5 χρόνια μαζί..!
Μπήκα στο χειρουργείο ένα μεσημέρι χωρίς κανένα σημάδι τοκετού, ένιωσα να μου τραβούν την κοιλιά (αισθανόμουν τόση μοναξιά!), μετά άκουσα έναν βήχα και μετά ένα κλάμα, λες και προέρχονταν και τα δυο από ένα μικρό γατί, τόσο αχνά ηταν. Και επιτέλους κάποιος ευχήθηκε να μου ζήσει και ύστερα από λεπτά που φάνηκαν αιώνες έφεραν κοντά μου το νεραϊδάκι μου να το δω. Και τρόμαξα! Τρόμαξα γιατί με κοίταζε με δυο μάτια σαν καρβουνάκια που ήταν λες και κοίταζαν βαθιά μες την ψυχή μου, να δουν αν έκαναν τελικά καλά που με διάλεξαν για μάνα.
Δεν έκλαψα την πρώτη μέρα. Ούτε την δευτερη. Ήταν μόνο την τριτη μέρα το μεσημέρι που μείναμε μόνες στο δωμάτιο. Ο ήλιος έμπαινε από το παράθυρο και χαϊδευε το πρόσωπό της. «Είναι το παιδί μου! Έγινα μαμά», σκέφτηκα και ξέσπασα σε λυγμούς. Έβλεπα το βρεφάκι μου τοσο αγνό, καθαρό και αμόλυντο και ένιωθα πως ξεκλείδωνα όλα τα μυστικά του κόσμου. Θεέ μου, όλοι έτσι υπήρξαμε κάποτε! Θεέ μου, βοήθα με να γίνω καλύτερος άνθρωπος για αυτήν!
Και κάπως έτσι ευλογήθηκα με το πρώτο μου παιδί. Το όνομά της Αθηνά, κληρονομιά της προγιαγιάς της και τελικά τόσο ταιριαστό με τη σοφία στο βλέμμα της. Αυτό το πλάσμα από μια σταλιά σε κοιτούσε στα μάτια και ένιωθες ότι σε ήξερε απέξω και ανακατωτά.
Πέντε χρόνια μητέρα, μάνα, μανούλα, μαμά. Δεν ξέρω πως θα ήταν για μένα η μητρότητα αν το σύμπαν μου είχε στείλει ένα άλλο παιδί για πρώτο και όχι την Αθηνά. Δεν με νοιάζει κιόλας, μου αρκεί που αυτό το χαρισματικό, αέρινο κορίτσι άλλαξε την καθημερινότητα και το είναι μου, έφερε τα πάνω κάτω και μου δίδαξε και μου διδάσκει ακόμα καθημερινά τόσα μα τόσα πολλά… Είναι σαν να ξαναγεννήθηκα μαζί της και εγώ.
Την ευχαριστώ που με διάλεξε για μαμά της. Την ευχαριστώ που ομορφαίνει τη ζωή μας. Την ευχαριστώ που είναι τόσο συγκλονιστικά ξεχωριστή. Τόσο σπάνια που οι λέξεις δεν την περιγράφουν. Ένα νεραϊδάκι που μαγεύει όποιον συναντά στο πέρασμά της.
5 χρόνια με την Αθηνά! Να είσαι πάντα ευτυχισμένη, μικρή μου κόρη!
(Mα πότε κιόλας πέρασαν 5 χρόνια;)
Να ναι γερο και καλοτυχο το νεραιδακι σου.να περνατε ομορφα
Να τα εκατοστησεις Αθηνουλα!!!!!!!! Παντως η αδυναμια στο πρωτο παιδι δεν κρυβεται!!!!
Χρονια πολλα αθηνουλα!!! Ολιβια αγαπη μου, να την χαιρεσαι, να την δεις οπως επιθυμει!!! Σας φιλω κ σας στελνω την αγαπη μ!!!!