Έχει μόνο μία φίλη!
Έχω μια κόρη 6,5 χρονών, πρώτη Δημοτικού. Γενικά σαν παιδάκι είναι κλειστός χαρακτήρας και δεν κάνει εύκολα παρέες. Η «μοναδική» φίλη που έχει και το λέει και μόνη της, είναι μια συμμαθήτριά της και η αδερφή της με τις οποίες μένουμε πολύ κοντά και μπορούν και πηγαινοέρχονται η μια στο σπίτι της αλληνής. Πέρα από αυτά τα κοριτσάκια όμως δεν συναναστρέφεται ιδιαίτερα με άλλα παιδάκια.
Όταν κάποια στιγμή τη ρώτησα «Τι θα κάνεις αν αρρωστήσει η Μαρία, με ποιον θα παίξεις;«, μου απάντησε «Μόνη μου«
Στεναχωριέται και κλαίει όταν η Μαρία της λέει το κλασσικό «Δεν σε έχω φίλη» και μαζί της στεναχωριέμαι κ εγώ.
Τι θα κάνει αν η Μαρία κάποια στιγμή δε τη θέλει πλέον για φίλη ή αν εκ των πραγμάτων αλλάξει παρέα; Πραγματικά ζορίζομαι και δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να φερθώ!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εχω και εγω μια μοναχοκόρη και λόγω δουλειάς αναγκαζόμαστε συχνά να αλλάζει σχολείο.Είναι και αυτή στην ίδια ηλικία. Πέρασα τα ίδια και ίσως λίγο χειρότερα αλλά με την βοήθεια φίλης ειδικού γρήγορα η μικρή μου απέκτησε σύντομα φίλους και την ικανότητα να επιλέγει τους σωστούς. Η ενασχόλησή της με τα προσκοπάκια-οδηγούς (που συμμετέχουν παιδάκια από 5 ετών) την βοήθησε να βγει από το καβούκι της και να βρει φίλους.Θα στο πρότεινα να το δοκιμάσεις.Οι συναντήσεις τους είναι κάθε Σάββατο σε συγκεκριμένα στέκια που μπορείς να βρεις στο ιντερνετ. Επίσης η ενασχόλησή της με τις πολεμικές τέχνες (καράτε) όσο παράξενο και αν σου φάνεται θα μπορούσαν να της δώσει αυτοπεπήθηση να σταθεί ισάξια απέναντι στα άλλα παιδάκια και να διεκδηκήσει την παρέα τους χωρίς να φοβάται πιθανή απόρριψη.Την κόρη μου την βοήθησε πολύ στον χαρακτήρα της και εκεί βρήκε πολλούς καλούς φίλους. Δοκιμάσε αυτά και μην πιέζεις το παιδάκι σου, αυτό ξέρει καλύτερα τι του αρέσει.
Εάν θέλεις να αποκτήσει και άλλες φίλες, μπορείς και εσύ να ενεργήσεις κάπως: π.χ. κάνε ένα πάρτυ και κάλεσε και άλλα παιδάκια του σχολείου. Κανόνισε δραστηριότητες και με άλλα παιδάκια. Κάποιο θεατράκι, βόλτα στις κούνιες κλπ. Προκειμένου να διευρίνεις τον κύκλο γνωριμιών της και να της δώσεις την ευκαιρία να συναναστραφεί και με άλλα παιδάκια.
