Μια μέρα με το άρρωστο μωρό μου, σε αριθμούς

γράφει η Jen Simon για το babble

Το ίδιο κρύωμα γυροφέρνει την οικογένειά μου τους τελευταίους τρεις μήνες. Μόλις κάποιος από μας σταματήσει να φταρνίζεται, αρχίζει ένας άλλος να έχει τα λαιμά του. Όταν κι αυτό περάσει, κάποιος άλλος παίρνει τη σκυτάλη και το σπίτι γεμίζει με ήχους από βήχα.

Πώς γίνεται τα παιδιά μου να είναι τόσο επιρρεπή στα μικρόβια; Φέρουν κάποια φωτεινή επιγραφή που γράφει «εδώ ο καλός ασθενής»; Δεν στέλνω το 18 μηνών παιδί μου στον παιδικό επειδή είμαι μαμά που μένει στο σπίτι, αλλά αυτός του δίνει και καταλαβαίνει γλείφοντας ό,τι βρει μπροστά του στα καταστήματα από όπου περνάμε στις καθημερινές μας βόλτες. Κάποιες φορές μάλιστα θυμάται να βάλει το χέρι του στο στόμα αφού έχει για παράδειγμα σηκωθεί από το πάτωμα όπου ξάπλωνε, πλάι στα ταμεία.

Την ίδια στιγμή, πιστεύω πως το πρόγραμμα στο σχολείο του 5χρονου γιου μου περιλαμβάνει φτάρνισμα και βήχα. Και φυσικά, παρόλο που δεν είναι πια νήπιο, γλείφει κι αυτός τα πάντα. Γιατί Θεέ μου; Γιατί τόσο γλείψιμο; Μολύβια, θρανία, διακόπτες, ό,τι κι αν βάλει ο νους σας, οι γιοι μου θα το γλείψουν. Γιατί να περιορίζεσαι στο να ζεις τον κόσμο μόνο μέσω της όρασης, της αφής και της ακοής, αφού υπάρχει και η γεύση; Μμμμμ νόστιμα μικρόβια!

Κι έτσι λοιπόν, καταλήξαμε να είμαστε όλοι στο σπίτι, κι όλοι άρρωστοι. Πρόσφατα όμως, ο μικρότερος γιος μου ξύπνησε πιο δύστροπος από ποτέ. Συνήθως είναι πολύ ευδιάθετος – ακόμη κι όταν έχει μ΄΄υξες, συνηθίζει να χαίρεται, να χορεύει και να χαμογελά.

Όχι όμως αυτή τη βδομάδα. Τίποτα δεν μπορούσε να του φτιάξει το κέφι. Έκλαιγε χωρίς λόγο, ήταν πιο κουρασμένος από άλλες φορές και αρνούνταν να φάει. Οι μέρες κυλούσαν πολύ δύσκολα, κάτι που θα έχουν ζήσει και άλλοι γονείς όταν έχουν τα παιδιά τους γριπωμένα.

Έτσι πέρασε λοιπόν η μέρα μου με τον 18μηνο γιο μου, σε αριθμούς:

10: Οι φορές που κοίταξα το ρολόι και σκέφτηκα, δεν γίνεται να είναι ακόμη τόσο νωρίς…

9: Οι φορές που του διάβασα το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά (και ξανά) και ξανά.

8: Οι φορές που έκανε εμετό.

7: Τα ρούχα που χρειάστηκε να αλλάξουμε.

6: Οι φορές που μετάνιωσα που δεν μένω πιο κοντά στη μητέρα μου.

5: Οι μπουκιές από γλυκοπατάτα (το αγαπημένο του φαγητό) που έφτυσε προτού συνειδητοποιήσω πως δεν θα φάει τίποτα.

4: Οι φορές που πέταξε το ποτήρι με το νερό του και το καπάκι του άνοιξε, περιλούζοντας τους τοίχους και τη γάτα.

3: Οι φορές που έβαλα πλυντήριο (ως τώρα).

2: Τα αυτιά που υποφέρουν από ωτίτιδα…

1: Ένα νυσταλέο, χουχουλιάρικο, κυκλοθυμικό, κλαψιάρικο μωράκι που ελπίζω θα ανακουφιστεί μόλις πάρει τα φάρμακά του.

Πώς είναι η δική σας μέρα όταν το παιδί σας είναι γριπωμένο;