Σου φαίνεται ο,τι να'ναι η επιστημονική αληθεια που περιγράφει το αρθρο αν εκανες τον κοπο να το διαβαςεις; Εχω εμπειρία απο τον γιο μου που έβαζε απο μωρο το δάχτυλο ναι & το στηθος μου & μια χαρα το ξεπέρασε & αρκετα σύντομα πριν το έτος. Το ίδιο εχω σκοπό να αφηςω να κανει τωρα & η κόρη μου. Οσο για τον όλοημερο θηλασμο (αν επαναλαμβάνω εχει κανεις τη δυνατότητα λόγω συνθηκών δουλειάς βοήθεια στο σπίτι κλπ τα σέβομαι ολα αυτα ) συνηθως κραταει τις πρώτες 40 μερες & ειναι καθοριστικός για να εγκατασταθεί η σωςτη παραγωγη γαλακτος της μαμας για να φτανει το γαλα της δηλ για τις ανάγκες του μωρου. Μετα συνηθως μειώνεται αρκετα με κάποιες φάσεις γνωστές Σάν άλματα αναπτυξης που προηγούνται νοητικών & κινητικων επιτευγμάτων του μωρου όποτε κανουν τους λεγόμενους μαραθώνιους θηλασμους για λιγες μερες. Αλλιως το φυςιολογικο μωρο μεγαλώνοντας εχει πολυ πιο ενδιαφέροντα πραγματα να κανει απο το να ειναι κολλημένο στο στηθος. Και πιςτεψε με οσο & να το θελει η μαμά (ας πούμε να θηλασει τωρα για να παει μια βολτα να μη ζητάει εξω μετα) με το ζόρι δεν κρατιέται με τιποτα το μωρο στο στηθος! Γιαυτο & τα μωρα που θηλαζουν γίνονται πιο ανεξάρτητα γιατι επιλέγουν εκείνα & οχι εμεις για εκεινα ποτε θα φάνε θα παρηγορηθούν η θα πιπιλισουν επειδη το έχουν ανάγκη & οχι για να μη κλαιει βάλε του μια πιπιλα ο,τι & να εχει. Οσο για τις θηλες μην ανησυχεί η μαμά γιατι ακούγεται & αυτο οταν το μωρο θηλαζει σωστα δεν παθαίνουν τιποτα αλλωστε ειναι & αυτη δουλεια για την οποια τις εχουμε.

Εχοντας ήδη ενα παιδί 6,5 χρονών και ένα δεύτερο 16 μηνων , εχω να πω να μην σκεφτεστε ποτέ "ποιο κόβεται πιο εύκολα" . Γιατι το θέμα δεν ειναι να κόψουμε εμεις την πιπιλα ή το δάχτυλο στο μωρό αλλα να νιώσει εκείνο έτοιμο και σίγουρο να περάσει στο επόμενο στάδιο . Τα χορτάτα μωρα , απο αγκαλιές , αγάπη , θηλασμό , προσοχή , εκτίμηση , ενδιαφέρον , να στε σίγουρες οτι αργά ή γρηγορα (καθένας με τον ρυθμό του ) θα κόψουν είτε το ένα είτε το αλλο. Η κόρη μου δεν πήρε σχεδον ποτε πιπιλα , ουτε δάχτυλο πιπίλισε . Ο μικρός πιπιλισε δάχτυλο τους πρωτους 6 μηνες και μετα δυστυχως το εκοψε . Λιώνω να βλέπω μωρα να πιπιλουν το δαχτυλο τους . Πηρε πιπιλα για καποιους μήνες (στο καρότσι ή στο αυτοκίνητο) αλλα και αυτην τωρα δεν την χρειαζεται καθολου πλεον .

