Η γιορτή της μητέρας για μένα…
Για εμένα η γιορτή της μητέρας δεν ηταν σαν αυτο που αντικρυσα στο facebook την Κυριακή…
Φιλες και φιλοι γεματοι περηφανεια, αγκαλιασμενοι με τις μανουλες τους και πλημμυρισμένοι απο χαμόγελα! Όμορφο… Πολυ! Εγώ όμως δεν το έχω και με πονάει.
Η δική μου μαμά είναι μια γυναίκα που μας μεγάλωσε με πολύ ζόρι και πόνο, ολομόναχη. Με πολλά ψυχολογικά προβλήματα να αντιμετωπίσει και πολλά απωθημένα καθώς και κόμπλεξ να λύσει…. όχι οτι την ένοιαξε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο.. Από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να ζει με τη πεποίθηση οτι όλοι της χρωστούν κι όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως είναι κατώτεροί της κι όλα αυτά είχα να τα διαχειριστώ εγώ με τον εαυτό μου, πιστεύοντας πολλες φορές πως είμαι παράλογη, υπερβολική κι ανισορροπη.
Ώσπου έφτασε κι οι δική μου ώρα να γίνω μαμά και είχα τόσα μα τόσα πολλά να λύσω, μ’ ένα μωρό που δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω, αλλά τα κατάφερα και μια μάνα που εμφανιζόταν μόνο για να ταράζει με τις δήθεν συμβουλές της εμένα και τον αντρα μου, με πικρόχολα σχόλια του τύπου «Γιατί να ταίσω το μωρο; Μάνα δεν έχει;» και κατακρίνοντας διαρκώς ή κοιτάζοτας υπεροπτικά τον όποιο επισκέπτη είχαμε.
8 μήνες μετά την γέννηση του μωρού έπαθα την πρώτη κρίση πανικού και τις »λουστηκα» για σχεδόν 2 χρόνια ακόμα. Πάλι τα κατάφερα όμως!! Χωρίς εσένα μαμά… Γιατί δυστυχώς δεν ήσουν ποτέ εκεί για μενα. Γιατί πάντα είχες ένα κακό λόγο για όλους. Γιατί με έμαθες πως να αποφεύγω τους ανθρώπους και πως να είμαι δύσπιστη. Γιατί είσαι ο λόγος, η αιτία και η αφορμή όταν φωνάζω στο ίδιο το παιδί μου. Γιατί εγώ δεν είχα μάνα να πάρει για μια ώρα το μωρό μου ώστε να μη »χαθώ».
Γιατί όπως λες… «Η κόρη μου είναι δυναμική και αυτόνομη!»
Γι’ αυτό τα κατάφερα!!!!! Χωρίς εσένα….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ φίλη μου δεν είχα σκοπό να σου απαντήσω για να μην παρεξηγηθώ από άλλους και δεν έχω διάθεση βραδιάτικα, αν σε είχα όμως κοντά μου σίγουρα θα σου έπιανα κουβεντούλα για το θέμα που σε καίει. Μιας και έφτασε όμως εδώ η κουβέντα οπότε το πολύ πολύ να με πάρει και εμένα η μπάλα, θα στα πω. Θα στα πω εγγυημένα πως έχουν τα πράγματα. Αφού ξεσπάσεις, κατηγορήσεις, πεις τον πόνο σου και συνειδητοποιήσεις τα πάντα σε όσο βάθος παίρνει - που όλα αυτά είναι απολύτως υγιή και απαραίτητα να γίνουν - θα έρθει στιγμή που θα κατανοήσεις. Δε θα χρειάζεται να συγχωρήσεις, γιατί όλα αυτά δε θα σε πονάνε πια. Θα κατανοήσεις πως και η μάνα σου είναι ένας άνθρωπος με αδυναμίες, θα κατανοήσεις πως όποια επίθεση κάνει προς το πρόσωπό σου πηγάζει αποκλειστικά και μόνο από τα δικά της εσωτερικά άλυτα προβλήματα. Δεν τα βάζει μαζί σου και στη λέει , γιατί εσύ τα κάνεις στραβά και είσαι λοξή. Τα βάζει γιατί δεν τα έχει καλά με τον εαυτό της και ψάχνει να βρει ποιος της φταίει για αυτόν. Για τη μαμά σου κάποιος πρέπει να φταίει, γιατί αν είχε σκεφτεί ότι φταίει η ίδια θα τα είχε λύσει όλα και θα ήταν μια χαρά πρώτα με τον εαυτό της και μετά με τους άλλους. Επειδή η μαμά σου τον έκανε τον κύκλο της και από όσα κατάλαβα πολύ ταλαιπωρήθηκε, δεν έχει ούτε δύναμη ούτε σθένος να αλλάξει πια. Εσύ όμως που είσαι νέα και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου, αφού ξεσπάσεις, τσακωθείς, κάνεις ό,τι θέλεις αρκεί να τα βγάλεις από μέσα σου, θα αρχίσεις σιγά-σιγά να το ξεπερνάς και να το αφήνεις πίσω σου. Όταν εσύ νιώσεις απολύτως καλά με τον εαυτό σου και κατανοήσεις τη μάνα σου (Κατανοήσεις το γιατί τα κάνει όλα αυτά. Δε χρειάζεται να της δώσεις άφεση αμαρτιών, ούτε να τη λυπηθείς. Αρκεί να κατανοήσεις πως το πρόβλημα προέρχεται μόνο από το μέσα της και όχι από κάτι που κάνεις εσύ λάθος) συνεχίζω...τότε θα επελευθερωθείς από ό,τι σε κρατάει πίσω. Τότε και η μάνα σου θα αρχίσει να συνέρχεται σε ένα βαθμό. Η μαμά σου νιώθει ότι κανείς δεν τη νοιάζεται, αλλά δεν ξέρει να το πει και της βγαίνει σε επίθεση. Αν εσύ ξεπεράσεις όλα αυτά και φτάσεις σε σημείο να ζεις απελευθερωμένη από όλα όσα σε πληγώνουν σήμερα και σε πλήγωναν στο παρελθόν, η μάνα σου θα χαλαρώσει και αυτή. Από μόνη της μην περιμένεις να αλλάξει, γιατί δεν έχει ούτε τα κουράγια, ούτε βρίσκει το λόγο να το κάνει αυτό τώρα που βρίσκεται πιο κοντά στη δύση της. Καλή τύχη! Και μην ανησυχείς, όλα θα λυθούν στο τέλος!
