Αχ αυτό το όνομα!
Γεια σας, διαβάζω τις ιστορίες σας μανούλες και παίρνω δύναμη για να σας γράψω και εγώ τη δική μου. Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω.
Με τη μητέρα μου νόμιζα ότι είχαμε πάντα σχετικά καλές σχέσεις. Επειδή ήταν αρκετά οπισθοδρομική και αυστηρή μαζί με τον πατέρα μου είχα βρει τον τρόπο μεγαλώνοντας να σωπαίνω (γιατί ποτέ δεν έβγαζα άκρη όπως και να συζητούσαμε είτε με το καλό είτε με το κακό) και να προσπαθώ να πατήσω πόδι τουλάχιστον για τα βασικά. Ήταν μια μαμά η οποία έβαζε ένα πλάνο στο μυαλό της και αλλοίμονο αν της το χαλούσε τίποτε. Όμως ήταν η μαμά μου και εγώ έβλεπα άλλα τόσα καλά που είχε όπως η υπέρμετρη δοτικότητά της.
Στα 24 μου έκανα την δική μου οικογένεια. Στο πρώτο μου παιδάκι, επειδή δυστυχώς μέναμε πάνω- κάτω η μητέρα μου νόμιζε πως ήταν δικό της. Θα χτυπούσε και 10 φορές τη μέρα τη πόρτα (μια γιατί έκλαιγε το παιδί, μία για να μας φέρει κάτι, μια γιατί της είχε λείψει… θα είχε να το δει και 2 ώρες…) εγώ ήμουν ανίκανη για όλα και να λέει και στον άντρα μου ότι το γυναικάκι του δεν θα τα καταφέρει με τις οικογενειακές υποχρεώσεις και ότι αν ζοριστώ μπορεί και να τα παρατήσω, υπονοώντας πως είναι απαραίτητη. Εγώ όμως χαζή… πίστευα ότι τα έκανε όλα για να με βοηθήσει. Εννοείται πως αν εγώ μπούχτιζα μια φορά ο άντρας μου που ήταν και πεθερά του μπούχτιζε 10 και δώσου γκρίνια στο σπίτι για το ότι δεν μπορώ να βάλω όρια στους δικούς μου. Να μην σας τα πολυλογώ μετά από πολλές παρατηρήσεις γιατί όπως καταλαβαίνετε χωνόταν και σε άλλα πολλά, μας κρατούσε μούτρα και εξαφανιζόταν για λίγο διάστημα, μόλις της δίναμε πάλι λίγο θάρρος πάλι τα ίδια…
Έρχονται τα βαφτίσια του πρώτου μου παιδιού. Με το όνομα κανένα πρόβλημα, θα έπαιρνε του πεθερού μου σαν αγόρι. Ξεκινάει η βάφτιση και οι γονείς μου πουθενά, να ρωτάει ο φωτογράφος που είναι οι παππούδες για φωτογραφία αλλά πουθενά. Δεν πειράζει λέω θα έχουν αργήσει να έρθουν θα βγάλουν μετά φωτογραφίες που θα έχει ντυθεί και ο μικρός. Ξεκινάμε το μυστήριο και κάπου στα μέσα εμφανίζονται οι δικοί μου και πάει να μου πάρει το παιδί, γιατί έτσι και καλά είθισται η γιαγιά να κρατάει το εγγόνι. Ευτυχώς την αγριοκοίταξε ο παπάς και πήγε στη θέση της, έρχεται το τέλος του μυστηρίου και πάλι ο φωτογράφος να ψάχνει τους δικούς μου μα πουθενά. Η ένταση ήταν ανεβασμένη, να έχω ρωτήσει τους πάντες αν είδαν τη μητέρα μου και κανένας να μη ξέρει που είναι. Εντέλει με τα πολλά τη βλέπω στο πάρκινγκ να κουβαλάει τα δώρα. Τη φώναζα μαμά – μαμά… τίποτα η μάνα μου, είχε πιάσει τη κουβέντα και με αγνοούσε παντελώς, εεε τότε αγανάκτησα και εγώ και της λέω: σου είπε κανείς να μαζεύεις τα δώρα; τσακίσου έλα εδώ να βγάλεις μια φωτογραφία με το εγγόνι σου αν θέλεις. Η μάνα μου προσβλήθηκε υπέρμετρα, έβγαλε χαμογελαστή τις φωτογραφίες της βέβαια και μετά πήγε πίσω από την εκκλησία και έκλαιγε. Πηγαίνω εγώ την αγκαλιάζω, της ζητάω δυο φορές συγνώμη, αλλά αυτή ανένδοτη να κλαίει και να λέει ότι δεν θα έρθει στο κέντρο. Εντέλει οι γονείς μου δεν ήρθαν στο γλέντι, ποιο γλέντι δηλαδή με εμένα να κλαίω και τους υπόλοιπους συγγενείς να είναι στο τηλέφωνο με τους δικούς μου και να τους ζητούν να μη το παρατραβάνε. Μετά από αυτό εμένα ράγισε η καρδιά μου, σκλήρυνα πολύ. Στην αρχή έλεγα ότι δεν θα το ξανακρατήσει η μάνα μου το παιδί, αλλά συνεχώς ο άντρας μου προσπαθούσε να κρατήσει τις ισορροπίες (άγιος άνθρωπος μιλάμε!) και μετά η συμπεριφορά τους ήταν λες και δε συνέβη τίποτα, γιατί φοβόταν μη πάει και δε βλέπουν το παιδί.
Ακολούθησαν και άλλα πολλά με εμένα στη δεύτερη εγκυμοσύνη και στην κυριολεξία να μας πετάνε έξω από το σπίτι που μέναμε γιατί χρειάζονταν τα νοίκια. Να κάνω μετακόμιση μόνη μου με τη κοιλιά στο στόμα και να με βοηθάνε οι φίλες μου! Που ήταν αυτή η δοτική μητέρα;
Τώρα που μένουμε πιο μακριά έχει πάει στο άλλο άκρο και θέλει πρόσκληση για να έρθει στο σπίτι μας. Αλλά το προτιμώ χίλιες φορές. Έχουμε βρει με τον αντρούλη μου την ησυχία μας και μεγαλώνουμε τα παιδάκια μας.
Μετά από όλα αυτά όχι απλά δεν ήθελα η μικρή μου να πάρει το όνομά της, το σιχαινόμουν κιόλας. Επειδή όμως θέλω να είμαστε και σωστοί είπα ότι θα βγάλουμε το όνομα του πατέρα μου και εκεί να δείτε καραγκιοζιλίκια! Ότι της το τάξαμε και ότι είναι ντροπή αυτό που κάνουμε, μετά άρχισε τις απειλές να το βρούμε και εμείς αυτό που της κάναμε από τα παιδιά μας και να φανταστείτε ότι το παιδί ήταν αγέννητο ακόμα. Δεν την ένοιαζε να βγει γερό το εγγόνι της και η κόρη της.
Σε ένα μήνα θα έχουμε τα βαφτίσια του δεύτερου παιδιού μας και πραγματικά χαίρομαι πολύ που δε πέρασε το δικό της. Δεν ξέρω τι θα κάνει αυτή τη φορά στην εκκλησία, το πολύ πολύ να φύγει… να μη μου μιλάει… Δε πειράζει, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αντρούλη μου που μου έχει σταθεί σαν βράχος σε όλα αυτά, που είναι ο μόνος που με εμπιστεύεται και πιστεύει στις δυνάμεις μου. Που και δυνάμεις να μην έχω μόνο που ξέρω ότι πιστεύει σε μένα τις αποκτώ!
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.
