Αυτό είναι στην πραγματικότητα το σώμα σου μετά τον τοκετό. Μάθε να το αγαπάς.

γράφει η Julie Bhosale, διατροφολόγος

Είμαι μαμά. Είμαι κουρασμένη, ταλαιπωρημένη και πιασμένη. Έχω καμπύλες, σημάδια και πιασίματα.

Είμαι μαμά. Δημιούργησα, μεγάλωσα, κυοφόρησα και γέννησα δύο πανέμορφους γιους.

Είμαι μαμά. Έχω την αποκλειστική ευθύνη να φροντίζω για τη ζωή δύο μικρών ανθρώπων, κάθε μέρα και νύχτα, κάθε βδομάδα, για το υπόλοιπο της ζωής μου (και ίσως και για τη ζωή του υπ’ αριθμόν 3 παιδιού στο μέλλον).

Είμαι επαγγελματίας στον τομέα της υγείας. Εργάζομαι σε μια βιομηχανία που κοιτάζει κυρίως την επιφάνεια. Την ενδιαφέρει το πώς φαίνεσαι. Όχι το πώς αισθάνεσαι. Ούτε το ποια είσαι.

Είμαι μαμά.

Είσαι και συ μαμά. Είσαι και συ κουρασμένη, ταλαιπωρημένη, πιασμένη, έχεις καμπύλες, σημάδια και πιασίματα.

Ζεις και συ σε έναν κόσμο που σε κρίνει για το πώς φαίνεσαι. Όχι το πώς αισθάνεσαι. Ούτε το ποια είσαι και τι θυσίες έχεις κάνει… και συνεχίζεις να κάνεις.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

Ζεις σε μία κοινωνία που προωθεί καθημερινά εικόνες γυναικών που γέννησαν και «επέστρεψαν στο σώμα που είχαν πριν την εγκυμοσύνη» – μπράβο τους (πραγματικά, είναι υπέροχο, Kate Middleton, είσαι φανταστική!). Αυτές όμως αποτελούν μια μικρή μειοψηφία. Για τις περισσότερες από εμάς, το σώμα μας άλλαξε, και άλλαξε πολύ. Είναι τρομακτικό, είναι δύσκολο, μπορεί να είναι και αηδιαστικό και ανησυχητικό αλλά είναι αλήθεια και είναι φυσιολογικό. Παρόλο που είμαι επαγγελματίας στον τομέα της υγείας είμαι μαμά και το σώμα μου πολύ απλά δεν επέστρεψε στην κατάσταση που βρισκόταν πριν την εγκυμοσύνη. Αρχίζουμε να βλέπουμε μια μεταβολή στα μέσα και υπάρχουν περισσότερες γυναίκες που μοιράζονται την συχνά κρυμμένη και ανείπωτη πραγματικότητα του τοκετού και το πώς αυτός επηρεάζει το σώμα μας.

Έτσι λοιπόν έγινα και γω μέλος αυτού του κινήματος. Αυτό το blog επιδιώκει να δείξει το σώμα μου μετά την εγκυμοσύνη #takebackpostpartum. Το πραγματικό μου σώμα μετά από δύο παιδιά.

Στις 17 Ιανουαρίου 2015, στις 11:10 μ.μ. γέννησα τον δεύτερο γιο μου. Πάλεψα για να καταφέρω να μείνω έγκυος. Ανάγκασα το σώμα μου να υποβληθεί σε θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Πάσχισα για να ολοκληρώσω με επιτυχία την εγκυμοσύνη μου. Ήμουν σε απόγνωση με το σώμα μου. Οι φωτογραφίες δεν αποκαλύπτουν ολόκληρη την αλήθεια. Μετά βίας περπατούσα. Μου έγινε πρόωρη πρόκληση για να μπορέσω να γεννήσω τον γιο μου, μιας και κάθε μέρα που έμενε μέσα μου έπρεπε να δώσω μάχη για να καταφέρω να τον κρατήσω. Προτού κάνω παιδιά έτρεχα σε μαραθώνιους για την πλάκα μου… ναι, για πλάκα –  απλά ξυπνούσα, έβρισκα κάποια νέα διοργάνωση και έτρεχα… μετά βίας μπορούσα να περπατήσω μέχρι το ταχυδρομικό κουτί και δεν μπορούσα να πάρω αγκαλιά τον 2 ετών γιο μου.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

