ελατωματα να με ενοχλουν (αλλωστε κι εγω εχω αρκετα), εκτος απο 2… Ξεχναει τα παντα, απο το να παρει ψωμι π.χ. μεχρι να πληρωσει το τηλεφωνο για παραδειγμα (οκ το παραδεχομαι δεν με ενοχλει τοσο πολυ απλα ειναι κουραστικο καποιες φορες), το χειροτερο ομως ειναι η «μαμακιαση»… Αθεραπευτος μαμακιας… Οκ κι εγω τη λατρευω τη μαμα μου και τον μπαμπα μου αλλα οκ… μεγαλωσα πια… Ειμαι και μοναχοπαιδι αλλα ετσι δεν κανω… Αν με χρειαστουν θα τρεξω οπως κι εκεινοι το ιδιο, αλλα απο τη μερα που παντρευτηκα τους εχω βαλει οριο… Μεχρι στιγμης καλα τα παμε… Παμε τωρα στην αλλη πλευρα…
Για αρχη δεν με συμπαθησε ποτε… Ουτε της αρεσω σαν «φατσα», ηθελε τη Σκλεναρικοβα αλλα τοτε ηταν με τον Καρεμπε… Κι ο αντρας μου δεν ειναι ο Μπραντ Πιτ αλλα τον λες π.χ. Μαρκ Ραφαλο (ο Hulk στην ταινια Avengers), εχει μια γοητεια ρε παιδι μου… Ουτε σαν χαρακτηρας της αρεσω, γιατι εγω δεν εχω μαθει να μου κανουν κουμαντο στο σπιτι μου κι εκεινη νομιζε πως ημουν ο γιος της και πηγε μια-δυο φορες να μου πει τι να κανω κι επειδη της εκοψα τη φορα δεν ειμαι καλη νυφη… απαπα…
Πριν το γαμο ειχε παει (η πεθερα) σε μια ξαδελφη μου επισκεψη (ειναι γνωστες χρονια) και αρχισε να τη ρωταει τι προικα εχω… Οταν πρωτοπαντρευτηκαμε, πρεπει να ημασταν 2-3 βδομαδες παντρεμενοι, ημουν σχεδον 2 μηνων εγκυος, ξαπλωμενη στον καναπε με ζαλαδα πανω στα ποδια του αντρα μου οταν παιρνει τηλεφωνο η πεθερα να δει τι κανουμε και κυριως τι τον ταισα. Δεν ξερω πως το λετε εσεις εμεις εδω το λεμε γιαχνιστο (πατατες κ αλλα λαχανικα στην κατσαρολα με κοκκινη σαλτσα), να σας πω μονο οτι ηταν παραγγελεια του αντρα μου να το κανω αυτο το φαγητο γιατι του αρεσε πολυ, στο σπιτι του φαγητο χωρις κρεας το λενε «ορφανο». Λεει λοιπον η πεθερα «Τι φαγατε;» Ο καημενος δεν ηξερε να το πει (παιζει να βαριοταν κιολας) και λεει «πατατες γιαχνι» και την ακουω (φανταστειτε ποσο δυνατα μιλησε…) «τιιιιιιι; Σκετες πατατες;;;» αχ!!! Ηθελα να τους βαρεσω κ τους δυο, τον ενα που τα ελεγε μισα κι την αλλη που εκανε ετσι…
Ας μην μιλησω για το αγεννητο (τοτε) παιδι μας… Ο υπερηχος μας εδειξε αγορι, χαρα εγω δεν περιγραφεται… Το παιδι θα επαιρνε (οπως και πηρε) το ονομα του πεθερου μου που δεν ειναι στη ζωη, ειναι το εθιμο εδω, βεβαια εγω καμια σχεση με τα εθιμα δεν εχω, αλλα συμφωνησα γιατι το θεωρησα σωστο. Α ξεχασα να σας πω πως ο αντρας μου ειναι ο 4ος απο 4 αδελφια… Αγορια ολοι. Ο 2ος εχει 2 γιους, ο πρωτος εχει το ονομα του πεθερου μου αλλα τοση χαρα που θα