Παιδιά σαν την κόρη σου πρέπει να διδαχτούν τη συναναστροφή με τους άλλους. Μέσα από το δικό σου παράδειγμα θα ακολουθήσει και αυτή. Δεν αρκεί να της λες πήγαινε παίξε με το άλλο παιδάκι, γιατί δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό. Εσύ όταν πηγαίνεις στις κούνιες θα συναναστρέφεσαι με τις άλλες μαμάδες είτε τις γνωρίζεις, είτε όχι. Θα καλημερίζεις, καλησπερίζεις κλπ., θα κάνεις κάποια κοινωνική κουβέντα για να σπάσει ο πάγος, αν κάθεσαι σε παγκάκι θα παραμερίζεις και θα προτείνεις σε κάποια άλλη μαμά να κάτσει δίπλα σου. Θα κάνεις όλα αυτά τα κοινωνικά που συνήθως ξεχνάμε να κάνουμε και η κόρη σου θα παραδειγματιστεί από εσένα και με τον καιρό θα αποκτήσει τις κοινωνικές δεξιότητες που της λείπουν. Ταυτόχρονα πολύ κουβέντα για το πως ένιωσε που η φίλη της την απέρριψε, τι θα μπορούσε να απαντήσει κλπ. Πιο πολύ θα ακούς, παρά θα συμβουλεύεις. Θα τη βάζεις και λίγο μόνη της να βρει τους λόγους που η φίλη της την απέρριψε και να σκεφτεί πως θα μπορούσε να της απαντήσει. Και όλα αυτά που είπε η Λαμπρινή παραπάνω. Και ομαδικές δραστηριότητες θα τη βοηθήσουν πάρα πολύ, αρκεί να ασχοληθεί με κάποιο χόπμι που θα της αρέσει. Και να μην αγχώνεσαι καθόλου, γιατί πολλοί ήμασταν έτσι σαν παιδιά και με τα χρόνια κατακτήσαμε και το κοινωνικό κομμάτι. Απλώς θα σκέφτεσαι πως η κοινωνικότητα για την κόρη σου είναι κάτι που πρέπει να διδαχτεί όπως διδάσκεται τη γλώσσα και τα μαθηματικά στο σχολείο. Δεν την έχει έμφυτη, αλλά μπορεί να την μάθει και θα τη μάθει πάρα πολύ καλά. Πραγματικά δε χρειάζεται να ανησυχείς καθόλου. Σε λίγα χρόνια δε θα τη γνωρίζεις τόσο που θα έχει αλλάξει αν τη βοηθήσεις σε αυτό το κομμάτι.
Νομίζω ότι αγχώνεσαι λίγο άδικα κ βιάζεσαι. Η κορούλα σου είναι ακόμα μικρή. Ίσως δεν έχει βρει κάποιον κώδικα επικοινωνίας με τα άλλα παιδάκια, ίσως δεν ξέρει πως να τα προσεγγίσει, ίσως να φοβάται. Αλλά αυτό όμως, το τι συμβαίνει τώρα στην ζωή της, δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει κ για την υπόλοιπη ζωή της. Ίσως του χρόνου να είναι πιο ανοικτή σαν παιδάκι κ πιο τολμηρή στην διεκδίκηση νέων φιλενάδων. Δεν σου λέω όμως κ να το αφήσεις έτσι. Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνεις είναι να την πιέσεις κ (όπως σου είπε κ η άλλη κυρία πιο πάνω) να της το υπενθυμίζεις. Στο σχολείο δυστυχώς δεν μπορείς εσύ η ίδια να επέμβεις, μπορείς όμως να το συζητήσεις με την δασκάλα της κ να δεις μήπως αυτή μπορεί να σας βοηθήσει. Κ καταρχάς μιλά της για να δεις κ ποιά είναι η εντύπωση της δασκάλας για την κόρη σου ως προς την κοινωνική της δικτύωση μέσα στην τάξη. Γιατί μπορεί η κόρη σου να σου λέει ότι η μόνη φίλη της είναι Χ αλλά μπορεί μέσα στην τάξη, στο σχολείο, στο διάλειμα να παίζει κ με άλλα παιδάκια κ να μην στο λέει απλά (υποθέσεις κάνω). Εγώ για πχ είχα 2-3 φίλες καλές στο δημοτικό αλλά στο σχολείο κ στα διαλείματα έπαιζα με όλα τα παιδάκια τις τάξης μου, αλλά εκτός σχολείου