24 ώρες μετά τον τοκετό

37 εβδομάδες κύησης και 24 ώρες μετά τον τοκετό

Άσχετα από το πώς γέννησες το παιδί σου (λέγε το και καρπούζι), ακόμη μπορεί να φαίνεται και να αισθάνεσαι πως κουβαλάς ένα καρπούζι (ή και δύο) μέσα στην κοιλιά σου. Έχει κάποια καρουμπαλάκια και ζουλιέται κι όλας. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος με τον οποίο αυτό το πράγμα θα υποχωρήσει… καλωσήρθατε ανυπόφορες συστολές… σχεδόν προτιμάς να ξαναμπείς για τοκετό. Γέννησα με φυσικό τοκετό και αισθάνομαι πως ξερίζωσαν από μέσα μου φορτηγό, όχι καρπούζι. Το καλό είναι πως έχω τόση αδρεναλίνη και ωκυτοκίνη που τίποτα πια στον κόσμο δεν με απασχολεί πέρα από το μωρό μου… 2 μέρες μετά, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

2 μέρες μετά τον τοκετό

Αν έχω κάνει ντους ή αν έχω αλλάξει πυτζάμες δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω. Συνήθως φοράω σουτιέν σε μέγεθος Α, αλλά τώρα πια τρέμε Kate Upton. Τα «κορίτσια μου» μάλιστα έχουν ΑΡΠΑΞΕΙ ΦΩΤΙΑ και δεν ξέρω ακόμη πώς να τα χρησιμοποιήσω. Αν δω άλλη μια φορά εκείνο το βίντεο θηλασμού θα ξεριζώσω την τηλεόραση από τον τοίχο μαζί με την πρίζα – δεν βοηθάει. Τα πάντα στάζουν. Και εννοώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Είμαι ένα χάλι γεμάτο υγρά. Φοράω όχι μία, αλλά δύο σερβιέτες λοχείας, μέσα από μια κιλότα της γιαγιάς και προσπαθώ να συγκρατήσω το αίμα που βγαίνει μετά τον τοκετό. Το αίμα που βγαίνει σε κομμάτια μεγέθους μπάλα του γκολφ. Πρέπει να κρατήσω αυτά τα κομμάτια για να τα εξετάσω, να σιγουρευτώ πως δεν είναι κομμάτι του πλακούντα. Πού πήγε η αξιοπρέπειά μου;

Όσο για τον ύπνο… Μπορώ να μετρήσω στο ένα χέρι τις ώρες αλλά είμαι τόσο εξουθενωμένη που δεν μπορώ να θυμηθώ. Το σώμα μου αρχίζει να αντιδρά στην τρομερή έλλειψη ορμονών. Έτσι αισθάνονται οι ναρκομανής; Ίσως τελικά τα ναρκωτικά να βοηθούσαν σε αυτή τη φάση… Τα μάτια μου συνεχίζουν να δακρύζουν. Είμαι πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά. Την πρώτη φορά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν που το πολύτιμο μωράκι σου ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ (μην σε ξεγελούν οι φωτογραφίες). Θέλεις να έρθεις για επίσκεψη; Έλα και θα κάνουμε πάρτι.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

