Δεν μας ακούει καθόλου στη βόλτα!
Έχω ένα γιο 23 μηνών ο οποίος είναι αρκετά ζωηρός και κυρίως όταν βγαίνουμε βόλτα. Πηγαίνουμε κάπου και δεν κάθεται σε καρέκλα, τρέχει συνεχώς. Στην αρχή παίζει και τρέχει κοντά μας και όσο η ώρα περνάει τόσο απομακρύνεται και παίζει όλο και πιο μακριά με αποτέλεσμα στο τέλος να καταλήγουμε να τον κυνηγαμε είτε εγώ είτε ο σύζηγος, είτε να στεκόμαστε άλλες φορές όρθιοι να τον προσέχουμε. Δεν ακούει καθόλου όταν είμαστε βόλτα και κάνει ότι θέλει, πολλές φορές πέφτει στο πάτωμα και ξαπλώνει και άλλα διάφορα. Απλά τώρα που είναι καλοκαίρι και είμαστε έξω φοβάμαι να μην τον χάσω μέσα στο πλήθος ή να μην πεταχτεί στο δρόμο και δεν ξέρω πως να τον πειθαρχήσω.
Έχω ξεκινήσει με το που τον βλέπω και ξεφεύγει η κατάσταση να τον παίρνω να φεύγουμε, αλλά φαίνεται να μην τον νοιάζει πολλές φορές και κάποιες φορές σαν να το κάνει και επίτηδες για να φύγουμε. Μπορείτε να μου πείτε τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ τι μου θύμισες.... Για αρκετά χρόνια οι βόλτες μας ήταν παιδικές χαρές, ποδηλατοδρόμια και παραλία με ποδήλατα καλοκαίρια και παιδότοποι τον χειμώνα. Πόσα χρόνια είχαμε να πάμε σε καφετέρια!!!! Στα εστιατόρια πηγαίναμε μόνο για να φάμε και να φύγουμε, μέχρι που ανακαλύψαμε εστιατόρια που είχαν και αυλή με παιδικές χαρές ή γηπεδάκια (εκτός πόλης αυτά ενοείται...). Παρέες σε αυτές τις εξόδους,είχαμε και άλλους συμμπάσχοντες με εμάς. Και μιλάμε για αρκετά χρόνια γινόταν αυτό, γιατί μέχρι να "ξεπαιδιάσει" ο ένας, ήρθε και η σειρά του δεύτερου γιου... Τα πείσματα όμως είναι άλλη υπόθεση και τα αντιμετώπισα αυστηρά. Τα είδα κυρίως απο τον δεύτερο γιόκα μου. Του έδειξα ποιός κάνει κουμάντο και οτι δεν περνάνε αυτα σε μένα. Στο σπίτι, φώναζε αυτός; φώναζα κι εγω! Πείσματα αυτός; πείσματα κι εγω! Του έκοψα τον τσαμπουκά! Να δείτε μετά που ότι ήθελε το ζητούσε ευγενικά και ήρεμα και έμαθε να δέχεται και το όχι... Μπορεί κάποιες να τον αποκαλέσουν αντιπαιδαγωγικό, αλλά ήταν πολύ αποτελεσματικό, αν κρίνω την εξέλιξη και τα αποτελέσματα στα παιδιά πιο "ήρεμων" και "συζητήσιμων" γονιών. Όταν δείχνεις την αγάπη σου στα παιδιά καθημερινά, αγκαλιές και παιχνίδια, που και που κανένα μάλωμα δεν θα του χαλάσει την ψυχολογία...
Συμφωνω απόλυτα με τη ΜΑΡΙΑ (απο πανω)!! Η δευτερη μου κορη ειναι 21μηνων..εχουμε προσαρμοσει τις εξοδους μας ετσι ωστε κ η μεγαλη μου κορη να παιζει κ η μικρη ν απασχολειται κ εμεις με το συζυγο μου να ξεσκαμε λιγακι!στη θαλασσα τα πρωινα,το απογευμα στη πλατεια με αλλα παιδακια,με το ποδηλατο,στη παιδικη χαρα με αλλες φιλες μου..ετσι ειναι θα μεγαλωσουν κ θα λεμε ποτε ηταν στο καροτσι;;;να ειναι γερα ολα τα παιδακια μας!!!!
εμείς με το σύζυγο αποφασίσαμε να παίρνουμε τον καφε μας σε πλαστικό και να τρεχουμε μαζί τους. Ετσι προτιμάμε να πηγαίνουμε σε μεγάλους πεζόδρομους ή στη παραλία... Είναι πολύ καλύτερα έτσι απο το να κάθεται ο ενας και ο αλλος να τρεχει με βαρδιες...
Δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις κάτι, θα έλεγα ότι η συμπεριφορά του είναι φυσιολογική για την ηλικία του και εννοείται ότι πρέπει να τρέχεις από πίσω του, ειναι μικρός για να ξεμακρύνεται μόνος του! Έχω δύο κοριτσάκι 1,5 χρονών και 4 χρονών. Ε λοιπόν σε πληροφορώ ότι όταν πάμε βόλτα στην παιδική χαρά όλοι μαζί, εγώ κυνηγάω τη μικρή και ο άντρας μου τη μεγάλη σε διαφορετικά παιχνίδια. Αφού στο τέλος είναι λες και έχουμε πάει χωριστά βόλτα! Άσε που αν ξεκινήσεις να τον βάζεις εσύ όπου θες και να τον κρατάς σε μια θέση θα κλαίει, θα γκρινιάζει και η βόλτα θα βγει ξινή σε όλους! Κάνε υπομονή να μεγαλώσει και να είναι πιο ανεξάρτητος. Τώρα στα πείσματά τους δεν δίνω σημασία, ακόμα και όταν πέφτουν κάτω και χτυπιούνται. Απλά προσέχω μην χτυπήσουν!! Αν υποκύψεις μια φορά σε φωνές και ουρλιαχτά τους καταλαβαίνουν ότι τους περνάει και το κάνουν συνέχεια...
Καταλαθος έγραψα 29 λεπτά!! 20 ήθελα να πω!!!!