Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Ολίβια μια σκεψη θέλω να σου πω,
η ταμπέλα καλό παιδί είναι βαριά για ένα παιδί να την σηκώσει και δύσκολη γιατί
1. Το καλο παιδί μαθαίνει να περιφρονεί σισγά- σιγά τα κακά παιδί κι έτσι το καλό παιδί του νηπιαγωγείου μεταμορφώνεται σε ψηλομύτα του γυμνασίου και του λυκείου.
2. Το καλό παιδί για να διατηρήσει τον τίτλο δεν εξωτερικεύει τα αρνητικά συναισθήματα του και πολλές φορές αρνείται την ύπαρξή τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να κάνει μπάμμ!
3. όταν το παιδί αισθάνεται ότι είναι η μοναδική χαρά των γονέων του, ακουει από αυτους μόνο επαίνους, δεν μαθαίνει να λέει όχι , δυκολεύεται να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει προς την ανεξαρτησία του.
Φυσικά δεν σου τα λέω αυτά για να σε κρίνω , δεν ξέρω καν αν έχεις κολλήσει στα παιδιά σου ταμπέλες, απλά κάνω κάποιες σκέψεις.
Να χαίρεσαι πάντα τα παιδάκια σου και να είναι καλά παιδιά, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούν!
Αν και δε νομίζω ότι η Ολίβια είναι από τις μαμάδες που χρησιμοποιούν ταμπέλες, επιβεβαιώνω ότι είναι εξίσου κακό να λες "α, είσαι καλό παιδί", όσο με το να λες "είσαι κακό παιδί". Δεν έχω πάθει αυτά που περιέγραψες όπως ακριβώς τα είπες, αλλά το ότι το "καλό" παιδί δυσκολεύεται να ανοίξει τα φτερά του, να έχει δική του άποψη και να πράττει όπως του ταιριάζει και όχι όπως αρέσει στους άλλους, το προσυπογράφω με χέρια και πόδια. Μου έκανε εντύπωση το σχόλιό σου, γιατί έχεις απόλυτο δίκιο στο ότι είναι μια βαρειά ταμπέλα και δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα που διάβασα τις σκέψεις σου πόσο αυτή η ταμπέλα καθόρισε αρνητικά πολλές πτυχές της ζωής μου και έχει αφήσει μερικά κατάλοιπα μέχρι σήμερα. Το άλλο εντυπωσιακό είναι ότι χρησιμοποιώ κι εγώ τις ταμπέλες "καλό", "κακό" παιδί και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Μπορεί να μην τις λέω συχνά, αλλά μέσα μου τις σκέφτομαι πολύ. Απίστευτο το τι μπορεί να ανακαλύψεις με αφορμή μία σκέψη που λέει δυνατά κάποιος άλλος.
Συμφωνώ με τα σχόλιά σας κορίτσια, δεν πρέπει να βάζουμε ''ταμπέλες'' στα παιδιά, όμως η Olivia δεν χρησιμοποιεί πουθενά τη φράση ''καλό παιδί''
Ολίβια μια σκεψη θέλω να σου πω, η ταμπέλα καλό παιδί είναι βαριά για ένα παιδί να την σηκώσει και δύσκολη γιατί 1. Το καλο παιδί μαθαίνει να περιφρονεί σισγά- σιγά τα κακά παιδί κι έτσι το καλό παιδί του νηπιαγωγείου μεταμορφώνεται σε ψηλομύτα του γυμνασίου και του λυκείου. 2. Το καλό παιδί για να διατηρήσει τον τίτλο δεν εξωτερικεύει τα αρνητικά συναισθήματα του και πολλές φορές αρνείται την ύπαρξή τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να κάνει μπάμμ! 3. όταν το παιδί αισθάνεται ότι είναι η μοναδική χαρά των γονέων του, ακουει από αυτους μόνο επαίνους, δεν μαθαίνει να λέει όχι , δυκολεύεται να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει προς την ανεξαρτησία του. Φυσικά δεν σου τα λέω αυτά για να σε κρίνω , δεν ξέρω καν αν έχεις κολλήσει στα παιδιά σου ταμπέλες, απλά κάνω κάποιες σκέψεις. Να χαίρεσαι πάντα τα παιδάκια σου και να είναι καλά παιδιά, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούν!
Αν και δε νομίζω ότι η Ολίβια είναι από τις μαμάδες που χρησιμοποιούν ταμπέλες, επιβεβαιώνω ότι είναι εξίσου κακό να λες "α, είσαι καλό παιδί", όσο με το να λες "είσαι κακό παιδί". Δεν έχω πάθει αυτά που περιέγραψες όπως ακριβώς τα είπες, αλλά το ότι το "καλό" παιδί δυσκολεύεται να ανοίξει τα φτερά του, να έχει δική του άποψη και να πράττει όπως του ταιριάζει και όχι όπως αρέσει στους άλλους, το προσυπογράφω με χέρια και πόδια. Μου έκανε εντύπωση το σχόλιό σου, γιατί έχεις απόλυτο δίκιο στο ότι είναι μια βαρειά ταμπέλα και δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα που διάβασα τις σκέψεις σου πόσο αυτή η ταμπέλα καθόρισε αρνητικά πολλές πτυχές της ζωής μου και έχει αφήσει μερικά κατάλοιπα μέχρι σήμερα. Το άλλο εντυπωσιακό είναι ότι χρησιμοποιώ κι εγώ τις ταμπέλες "καλό", "κακό" παιδί και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Μπορεί να μην τις λέω συχνά, αλλά μέσα μου τις σκέφτομαι πολύ. Απίστευτο το τι μπορεί να ανακαλύψεις με αφορμή μία σκέψη που λέει δυνατά κάποιος άλλος.