έβλεπα μόνο αυτές τις 2-3. Έπειτα, τώρα που φτιάχνει κ ο καιρός σιγά σιγά, παίρνε την κορούλα σου κ πηγαίνετε στην παιδική χαρά ή σε έναν παιδότοπο (αλλά καλύτερα σε παιδική χαρά, γιατί στον παιδότοπο συνήθως οι γονείς δεν επιτρέπονται στον χώρο που παίζουν τα παιδιά) για να παίξει κ μην περιμένεις από μόνη της να πιάσει "κουβεντούλα" με τα άλλα παιδάκια, αλλά κάνε εσύ την κίνηση. Βέβαια δώσε της το περιθώριο να κινηθεί μόνη της μέσα στην παιδική χαρά, να κάνει μια έρευνα, μια αναγνώριση εδάφους κ παιδιών, μπορεί κ από μόνη της να πλησιάσει κάποιο άλλο παιδάκι. Αν δεν το κάνει, δημιούργησε εσύ κατάσταση, αν πχ είναι στην άμμο η κόρη σου κ κάνει πυργάκια κ δίπλα της κάθεται κ ένα άλο κοριτσάκι, κάτσε κ εσύ παρά δίπλα κ πες στην κόρη σου πχ "για δες τι βαθιά που έσκαψε το κοριτσάκι" ή πρότεινε "να δώσουμε στο κοριτσάκι το ένα κουβαδάκι σου να κάνει κ αυτή πυργάκια" ή στην τραμπάλα είναι ένα παιδάκι μόνο του κ η μαμά του το ανεβοκατεβάζει μπορείς να πεις στην κόρη σου "θες να ανέβεις από την άλλη μεριά να κάνεις τραμπάλα με το παιδάκι;" Άλλη πρόταση, αν δεν πηγαίνει σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα (βέβαια καταλαβαίνω ότι οι εποχές είναι δύσκολες κ μπορεί να μην υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να στείλεις την κόρη σου κάπου, αλλά ψάξε το μπορεί οι τιμές να έχουν πέσει κ μπορεί ο δήμος να έχει κάποιο πρόγραμμα) νομίζω ότι η κόρη σου είναι σε πολύ καλή ηλικία για να αρχίσει πχ γυμναστική, χορό, κολύμβηση, ζωγραφική, μουσικοκινητική κλπ κλπ Εκεί θα βρεθεί σε χώρο με άλλα παιδάκια κ θα έχει να μοιράζεται μαζί τους μια δραστηριότητα που αγαπάει. Επίσης ξαδερφάκια που είναι πάνω κάτω στην ίδια ηλίκια με την κόρη σου δεν έχεις; Ή οικογενειάκους φίλους που έχουν παιδιά; Μπορείς με αυτούς ή με κάποιους από αυτούς να οργανώσετε μια φορά την βδομάδα μια συγκέντρωση, δηλαδή εννοώ πχ κάθε Παρασκευή απόγευμα να μαζεύτε τα 4-5 παιδάκια σε ένα σπίτι (κάθε φορά άλλο, να το πηγαίνετε με την σειρά για να είστε δίκαιοι κ να μοιράζεται το βάρος της φιλοξενίας εξίσου το ίδιο σε όλους) έτσι ώστε αν βλέπει κάποια παιδάκια σχετικά συχνά κάποια στιγμή θα εξοικιωθεί μαζί τους κ θα δεθεί μαζί τους. Μην αγχώνεσαι όμως. Όλα θα γίνουν, θα δεις
Καλή μου μανούλα, επειδή το έχω πολύ πρόσφατο, θα σου πω την δική μου ιστορία. Δε λέω ότι είναι ίδια με τη δική σου (γιατί δεν δίνεις και περισσότερες πληροφορίες) , αλλά μπορεί από αυτά που θα σου γράψω να βρεις κάτι δικό σου μέσα. Εχω μια μικρούλα πριγκιπισούλα 5 χρονών. Είναι ένα τρομερά κλειστό παιδί, σε σημείο ακόμα και στους παπούδες να χρειάζεται τουλάχιστον 20 λεπτά για να τους πει ένα γεια. Δεν θέλει επαφές με άλλους ανθρώπους και μόλις συναντήσουμε κάποιον κρύβεται στα πόδια μου. Για να μιλήσει ούτε να το συζητάμε. Στο σχολείο έχει κολλήσει σε 1-2 παιδάκια και όταν αυτά δεν την παίζουν στενοχωριέται και πάει και κάθετε στην αυλή σε μια άκρη και παίζει μόνη