Χθες το βράδυ έσβησα το χαρούμενο κερένιο 28 πάνω στην τούρτα-έκπληξη που μου έφερε ο Μάνος μου.
Φέτος ξέχασα να κάνω ευχή την ώρα που έσβηνα τα κεριά. Μα πώς το έπαθα;
Ίσως γιατί στην αγκαλιά μου είχα ήδη πραγματοποιημένη την πιο βαθιά ευχή κάθε γυναίκας: έναν άντρα να αγαπώ και να μ’ αγαπά και ένα παιδί καρπό αυτής της αγάπης (και ένα γατάκι στη μέση και ένα ακόμα κρυμμένο παραδίπλα)
Σήμερα συνειδητοποίησα δύο πράγματα: ότι το 28 που απέχει 2 χρόνια από το 30 δεν με μελαγχόλησε. Αντίθετα με εξέπληξε. Μου φάνηκα πολύ… μικρή… ακόμα! Δεν ξέρω πώς να σας το εξηγήσω. Είδα σε γρήγορη κίνηση τη ζωή μου μέχρι σήμερα και περήφανα διαπίστωσα πως για την ηλικία μου έχω κάνει τόσα πολλά! Μου φάνηκα… μικρή. Ακόμα! Χαμογέλασα πολλές φορές μέσα στη μέρα μ’ αυτή τη σκέψη.
Το δεύτερο που συνειδητοποίησα είναι ότι στη ζωή δεν έχει νόημα να κλαις για αυτό που έχασες. Τουλάχιστον όχι τόσο πολύ, ώστε να ξεχνάς αυτά που έχεις. Τυχεροί όσοι στη ζωή τους δεν συνάντησαν ούτε μια αναποδιά, μα φαντάζομαι πως είναι και πολύ λίγοι.
Το τελευταίο διάστημα πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Όμως σήμερα, με αφορμή τα 28α γενέθλιά μου αποφάσισα πως πρέπει ξανά να αρπάξω τη ζωή από τα μαλλιά και να μην της βγάζω τη γλώσσα, όπως πολύ σωστά με συμβουλεύει κάθε τρεις και λίγο ο Μάνος.
Αισθάνομαι ευλογημένη. Και αυτή η διαπίστωση ήταν το σημαντικότερο δώρο των γενεθλίων μου.
Να είστε όλοι καλά!
Ολίβια
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Μα ΕΙΣΑΙ πολυ μικρή ακόμη! :D Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι όσους αγαπάς!
Κρίνοντας από τον εαυτό μου καταλαβαίνω απόλυτα γιατί "ξέχασες" να κάνεις ευχή. Πριν τη γέννηση του παιδιού μας υπάρχει εκείνη η κακιά αίσθηση του ανικανοποίητου, του "κενού". Πόσες φορές δεν έχουμε κλάψει Χριστούγεννα, στα γενέθλια και στη γιορτή μας, φορές που ερχόμαστε αντιμέτωπες με τον εαυτό μας και μόνο και τότε είναι που δεν μπορούμε να κρύψουμε τι μας πονάει, τι μας λείπει, τι θα θέλαμε για μας; Μέχρι που γινόμαστε μανούλες! Και ξάφνου όλα τα άλλα εξαφανίζονται από τον χάρτη!! Αν δεν ξεχνούσες την ευχή είμαι σίγουρη για το τί θα ευχόσουν: Να είναι καλά η Αθηνά και ο Μάνος, να είσαι γερή να την βλέπεις να μεγαλώνει! Πλέον, Ολιβιά μου, η ζωή σου είναι η Αθηνά! Και με το καλό να αποκτήσει και αδερφάκι!! Μικρή είσαι ακόμη!!! (χι,χι) Χρόνια Πολλά (έστω και ετεροχρονισμένα)