Μετά από 9 γιατρούς… έμεινα έγκυος!

Ας πω κι εγώ την ιστορία μας, μήπως βοηθηθεί κανείς….

Παντρευτήκαμε με τον αγαπημένο μου το 2011 και είπαμε σιγά σιγά να ξεκινήσουμε προσπάθειες για παιδάκι, λίγο καιρό μετά, τον Ιούνιο του 2012. Εγώ ήμουν ήδη 34 ετών και λιιιιγο αγχωμένη με την ηλικία, αλλά οι γιατροί με καθησύχαζαν ότι μια χαρά ήμουν και είχα καιρό μπροστά μου ακόμα. Που να ξερα….

Είχα ακούσει από φίλες ότι μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες σύλληψης, και επειδή όλο σε γιατρούς τρέχω από μικρή και όλο κάτι στραβά πάει με εμένα, ήμουν σίγουρη ότι και εμείς θα δυσκολευόμασταν (πολύ αισιοδοξία !αχαχα)

Πάει ο πρώτος μήνας, πάει ο δεύτερος μήνας, φτάσαμε στο εξάμηνο προσπαθειών, ε λέω ας το κοιτάξουμε ρε παιδί μου να δούμε μπας και τίποτα ζαβό υπάρχει να το διορθώσουμε….

Και ξεκινάμε…. (κρατήστε μέτρημα)

Γιατρός νο1: Υπέρηχος κατά τα γνωστά (βγάλε βρακάκι, ξάπλα τανάσκελα, άνοιξε ποδαράκια). Διάγνωση: Έχεις 4 ινομυώματα, το ένα είναι μέσα στην μήτρα, και εμποδίζει την σύλληψη. Πρέπει να βγουν και αυτό γίνεται ΜΟΝΟ με καισαρική (ντοινγκ!). Μετά θα περιμένεις 6 μήνες και θα ξεκινήσεις προσπάθειες για παιδί (κλααααααααααααααααμα η δικιά σου!!! ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ??? 6 ΜΗΝΕΣ ΑΝΑΜΟΝΗ??? Που να ξερα και πάλι…

Μαζεύω τα βρακιά μου και τα κλάμματά μου και πάω σε άλλους 3 γιατρούς (4 δηλαδή μέχρι τωρα γιατρους…. κρατήστε μέτρημα είπαμε..). Επαναλαμβάνω υπερήχους, μου λένε ότι «ναι μεν εχεις ινομυωματα, αλλα είναι μικρά, είναι ΕΚΤΟΣ μήτρας, άρα δεν χρειάζεται να βγουν, και δεν εμποδίζουν την σύλληψη».

Επιστρέφω στον αρχικό γιατρό (σαφές δείγμα μαζοχισμού…). Του λέω ξαναδείτε, πήρα δεύτερη –τρίτη – τέταρτη γνώμη, δεν είναι εντός μήτρας, δεν πρέπει να βγουν κλπ…..ΘΑΥΜΑ! Αλλάζει την αρχική του διάγνωση! «δίκιο έχεις, δεν είναι εντός μήτρας, απλώς ήταν πολύ κοντά και μπερδεύτηκα! Δεν τα βγάζουμε, δεν επηρεάζουν την σύλληψη, προχωράς κανονικά»

Ω ΤΙ ΧΑΡΑ!!!!! Δεν έχω θέματα υπογονιμότητας (μπουαχαχα!!) , δεν θα κάνω καισαρική , πάμε για τρελό σεξ λοιπόν και σύντομα θα έχουμε μπεμπε (νομιζεις…)

Σεξ, ξανά σεξ, και πάλι σεξ, και τεστ ωορηξίας, και διατροφή, και θερμόμετρα, και πόδια πάνω μετά το σεξ, και όλες οι στάσεις σεξ, και δεν κάνουμε μπάνιο ή δεν κάνουμε τσισάκια μετά το σεξ μην τυχόν και πέσει το σπέρμα, και κάθε μήνα νααααααα κάτι συμπώματα δήθεν εγκυμοσύνης, και κάθε μήνα τελικώς νααααααα κάτι κλάμματα πάνω από τις κατακόκκινες σερβιέτες…..