Καλησπέρα, εγώ κατανοώ το κείμενο αυτό μέχρι το μεδούλι καθώς την έχω βιώσει την κατάσταση αυτή της έλλειψης αγάπης, της απουσίας στήριξης και του "μου χρωστάς" σε χρόνια πολύ τρυφερά. Θα ήθελα να ρωτήσω την Νίνα που απαντά πως, αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζει και η μάνα, αν το έχει βιώσει αυτό ή αν είναι κάτι θεωρητικό. Γιατί εγώ προσπαθούσα χρόνια να είμαι καλή με την μητέρα μου και το μόνο που γινόταν ήταν η συμπεριφορά της να χειροτερεύει. Όσο πιο καλή ήμουν μαζί της, τόσο πιο κακιά γινόταν... Η απόψή μου σύμφωνα με το βίωμά μου είναι πως ο άνθρωπος αν δεν θέλει ο ίδιος και αν δεν δουλέψει σκληρά για αυτό δεν αλλάζει...
Πολύ πρωτότυπο! Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας να αναφέρεται κάποιος στη μητέρα του, που τον μεγάλωσε μαλιςτα με πολλές δυσκολίες, για να εκφράσει τη δυσφορία του για το οτι Αυτη ( η μαμα ) δεν ειναι πρόθυμη να του κανει, τωρα που μεγάλωσε, αυτα που αυτός νομίζει οτι του οφείλει, δηλ. Α) τη δούλα β) τη μπειμπι σίτερ γ) τη νταντά ( αυτού του ίδιου, οχι του εγγονού) Δ) την ψυχίατρο, κ. α. Καμμία σκέψη , " α ρε μάνα, μη στεναχωριέσαι , εγώ είμαι εδω για σένα, κάθισε και ξεκουράσου , τωρα που μεγαλωςα, και γλεντά". Οχι! Η μάνα ειναι μάνα, και πρεπει μέχρι να της βγει η ψυχή να δίνει και να δίνει στα κακομαθημένα της, ακομα και οταν αυτα γίνουν 50 χρόνων, αλλιώς ειναι κακή μάνα! Γιατι κυρια μου να ασχολείται η μητέρα σαα με το παιδι σας, αν αυτο δεν την ευχαριστεί; Δεν φτάνει που μεγάλωσε εςας; Δεν ήρθε πια ο καιρός ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ; Κι αν εςεις γίνατε, οπως λέτε παράξενη και δύσπιστη και φωνάζετε ατο παιδι σας, εχετε το θράσος ακομα να λέτε, κοτζάμ μεγάλη γυναικα, οτι φταίει η μάνα σας γι αυτο; Εύκολη λύση, να τα φορτώνουμε ολα κάπου! Μπορει η μανα σας, μες στις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, να μην μπόρεσε να αντιμετωπίσει σωστά ολα σας τα ψυχολογικά ζητήματα της παιδικής σας ηλικίας. Ο, τι μπόρεσε έκανε. Αν εχετε προβλήματα με τον εαυτό σας, ΚΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΕΣΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΛΥΣΕΤΕ, και σταματήστε την καραμέλα " δεν φταίω εγώ που είμαι ετςι η μανα μου φταίει". Μεγάλα ελάττωματα η αχαριστία , ο εγωκεντριςμος και η μετατόπιση των ευθυνών. Τι αλλο να πω; Με το ζόρι να αγαπήσετε και να συμπονεσετε τη μητέρα σας δεν γίνεται. Αλλωςτε, εςεις τη βλέπετε θετικά μονον στο βαθμό που ειναι διατεθειμένη να σας διευκολύνει. Γιατι, ομως, σας το χρωστάει;
Ο,ΤΙ ναι ναι,πραγματικα... η κοπελα δεν κατηγορει την μητερα της επειδη δεν της κραταει το παιδι. Την κατηγορει επειδη της κατεστρεψε την παιδικη ηλικεια,επειδη της κατεστρεψε την πολυ σημαντικη εικονα για την μητερα και επειδη τωρα προσπαθει να της καταστρεψει και την υπεροχη περιοδο της μητροτητας. Κι εγω ειχα παρομοια μανα και πραγματικα δεν της συγχωρω τιποτα. Οι γονεις οφειλουν να δειχνουν αγαπη στα παιδια και να χαμογελουν και να φτιαχνουν ενα ωραιο και σταθερο κλιμα μεσα στο σπιτι, ΟΣΑ προβληματα και αν αντιμετωπιζουν. Και το βλεπω τωρα αυτο που εγινα μητερα. Πιο σημαντικο απο ολα ΑΠΟ ΟΛΑ ομως,ακομα και απο τα βασικα υλικα αγαθα, ειναι το παιδι να μεγαλωσει ομορφα,με αγαπη,γελια,και ωραιες αναμνησεις γιατι αυτα ειναι τα σημαντικοτερα εφοδια του για να εχει μια ευτυχισμενη ζωη μετεπειτα. Τα ψυχολογικα βαρη που μπορει να κρατας απο την παιδικη ηλικεια σου μπορει να σε καταστρεψουν αργοτερα.
