Ένας οροθετικός μπαμπάς μοιράζεται με τον κόσμο την αλήθεια γύρω από τον HIV

Ο Andrew Pulsipher είναι ένας 34χρονος άντρας που ζει μία ήρεμη ζωή με τη γυναίκα του και τα τρία τους παιδιά.  Είναι επίσης φορέας του HIV, τον οποίο κόλλησε όταν γεννήθηκε. Τα μέλη της οικογένειάς του δεν είναι φορείς του ιού. Ο ίδιος, μοιράστηκε στο Facebook ορισμένα σημαντικά για όλους μας σημεία από τη ζωή του με τον ιό. Για να μπορέσουν οροθετικοί άνθρωποι να ζήσουν άνετα, χωρίς να στιγματίζονται από την κοινωνία μας.

[divider]

Γεια σας, το όνομά μου είναι Andrew Pulsipher. Είμαι οροθετικός από τη στιγμή της γέννησήςς μου.

Ακολουθούν ορισμένα στοιχεία για μένα:

1. Είμαι παντρεμένος με μία μοναδική γυναίκα και αυτό τον Οκτώβρη γιορτάζουμε τη δέκατη επέτειο γάμου μας.

2. Έχουμε 3 υπέροχα παιδιά. Είναι 5, 3 και 1 έτους.

3. Έχω υπάρξει οροθετικός για περίπου 34 χρόνια. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως είμαι ο πιο μεγάλος σε ηλικία στον κόσμο που ζει με αυτή την ασθένεια, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως είμαι τουλάχιστον ένας από τους μακροβιότερους ανθρώπους που έχουν μολυνθεί προγεννητικά ή κατά τον τοκετό από τον HIV.

4. Τα παιδιά που γεννιούνται με HIV και δεν λαμβάνουν θεραπεία συνήθως πεθαίνουν μεταξύ 3-7 ετών. Εγώ ξεκίνησα να ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή στα 8 μου.

5. Στην παρούσα φάση είμαι «μη ανιχνεύσιμος». Όχι, αυτό δεν σημαίνει πως είμαι νίντζα. Η φράση αυτή έχει να κάνει με την ποσότητα του ιού που ανιχνεύεται στο αίμα μου, παρόλο που μπορεί να κρύβεται σε άλλα μέρη του σώματός μου. Σημαίνει επίσης πως τα φάρμακα που παίρνω κάνουν δουλειά!!

6. Έχασα και τους δύο γονείς μου από το AIDS. Ο μπαμπάς μου πέθανε όταν εγώ ήμουν 4, η μαμά μου όταν ήμουν 8.

7. Κανένα από τα αδέλφια μου δεν είναι οροθετικό, μονάχα οι γονείς μου και εγώ. Ο ιός αυτός θα τελειώσει με μένα.

8. Μεγάλωσα με τη θεία μου, τον θείο μου και τα τέσσερα παιδιά τους, τα «ξαδέλφια» μου. Τους φωνάζω μαμά, μπαμπά, αδελφέ, αδελφή, επειδή αυτό είναι για μένα.

9. Σπάνια έλεγα στον κόσμο πως ήμουν οροθετικός. Λίγοι μόνο στενοί συγγενείς και ορισμένοι καλοί φίλοι το γνώριζαν όσο εγώ μεγάλωνα, ώστε να μπορώ να διατηρώ όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική την παιδική μου ηλικία.

10. Το μοιράζομαι αυτό μαζί για γιατί για πρώτη φορά μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου και τους άλλους. Μου έχει πάρει πολύ καιρό για να το συνηθίσω (σχεδόν 34 χρόνια!). Ξέρω πως ο HIV θεωρείται στίγμα, αλλά δεν θα έπρεπε και θέλω να βοηθήσω και γω να αλλάξει αυτό. Είναι μία διαχειρίσιμη ασθένεια και μπορείς να ζήσεις μία φυσιολογική ζωή με τον ιό. Αποτελώ ζωντανό παράδειγμα. Θέλω να ενημερώσω τον κόσμο ώστε να αφήσουμε κατά μέρους ερωτήσεις του τύπου «ΠΩΣ κόλλησες τον ιό» και «ΠΩΣ είναι να ζεις τη ζωή σου με αυτόν». Γίνονται τόσα θαύματα στον κόσμο και πιστεύω πως η ζωή μου είναι ένα από αυτά. Δεν είμαι ο μόνος, όλοι μας έχουμε να μοιραστούμε μία ιστορία. Αν νιώσετε την ανάγκη να μοιραστείτε την ιστορία μου, κάντε το. Θα μου άρεσε πολύ να συμβάλω και εγώ στο να αλλάξει ο τρόπος που μιλούμε για τον HIV.