1 εβδομάδα μετά τον τοκετό

Πίσω στο σπίτι. Ακόμη με τις πυτζάμες μου. Ακόμη κουβαλώ ένα ζουμερό καρπούζι με καρούμπαλα. Ακόμη φοράω την κιλότα της γιαγιάς και τις γιγάντιες σερβιέτες. Χαίρομαι που είμαι σπίτι αλλά δεν υα έπρεπε να απαγορεύεται διά νόμου να πρέπει να φροντίσεις δύο μικρά πλασματάκια όσο είσαι ακόμη ένα ζόμπι; Και πώς στο καλό τα βγάζεις πέρα με δυο παιδιά; Με το ζόρι τα έβγαζα πέρα με το 1! Πώς θα τα κάνω και τα δύο μπάνιο; Πώς θα τα ταΐζω και τα δύο ταυτόχρονα; Με το στήθος έξω, με το μωρό από τη μία πλευρά, το θήλαστρο από την άλλη και ταΐζοντας με το κουτάλι στο στόμα το νήπιό μου – έτσι ακριβώς… χμμμ πόσο σέξι έγινε το βραδινό μας. Και για κάποιο λόγο τώρα θα έπρεπε ήδη να μπαίνω στα ρούχα που φορούσα πριν την εγκυμοσύνη (μας κάνουν πλάκα, έτσι;)

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

2 εβδομάδες μετά τον τοκετό

Δείχνω λίγη περισσότερη ζωντάνια… μάλλον κατάφερα να κάνω ντους εκείνο το πρωί. Η κοιλιά μου ακόμη πρησμένη, μικραίνει μεν, πρησμένη δε. Ακόμη ματώνω, είναι σαν μια περίοδος που δεν σταματά ποτέ. Έβγαλα τις πυτζάμες, τώρα φοράω τα ρούχα της εγκυμοσύνης μου (είδες που τελικά τα φοράς και μετά;). Το στήθος μου είναι πέτρα. Αχ καημένε σύζυγε. Αν απλά διανοηθείς να πλησιάσεις τούτα δω θα φας μπούφλα.

Για να είμαι ειλικρινής αισθάνομαι καλύτερα σε αυτή τη φάση από όσο αισθανόμουν με τον πρώτο γιο μου. Βοηθάει πολύ το ότι δεν έχω να αντιμετωπίσω τη μαστίτιδα αυτή τη φορά. Το άλλο που συμβαίνει είναι πως είμαι πιο επιεικής με τον εαυτό μου, δεν προσπαθώ να περπατήσω μία ώρα ή περισσότερο τη μέρα όπως έκανα την πρώτη φορά. Είπα στους φίλους μου να με επισκεφθούν σε τρεις μήνες (λυπάμαι πολύ, αλλά ξέρω πως με καταλαβαίνετε).

Σε περίπτωση που αναρωτιέσαι, εκείνο το υπέροχο σημάδι στο κάτω μέρος της κοιλιάς μου είναι από μία επέμβαση που έκανα στην κοιλιά στα 21 μου. Με άνοιξαν 6 φορές μετά από μία αποτυχημένη επέμβαση σκωληκοειδίτιδας. Οι δύο εγκυμοσύνες έκαναν το σημάδι αυτό να αλλάξει και να μεγαλώσει. Μη δίνεις σημασία, έγινε απλά το σημείο αναφοράς των ραγάδων μου. Μάλλον θα πρέπει να ξεχάσω το όνειρό μου να γίνω μοντέλο για μπικίνι.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