βγαζαμε το ονομα του πεθερου δεν την ειχα ξαναδει. Καθε μερα επαιρναν τηλεφωνο να δουν τι κανω, πως ειναι το μωρο, μεχρι να γεννηθει και ακομα και μεχρι τωρα δηλαδη η μονη τους εννοια ειναι αυτη, λες και δεν υπαρχει αλλο παιδι… Τωρα ειμαι παλι εγκυος μαλλον αγορακι παλι, δεν με εχουν παρει ενα τηλεφωνο, δεν ρωτανε καν, οταν μας ειπε ο γιατρος μαλλον αγορι δεν ενδιαφερθηκαν καθολου!! Τιποτα… Σαν να μην ειμαι εγκυος! Επειδη θα παρει το ονομα του πατερα μου… Μια φορα ειχε πει ο 2ος αδελφος στην ξαδελφη μου (πριν ξαναμεινω εγκυος) οτι αν εμενα το δευτερο δεν ηθελαν να ειναι αγορι για να μην παρει το ονομα του μπαμπα μου…
Ο ιδιος αδελφος σε ενα γαμο οταν ημουν εγκυος στο πρωτο με ειχε βγαλει εξω απο τα ρουχα μου… Καθομουν σε μια καρεκλα λιγο αβολη και λεει ενας κουμπαρος «Κατσε να σου φερω μια αλλη καρεκλα να κατσεις πιο ανετα» και λεει κι αυτος «Ναι ναι τρεχα να φερεις να κατσει ομορφα το Αντωνακι μας» (ο γιος μου, ο αγεννητος τοτε) του λεω «Δηλαδη αν ηταν κοριτσι δεν θα ηθελες να κατσω ανετα;» «εεεεεε ενταξει τωρα… κατι θα καναμε…» Ωχ μανα… κι εχω πολλα ακομα αλλα μην σας κουραζω!
Η πεθερα: οταν ηταν να βαλουμε ντουλαπα στο δωματιο του παιδιου, περιμενα και να γεννησω και ημασταν λιγο σφιγμενοι οικονομικα, ειχαμε μιλησει με μαραγκο, ειχαμε κανονισει το χρωμα, σχεδιο και την ποιοτητα του ξυλου (μου διαφευγει αυτη τη στιγμη) και μας εβγαινε 700 ευρω, η αλλη η πιο ακριβη ηταν στα 900 ευρω… Κανονιζει ο αντρας μου να παει να βρει το μαραγκο να του πει να βαλουμε τη φθηνη, φευγει το πρωι πριν τη δουλει να παει να κανονισει, τον παιρνω τηλεφωνο μετα απο λιγο γιατι κατι ειχα ξεχασει κ μου λεει «Τελικα την ακριβη θα του πω…» Καγκελο εγω, τον ειχε παρει πρωι πρωι να του πει τι να κανει… Τελικα τη φθηνη καναμε κι αυτη να παει να κουρευτει…
Αλλη φορα παλι μου ειχε φερει ο αντρας μου ψαρι φρεσκο καθαρισμενο απο το ιχθυοπωλειο, ετυχε ομως κι επειδη δεν το ηξερα οτι θα το φερει ειχα κανει αλλο φαγητο, δεν πειραζει σκεφτηκα να το κανω την αλλη μερα. Μια μερα ειναι, δεν παθαινει τιποτα.Ο παππους μου ψαρας κ αλλος ενας συγγενης ψαρας ετσι μου εχουν πει, για μια μερα ειναι οκ, αλλιως καταψυξη αμεσως… Με πηρε τηλεφωνο στο σπιτι (πρωτη φορα στα χρονικα, συνηθως παιρνει κατευθειαν στο κινητο του γιου της) την ωρα που δεν ειχε σχολασει ακομα ο αντρας μου να μου πει «Ακου να σου πω, το ψαρι το μαγειρευεις την ιδια μερα, δεν κανει να το αφησεις«
