Τελικά όλες τις κλισέ θεωρίες γύρω από τα δίχρονα τις ζω με τον αγαπημένο μου γιο. Ο οποίος είναι γλυκός και χρυσός, αλλά αν τον πιάσει το γαϊδουρινό πείσμα του δίχρονου, δεν αλλάζει άποψη, ρε φίλε!
Για αρχή έχουμε τη μανία με τον Spiderman. Βρακιά με spiderman, αυτοκόλλητα με spiderman, παιχνίδια μόνο spiderman, χθες μου ζήτησε εως και… βαλίτσα spiderman! Τα αθλητικά παπούτσια του είναι spiderman. Και δεν τα βγάζει. Με τίποτα. Σκέψου τώρα σκηνικό, να έχουμε πάει να αγοράσουμε κροκς και πέδιλα και να μην θέλει να βγάλει τον spiderman με τίποτα… Βρήκαμε κάτι κροκς με δεινόσαυρους και κάπως ψήθηκε να τα βάλει. Ναι, αλλά μετά… ΔΕΝ ΕΒΓΑΖΕ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΤΟΥ!
– ΘΕΛΩ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΜΟΥ, ΟΧΙ ΜΑΜΑ, ΜΗΝ ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΜΟΥ!
Και όλο αυτό με εκείνο το κροκοδείλιο κλάμα το και καλά κλαίω, αλλά μεταξύ μας γελάω και λίγο, αλλά ο κόσμος γύρω μου νομίζει πως πεθαίνω και έτσι η μαμά μου θέλει να ανοίξει η γη να την καταπιεί. Αυτό το κλάμα, το ξέρετε και εσείς, είμαι σίγουρη! Ευτυχώς μια κοπέλα μου είπε «Έχω έναν ίδιο και εγώ», τη ρώτησα πόσο ειναι για να πάρω την ανακουφιστική απάντηση «2,5 χρονών» Αχ, τι καλά, δεν είμαι η μόνη! Το κροκ τελικά δοκιμάστηκε με κάλτσα, λες και είναι γερμανός τουρίστας των 80s και σειρά είχε το πέδιλο (ναι, είμαι μαζοχίστρια, έχετε δίκιο)
Το συγκεκριμένο πεδιλάκι υπάρχει και σε spiderman, αλλά είναι σπέσιαλ έκδοση και δεν το είχε το κατάστημα που πήγαμε και έτσι έπρεπε να το παραγγείλουν… Οπότε έπρεπε να δοκιμάσουμε ένα άλλο πεδιλάκι της ίδιας εταιρείας για να δούμε το μέγεθος. Ωχ Θεε… Γιατί σε εμένα! Η μαμά μου να τον κρατάει από τη μια, εγώ από την άλλη, ενώ ταυτόχρονα του βγάζω παπούτσι αθλητικό και κάλτσα και πασχίζω να του βάλω το πέδιλο στο πόδι το οποίο στο μεταξύ κλωτσάει τον αέρα χωρίς σταματημό. Με συνοδεία τσιρίδας φυσικά! Και η αδερφή του από δίπλα να κάνει και αυτή ότι είναι «μωρό» και να κλαίει στα ψέματα φωνάζοντας «Θέλω πέδιλα με λουλούδια, θέλω πέδιλα με λουλούδιααααααα!»
Τελικά στο σπίτι οι κάλτσες βγήκαν, τα κροκς φορέθηκαν με ποδάρι γυμνό (ok το νούμερο ευτυχώς), βέβαια το πρωί στο σχολείο ήθελε να πάει πάλι με κάλτσα, οπότε ξαναμπήκε το αθλητικό spiderman. Περιμένω να πιάσουν οι ζέστες να εξαφανιστούν οι κάλτσες γιατί νιώθω ότι έχει εμμονή, εως και να κοιμάται με κάλτσα θέλει. ΔΕΝ ΣΚΑΕΙ;
Μαμάδες με δίχρονα, τι σχέση έχουν με τις κάλτσες τους; Πείτε μου, σας παρακαλώ! 🙂
Y.Γ. Αρχέλαε, σ’ αγαπώ! Και εσένα και τις κάλτσες σου!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
αφου τα καταφερες παλι καλα.κατι αναλογο εχω και γω με τον δικο μου.δεν ειναι και μαζοχισμος.απλα του τα φορεσες με το ζορι για να αρχισει σιγα σιγα να συνηθιζει πεδιλα γιατι τα αγορια με αυτα δεν ειναι και φιλοι.και γω φαντασου οταν του αγοραζω ειτε καινουργια ειτε του φοραω τα ηδη υπαρχων,ο κακος χαμος στο σπιτι.αλλα του τα φοραω θελει δεν θελει ωσπου να συνηθισει.νομιζω και αλλες μαμαδες εχουν συναντησει το ιδιο.
Χαχαχα λες και διαβάζω για τον δικό μου. 2 χρονών, δε λέει πολλές λέξεις αλλά τη λέξη κάλτσα την έχουμε μάθει η τυχόν και δε του τις φορέσω. Έρωτα με τις κάλτσες. Με κόπο καάφερα να μη τις φοράει στον ύπνο. Μας έφεραν δώρο στα γενέθλια crocs , με καμία δύναμη να τα φορέσει. Που θα παέι θα τον καταφέρω.
