Ο λίθος της μητρότητας

«Τα οφέλη της μητρότητας για τη γυναίκα, την οικογένεια και γενικά ολόκληρη την ανθρωπότητα πολλάκις έχουν γραφτεί- τραγουδιστεί- απαγγελθεί. Θα συμφωνήσω λοιπόν με όλα.

Είναι όμως και κάτι τοσοδούτσικα πραγματάκια που λίγο έχουν ειπωθεί. Σπεύδω να εξηγηθώ.

Από τότε που έγινα μαμά – δεν μετράω παρά μόνο 13 μήνες 23 ημέρες και κάτι ώρες – από τότε λοιπόν που έγινα μαμά, έχασα τον ύπνο μου. Και θα μου πείτε σιγά το νέο!

Όχι, δεν αναφέρομαι στο συνηθισμένο ξενύχτι που περνούν οι μωρομάνες. Είμαι από τις τυχερές που οι φορές που μας έχει ξυπνήσει η Ιωάννα κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αναφέρομαι στον βαθύ ύπνο. Αυτόν τον ύπνο, που πέφτεις στο κρεβάτι σαν να είσαι στον κόσμο τούτο μόνο εσύ και το μαξιλάρι σου και κοιμάσαι, κοιμάσαι, κοιμάσαι… δίχως αύριο!!!

Λοιπόν ορίστε τι κατάλαβα με τον ερχομό της Ιωάννας: Το να γίνεις μαμά αυτομάτως σε δεσμεύει.

Φαντάζομαι έναν υπέρ-τεράστιο λίθο, φτιαγμένο με έγνοιες και ευθύνες και αγωνίες και ανασφάλειες. Φτιαγμένο με ζωή, αγάπη, ζεστασιά, τρυφερότητα και χίλια άλλα ωραία. Ένα λίθο τόσο βαρύ αλλά και τόσο ελαφρύ μαζί. Ένα λίθο τόσο σκληρό αλλά και μαλακό και γλυκό σαν χρωματιστό marshmallow. Ένα λίθο που τα χέρια σου –και τα δύο– είναι μαζί του δεμένα με μια αλυσίδα, περασμένα μέσα σε χειροπέδες. Όχι τις μεταλλικές αλλά κάτι καραμελώμενες με γεύση κεράσι και ανθεκτικές πιο πολύ και από ατσάλι. Ένα λίθο που  κουβαλάς μαζί σου παντού και πάντα.

Και θα μείνω στο πάντα. Η μητρότητα σε κάνει να επαγρυπνείς, είτε  το μωρό σου είναι στην κούνια, είτε στο σχολείο, είτε έχεις βγει πια από τη ζωή του (και καλά θα έχεις κάνει) είτε είναι στη δουλειά είτε έχει πάρει σύνταξη είτε έχει εγγόνια δισέγγονα τρισέγγονα… Από τη στιγμή που θα το κρατήσεις στα χέρια σου ποτέ δε θα είσαι πια ήσυχη. Ποτέ δε θα κοιμηθείς έτσι όπως πριν. Αυτό το συναίσθημα της απόλυτης ελευθερίας ποτέ δε θα το έχεις ξανά.

Ποιο βράδυ θα ξαπλώσεις χωρίς να αναρωτηθείς αν το παιδί σου είναι καλά; Ποιο βράδυ θα πέσεις στο κρεβάτι σου χωρίς να το σκεφτείς; Ακόμη και αν είναι 97 ετών ακόμη και αν έχει φύγει από αυτόν τον κόσμο. Πάντα θα ανησυχείς που είναι, πως είναι και αν είναι καλά εκεί που είναι.

Γιατί αυτές οι χειροπέδες δεν θα βγουν ποτέ από τα χεριά σου. Κι αν κάποιος βρεθεί να σου δώσει αυτό το κλειδί, ξέρεις τι θα το κάνεις; Εγώ πάντως θα το πετάξω μακριά. Όσο πιο μακριά μπορώ. Πιο μακριά και από το μακριά. Γιατί και σ’ αυτόν ή και τον άλλο κόσμο τα χέρια αυτά δε θα λυθούν και η αλυσίδα αυτή δεν θα σπάσει«

Μαμά Μαρία
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com