Πφφφφφφφφ…. πολλα πολλα πραγματικα… Συγνωμη που θα το πω αλλα και να κλ@σεις θα το ξερουν ολοι σε δευτερολεπτα… Εχω πολλες ιστοριες… Οταν ηταν να παντρευτουμε στα… ξαφνικα την επιασε η μεση της και δεν μπορουσε να κουνησει… ηταν που θα εφευγε το στερνοπουλι της απο το σπιτι… Αλλα τη λεκανη με τα ρουχα τη σηκωσε να μου τη φερει… Τρομαξα μη μου μεινει στα χερια…
Καλε ημουν μπροστα που ελεγε σε μια φιλη της οτι της παιρνω το καλυτερο της παιδι, γιατι μονο εκεινος τη βοηθαει με τα ψωνια που δεν μπορει να τα σηκωσει και σχεδον εβαλε τα κλαμματα που τολμησα η κακουργα να της τον κλεψω… Πως εχω αντεξει δεν ξερω… Καμια μερα θα τα πω χοντρα και μαζεμενα…
Ασε που και ο δικος μου δεν με αφηνει να πω τιποτα, ακομη κι αν εχει εκεινη λαθος εγω φταιω… Μπροστα του με λεει χοντρη (πιο κομψα βεβαια) επειδη δεν καταφερα να χασω τα κιλα της πρωτης εγκυμοσυνης… Αφηστε που καθε αλλαγη που κανουμε στο σπιτι πρεπει να ερθει να την ελεγξει… Αφηστε που οταν πηρα το αλμπουμ του γαμου μας επειδη μια-δυο φωτογραφιες δεν ηταν αυτες που ηθελα πηγε κι εκανε παραπονα στο φωτογραφο, πραγμα που εγω δν ηθελα γιατι ειναι γνωστος μου χρονια….
Τι αλλο να σας πω για να με νιωσετε; Στη βαφτιση του γιου μας ειχαμε παρει εναν φωτογραφο συγγενη τους (αφου ο αλλος ειχε παρεξηγηθει) ολες οι φωτογραφιες ηταν με τους συγγενεις του… Μια και μοναδικη εχω με τα ξαδελφια μου,ουτε τη μαμα μου ουτε το μπαμπα μου με το παιδι, τρομερο…
Πω πω κουραστηκα να γραφω και φανταζομαι κι εσεις θα εχετε κουραστει να διαβαζετε… Σας ζητω συγνωμη αλλα μονο εσας εχω… Τι να πω;;; Υπομονη…
Σας φιλω…Τα συμπερασματα δικα σας!!!
Μαμα Μ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έγω σε καταλαβαίνω απολυτα. Η δικιά μου ένας συνεχής έλεγχος,καθημερινός. Και πίσω απ όλα αυτά, μια πονηριά μέχρι να περάσει το δικό της. Και ένα πράγμα κατάλαβα, όσο μάλώνα με τν άντρα μου, άλλο τόσο έχανα το δίκιο μου. Όλα βγαίνουν στην επιφάνεια κάποια στιγμή...
Τα γεγονότα μεμονωμένα δεν φαίνονται τόσο σοβαρά, ωστόσο στην καθημερινότητά μας συσσωρεύονται και γιγαντώνονται. Κατανοώ το πρόβλημά σου, λίγο-πολύ αισθάνθηκα κι εγώ έτσι όταν είχα άδεια από τη δουλειά για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Όταν όμως επέστρεψα, επικεντρώθηκα αλλού, στον κοινωνικό μου εαυτό, κι αυτό άλλαξε την αυτοεικόνα μου. Θεωρώ ότι πρέπει να αποκτήσεις ενδιαφέροντα που να εστιάζουν στον εαυτό σου. Έτσι θα καταλάβεις ότι δεν αξίζει να αναλώνεσαι σε μικρά και ασήμαντα γεγονότα, σε μικρούς και ασήμαντους ανθρώπους.