Χμ…η κατάσταση είχε γίνει ενοχλητική…..ήμουν πλέον 35 ετών και σύμφωνα με όλα τα σαιτ «μετά τα 35 η γονιμότητα ξεκινάει την φθίνουσα πορεία» (άσε μας κουκλίτσα μου…)

Πάμε σε πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο γιατρό….Ναι, φτάσαμε τους 8…… και ήδη είχαμε κλείσει 1,5 χρόνο προσπαθειών….Όλοι βλέπαν τα ινομυώματα (τα οποία εντωμεταξεί είχαν γίνει 5 σε αριθμό) και λέγαν ότι δεν ενοχλούν και ότι το πρόβλημά μου είναι ψυχολογικό…Και μάλιστα μου λέγαν «με το που σε είδαμε, καταλάβαμε ότι είσαι αγχωμένη». ΕΜ…ΒΕΒΑΙΑ!!!!! Είχα πια απελπιστεί!! Τόσο πια δύσκολο ήταν να κάνω κάτι που κάναν τόσες γυναίκες τόσα εκατομύρια χρόνια? Φυσικά και ήμουν πλέον αγχωμένη!!! Με το που ξεκίναγα να πω το ιστορικό μας σε κάθε νέο γιατρό, με πιάναν τα κλάματα! Ευτυχώς ο αγαπημένος μου, στάθηκε πραγματικός βράχος όμως…

Στον τελευταίο γιατρό, στο νούμερο 8, κολλήσαμε για κάνα χρόνο….. Μας έβαλε να κάνουμε ορμονικές εξετάσεις, και αυτή την @#$@%εξέταση που λέγεται αντιμυλλέριος…. Ω ρε γλέντια… αυτή και καλά δείχνει τα αποθέματα ωαρίων σου (να σημειώσω ότι σταδιακά η περίοδός μου είχε μειωθεί σε 1-2 ημέρες και φοβόμουν ότι μπαίνω σε πρόωρη εμμηνόπαυση). Κάνω την εξέταση και βγαίνει 0,04…δηλαδή τι να πω….όσο μιας 50αρας? Κάπου τόσο…. ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!!!! Ούτε καν με εξωσωματική δεν θα είχα πολλές πιθανότητες, και έπρεπε να βιαστώ γιατί τα περιθώρια στενεύαν!!!! Μα από τα 35?

Και μέσα σε όλα αυτά, να έχω και οοοοολους μα όοοοοοολους να με ρωτανε «άντε πότε θα κάνετε παιδί» «τι περιμένετε» «μην το αργείτε, τα χρόνια περνάνε» κλπ κλπ και δώστου κλάμματα εγω….

Έφτασα να θέλω να βγάλω την βέρα μου, γιατί το σετάκι πήγαινε

«Α! είστε παντρεμένη»?

«ναι..»

«μπράβο! Παιδάκια? Έχετε ?»

«ε……..….όχι ακόμα….»

«! Α! Θα σας μαλώσω!!! Τι περιμένετε?»

«ε…..να….ε…..………κλαψ λυγμ……κλαψ λυγμ…..»

Τέλεια ε? τέλεια!

Και να έχω και τον γιατρό μου κάθε μήνα που πήγαινα με άδεια την κοιλίτσα να μου λέει «είχαμε κανένα νέο? Όχι? ΓΙΑΤΙ ΒΡΕ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ? «

Ε????? Εμένα ρωτάς γιατί?????? Αν δεν ξέρεις εσύ, ξέρω εγώ?????

Αυτός λοιπόν ο γιατρούλης, γιατί περί γιατρούλη πρόκειται, με είχε κάθε μήνα στο ιατρείο του, να κοιτάμε την ωορηξία, να μου παίρνει 100 ευρώ την επίσκεψη, να μου λέει ότι όλα είναι τέλεια, και να τονίζει στον άντρα μου ότι λίγο πολύ η ψυχολογία μου με έχει κάνει στείρα…. Μου έδωσε φάρμακα για να κατεβάσω ωάρια (μα γιατί??? Αφού ειχα κανονικότατη ωορρηξία, με κάτι ωάρια ΝΑ με το συμπάθειο)..Ευτυχώς είμαι στρίτζω με τα φάρμακα, και δεν τα πήρα ποτέ….

Ακούω τότε από μια φίλη ότι προσπαθούσε 4 χρόνια και ότι τελικώς έκανε λαπαροσκόπηση και της βρήκαν ενδομητρίωση και μόλις καθάρισε απέκτησε 2 παιδακία! ΝΑΤΟΟΟΟ λέω!!! ΕΥΡΗΚΑ! Θα πάω στον γιατρούλη, και θα του πω να μου κάνει διαγνωστική λαπαροσκόπηση, να δούμε τι @#$@%#% γίνεται εκεί μέσα!!!!

