Να επιστρέψω στη δουλειά ή να μείνω σπίτι;
Να επιστρέψω στη δουλειά ή να μείνω σπίτι;
μαμά Βάλια
Αγαπημενες μανουλες καλησπερα! Θα ηθελα και εγω να μοιραστω μια απο τις παμπολλες μαμαδοιστοριες μου, η οποια ειναι πιο επικαιρη και… φλεγουσα!
Ειμαι 31 ετων μανουλα, τριων λατρεμενων παιδιων, επτά, δυόμιση και ενός έτους αντιστοιχα. Εργάζομαι απο τα 18 μου και τα τελευταια 12 χρονια ειμαι στην ιδια επιχειρηση. Εχω σταματησει περιπου 3 χρονια λογω των δυο σχεδον συνεχομενων εγκυμοσυνων, αδειες τοκετου-λοχειας-μητροτητας και παει λεγοντας. Να ομως που εφτασε ο καιρος να επιστρεψω και παλι στη δουλεια μου, αλλα δεν εχω βρει λυση για την φυλαξη των παιδιων μου…
Συζητησαμε με τον αντρα μου το ενδεχομενο να παραιτηθω απο την δουλεια μου, εξηγωντας τους λογους ανωτερας βιας και φευγοντας με ομορφο τροπο, ζητωντας οταν τακτοποιθουν σιγα σιγα τα μικρα μου να εχω το θαρρος να χτυπησω και παλι την πορτα τους, αλλιως σε 3-4 χρονια να ξαναβγω στην αγορα εργασιας (εδω ακριβως γελαμε)… Για να ειμαι ειλικρινης, εχω κλειστει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ 3 χρονια μεσα στο σπιτι κανοντας οσα κανουμε ολες οι μανουλες (x3) και νοικοκυρες, εντελως μονη μου, χωρις καμια βοηθεια απο γονεις ή πεθερικα (δυστυχως) και εχοντας ξεπερασει κατα ποοοοοοολυ τα ορια μου για ολα οσα καταφερνω (ναι, το δηλωνω, δεν μου το ειχα με τιποτα). Νιωθω καπως… χαλια να το πω; Ας το πω… Μαλλι κοτσος – πυτζαμα ολημερις και ολονυχτις – νυχια στο κακο το χαλι και γενικοτερα μια κατασταση… τετοια!!!
ΟΜΩΣ η αγαπη που παιρνω απο ολα τα μελη της οικογενειας και η ευγνωμοσυνη με κανουν να νιωθω τοοοοσο τυχερη και ας εχω περασει σε δευτερη και τριτη μοιρα.
Και ας συντομευω λιγακι…..
Σε λιγοτερο απο 20 μερες πρεπει να επιστρεψω…….
Εχουμε σκεφτει το ενδεχομενο του παιδικου (βρηκα κοντα στη δουλεια οικονομικα θα ελεγα, για τα δυο μικρα 500 ευρω), αλλα εχω θεμα με τον μεγαλο μου… Όταν σχολαει απο το σχολειο τι θα κανει, οεο;; Σκεφτηκα να παρω γυναικα απο 2-5 να τον παιρνει απο το σχολειο και να καθεται μαζι του σπιτι, να κανει και καμια δουλιτσα μιας και το παιδι ειναι μεγαλο και δεν χρειαζεται φροντιδα. Αλλα φανταζομαι οτι θελω αλλα 250 με 300, συνολο 800 ευρω! Εγω αυτη τη στιγμη παιρνω 1050 (προς το παρον παντα, γιατι πριν τις μειωσεις επαιρνα 1200) απο τη δουλεια μου και ερχομαι και ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: ΑΞΙΖΕΙ για 250 ευρω που μενουν (;) να βαλω τα παιδακια μου σε τετοια ανασταστωση;; Να τα ξυπναμε απο τις 6, να τα ετοιμαζουμε και βρεξει χιονισει να τραβανε αυτο το λουκι απο τωρα;;
Επισης ειδαμε και το ενδεχομενο να ερχεται γυναικα απο 7-5 και να κραταει τα παιδια εδω και τον μεγαλο γυρνωντας απο το σχολειο. Ομως επειδη δεν εχω καμια γνωστη, ουτε καποιον ανθρωπο εμπιστοσυνης, το ψιλοαπεκλεισα… Και ετσι ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ αποφασισαμε απο κοινου με τον αντρα μου να σταματησω απο την δουλεια και κουτσα στραβα θα περναμε… ΧΡΕΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!!! Ανηκουμε κ εμεις στην μικρομεσαια ταξη και ως τριτεκνοι πλεον τα εξοδα ολο και μεγαλωνουν.