Μη δίνεις σημασία σε σχόλια σαν της φίλης q and a αν δεν θέλεις να τρέλλαθεις στ αληθεια - να απαιτήσεις από τον σύζυγο σου να κόψει τον ομφάλιο λώρο με όποιον τροπο σου ταιριάζει πχ να επισκεφθείτε οικογενειακό σύμβουλο , με την απειλή διαζυγίου, με επιχειρήματα και παραδείγματα από άλλους ανθρώπους που χάραξαν τον δικό τους δρόμο με τη δική τους οικογένεια χωρίς να επιρρεαζονται από γονεις- μην λες με παράπονο ότι φταίει ο χαρακτήρας του - όταν θα αλλάξει τη στάση προς τους γονείς του θα καταλάβεις πως το στοιχείο αυτό του χαρακτήρα του είναι το ελάττωμα αλλά συνάμα και το προτερήμα του - γενικά να αποφευγεις να κανεις παράπονα!ολα να τα εκφραζεις σε στιγμές άσχετες και ήρεμες και υπό συζήτηση εκφράζοντας μόνο το !!!πως νιώθεις απο το καθετί που συμβαινει!!! Και όχι το τι έκανε εκείνος η οι άλλοι λαθος
Οταν διαβασα το σχολιο σου μπερδευτηκα λιγο,ετσι διαβασα και τα προηγουμενα για να δω μηπως ξεχασα κατι...Εχεις δικιο δεν το διευκρινησα...Λαθος μου...Οταν ελεγα οτι ετσι ειναι ο χαρακτηρας του ανθρωπου εννοουσα τον κουνιαδο,οχι τον αντρα μου!
Η ιστορία σου Μαμά Μ είναι σαν να διαβάζω τη ζωή μου..πιστεύω πως πρέπει να μιλήσεις κ στους δύο όταν θα είστε όλοι μαζί(γιατί αν τα πεις μόνο σε κείνη θα τα πει όπως θέλει στο γιο της)..μέχρι εδώ,αν τα μαζεύεις μαζεύεις μια μέρα θα τα πεις οοολα μαζί κ τότε θα είναι χειρότερα για όλους..εγώ είμαι σχετικά μικρή στην ηλικία από την αρχή χωνοντουσαν σε όλα κ οι δύο (πεθερικά μου)εγώ μικρή κ καινούρια στην οικογένεια δε μιλούσα κ τους έκανα την καρδιά ο άνδρας μου έλεγε άστους μην ασχολείσαι..αλλά παραεγινε το κακό μετά από 4χρονια υπομονής κ υποταγής τους άνοιξα ένα στόμα τους ξέχασα (με συγχωρεις)πήρα το παιδί μου κ εφυγα κ γύρισα μόνο αφού μου υποσχέθηκε ο σύζυγός μου ότι δέν θα ανακατευτούν πότε ξανά στη ζωή μας..να έβρισκε τον τρόπο..με αποτέλεσμα να μη μου μιλάνε καν κ να μη με θέλουν ούτε στο σπίτι τους..κ αυτό δεν λέω ότι ήταν σωστό αλλά είχα φτάσει στο αμήν,αφού άρχισα ν τρέχω στους γιατρούς..από την καταπίεση να μη χαλάσω την καρδιά κανενός χάλασα τον εαυτό μου..με πειράζει που δε με θέλουν γτ εγώ έχω νύφες κ η μαμά μου είναι χαλι για αυτές, στο σπίτι μας αλλιώς είμαστε μαθημενοι όμως..Απο την άλλη γλίτωσα..μέχρι στιγμής γτ ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να συμβεί