της. Έχουν υπάρξει πολλοί που την έχουν χαρακτηρίσει μονόχνοτη, αντικοινωνική και άλλες "εύκολες" ταμπέλες. Έχει ένα καταπληκτικό συγκροτημένο καθαρό λόγο και με πολύ πλούσιο λεξιλόγιο, όμως δεν είναι λίγες οι φορές που όταν θέλει κάτι απλώς το δείχνει και δεν τολμάει να το ζητήσει λεκτικά. Εγώ σαν μανούλα έβλεπα ότι κάτι συμβαίνει στο παιδί μου, αλλά κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι την έχω παραμελήσει τα τελευταία δύο χρόνια που μπήκε και στη ζωή μας η μικρή της αδερφή. Επίσης ενώ ο άντρας μου με στηρίζει απόλυτα σε όλα, στις συζητήσεις μας για τις ανησυχίες μου, μου απαντούσε ότι "έλα μωρέ και εγώ δεν ήμουν ανοιχτό παιδί, θα φτιάξει μεγαλώνοντας" .Εμένα όμως δεν με κάλυπτε όλο αυτό. Άρχισα λοιπόν να ρωτάω, να ψάχνω και να αναζητώ τι συμβαίνει και αν είναι τελικά θέμα χαρακτήρα ή είναι και κάτι ακόμα και φυσικά τι ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ για να βοηθήσω το παιδί μου. Τελικά από την έρευνα μου κατέληξα να επισκεφτώ αναπτυξιολόγο. Είναι η απαρχή οποιασδήποτε ειδικότητας, πριν απευθυνθείς σε οποιονδήποτε άλλο (παιδοψυχολόγο, κτλ) γιατί αυτός ξέρει να κρίνει ποιές είναι οι ανάγκες του παιδιού, ακόμα αν και εμφανισιακά είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό παιδί. Έχει συνδυαστεί ο αναπτυξιολόγος με παιδιά που έχουν προβλήματα λόγου, συγκέντρωσης κτλ , αλλά είναι λάθος γιατί είναι για όλα τα παιδιά. Η γνωμάτευση της ήταν ότι το παιδί μου είναι ευφυέστατο, απλώς έχει θέμα κοινωνικοποίησης και μάλιστα μου είπε ότι είναι στο φάσμα του κλινικού αυτισμού. Ακούγεται πολύ βαριά σαν λέξη γιατί στο μυαλό μας το έχουμε συνδέσει με άλλα συμπτώματα, αλλά είναι και αυτό ένα είδος αυτισμού το οποίο είναι απόλυτα ιάσιμο με συνεδρίες σε παιδοψυχολόγο που θα μπορέσει να τη βοηθήσει να ξεκλειδώσει και να ανοιχτεί στον κοινωνικό της περίγυρο. Έχουμε ήδη ξεκινήσει και από την πρώτη φορά κιόλας είδα το παιδί μου αλλαγμένο, όχι δραματικά αλλά καλά. Μετά και τα τελευταία δραματικά γεγονότα έχω θορυβηθεί απίστευτα και πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας και να "διαβάζουμε" τα μηνύματα που μας στέλνουν. Γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα άφηνα το παιδί μου να μεγαλώνει με το φόβο απέναντι στους άλλους ανθρώπους και να μην διεκδικεί αυτά που δικαιούται και κάποια μέρα να βρεθεί ένας νταής που θα του πληγώσει την ψυχούλα του. Δες τα δικά σου δεδομένα (εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα) το παιδί σου και μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια ειδικού για να σε καθοδηγήσει αν αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις. Στάσου δίπλα στο παιδί σου χωρίς να απορρίπτεις τα συναισθήματα του, πριν να είναι αργά!!!!! Και πρόσεχε μην διακωμωδείς αυτά που σου λέει, που μπορεί εσένα να σου φαίνονται "χαζά" αλλά για το μυαλουδάκι ενός παιδιού είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ!!!!!