". Γιατί εγώ δεν είχα μάνα να πάρει για μια ώρα το μωρό μου ώστε να μη »χαθώ»." Αυτο ( μεταξύ άλλων) δεν το διαβάσατε sokolata, η βαρεθήκατε να φτάσετε ως εδω; Το "Ώσπου έφτασε κι οι δική μου ώρα να γίνω μαμά και είχα τόσα μα τόσα πολλά να λύσω, μ” ένα μωρό που δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω, αλλά τα κατάφερα και μια μάνα που εμφανιζόταν μόνο για να ταράζει με τις δήθεν συμβουλές της εμένα και τον αντρα μου,"; Δεν το διαβάσατε; Ακομα δεν διαβάσατε ο, τι σχολίασα για την δόλια μανα, που επειδή δεν προλάβαινε ή και δεν ήξερε πώς να ξεπεράσει τα καθε είδους προβλήματα και να κανει και ενα σπίτι όλο γέλια, θα εχει μια κορη που ισοβίως θα της καταλογίζει ο, τι αρνητικό της τυχαίνει ή ο, τι προβλημα εμφανίζεται στις σχέσεις της, και ετςι θα νίπτει τας χείρας της και θα γκρινιάζει, ισοβίως επίσης, για την ασυγχώρητη μητέρα της που της κατέστρεψε τη ζωη; Και σεις μια απο τα ίδια βλέπω. Μεγαλώσετε κυρια μου, πάρτε τη ζωη σας στα χέρια σας, κάντε ο, τι χρειάζεται για να ξεπεράσετε τα συμπλέγματα σας, και σταματήστε να κατηγορείτε την μητέρα σας, επειδή, προ αμνημονεύτων ετών, είχε προβλήματα που, παρα τις προσπάθειες της, δεν την άφηναν να σας μεγαλώνει με γέλια και χαρές. Αμφιβάλλετε δηλ. Για τις καλές προθέσεις της; Γιατι δεν σκέφτεστε οτι, για οτι γίνατε μπορει και να φταίει ο δικός σας αδύναμος, νωθρός και δειλός χαρακτήρας; ( μπορει λέω. Δεν σας ξερω.) Δεν σας τιμά, μεγάλη γυναικα, να αποδίδετε σε άλλους τα προβλήματα σας, κατηγορώντας τους μαλιςτα οτι σας κατέστρεψαν τη ζωη! ( αχ καυμενουλα.....)
Οτι να ναι γραφεις.... Η κοπελα εξεφρασε ενα μεγαλο παραπονο.... Και εσυ της την λε;...γιατι; σε κανει να νιωθεις καλυτερα μηπως; σημαντικη ισως;;;; Δεν ξερω..., Αυτο που ξετω σιγουρα ειναι πως εγταψες ενα λογιδριο που στην ουσια ειναι εκτος θεματος Ειπαμε να ειμαστε αντιδραστικες στο λογο μας.... Αλλα να μη γραφουμε και αλλα ντι αλλων ετσι για να φανουμε σε ενα μαμαδοσαιτ.... Ελεος
Εγω παντως συμφωνω με την q and a. Διαβαζοντας το κειμενο ειχα την εντυπωση οτι κατηγορει την μανα της για την δικη της συμπεριφορα. Το οτι φωναζει στα παιδια της φταιει εκεινη και κανενας αλλος. Το οτι δεν της κραταει το παιδι...ειναι θεμα της γιαγιας. Αν δεν θελει να μην το κανει. Τα δικα της τα παιδια τα μεγαλωσε. Δηλαδη τους υπολοιπους σας καλυψε το κειμενο? Εγω ειδα παραπονο για το οτι δεν της κραταει το μωρο. Τιποτα αλλο.