Μαμά Λ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κα Λ., ισως να μην διαβασετε το σχολιο μου, και ισως να μην εχει και σημασια πια, γιατι μπορει εντωμεταξυ να τα βρηκατε με την μητερα σας. Θα εχετε γεννησει τωρα πια, να σας ζησουν και τα δυο παιδακια σας. Τα παιδια του ο καθενας να τα βγαζει οπως του αρεσει, δεν ειναι λογος αυτος για στεναχωρια και παρεξηγησεις και απορω μαλιστα γιατι θεωρησατε ως αυτονοητο οτι ο μικρος σας θα επαιρνε το ονομα του πεθερου σας. Με αφορμη αυτο ηθελα να σας πω παντως, οτι απο το ολο πνευμα του κειμενου σας εμεινα με την εντυπωση οτι παραμενετε ενα κοριτσακι, που εφυγε απο την επιρροη της μητερας του για να μεταβει , απευθειας, στην επιρροη του συζυγου του. Ο λογος που σχολιαζω, τωρα που διαβασα το κειμενο σας, ειναι για τη σκηνη στην βαφτιση. Ειχατε μεγαλο αδικο , αγαπητη κυρια, και δεν ειδα να το καταλαβαινετε καθολου. Να φωναξετε "τσακισου και ελα," στη μητερα σας! Που ειναι μαλιστα και παλαιων αρχων! Δικαιολογημενα η γυναικα ξεσπασε σε κλαμματα ( διακριτικα, γιατι εχει αξιοπρεπεια), οχι γιατι την προσβαλλατε τοσο, οσο γιατι θα ειπε μεσα της " τετοια αγωγη λοιπον εδωσα στο παιδι μου!" Και το βρισκω φυσικο οτι δεν ηρθε μετα στο τραπεζι. Εσεις στη θεση της θα πηγαινατε; Αν σας ενοιαζε για τους καλεσμενους σας, αφου τελος παντων εγινε η στραβη, δεν θα καθοσασταν να μυξοκλαιτε μετα στο τραπεζι, σαν αδυναμη γυναικουλα που τη μαλωσαν, αλλα θα σφιγγατε τα δοντια , και γελαστα, για να μην αισθανθουν και οι καλεσμενοι σας ασχημα, θα βρισκατε μια δικαιολογια γαι την απουσια της (αδιαθεσια κλπ). Αντι γι αυτο, εσεις σκληρυνατε μετα πολυ, και γιατι; Για κατι που εσεις φταιγατε που εγινε. Αντι να στεναχωρηθειτε που στεναχωρησατε τη μανα σας,( κατι που στην πραγματικοτητα δεν καταλαβατε, και γι αυτο σχολιαζετε οτι " εβγαλε γελαστη τις φωτογραφιες της" - μπραβο της παντως, ετσι κανουν οι αξιοπρεπεις ανθρωποι) , της αποδιδετε το αναξιο κινητρο οτι επεδιωξε στη συνεχεια να ξεχαστει το συμβαν σας απο φοβο, μηπως και δεν ξαναδει το παιδι. Μα δεν ειναι στο χερι σας, ουτε σ αυτο του συζυγου σας το να της επιτρεψετε ή οχι να βλεπει το παιδι. Αρα το συμπερασμα σσς αυτο δεν στεκει. Τελος, η αποψη ωρισμενων παιδιων οτι οι γονεις τους τους χρωσταν ισοβια " δοτικοτητα" , δειχνει μεγαλο εγωισμο ( και παλιμπαιδισμο , μετα απο ενα σημειο). Καθηστε τωρα με τον αντρουλη σας που ειναι.....η πηγη της δυναμης σας , αλλα δεν κανει κακο να σκεφτειτε : Μα δεν πρεπει καποτε να πατησω στα ποδια μου; Δεν πρεπει να αρχισω να νοιαζομαι και για τους αλλους; Οταν θα ωριμασετε λιγο, θα καταλαβετε τι εννοω.