Ε, λοιπόν εγώ παραδόθηκα. Τι στην ευχή, αφού θέλει να φοράει πέδιλο με κάλτσα, ας το κάνει. Επιλογή του είναι. Είμαι σίγουρη ότι σε λίγα χρόνια θα έχω το ακριβώς αντίστροφο πρόβλημα, ότι θα θέλει να φοράει ακριβώς ότι φορούν οι συμμαθητές του σε βαθμό αηδίας. Θα μεγαλώσουν και θα το ξεπεράσουν κι αυτό και άλλα. Θα έχουμε όμως να λέμε σπουδαίες ιστορίες στα εγγόνια μας....
Εμένα ο μικρός μου είναι 2 χρονών και 4 μηνών...Όλο τον χειμώνα τον κηνυγούσα να....βάλει τις κάλτσες του!!! Ευτυχώς τώρα καλοκαιριάζει και δεν φοβάμαι μήπως κρυώσει...Πρέπει να του τις φορούσα και 40 φορές την ημέρα...Και μετά από λίγα δευτερόλεπτα πάλι τα ίδια...Εμείς το κόλλημα το είχαμε με τα παπούτσια!! Το φθινόπωρο του πήραμε κλειστά παπουτσάκια και καλώς ή κακώς δεν άλλαξε νούμερο όλο το χειμώνα, ήτανε και άνετα τα συγκεκριμένα...Και δεν ήθελε άλλα...Δεν αντιστάθηκα μιας και δεν είχαν χαλάσει ή φθαρεί οπότε τον άφηνα να φορά τα ίδια...Μα πριν κανα δυο μήνες είδα ότι το ποδαράκι δεν έμπαινε πια το ίδιο άνετα μέσα, οπότε τον πήραμε με τον άντρα μου και πήγαμε για ψώνια...Με το που πήγα να του τα βγάλω( αφού πρώτα τον αρπάξαμε με το ζόρι γιατί είχε σαρώσει όλο το μαγαζί σε δυο ορόφους παρακαλώ) άρχισε να χτυπιέται και να τσιρίζει...Τον βαστούσαμε δυο άτομα και δεν κατάφερνα να τον ακινητοποιήσω για να του δοκιμάσω το παπούτσι και να δω το νούμερο...Ώσπου δεν τα καταφέραμε τελικά να βρούμε κάτι και φύγαμε...Αναγκάστηκα να ψάξω σε άλλα μαγαζιά να βρω το ίδιο παπούτσι με αυτό που φορύσε το χειμώνα σε μεγαλύερο μέγεθος και ευτυχώς το βρήκα με μια ελάχιστη διαφορά στο χρώμα στην φτέρνα...Τι ανακούφιση Θεέ μου...Και πάλι όμως όταν πήγα να του τα δοκιμάσω στο σπίτι δεν τα δεχόταν με τίποτα....Επειδή όμως το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι...Μια μέρα που ετοιμαζόμασταν να βγούμε για βόλτα( και ο κύριος λατρεύει τις βόλτες και φεύγει με χίλια!!!) είχα κρύψει τα άλλα παπούτσια και είχα αφήσει μόνο αυτά...Μαζέψαμε τα πράγματά μας και η υπόλοιπη οικογένεια κάναμε ότι πάμε στο αυτοκίνητο και ετούτος έκανε σαν τρελός να φύγει κι αυτός(το παθαίνει το αμόκ με τη βόλτα σας λέω...) οπότε προκειμένου να φύγει αναγκάστηκε και τα έβαλε...Και επιτέλους συνειδητοποίησε ότι δε θα πεθάνει άμα τα βάλει...Όχι, σας το λέω....Γιατί είμαι σίγουρη ότι αυτό σκέφτηκε όταν τα πρωτοφόρεσε και ο ίδιος στο κατάστημα, αλλά και όλοι οι πελάτες που είδαν δυο γονείς να προσπαθούν να συγκρατήσουν το πόδι ενός δίχρονου που χτυπιόταν σαν να το τσιμπούσε φίδι!!!! Ελπίζω να του κάνουν ακόμα για λίγο καιρό μπας και εντωμεταξύ μεγαλώσει λιγάκι ακόμα και η όλη διαδικασία γίνεται πιο εύκολα...Με τον μεγάλο μου δεν είχα τέτοιο πρόβλημα γιατί σε αυτή την ηλικία αλλάζαμε κάθε μήνα νούμερο στα παπούτσια και κάθε τρεις μήνες στα ρούχα...Τώρα να σκεφτείτε είναι 6 χρονών, φοράει 35 νούμερο παπούτσι(ή 36 σε κάποια άλλα) και ρούχα για 12 χρονών...Οπότε δεν προλάβενε να "δεθεί" μαζί τους όπως ο μικρός... Εύχομαι υπομονή σε όλους τους γονείς γιατί όπως ξέρετε μετά τα terrible two's έρχονται τα Horrible three's!!!