Φιλη Νεφελη,φερομαι στην πεθερα μου ακριβως οπως φερομαι στους γονεις μου οταν ανακατευονται εκει που δεν πρεπει...Δηλαδη παραδειγμα...Τους ειχαμε καλεσει για φαγητο,ο αντρας μου θα εψηνε μπριζολιτσες στα καρβουνα.Βγαινω εξω καποια στιγμη και βλεπω τον αντρα μου στην ακρη να κοιταζει τον μπαμπα μου που εψηνε τις μπριζολες...ε οχι...εμεις σας καλεσαμε στο σπιτι μας,δεν θα κανετε τετοια...στεναχωρεθηκα πολυ,ειπα μια κουβεντα που την 'επιασε' αμεσως ο πατερας μου και την επομενη φορα που ξαναβγηκα ειχε αναλαβει παλι ο αντρας μου.Ετσι ειναι,βαζεις τα πραγματα στη θεση τους...Μπορει να ακουγεται υπερβολικο,δεν ξερω,αλλα απο τη στιγμη που ειδα αμηχανια στον αντρα μου εκανα την παρεμβαση μου...Το ιδιο περιμενω κ απο εκεινον,καποιες φορες εχουν υπαρξει εξαιρεσεις,εχει παρει τ μερος μου 3-4 φορες και ομολογω πολυ το ευχαριστηθηκα.
Ωχ βρε κορίτσι μου τι τραβάς, έπεσες σε περίπτωση :( ! Εμείς έχουμε εντελώς τυπική και σχεδόν ψυχρή σχέση με την πεθερά, έχω όμως τον άντρα μου σύμμαχο.. Εσύ δυστυχώς δεν τον έχεις, μπορείτε όμως να κάνετε ''κόμμα'' με τις συνυφάδες σου και κάποια λύση θα βρείτε! Σου εύχομαι υπομονή και γερά νεύρα γιατί θα τα χρειαστείς!
Προσπαθω να ειμαι ηρεμη,αλλα καποιες φορες δεν αντεχω...Τα λεω...Γενικα επαφες πολλες δεν εχουμε λογω αποστασης,αλλα τα λεμε-λενε απο το τηλεφωνο σχεδον καθημερινα.Ειναι καλο να ενδιαφερεσαι για αυτον που σε μεγαλωσε,ειναι καλο να ενδιαφερεσαι εξισου για αυτον που διαλεξες.Οπως και οι γονεις,το οτι παντρευτηκε το παιδι σου δεν σημαινει οτι τελειωσε η σχεση σου μαζι του....Αλιμονο...Απλα ολα χρειαζονται μετρο νομιζω....
το προβλημα το εχουν κι οι δυο...τον εναν καταφερνω να τον συνεφερω γιατι τον εχω μεσα στο σπιτι,αλλα οταν πηγαινει επισκεψη γυρναει πισω αλλος ανθρωπος...δεν ξερω τι θα πει Κυριακη με τον αντρα μου και το παιδι μου..να παμε για εναν καφε,μια βολτα...τιποτα!!!Καθε Κυριακη πρωι τον περιμενει,να της φτιαξει το καζανακι (10 φορες) να της φτιαξει το πλυντηριο (αλλες τοσες)...να να να να....να τον εχει κοντα της...μεχρι και ποτε θα ξυριστει του λεει και με παιρνει κ εμενα να μου πει να του το πω,την τελευταια φορα τα πηρα χοντρα και της λεω ακου να σου πω εμενα ετσι μ'αρεσει...θα μας πεις και τι ωρα θα κ@τουρ@με;;; ισως να μην ειναι σοβαρα τα προβληματα οπως λες,αλλ ο καθημερινος ελεγχος εμενα μου τη δινει.Λογω χωρισμενων γονιων εμαθα να ειμαι ανεξαρτητη και να βρισκω λυσεις μονη μου,οσο κι αν αγαπαω τους γονεις μου δεν αφηνω να με χειριζονται...εκεινος απο την αλλη αφησε το σπιτι του οταν παντρευτηκαμε,απο τη μια το καταλαβαινω αλλα απο την αλλη δεν αντεχω τοσο κουμαντο...τρελαινομαι!!!δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου να κανω τετοια στα παιδια μου,θα πεσω σε καταθληψη...πιο καλα να μην ζω παρα να γινω πεθερα σαν τη πεθερα μου!