Απλά υποκλίνομαι .................. Μακάρι και άλλες μανούλες να έβλεπαν την αλήθεια για τα παιδιά τους και να τολμούσαν να βρουν έναν ειδικό να τα βοηθήσει , έστω βρε παιδί μου να τα δει και να πει αν υπάρχει πρόβλημα .
Αλλαξε παρκο μαθε της οτι καθε μερα ειναι ευκερια για καινουργιες γνωριμιες. Γραψε την σε δραστηριοτιτες οτιδηποτε υπαρχει κοντα σου και χρειαζεται συνεργασια και σωματικη επαφη με αλλα παιδακια πχ πολεμικες τεχνες, χωρος, θεατρο. Πανε την κατηχητικο αν ειναι αναγκη και στο λεω εγω που δεν ειμαι και πολυ της εκκλησιας... προαπαθησε και θα δεις κατι μπορει να γινει θα αναγκαστει να κανει παρε και με αλλα παιδακια.
Πόσους φίλους πρέπει να έχει ακόμα για να είναι αποδεκτό ή σωστό; Αλλον έναν για όταν αρρωσταίνει η φίλη που ήδη έχει, να έχει τουλάχιστον 5-6 για να είναι "κοινωνική", ή να έχει όλη την τάξη και όποιον τύχει να κάνει παρέα; Δεν είναι κακό να επιλέγει κατά τη γνώμη μου, όπως δεν είναι κακό και το να μένεις μόνος κάποιες στιγμές. Εγώ είμαι σίγουρη πως αν λείπει η φίλη με κάποιους άλλους παίζει ή με κάποιον άλλο, απλά δεν το νιώθει τόσο έντονα όσο με τη φίλη την αγαπημένη και δεν το αναφέρει. Ούτε εμείς ταιριάζουμε με όλους, επιλέγουμε, το ίδιο και τα παιδιά κι αν αυτός που ταιριάζουμε είναι ένας, τότε κάνουμε με αυτόν παρέα. Κατά τη γνώμη μου μην της λες κάθε μέρα ότι δεν έχει φίλους, πρώτον γιατί έχει και δεύτερον είναι σα να της δημιουργείς την εντύπωση ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ίδια. Βοηθάνε και οι δραστηριότητες, αλλά πιο πολύ θα βοηθούσε να κανονίζεις συναντήσεις στο σπίτι σας με κάποια παιδιά από το σχολείο τα σ/κ.
Αλλες δραστηριοτητες το παιδι δεν κανει ? Απο την παιδική χαρα , απο τα νήπια , απο την γειτονιά ή εστω με συγγενεις (τα ξαδερφακια ειναι και φιλοι) δεν συναναστρεφεται με καποιο παιδακι ? Εκτος απο το οτι ειναι "κλειστή" , για ποιους αλλους λογους δεν έχει κανει εναν φιλο στο σχολειο ? Πες μας λιγο περισσοτερα πραγματα . Εσυ με το να της υπενθυμιζεις οτι δεν εχει φιλους δεν την βοηθάς . Βοηθάμε μονο αν δουλεψουμε μαζι με το παιδι τους λόγους που δεν ανοιγεται , αν το ενθαρύνουμε , αν το στηριζουμε , αν το κατανοουμε .
Τα ξαδέρφια της είναι όλα πάνω από είκοσι. Όσο για άλλες δραστηριότητες, και αγγλικά πηγαίνει και σε τμήμα εικαστικών, θεατρικού παιχνιδιού, παιδικής λογοτεχνίας κ γυμναστικής είναι τα απογεύματα στο σχολείο της. Μιλάει, γελάει με αρκετά παιδάκια αλλά φίλη φίλη έχει μόνο τη Μαρία. Ίσως είναι ακόμα μικρή, ίσως περιμένω πολλά εγώ από την ηλικία της. Δεν ξέρω...Τι να πώ........