Σίγουρα είστε κι εσεις γιαγιά για να μιλάτε έτσι. Και προφανώς με το ίδιο σκεπτικό. Από πού κι ως που έχει δικαίωμα η κάθε γιαγιά να παρεμβαίνει συνεχώς στη ζωή του ζευγαριού. Να μπαίνει συνεχώς μέσα στο σπίτι κι απ' ότι διαβάσαμε πολλές φορές μέσα σε μία μέρα και να σχολιάζει συνεχώς τη νοικοκυροσύνη της κόρης της. Επρεπε να της βαλουν ορια πολυ πριν τα βαφτισια. Δυστυχώς κάποιες μανάδες δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία τους και δεν έχουν δικαιώματα στη ζωή τους. Ο καθένας τη ζωή του. Και λίγα της είπε επιτέλους να μπει στη θέση της. Η ίδια η 'αξιοπρεπέστατη' μανούλα δηλαδη όταν έλεγε την κόρη της ανήμπορη μπροστά στο σύζυγό της είχε τρόπους; Ότι τους πέταξε εξω για τα νοίκια ασχολίαστο; Αυτο ονομάζετε εσείς αγάπη της μάνας; Εγω βλέπω μία μικροψυχη, εγωιστρια, ψευτοπερηφανη, που χωνεται παντου και θελει να κανει κουμαντο σε ολα. Αφου την κάλεσαν και στα δευτερα βαφτίσια πολύ της ήταν. Και βέβαια να κάτσει με τον άντρα της η κοπέλα. Ποιος βγαίνει χαμμενος άραγε; Και ΡΩΤΩ όλες τις υστερικές με τα ονοματα γιαγιαδες και παππούδες. Θεωρείτε ότι ησασταν τόσο σπουδαία προσωπικότητα που το όνομα σας είναι ιστορικο και πρέπει να μεταλαμπαδευτει; θεωρείτε ότι μαζί με το όνομα θα ζήσετε μια δεύτερη ζωή μεσω του παιδιού; ότι είναι λόγος να σας θυμούνται; Οχι! Αφηστε να βάλουν το ονομα σας μονο από αγαπη κι αν οχι δε σημαινει και παλι τιποτα. Ενα ονομα ειναι. Και αν γινει με το ζορι κανενας δε δινει δεκαρα!
Μαρία μπράβο σου... είσαι μέσα στο μυαλό μου.. και δεν καταλαβαίνω γιατί η κοπέλα θα έπρεπε να στεναχωρηθεί επειδή στεναχωρηθηκε η μάνα της.. η μάνα της δεν φέρθηκε εγωιστικά στην πιο ευτυχισμένη μέρα μιας μάνας, στην βάφτιση του παιδιού της??? και γιατί μυξοκλαιγε πιστεύετε πραγματικά επειδή αναρωτήθηκε "αυτές τις αξίες έδωσα εγώ"??? η δική της μάνα αυτές τις αξίες της έδωσε??? άραγε αν ζούσε η προγιαγιά θα συμφωνούσε με τα τερτίπια της κόρης της??? λοιπόν απανταχού γιαγιάδες και παππούδες τα παιδιά είναι δικά μας και εμείς αποφασίζουμε γι'αυτά ακόμα και αν κάνουμε λάθη... καθίστε στο σπίτι σας και αφήστε τα παιδιά και τα εγγόνια σας στο δικό τους..
Έλεος πιο αυτό με τα ονόματα ..... Τα παιδια τα κάνουμε εμείς όχι η πεθερά και η μάνα μας...σε ποιον αρέσει και όποιον δεν έξω απο την πόρτα . Εμείς να είμαστε καλα με τον άντρα μας και τα παιδια μας. Αυτό εχει σημασία ..
Θανάσιμα πεθερικά πρώτη φορά βλέπω!!!