Μαμά Μ, ειναι φανερό οτι έχετε ψυχολογικά προβλήματα ,δεν ξερω αν ειναι λόγω της εγκυμοσύνης ή γενικότερα λόγω του διαζυγίου των γονιών σας. Επειδή ειςτε μοναχοπαίδι χωρισμένων γονιών πρεπει να απομακρύνετε τον άντρα σας απο την οικογένεια του για να αιστανθειτε εσείς καλύτερα; Αν μετα απο χρόνια, οπως λέτε, τα παράπονα που έχετε απο το σόι του άντρα σας ειναι του επιπέδου που μας απαριθμήσατε ( ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ) , και σεις παραπονιέστε , μήπως θα πρεπει να το ψάξετε λίγο με τον εαυτό σας; Σας είπε κάτι ο κουνιαδος σας π.χ. για την καρέκλα, και σεις αρπαχτήκατε για ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ λόγο και με τροπο που θα είπε ο άνθρωπος ωχ με τι τρελη μπλέξαμε. Αλλα και όλα οςα γράφετε, το ψάρι, ο φωτογράφος, το δεύτερο μωρό, η ντουλάπα...και που ξέρετε οτι ο άντρας σας μιληςε με τη μητέρα του για τη ντουλάπα; Αυτά δεν ειναι σκέψεις ενός τελείως ιςορροπημενου μυαλού, προσέξτε το. Άσε πια τη ρουφιανα ξαδέρφη, που σας δίνει πληροφορίες για να σας κάνει χάζι να τσατίζεστε! Και τι θέλετε, να μην φτιάχνει ο άντρας σας το πλυντηριο ή το καζανάκι της μάνας του, ενώ μπορεί; Αντί να τον καμαρωνετε για τις δεξιότητες του και την προθυμία του; Επαναλαμβανω, προσέξτε γιατι δεν πάτε καλα. Ίσως χρειάζεστε βοήθεια. Έχετε θέματα, πρωτίστως με τον εαυτό σας, και ειναι κρίμα.
Θα ενιωθα καλυτερα αν που και που ειχα κι εγω τη βοηθεια του αντρα μου,αφου διαλεξαμε απο κοινου να ειμαστε μαζι και να κανουμε οικογενεια.Οσο για εσας που απο ενα και μονο κειμενο καταλαβατε τον χαρακτηρα μου τι να πω;;;;Σπιρτο εισαι γλυκια μου....Εκτος απο γελοια...
Μήπως είστε η πεθερά της? Όλα με μέτρο απ' όλες τις πλευρές. Οι οικογένειες δεν πρέπει να ανακατεύονται στο ζευγάρι. Μαμά Μ, εύχομαι να μη γίνουμε κι εμείς σαν τις πεθερές μας! Να είσαι καλά.
