Οι γονείς που επιλέγουν να αφήσουν τα μικρά παιδιά τους να παίξουν έξω μόνα τους

Θυμάμαι την εποχή που βγαίναμε από τα σπίτια, μαζευόμασταν στις γειτονιές και παίζαμε. Ήμασταν ακόμη στο Δημοτικό. Στις μέρες μας η έννοια της γειτονιάς έχει αλλάξει, οι κίνδυνοι που υπάρχουν ή που θεωρούμε πως υπάρχουν έξω από το σπίτι είναι πολλοί, οι γονείς-ελικόπτερα έχουν πληθύνει και σπάνια επιτρέπουμε στα μικρά παιδιά να παίξουν ελεύθερα έξω.

Η Danielle Meitiv όμως θεωρεί πως τα παιδιά της, ο 10χρονος Rafi και η 6χρονη Dvora, δεν χρειάζονται επίβλεψη ενηλίκων όταν βγαίνουν να παίξουν. Δεν επιθυμεί, όπως αναφέρει, να γίνει γονιός-ελικόπτερο και να ελέγχει κάθε κίνηση του παιδιού της.

Όταν ένας περαστικός όμως είδε τα δύο ανήλικα παιδιά να περπατούν μόνα τους, ειδοποίησε την αστυνομία και οι τοπικές αρχές προστασίας ανηλίκων της επαρχίας του Montgomery ανάγκασαν τους γονείς να υπογράψουν πως δεν θα επιτρέψουν τα παιδιά να κυκλοφορούν από μόνα τους έξω, κάνοντας λόγο για «ατεκμηρίωτη» παραμέληση παιδιών.

Η Meitiv πιστεύει ακράδαντα πως τα παιδιά χρειάζονται την ανεξαρτησία τους. Προτού επιτρέψουν στον Rafi και στη Dvora να παίξουν έξω, η ίδια και ο σύζυγός της θέτουν φυσικά όρια όσο αφορά στο παιχνίδι, τους δίνουν ένα χρονικό πλαίσιο και τους μαθαίνουν τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Αυτό ελπίζει να ενσταλλάξει στα παιδιά την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία που χρειάζονται. Πιστεύει επίσης πως αυτά χρειάζονται χρόνο μακριά από τους ενήλικες για να μάθουν να διαπραγματεύονται, να συνεργάζονται και να είναι δημιουργικά.

Τα «παιδιά ελευθέρας βοσκής» όπως αποκαλέστηκαν, έγιναν θέμα στις ΗΠΑ, με τους επικριτές να επιρρίπτουν ευθύνες στους γονείς και να τους αποκαλούν «ανεύθυνους».

Εσείς τι λέτε; Είναι λογικό παιδιά κάτω των 10 να κυκλοφορούν έξω; Σε τι ηλικία αφήσατε το παιδί σας να βγει έξω μόνο του, χωρίς να το επιβλέπετε; Πώς ήταν αυτή η πρώτη εμπειρία του στην ανεξαρτησία;