Το ότι βάζει το χέρι του στο στόμα είναι αναπτυξιακό στάδιο κι εφόσον δεν το εμποδίσεις να το κάνει, θα το κάνει για ένα διάστημα και μετά θα το σταματήσει μόνο του. Η πιπίλα μπορεί να δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα, καλύτερα να την αποφύγεις. Ένα από αυτά είναι η σύγχυση θηλών. Με τον όρο «σύγχυση θηλών» εννοείται το πρόβλημα που προκύπτει όταν ένα μωρό, εκτός από το στήθος τρέφεται με το μπουκάλι ή όταν του δίνεται πιπίλα. http://www.thilasmos.gr/sigxisi%20thilon.htm Μερικές ακόμα πληροφορίες: Η πιπίλα είναι ένα υποκατάστατο. Τουλάχιστον για τους πρώτους 3 μήνες, αποφύγετε την πιπίλα για το μωρό που θηλάζει. Κατά το διάστημα αυτό έχει πολύ μεγάλη ανάγκη να τρώει συχνά για να μεγαλώσει. Η πιπίλα κάνει το μωρό να μην τρώει αρκετά και να μπερδεύεται ανάμεσα σ’ αυτήν και το στήθος. Τα μωρά μπορεί να γίνουν νευρικά και να θηλάζουν νευρικά προσπαθώντας να βγάλουν γάλα από την πιπίλα, με αποτέλεσμα να πληγώνουν το στήθος όποτε επιστρέφουν σ’ αυτό. Η μητέρα αργεί να εξοικειωθεί με τα μηνύματα που θα έστελνε το μωρό, εάν δεν είχε την πιπίλα στο στόμα του. Όταν το μωρό κάνει όλες τις θηλαστικές του κινήσεις στο στήθος, τότε η μητέρα κατεβάζει αρκετό γάλα. Μπορεί, εξαιτίας της πιπίλας, να μην έχετε αρκετό γάλα, αφού το μωρό σας δεν θα τρώει όσο συχνά θέλει. Η πιπίλα προκαλεί στο μωρό μειωμένη πρόσληψη βάρους, στοματίτιδα, άρνηση στήθους, νεύρα, και στη μητέρα μαστίτιδα, πρώιμο απογαλακτισμό και πρώιμη επιστροφή της γονιμότητας. Ανταποκριθείτε σε κάθε κάλεσμα του μωρού για αγκαλιά ή θηλασμό και μην αρνηθείτε να το θηλάζετε τη νύχτα. Μη το βγάζετε ποτέ από το στήθος σας όταν θηλάζει, εκτός αν πονάτε. Κάποιες μητέρες, ειδικά στο δεύτερο ή στο τρίτο παιδί τους, αποφασίζουν να δώσουν πιπίλα τις ώρες που άφηναν το πρώτο τους παιδί να θηλάζει για ευχαρίστηση. Πρόκειται για προσωπικές αποφάσεις, που λαμβάνονται με βάση τις ανάγκες της οικογένειας. Γενικά όμως η πιπίλα δεν είναι καθόλου απαραίτητη. Σκεφτείτε καλά αν θα δώσετε πιπίλα ή αν θα αφήσετε το μωρό να βρει το δάχτυλό του και να το βάζει στο στόμα, όποτε εκείνο κρίνει ότι χρειάζεται μόνο πιπίλισμα κι όχι γάλα και επαφή με το ζεστό και τρυφερό στήθος της μαμάς του. Πηγή: ΑΝΝΑ ΠΑΤΣΟΥΡΟΥ - "Θηλασμός μια υπέροχη σχέση" Τόμος Α' - Εκδόσεις Σύγχρονο Ορίζοντες Μύθος 14: Η μητέρα δεν πρέπει να γίνεται «πιπίλα» για το μωρό. Πραγματικότητα: Η ανακούφιση και η κάλυψη των θηλαστικών αναγκών του μωρού στο στήθος υπάρχει στον αρχικό σχεδιασμό της Φύσης. Οι πιπίλες είναι στην πραγματικότητα ένα υποκατάστατο της μητέρας, όταν εκείνη δεν είναι διαθέσιμη. Άλλα πλεονεκτήματα τού να καθησυχάζουμε ένα μωρό στο στήθος είναι η καλύτερη ανάπτυξη του στόματος και των μυών του προσώπου του μωρού, η παρατεταμένη αμηνόρροια λόγω θηλασμού, η αποφυγή σύγχυσης θηλών και η διέγερση μιας επαρκούς παραγωγής γάλακτος που εξασφαλίζει υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στο θηλασμό. Μύθος 15: Η σύγχυση θηλών δεν υφίσταται σαν πρόβλημα. Πραγματικότητα: Ο θηλασμός και τα γεύματα από το μπουκάλι απαιτούν διαφορετικές τεχνικές στοματικής κίνησης. Επίσης, οι πλαστικές θηλές παρέχουν ένα είδος «υπερ-ερεθίσματος», το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί στα μωρά, αντί για το πιο μαλακό στήθος. Σαν αποτέλεσμα, ορισμένα μωρά όταν εναλλάσουν στήθος και μπουκάλι παθαίνουν σύγχυση στον τρόπο που πιπιλούν κι εφαρμόζουν μη-αποτελεσματικές θηλαστικές τεχνικές πάνω στο στήθος. (απόσπασμα απο μετάφραση του φυλλαδίου “Common Breastfeeding Myths” της Lisa Marasco - 1998 © LLLI ) Όλα τα παραπάνω προέρχονται από αρχείο της ομάδας υποστήριξης μητρικού θηλασμού Αττικής https://www.facebook.com/groups/Attiki.Thilasmos/