ε ..να ακουστει κ κατι διαφορετικο ...καταλαβαινω την πιεση που νιωθεις...σε πολλα αδικαιολογητη η μαμα σου ...στην εξωση ..στην παρεμβαση της στην οικογενεια σου ...κ σε αλλα πολλα δεν διαφωνω....αλλα εγινες ενας αξιος ανθρωπος ..μια καλη μητερα κ σηζυγος ....κ ενα μικρο κομματι σου το οφειλεις κ σε εκεινη ....την μανα που σε πιεζει κ σε στεναχωρει ...μπορει να χει τα δικα της ψυχολογικα ...αλλα παραμενει μανα σου κ σε εχει αναγκη ....ισως σε εχει τοσο μεγαλη αναγκη ..εσενα κ την οικογενεια σου ..που προσπαθει να σου γινει απαραιτητη κ ας μην την χρειαζεσαι ...εγω θα εδινα κ το ονομα της στο παιδι μου ....δεν υπαρχει περιπτωση να μην σε αγαπαει να μην σε νοιαζεται ....κ ποσο μαλλον τα παιδια σου ....εχω κ γω μια παρεμβατικη μαμα.....τσακωνομαστε για αυτο ...κ ολο μου λεει---παλι με νευρα εισαι???....αλλα την αγαπω κ ξερω πως με αγαπαει ...ξερω πως ποναγε οταν πονουσα ....μην εισαι τοσο σκληρη ....καποια στιγμη φευγουν απο κοντα μας κ καλως η κακως θυμομαστε αυτα που τους πληγωσαν κ τα μετανιωνουμε ....αλλα τοτε δεν μπορεις να παρεις πισω τιποτα ....αλλα τιποτα
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Κ ΠΑΛΙ ΣΦΑΛΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ,,,,ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ??.ΓΙΑΤ???βρε κορίτσι,,,εισαι νεα πολυ κοπέλα κ μανούλα,,,,,,,εχω να σου πω κατι σαν πολυ μεγαλύτερη σου με πεθερά κ ολα,,,,ναι να έχεις κατανόηση ,,,απλά μην αφήνεις κανένα να σου δίνει οδηγίες η δρόμο για τις αποφάσεις σου,,,,,,ειναι μητέρα σου κ οχι πεθερά κ καλα θα ειναι για σένα πιο πολυ να κάνεις οπως καταλαβαίνεις τα πραγματα,,,,ΑΠΛΑ νομιζω οτι οπως χειρίζεται εσενα κ τον ΑΒΟΥΛΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ,,,,,ειναι οκ μεχρι εδω,,,,ο άντρας σου όμως ειναι στη μέση,,,,,κ μάλιστα απο τους καλούς απ οτι φαίνεται ο άνθρωπος,,,,,,δωσε στον άντρα σου την απόφαση για το όνομα του παιδιού σας,,,,,κ βγάλτε απο πάνω σας τις υποχρεώσεις άλλων,,,,,η ζωη κ τα παιδιά ειναι δικά σας,,,,,,,ΧΑΡΑΞΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΟΡΕΙΑ,,,,,εμεις φύγαμε απο 20 χρόνων που γνωριστήκαμε,,,,μακριά πολυ μακριά,,,,για αυτο ειμαστε μαζί ,,,κ έχουμε καταφέρει μόνοι μας αυτα που έχουμε καταφέρει,,,,κ δεν εχω υποχρέωση ούτε για χρήμα,,,,αλλα ούτε κ για το παραμικρό που έχουμε κάνει στη ζωη μας,,,,ΤΙΝΑΞΤΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΤΙΣ ΑΝΟΗΤΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΟΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΓΕΙΗ ΔΕΙΓΜΑΤΑ,,,,ΜΗΝ ΜΕΝΕΤΕ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΛΙΓΑ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ,,,,ΑΥΤΟΝΟΜΗΘΕΙΤΕ,,,,,ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ,,,,,ΜΗ ΜΕΝΕΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΟΙ,,,,ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ,,,,Κ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΠΟΝΟΥΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ,,,,,ΚΑΛΗ ΖΩΗ ΝΑ ΕΧΕΤΕ,,,Κ ΝΑ ΚΟΙΤΑΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ,,,ΟΧΙ ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ,,,
Όπως τα λες.....
Esi me.tin oikogeneia s na ise kala.k.ola.ta alla asta kopela m... Egw.dn exw thema. Me.tin mana m.alla.tetia skinika.m.thimizun tin dikia m mellousa pethera. Exw ena agoraki 2 etwn k otan emathan pws tha to poume kontepse na bgi na me faei k.dn sebastike oute oti.ixa to paidkai m.tameno....... Tespa.....me. liga.logia ine skatopsixi....... Na su zisun ta paidakia s.....