Το αλλο σχολιο μου δεν ξερω γιατι δεν εμφανιζεται...Να σου πω λοιπον γλυκια μου οτι αν εγω ειμαι τρελη οπως λες και χρειαζομαι βοηθεια,τοτε αλλο τοσο τρελες ειναι και οι αλλες νυφες της πεθερας μου...μανι μανι μαζευομαστε 4.Επισης τρελη ειναι και μια αλλη κυρια ασχετη απο την οικογενεια που μου ειπε ευτυχως που τον παντρευτηκα και εφυγε απο το σπιτι του γιατι ετσι γλιτωσε το παλικαρι.Αρα συνολο 5 τρελες...Τι κριμα μια και μονο οικογενεια να εχει μαζεψει γυρω της τοσους τρελους ε;;;Μηπως θελεις να πας να πιασεις την πεθερα μου απο το χερι και να κλαιτε μαζι;;;Επισης ποτε δεν ειπα οτι τα παραπανω που εγραψα ειναι προβληματα φοβερα και τρομερα,αν ετσι καταλαβες να το κοιταξεις...Ειπα οτι ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ απο αυτην με βγαζει εκτος εαυτου....Πιες ενα καφε να ανοιξει το ματι σου...ξυπνα και διαβασε καλυτερα!!!!Επισης στο θεμα της ρουφιανιας,αν το παρεις λογικα ρουφιανος ειναι και ο αντρας μου που δινει πληροφοριες για το τι γινεται σπιτι μας (βλεπε ψαρι).Δεν ειχε καμια δουλεια να το πει και εκεινη καμια δουλεια να μου πει τι να κανω.Οπως κι εσυ απο τη στιγμη που δεν με γνωριζεις καν.Αντε να βγαλεις την κακια σου αλλου...
Τα προβλήματα σου δεν φαίνονται σοβαρά αλλά ωστόσο πολύ ενοχλητικο-το πρόβλημα το έχει ο άντρας σου και όχι η Μαμα του-θα πρέπει από εκείνον να απαιτήσεις να βάλει όρια στη μάνα του,δηλ.να μην της επιτρέπει να παρεμβαίνει σε θέματα που αφορούν τη δική σας οικογένεια-και επιτέλους να καταλάβει πως από τη στιγμή που έκανε τη δική του οικογένεια δεν πρέπει να μοιράζεται ολεσ τις σκέψεις του με τη Μαμα του-(αυτα περιπου ειναι λογια που μου ειπε ειδικοσ) όσο για τα σχόλια του αδερφού μη δίνεις σημασια-πιστεύω πως τέτοια λέγονται στις μισές τουλάχιστον ελληνικές οικογένειες
ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ.ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ.ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΟΡΙΑ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.ΠΡΩΤΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ.
μπα καλη μου...δυστυχως ειναι ο χαρακτηρας του ανθρωπου τετοιος,αργησα αλλα το καταλαβα...βλεπει στο δρομο τη μαμα μου ή τη γιαγια μου και δεν χαιρεταει,σαν να ειναι δυο αγνωστοι...που πριν παντρευτουμε με τον αντρα μου αν εβλεπε στο δρομο τη γιαγια μου θα σταματουσε να της μιλησει και σε καποιες περιπτωσεις την πηγαινε λιγο παραπανω για το χωριο...τρομερη γαιδουρια...νιωθω σαν να εκανα κατι κακο που αγαπησα καποιον...αυτες ηταν μονο καποιες απο τις ωραιες στιγμες που μου εχουν χαρισει σαν οικογενεια...δεν τα θυμομουν να τα γραψω ολα...εχει ψωμι η υποθεση...αλλα οπως ειπα κ πιο πανω κανω υπομονη....
παιξτω λιγο τρελιτσα και ξεκινα να την γραφεις θα την φερει στα ισα τις!!!!!! ολες το ιδιο ειναι!!!!!!!!!!!!!!
προσπαθω οσο μπορω...γενικα εχω υπομονη...οταν τελειωσει ομως ας ψαξει να κρυφτει...ακομα αντεχω,γι'αυτο τα λεω ετσι χαλαρα!!!
κουραγιο. απλα παρτο στη πλακα και μην ασχολεσαι - ανταγωνιζεσαι τη μανα του. θα χασεις.
χαχα...γελασα πολυ οταν διαβασα το σχολιο σου!!!οτι χανω-χανω...ετσι κι αλλιως...οσο κι αν φωναξω,οσο δικιο κι αν εχω...και δεν εχω προβλημα μονο εγω αλλα ολες η νυφες της.απλα σε μενα επεσε ο κληρος να "χωνεται" περισσοτερο στο σπιτι μας γιατι της πηρα τον καλο το γιο...