Πάω όλο χαρά στο καθορισμένο ραντεβού και του το λέω! Η απάντηση? «Δεν βάζουμε στο χειρουργείο ποτέ προληπτικά ένα κοριτσάκι -??? Κοριτσάκι??? Τεσπα…- που δεν έχει ποτέ γεννήσει. Αν θέλεις προσπάθησε άλλους 6 μήνες, και μετά ας το κάνουμε αν επιμένεις, και αφόυ σε ανοίξουμε, ας δούμε ΜΗΠΩΣ βγάλουμε και κανένα ινομύωμα»

Και εγώ το χάπατο μένω σε αυτό….λέω, για να λένε 8 άνθρωποι ότι όλα καλά, για να μου λέει κι αυτός ότι είμαι υπερβολική που θέλω προληπτικά χειρουργείο, για να με έχουν φάει όλοι ότι είναι ψυχολογικό, ε δεν μπορεί…κάτι θα ξέρουν (ξεράδια…)

Φτάσαμε στα 2 χρόνια προσπαθειών, κι εγώ στην τρυφερή και γόνιμη ηλικία των 36….

Ε εντάξει λέω, θα ακολουθήσω την οδηγία του, και θα περιμένω 6 μήνες, θα πάω τις διακοπές μου , θα το βγάλω από το μυαλό μου (εξάλλου οοοοοολες πια αυτό μου λέγαν…έτσι πιάσαν οοοολες! Μόλις το βγάλαν από το μυαλό τους, γκαστρωθήκαν όλες οι γυναίκες του πλανήτη)

Κι εδώ μπαίνει ο ρόλος της μανούλας μου….. Να πω για την ιστορία, ότι η μανούλα μου όπου έχει εμπλακεί, κατά έναν περίεργο τρόπο, βρίσκει πάντα την λύση….. Εκείνη πάντα θα βρει τον γιατρό τον κατάλληλο, το σπίτι προς ενοικίαση, γκαράζ προς ενοικίαση δίπλα στο σπίτι μας, ευκαιρία δουλειάς κλπ κλπ

Μου ρχεται λοιπόν συνάμενη λυγάμενη μια μέρα και μου λέει «Η κα. Χριστίνα από το γυμναστήριο μου είπε για έναν καταπληκτικό γιατρό με τον οποίο όλοι πιάνουν παιδί»

Άσε μας ρε μάνα…..άσε μας στον πόνο μας… σε 8 γιατρούς έχουμε πάει….τι θες τωρα? Να πάμε και σε άλλον? ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΑΩ

Σφαχτήκαμε καλε… εκείνη να λέει «όχι θα σε παω» εγω να λέω «δεν πάω πουθενά»

Μην τα πολυλογώ, με έσυρε και με πήγε…..

Αναμονή στο ιατρειό, εγώ με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, και ανοίγει η πόρτα και βλέπω έναν γλυκούλη κυριούλη με σκουφάκι, να μας κοιτάει όλους , να χαμογελάει, και να ξανακλέινει την πόρτα. «Καλέ, ο μπαρμπαστρουμφ!» λέω στην μανούλα….. και κάπως σπάει ο πάγος, και τα μούτρα στην αναμονή…

Φτάνει τεσπα η σειρά μας, του λέμε το ιστορικό, πατάω τα καθιερωμένα πλέον κλάμματα, μου λέει «πάμε να σε εξετάσω»

Με το που βάζει το ματσουκι του υπερήχου, λέει κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ….αυτό το δάσος – δέντρο…ξέρετε…αυτό το «βλέπουμε το δάσος και χάνουμε το δέντρο» ή «βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος» , αυτό τέλος πάντων! Όλο μπερδεύω τι είναι αυτό που βλέπουμε, και τι είναι αυτό που χάνουμε!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ!!!

………ε???? τι λες κυριούλη μου?????

ΜΕ ΤΟΣΑ ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ! (είχαμε φτάσει τα 6 πλέον)

Ντύσου και βγες έξω να τα πουμε, μου λεει…

Ντύθηκα λες και με είχαν πιάσει στα πράσα με γκόμενο….σε ταχύτητα φωτός λέμε….

Πάω στο γραφείο του, μας εξηγεί: Τα ινομυώματα προκαλούν υπογονιμότητα, όσο μικρά και να είναι. Προκαλούν και αποβολές, ακόμα και έγκυος δηλαδή να μείνεις, είσαι σε υψηλό κίνδυνο με 6 ινομυώματα. Δείξε μου την σαλπιγγογραφία σου (μου λέει) για να δούμε μην φραζουν καμια σάλπιγγα.

Ε?? ΠΟΙΑ ΣΑΛΠΙΓΓΟΓΡΑΦΙΑ????

-ε…..γιατρέ…..δεν έχω κάνει τέτοια εξέταση….ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΩ!!!!!!