Και ας δουμε και λιγο το συναισθηματικο κομματι…. λατρευω τοοοοσο τα καμαρια μου, οπως ολες οι μανουλες του κοσμου, που ειμαι ετοιμη να κανω οποιαδηποτε «θυσια» για το καλο τους! Οσο και αν τα ζυγιζω τα πραγματα, η ζυγαρια γερνει προς τη μερια του να μεινω σπιτι και να τα φροντισω οσο καλυτερα μπορω και εχει ο Θεος για αργοτερα… Και ας εχω απομονωθει σχεδον απο τα παντα και ας εχει γινει η πυτζαμα το μονιμο ενδυμα μου και η παντοφλα υποδημα μου και ας με βλεπω στον καθρεφτη και φρικαρω!!!!Αλλα…… ζω πλεον μονο για αυτα τα παιδια και ευτυχως εχω εναν καταπληκτικο αντρα που μας αγαπαει πολυ και μου συμπαραστεκεται σε ολα τα σκαμπανεβασματα μου!
Οποτε καταληγουμε ομοφωνα οτι ΤΕΛΟΣ η δουλεια για ενα διαστημα. Ετοιμασα και εγω ψυχολογια οτι θα συνεχισω να ειμαι μια μαμα νοικοκυρα πλεον, κυνηγωντας τα μικρα μου ζουζουνια διαρκως!
Ελα μου ομως που προχτες φτιαχνοντας ντουλαπες, βρισκω ενα χαρτακι με το τηλεφωνο μιας κυριας, η οποια κραταει παιδακια και μου το ειχαν δωσει απο το νηπιο που πηγαινε ο γιος μου περυσι, ετσι απλα να την εχω υποψιν αν χρειασω οτιδηποτε. Να σημειωσω οτι ηδη εχω συζητησει τα θεματα μου στην εταιρεια μου και εχω ηδη πει πως το πιθανοτερο ειναι να σταματησω. Και να σου που παιρνω την κυρια στο χαρτακι τηλεφωνο, απο περιεργεια και μονο να δω τι τιμη κυριως θα μου πει…. και συναντιομαστε σπιτι μου.
Συμπαθητικη κυρια, δραστηρια δειχνει, βεβαια ειναι καπου στα πενηνταφευγα (ηθελα νεοτερη λογω αντοχων και υπομονης, να ασχολειται 10 ωρες τη μερα με μικρα παιδια) και μας σκαει τη βομβα των 500 ευρω και αμα λαχει και προλαβαινει να μας κανει και κανενα φαγητο η καμια δουλεια!!! ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΗ η τιμη, δε λεω… οποτε αυτοματα μεταφερομαστε στα 550 ευρω να μενουν απο το μισθο μου (να πω εδω οτι αν δεν γυρισω τελικα περναμε οικονομικα για περιπου 4 χρονια, οπως περναμε ολο αυτον τον καιρο που καθομαι, με μετρημενα εξοδα, αλλα οχι στερησεις). Η νταντα μου ειπε οτι και συστασεις θα μου δωσει να παρω τηλεφωνο, αλλα μου ειχαν εγγυηθει προσωπικα οι νηπιαγωγοι του γιου μου οτι προκειται για χρυσο ανθρωπο και οτι δεν εχω να φοβηθω τιποτα απολυτως… Βεβαια εγω δεν πειθομαι τοσο ευκολα σε οτι αφορα την οικογενεια μου, φοβαμαι πολυ, τοσα και τοσα ακουμε καθε μερα, δεν παυει να ειναι ενας ξενος ανθρωπος μεσα στο σπιτι μας που θα του εμπιστευτουμε οτι πολυτιμοτερο εχουμε!
Δεν σας κρυβω οτι απο την ωρα εκεινη ειμαι χαλια και αναθεματιζω την ωρα εκεινη που βρηκα το χαρτακι…. ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, λοιπον, δεν θελω να επιστρεψω, θελω να ειμαι εδω μαζι με τα ζουζουνια μου να τα βλεπω να μεγαλωνουν και να τα ευχαριστιεμαι καθε μερα και αλλα πολλα πολλα!!! Αλλα απο την αλλη, λεω μηπως σκεφτομαι εγωιστικα και κατηγορω τον εαυτο μου μια ζωη για διαφορα που μπορει να προκυψουν;; (δεν τα αναλυω τωρα, ειναι σκεψεις που σιγουρα ολες κανουμε).
Ιδου η απορια λοιπον….
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ Η ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ;;
Ακουω τις αποψεις σας με μεγαλη προσοχη….
Σας ευχαριστω εκ των προτερων και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο!
