Φοβήθηκα πως θα τα αφήσω ορφανά!
Σας γράφω την ιστορία μου ξαπλωμένη μέσα στον θάλαμο 004 γιατι θέλω κάπου να τα πω!
31 Μαρτίου 12:50 έρχεται στον κόσμο το τρίτο παιδάκι μου με προγραμματισμένη καισαρική (και τα 3 καισαρικές). Βγαίνουμε απο το χειρουργείο και όλα καλά και το μωρο και εγω.
Ξεκινάμε θηλασμό άμεσως και το μωρο πιάνει πολύ καλά απο την αρχή! Καθισμένη στο κρεβάτι για να μπορω να θηλάζω καλυτερα και να παρακαλαω να μου βγάλουν καθετήρα για να είμαι πιο άνετη και όλες οι μαιες και οι γιατροί να με φτυνουν!!!
Περνούν οι μέρες και το Σάββατο 4 Απριλιου στις 2 μεσημέρι τα μαζευουμε για το σπίτι! Χαρές και γέλια απο τα μικρά μου που μας περίμεναν τόσες μέρες στο σπίτι με τον παππού και την γιαγιά! Δεν κράτησαν όμως για πολύ… Απο το μεσημέρι δεν είχα ορεξη να φάω μέχρι που το βραδακι νιώθω σαν να ανεβαζω πυρετό! 10:20 το βράδυ 38,5 και να ανεβαίνει σε πολύ γρήγορο ρυθμό, να μην κατεβαίνει με αντιπυρετικό και ο άντρας μου να με έχει κανει σαν μούμια τυλιγμένη με κομπρεσες για να τον κρατήσει υπο έλεγχο! Μάταια…
12 με 1 το βράδυ ο πυρετος 41,1!
Τηλέφωνο στο γιατρό και μας λέει γρήγορα μέσα! Παίρνουμε και το μωρο γιατί θήλαζε αποκληστικα! Υπέρηχοι, ακτινογραφίες, εργαστηριακες, οροι και 12 ώρες απο το εξιτήριο έχω ενα νεο δωμάτιο και πολλές αντιβιωσεις, μου σταματούν τον θηλασμό, κλααααμα εγώ, παιρνει η μαμά μου το μωρο σπίτι (καλά που είχα 1 μπιμπερο απο αυτά που στέλνουν διαφημιστικά οι εταιρίες και μας έδωσαν απο εδώ ενα γάλα)… Εγώ να αντλω και να το πετάω, παλι κλααααμα!
Οι εξετάσεις όλες καθαρές και ο πυρετός ακατεβατος, να έχω αρχίσει να σκέφτομαι το τι θα από γίνουν τα παιδάκια μου και άντρας μου… Είμαι σε φαση τραγική, ο άντρας μου να μου δίνει κουράγιο να μου λέει οτι λέω βλακειες αλλά τον βλέπω πως και αυτός δεν είναι καθόλου καλά, έχει πρηστεί το στομάχι του (πως να το κρύψει ο καημενος).
Σήμερα πρωι Δευτέρας νιώθω εναν πόνο λίγο πιο πανω απο την τομή και έχει φουσκώσει και σκληρύνει, μου το ψηλαφουν και πιστεύουν πως εκεί οφειλεται ο πυρετός και τώρα ελπίζουμε να απορροφηθεί απο τις αντιβιωσεις και να μην μεγαλώσει.
Τώρα απλα ελπιζω να πάνε όλα καλά και να πάω γρήγορα στα παιδάκια μου….
μαμά Π.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μαμα. Π , χάρηκα τοςο πολυ που μας ξαναγράψατε και μάθαμε οτι είστε καλύτερα! Σας σκεφτόμουν πολυ. Είστε ενα γενναίο και γλυκό κορίτσι, με θετική σκέψη. Κι ακομα πολυ ευγενική....αφού απαντήσατε με τοςο καλό τροπο στην κα Katerina, που ήθελε να το παίξει εισαγγελέας-ιατρός- ντέντεκτιβ, και να σας πει και τη γνωμη της για το αν παίρνετε συμβατά με το θηλασμό φάρμακα! ( με 41 πυρετό, και ενώ εισασταν στο νοσοκομείο! ). Γιατι, για να σας εμψυχώσει; Μα υπάρχουν αλήθεια επικίνδυνα ανόητοι ανθρωποι. Με όλη μου την καρδιά, να γίνετε γρήγορα τελειως καλα, να χαίρεστε την οικογενεια σας, και να εχετε ολοι σας μονον χαρές στο εξής!
Καλησπέρα Μαμά Π. πρώτα από όλα να χεις υγεία εύχομαι και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου έχω και γω τρία ζουζούνια και ξέρω πως είναι.Έχω περάσει δυσκολίες με τους θηλασμούς και στο πρώτο μετά απο επιλόχειο και πρόβλημα θυρεοείδους που δε γνώριζα και ίσως μου προκάλεσε επιλόχειο μου κόπηκε,έχω περάσει από τη στεναχωρια αυτή αν θα μου κοπεί το γάλα η όχι. Στα άλλα παιδιά όμως το πάλεψα πιο πολύ και έχω να σου πω ότι αν πιάσει το μικρό πάλι τη θηλή που είναι το βασικότερο το γάλα σου θα ξανακατέβει.Θα αποκαταστήσεις τα γεύματα σου πολλά υγρά θα παίρνεις θα βάζεις το μικρό και συχνά να θηλάζει κι όλα θα γίνουν παρελθόν.Αρκεί που κράτησες τη γαλουχία , εύχομαι όλα να σου πάνε καλά απο δω και πέρα και τίποτα ξανά κακό στο δρόμο σας.
Σας ευχαριστώ όλες για το κουράγιο που μου δώσατε! Σήμερα μετα απο 22 μέρες μπορω να πω οτι δεν ποναω ( πολύ)! τελικά τα πράγματα ηταν σοβαρά! είχαν δημιουργηθεί κύστες που μάζευαν υγρό κ κατα τις πρώτες μέρες της νοσηλείας μου με ξύπνησε μια λίμνη που είχε κατα γεμίσει το κρεβάτι μου, βρήκε δίοδο κ ξεθυμανε απόν την τομή της καισαρικής, οι κύστες όμως ηταν μακρια κ έπρεπε να μου ξανανοίξουν την τομή για να φτάσουν να το καθαρίσουν.... έμεινα 9 μέρες με ανοιχτή τομή για να την καθαρίζουν κάθε μέρα ( κάτι που πραγματικα εύχομαι να μην το περάσει άλλος άνθρωπος) κ μετα ξανά χειρουργείο για να το κλείσουν. Όλες αυτές τις μέρες δεν ετρωγα για να μην χρειαστεί να πάω τουαλέτα, για να σηκωθω για πιπι μου φορούσαν ιδική ζώνη για να μη βγεί κανα έντερο πανω στις γαζες!!! τώρα είμαι σπίτι μου κ είμαι καλά, έχω μονο την παροχέτευση που μου άφησαν στο τελευταίο χειρουργείο για να καθαρίσει καλά απο μέσα κ σε μια βδομάδα πιστεύω θα το βγάλουν κ αυτό! Α κ το γάλα μου το βγάζω ακόμη (όσο έμεινε δηλαδή, κάνα 50ml ΤΗ ΜΕΡΑ) κ σε 4 μέρες θα του ξανά δώσω μαμά! έστω αυτές τις 2 γουλιες που έχω!