Excuse-me, αλλά προς στιγμής νόμισα ότι τη δικιά μου μάνα περιέγραφες!!!!! Μακριά και αγαπημένες και αν δεν της αρέσουν οι αποφάσεις σας(οι δικές σου και του άντρα σου δηλαδή) να την κερνάς ξύδι! Προσωπικά έκοψα τις επαφές μου με τη μάνα μου και ηρέμησε το κεφάλι μου. Και μαζί με το δικό μου το κεφάλι και το κεφάλι του άντρα μου. Άσε που δεν είμαστε μέσα στην ένταση χωρίς λόγο.
Σωστή!!
Να πω κ εγώ τον πόνο μου... Εμείς έχουμε το αντίθετο πρόβλημα ο πεθερός δεν θέλει να βγάλουμε το όνομα του, γιατί ειναι ίδιο με του μπαμπά μου.. Κ θεωρεί πως δεν βγάζουμε αυτόν αλλα τον πατέρα μου.. Επειδή το μωρο θα βαφτιστεί Κωνσταντίνος-Εφραίμ μας λέει πω δεν θα το φωνάξει ποτέ Κωνσταντίνο!!!!!χαχα άβυσσος η ψυχή τους!!!!!το καλύτερο ειναι να μην ασχολούμαστε μαζί τουςκ ας λένε κ κάνουν οτι θέλουν!!!!!!
Σορρυ αλλα δεν εχω καταλαβει γιατι επρεπε να την καλοπιανεις κ να την παρακαλας... η οικογενεια που εχεις πρεπει να ειναι η πρωτη εννοια σου κ ειναι ασχημο που η ιδια η μητερα σου ηθελε να ζωντανευσει κ να ξανανοιωσει χρησιμη μεσω της δικης σου ζωης. Μακρυα κ αγαπημενες κ να χαρεις το σπιτικο σου γλυκια μου..
ευτυχώς που έφυγες να λες!!!!αναρωτιέμαι πάντως γιατι αντιδρουν ετσι μερικοι γονεις?τι θέλουν να πετύχουν κ το κανουν λάθος?ασχετο αλλα αυτο το θεμα με το ονομα ξερετε βρε κοριτσια σε ποιες περιοχες περνει ο αντρας κ τα 2 πρωτα ονοματα?κ πρεπει η μανα να γινει κουνέλα για να βγαλει το ονομα των γονιων της?γιατι εμεις εδω στα νησια το εχουμε το πρωτο αγορι του πατερα κ το πρωτο κοριτσι της μητερας!!!
Εμεις πάντως (Κρήτη ) αποφασίσαμε να μη δώσουμε ονόματα γονιών. Κ ας έχει πεθάνει ο πεθερός μου κ ας έχει υπέροχο όνομα ο πατέρας μου.
"Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αντρούλη μου που μου έχει σταθεί σαν βράχος σε όλα αυτά, που είναι ο μόνος που με εμπιστεύεται και πιστεύει στις δυνάμεις μου. Που και δυνάμεις να μην έχω μόνο που ξέρω ότι πιστεύει σε μένα τις αποκτώ!" μπραβο στον αντρα σου. τι πιο ωραιο απο το να σε στηριζει ο αλλος. Αγαπη: αλληλοκατανοηση αλληλοσεβασμος αλληλοστηριξη επικοινωνια και ολα τα προβληματα λυνονται. μακρια κρατηστε αυτους που σας χαλανε. ας ειναι και η μανουλα και ο πατερουλης.
Να την αφήσεις να βράζει στο ζουμί της. Και μην της ξαναδώσεις αέρα...
Καλά κι Αγία έπραξες! Οι τοξικοί άνθρωποι μας δηλητηριάζουν αργά αργά. Εχεις οικογένεια για την οποία εισαι υπεύθυνη, τα παιδια και τον άντρα σου. Υπεύθυνοι για τις πράξεις τους και οι δικοί τους! Να χαίρεσαι τα μπουμπουκακια σου και τον ΗΡΩΑ σου!