Μαμά Βάλια
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σκέψου το μέλλον σου. Θα βρεις δουλειά σε 3-4 χρόνια; Θα φτάνουν τα λεφτά του άντρα σου; Δε θέλεις να πάρεις τη σύνταξή σου; Γιατί δεν αφήνεις το μεγάλο στο ολοήμερο;
Να Γυρισεις στην δουλεια ΒΕΒΑΙΑ!!!!ολες αγαπαμε τα παιδια μας, ολες ανυσηχουμε οταν ειναι με αλλον εκτος απο εμας, αλλα..............η γυναικα πρεπει να ειναι και γυναικα!!! Στα λεω εγω, γιατι και γω δεν ειχα βοηθεια απο μαμα και πεθερα, και αφησα την δουλεια μου για να μεγαλωσω το παιδι και αυτη τη στιγμη, ο αντρας μου δουλευει μεχρι αργα το βραδυ 7 μερες την βδομαδα, τρελα ωραρια, η εξοδος μου ειναι μονη μου με το παιδι στις κουνιες και η ντουλαπα μου γεματη με φορμες και κολλεγιακα μπλουζακια!!!!! ΑΑΑΑΑΑ και μην ξεχασω και ολα τα υπολοιπα βεβαια, σουπερ μαρκετ , λαικες, σπιτι , μαγειρεμα κτλ κτλ, χωρις καμια βοηθεια απο τον αντρα μου!!!! και μεσα σε αυτα τα 3 χρονια να προσθεσω και 2 μετακομισεις !!!!Μονη μου!!! και οταν καμια φορα παραπονιεμαι και σπανε τα νευρα μου, εχω τους τριγυρω, (μαζι και ο αντρας μου)....σιγα μωρε τι κανεις ολη μερα, καθεσαι!!!!! Δουλεια και παλι δουλεια,για να υπαρχουν ισορροπιες!!!
Σωπα να τους πεις που καθεσαι ολη μερα, βρε δε πανε να πνιγουν λεω εγω;; η δουλεια της μαμας ειναι απο τις δυσκολοτερες κ δυστυχως κυριως οι αντρες δν το καταλαβαινουν.. Θελει τρελη υπομονη κ το ξερεις καλα. Εγω σου βγαζω το καπελο.Μπραβο σου κ σε ολες τις μαμαδες, που ειτε ειναι κ εργαζομενες ειτε σπιτι καταβαλουν τεραστιες προσπαθειες για να τα βγαλουν περα με νοικοκυριο κ παιδια...Μπραβο!!👍
ΑΓΑΠΗΤΗ ΒΑΛΙΑ,ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΜΑ ΤΡΙΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ 6,7ΚΑΙ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ.ΠΡΙΝ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ.ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΩ 3ΠΑΙΔΙΑ .ΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΜΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΘΕΜΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΘΑ ΠΕΡΡΙΣΕΥΑΝ 100 ΤΟ ΠΟΛΥ 200ΕΥΡΩ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑ ΚΑΝ.ΕΚΑΤΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ ΚΑΘΟΛΟΥ!ΞΕΡΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΥΡΩ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ!ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΞΑΝΑΠΑΒΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!ΚΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ.ΜΕΓΑΛΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΡΚΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ.ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΗ ΒΑΛΙΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ!!!!!
Κοπέλα μου καλή, σκέψου πολύ καλά πριν αποφασίσεις! Βρέθηκα σε τέτοιο δίλλημα πριν πολλά χρόνια και διάλεξα τότε να μείνω σπίτι με τα παιδιά!. Τραγικό λάθος όπως αποδείχτηκε. Έχασα τον εαυτό μου. Έμεινα 8 χρόνια σπίτι να μεγαλώνω παιδιά. Ήμουν μαμά, νοικοκυρά, μαμά, σύζυγος, μαμά, μαμά.... Ξέχασα όμως πως είναι η γυναίκα! Σπίτι , ψώνια, σχολείο, δουλειές. Απίστευτη ψυχική κούραση με μεγάλα κενά, ώσπου κατέληξα να πιάνω τον εαυτό μου να με λυπάται. Δεν λέω, έζησα στάδια των παιδιών μου τρυφερά, αλλά και φάσεις τρελλές! Έίχα την πολυτέλεια (καλοί καιροί τότε) και ξαναβγήκα στην αγορά εργασίας. Ξαναβρήκα τον εαυτό μου και εγώ και όλοι οι υπόλοιποι. Τα παιδιά έγιναν πιό υπεύθυνα, ο σύζυγος βοηθούσε περισσότερο, είχα και μία καλή κυρία που πρόσεχε τα παιδιά και βρήκαμε όλοι μια σειρά. Το κυριότερο... βρήκα τον εαυτό μου! Ένιωσα πιό ζωντανή και όπως αποδείχτηκε και πιο καλή μαμά. Η ψυχική μου ηρεμία φαινόταν και απέδιδε. Αλλά και πρακτικά να το δεις...τότε τα χρήματα που περίσσευαν από τον μισθό μου ήταν ελάχιστα, τώρα όμως ξέρεις πόσο πολύτιμος είναι αυτός ο μισθός; Τα παιδιά μου είναι 18 και 14 ετών! Δεν φαντάζεσαι τι έξοδα έχουν. Πρόσεξε καλά τι θα κάνεις χωρίς να βάλεις πρώτο παράγοντα τους συναισθηματισμούς! Κοίτα και τον εαυτό σου. Όλα βρίσκουν την σειρά τους.