(Εδώ ο άνθρωπος ήταν έτοιμος να με ρωτήσει αν είμαι εγώ ηλίθια ή οι γιατροί που είχα πάει , αλλά κρατήθηκε)

Τεσπά, μου λέει, πας πρώτα για μαγνητική, για να δούμε ακριβώς την θέση των ινομυωμάτων και μήπως είναι και κανένα άλλο μικρό και δεν το βλέπουμε, και μετά χειρουργείο άμεσα, γιατί θέλει και 6 μήνες αναμονή μετά πριν ξεκινήσεις προσπάθειες…

Πόση χαρά μου έδωσε!!! Επιτέλους, μια κίνηση! Ένα βήμα! Ένα πρόβλημα είχε βρεθεί!! Δεν ήμουν πλέον η τρελή με τα ψυχολογικά προβλήματα!!!!!

Μην τα πολυλογώ, μπαίνω άμεσα χειρουργείο και αφαιρούμε 7 τελικώς ινομυώματα, τα οποία είχαν παραμορφώσει την μήτρα, της είχαν αλλάξει θέση, και επιπλέον βρέθηκε και σε υστεροσκοπηση ότι έχω διάφραγμα μήτρας (ανατομική ανωμαλία, η οποία προκαλεί υπογονιμότητα και αποβολές) . Φυσικά κανείς μέχρι τότε δεν είχε προτείνει ούτε υστεροσκόπηση να κάνω….

Το χειρουργείο ήταν βαρύ, 3ωρο, η ανάρρωση τάχιστη, και η αναμονή 6 μηνών βασανιστική….Όμως οι μήνες πέρασαν, και ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε προσπάθειες…

Ξεκινήσαμε τον Νοέμβριο του 2014… Τελευταία περίοδος 01/11/14 (αξέχαστη ημερομηνία). Στις 27/11/14 έπρεπε να αδιαθετήσω (ρολόι ο κύκλος μου πάντα). Φτάνει μεσημέρι, φτάνει απόγευμα, πάει βράδυ…. τίποτα…. ΒΡΕ ΛΕΣ???? Μπααα…… τόσο εύκολα???

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα φυσικά….είχα και συνεχώς κάτι υγρά και όλο νόμιζα ότι αδιαθέτησα και σηκωνόμουν να πάω να τσεκάρω, αλλά τίποτα κόκκινο!!! ΒΡΕ ΛΕΣ????

Ο άλλος να ροχαλίζει δίπλα μου… αχ άντρες!!!!! Πόσα γλυτώνετε, αλλά και πόσες χαρές χάνετε!!

Ξημερώνει, και άφαντη η περίοδος! ΒΡΕ ΛΕΕΕΕΕΕΕΕΣ??????

8 το πρωί ανοίξαν τα φαρμακεία, 8:05 είχα το θετικό τεστ στα χέρια μου…

Τρέμαν τα πόδια μου…. δεν έκλαψα….. δεν έκλαψα, εγώ η απόλυτη κλαψιάρα, δεν είχα πλέον άλλα δάκρυα…. Έκλαψε ο άντρας μου, με αγκάλιασε τόσο που κόντεψα να σκάσω! Σιγααααα του λέω!!!! Ζουπάς και το μωρό μας!!!!

Η κοιλίτσα μου πετάχτηκε αμέσως… είμαι και πολύ πολύ αδύνατη και φάνηκε ένας τρούλος από την αρχή! Ακούσαμε καρδούλα, κάναμε αυχενική, κάναμε β επιπέδου, μάθαμε ότι είναι κοριτσάκι…. μας κλώτσησε, τώρα έχει λόξυγγα συχνά, και μου πατάει την κύστη….! Είμαστε πλέον 31 εβδομάδων φουσκωτές φουσκωτές και χοντρούλες (ήδη 2 κιλα είναι! ) και έχουμε ΠΗΤ 08/08/15! Τραγουδάμε τραγουδάκια στην μικρή μας, κι εγώ και ο μπαμπάς της….. χαιδεύουμε όοοολη μερα την κοιλια μου….. βάζουμε το χέρι μας να νοιώσουμε τις κλωτσιές της και ήδη έχουμε έτοιμα τα πάντα της… Ρούχα, κουνιες, καροτσάκια, πανούλες….και ανυπομονούμε τόσο πολύ να την πάρουμε αγκαλιά…Να της δώσουμε όλη την αγάπη μας, με ηρεμία, χαρά, υπομονή, και να της πούμε ότι θα είμαστε πάντα δίπλα της, εμείς που την προσκαλέσαμε τόσες φορές να έρθει στην ζωή μας, και επιτέλους ακουστήκαμε….

Νομίζω ότι αν και ακόμα το παιδάκι μας είναι στην κοιλίτσα μου, έχω το δικαίωμα να κλείσω την ιστορία ως ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΖΑ επιτέλους…… (κλαίω μόνο και που το διαβάζω… -είπαμε είμαι κλαψιάρα- αχ τι έχει να γίνει όταν με το καλό κι εγώ το ακούσω!)

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com