10 εβδομάδες μετά τον τοκετό

Τώρα που ξεφούσκωσε από τις συστολές, η πρησμένη μου κοιλιά είναι λίγο πιο χαλαρή. Ακόμη φοράω τα ρούχα της εγκυμοσύνης και νάρθηκα στο πόδι γιατί έπαθα κάταγμα στον αστράγαλο – το σώμα μου ήταν τόσο ταλαιπωρημένο από τις τελευταίες εβδομάδες που έκανε το πόδι μου απλά να σπάσει σαν κλαράκι όταν γλίστρησα από το πεζοδρόμιο προσπαθώντας να ηρεμήσω το μωρό που έκλαιγε. Πώς πέρασαν οι 8 τελευταίες εβδομάδες; Σαν αστραπή… ταΐζοντας τα μωρά, κοιμισμένη, αντλώντας γάλα, προσπαθώντας να φέρω βόλτα δύο παιδιά και να δουλέψω μέσα σ’ όλα αυτά. Είμαι εξουθενωμένη, πονούν όλα τα κόκαλά μου, τόσο πολύ. Είμαι τυχερή που ξέρω τι πρέπει να τρώω για να θρέψω το σώμα μου, αλλά είμαι άνθρωπος και γω. Τρώω τις σοκολάτες μου, πίνω τον καφέ μου (πολύ καφέ), και καμιά φορά για βραδινό τρώω φασόλια από κονσέρβα σε φρυγανισμένο ψωμί. Δεν έχω χρόνο ούτε για ντους, εξού και η κονσέρβα.

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί το ήθελα όλο αυτό τόσο πολύ, αλλά κατά κύριο λόγο, είμαι τρελά ερωτευμένη με την όλη φάση.

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.

14 εβδομάδες μετά τον τοκετό

Επισήμως βγήκαμε από τη φάση «νεογέννητο». Αισθάνομαι λιγότερο σαν ζόμπι και περισσότερο σαν άνθρωπος. Έχω πάνω μου τα σημάδια της μητρότητας. Μια κοιλιά που φαινομενικά είναι επίπεδη αλλά έχει ραγάδες, έχει επιπλέον δέρμα, έχει εκείνο το βαθουλωμένο σημάδι και κοιλιακούς που ακόμη δεν έχουν γιατρευτεί. Αυτό το μυστικό ξέρουμε να το κρατάμε καλά κρυμμένο εμείς οι μαμάδες. Μόλις ήρθε η πρώτη μου περίοδος. Ο κύκλος μου είναι άστατος αλλά το θεωρώ καλό σημάδι για το σώμα μου. Μπορώ πλέον να κάνω ελαφριές εργασίες, να βοηθήσω να επανέλθει το σώμα μου. Μπορεί να μην ξανατρέξω μαραθώνιο, δεν νομίζω πως θα το άντεχε αυτό η κύστη μου, αλλά τρέχω τον μαραθώνιο που τρέχουν οι γονείς νυχθημερόν και οι γιοι μου το αξίζουν – θεέ μου, το αξίζουν!

Μπορεί να είσαι ταλαιπωρημένη, εξουθενωμένη, πιασμένη, να έχεις καμπύλες, σημάδια και πιασίματα.

Μπορεί να μην μοιάζεις σαν μοντέλο της Victoria Secret, αλλά επικεντρώσου στο πώς αισθάνεσαι. Να φέρεσαι καλά στον εαυτό σου και στο σώμα σου και θα φαίνεσαι όπως ακριβώς πρέπει να φαίνεσαι για να αισθάνεσαι εσύ καλά. Μπορεί να πάρει χρόνο. Μου πήρε πολύ περισσότερο να αισθανθώ καλά μετά την εγκυμοσύνη του πρώτου μου γιου. Δεν χρειάζεται να συγκρίνεσαι με καμία. Κανείς δεν βρίσκεται στη δική σου θέση, δεν περνάει τα όσα περνάς εσύ. Θα σε κατακρίνουν. Με κατακρίνουν καθημερινά και θα υπάρξουν και κάποιοι που θα με κατακρίνουν και γι’ αυτό εδώ. Χρειάζεται να έχεις θάρρος, χρειάζεται να είσαι δυνατή για να κάνεις αυτό που είναι σωστό για σένα και την οικογένειά σου, και ως μητέρα, έχεις κι από τα δύο. Καλλιέργησε τον εαυτό σου, αγάπησε αυτό που κρύβεις μέσα σου και μην ξεχνάς:

Είσαι όμορφη, είσαι υπέροχη, είσαι μαμά.