Σας ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα για τις μικρότερες ηλικίες και σας ίχαμε υποσχεθεί και ένα δεύτερο μέρος με προτάσεις για μεγαλύτερα παιδάκια. Και όπως πάντα τηρούμε τις υποσχέσεις μας.
Ποιος δεν γνωρίζει τον διασημότερο ντετέκτιβ του κόσμου; Τα παιδιά τον έχουν λατρέψει και περιμένουν με ανυπομονησία τις καινούριες περιπέτειες του. Αυτό το καλοκαίρι κυκλοφορούν δύο καινούριες ιστορίες. «Βρόμικα κόλπα και βρεγμένα πόδια» και «Τέρατα, φεγγάρια και ναφθαλίνες» είναι οι δύο νέοι τίτλοι. Ο τρομερός μικρός ντετέκτιβ μπροστά σε νέες περιπέτειες. Αυτό το καλοκαίρι οι μικροί φίλοι του Ντετέκτιβ Κλουζ μπορούν να συμμετέχουν στο διαγωνισμό των εκδόσεων Μεταίχμιο και έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν βιβλία αξίας 150 ευρώ. Λεπτομέρειες στο www.metaixmio.gr
Επίσης μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι του Ντετέκτιβ Κλουζ!
Τα «Καράβια που δεν φοβήθηκαν» και τα «Καράβια που ταξίδεψαν τη φαντασία» είναι τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς Καράβια των εκδόσεων Ίκαρος.
«Καράβια που ταξίδεψαν τη φαντασία» Υπάρχει στ ́αλήθεια ο Ιπτάμενος Ολλανδός, το καράβι φάντασμα; Το καράβι γλέντι, η Αργώ, βρήκε το Χρυσόμαλλο Δέρας; Χωράει η σκούνα Ισπανιόλα τους πειρατές όλου του κόσμου; Πώς το μικρό καράβι του Βερν μεγάλωσε κι έγινε ατμόπλοιο; Γιατί κυνηγά το Πίκουοτ τη μεγάλη άσπρη φάλαινα; Τί είδε το καράβι του Λουκιανού που πήγε στο φεγγάρι; »Καράβια που δεν φοβήθηκαν» Πώς κατάφερε το μισό καράβι, ο Αδρίας, να εμψυχώσει τα καράβια τα ολόκληρα; Ως που μπορεί να φτάσει το ατρόμητο δρακοκάραβο του Λέιφ; Τί λέει το βιβλίο που έγραψε το καράβι του Πυθέα; Πώς τα κατάφερε το Πιλάρ, ένα καράβι από χαρτί, να κυνηγά υποβρύχια; Η Πάραλος, το ιερό καράβι της Αθήνας, πώς άντεξε για επιβάτη της το φόβο τον ίδιο; Ποιος άνεμος, αόρατος, φυσάει ως σήμερα τα πανιά του Cutty Sark;
Κάθε μέρα ο κύριος Φρανσίς πηγαίνει στο δάσος να ζωγραφίσει. Σκαρφαλώνει στον κορμό του μεγάλου γερμένου μαονιού ή κάθεται στις ρίζες της μεγαλόπρεπης κόκκινης συκιάς και θαυμάζει τη φύση γύρω του. Δεν παραλείπει να ζωγραφίσει καμιά ρίζα, κανένα κλαδί, καμιά περικοκλάδα, κανένα φύλλο, ώσπου μια μέρα… Καταπληκτική εικονογράφηση και μια τρυφερή ιστορία ενός ηλικιωμένου που αντλεί χαρά και δύναμη από το δάσος. Συστήνει τα παιδιά με την οικολογία, τη δύναμη της φύσης αλλά και το σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε απέναντι της.
Είμαι ο Σούζας, το αμαξίδιο της Νανάς και σας πληροφορώ πως είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Η Νανά είναι η έμπνευση, είναι η ζωή μου.
Μαζί πετάμε από το ένα κτίριο στο άλλο…
Πηδάμε από πλατεία σε πλατεία… Τσουλάμε σαν τελεφερίκ…
Και ξεπερνάμε τα εμπόδια της πόλης.
Ποια εμπόδια; Μα…
Θα τα βρείτε στην ιστορία αυτού του βιβλίου και ποιος ξέρει; Με τη βοήθειά σας όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.
Ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ και παιδικότητα που ασχολείται με το θέμα των ΑΜΕΑ. Δίνει αφορμή για συζητήσεις και επειδή τα άτομα με κινητική αναπηρία ζουν ανάμεσα μας τα παιδιά καλό είναι να γνωρίζουν και να τα αντιμετωπίζουν με ευαισθησία.
«Έλα, φτιάξε κάτι! Μια γραμμή, έστω μια τελεία. . . κι ό,τι βγει. . .» Η Λία λέει πως δεν μπορεί να ζωγραφίσει. Η δασκάλα της όμως έχει άλλη γνώμη. . .
Μια τρυφερή ιστορία για το ταλέντο και τις ικανότητες που διαθέτει ο καθένας μας και για το πόσο σημαντικό είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να προσπαθούν. Γιατί σημασία έχει η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.
Μια γλαροπούλα πέφτει θύμα της θαλάσσιας ρύπανσης. Πριν ξεψυχήσει, εμπιστεύεται το αβγό της στον καλό γάτο Ζορμπά και του ζητά το λόγο του, ότι θα κλωσήσει το αβγό, δεν θα φάει το γλαρόπουλο, και θα του μάθει να πετά. Ο Ζορμπάς τον δίνει. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ’ ένα γλάρο να πετάει; Το πιο τρυφερό κι ευαίσθητο βιβλίο του Σεπούλβεδα, για μικρούς και μεγάλους. Μια ιστορία γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ για μια παράξενη φιλία.
Το σκηνικό: η Νέα Ιωνία, μια γειτονιά του Βόλου, γειτονιά προσφύγων. Οι πρωταγωνιστές: οι «Γλάροι», μια παρέα παιδιών, στην ευαίσθητη ηλικία, πριν από την εφηβεία, και τα «Σπουργίτια», τα μικρότερα αδέρφια τους. Η ιστορία ξεκινάει με χιόνι, κατάλευκο κι αστραφτερό, που σκεπάζει τα πάντα κι υποχρεώνει τα σχολεία να κλείσουν για τρεις μέρες. Κι εμείς αρχίζουμε να ακολουθούμε τα βήματα των παιδιών, καθώς αυτά ξετυλίγουν τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους, ερμηνεύουν και μεταμορφώνουν, με το μαγικό τους βλέμμα, τον κόσμο γύρω τους. Ένα πεινασμένο πουλί εμφανίζεται από το πουθενά. Ψάχνοντας να χορτάσει την πείνα του, αφήνει πατημασιές πάνω στο χιόνι, πατημασιές που θυμίζουν αρχαία γραφή. Η φαντασία των παιδιών παίρνει φωτιά. Να έχουν άραγε τα πουλιά δική τους γλώσσα; Και πώς θα καταφέρουν να διαβάσουν αυτά τα ίχνη; Κάθε παιδί θα μεταφράσει με το δικό του τρόπο τα μηνύματα, κάθε παιδί θα γράψει τη δική του ιστορία, κι αυτές οι ιστορίες, γεμάτες τρυφερότητα και χιούμορ, θα αγκαλιάσουν μικρούς και μεγάλους, Έλληνες και μετανάστες, όλους όσοι προσπαθούν να στεριώσουν σε μια γειτονιά και να περπατήσουν με σίγουρα βήματα το δρόμο της ζωής τους.
Περιπέτεια και μυστήριο με πρωταγωνιστές τον Ρίκο και τον Όσκαρ. Κυκλοφορούν τρείς ιστορίες με τους δυο φίλους και έχουν ήδη αγαπηθεί από τα παιδιά. Πολύ καλά χτισμένοι χαρακτήρες και ενδιαφέρουσα πλοκή. Η τελευταία ιστορία που έχει κυκλοφορήσει είναι «Το αίνιγμα της πέτρας». Για τον Ρίκο όλα πάνε τέλεια. Περίπου. Ο φίλος του ο Όσκαρ μένει τώρα στην ίδια πολυκατοικία μαζί του. Ο σκύλος του ο Πόρσε είναι συνέχεια δίπλα του. Και αυτός με τη μαμά του έχουν το καλύτερο σπίτι σ’ όλο το Βερολίνο. Αλλά εκεί απάνω, όπου όλα πάνε τέλεια, ο Ρίκο κι ο Όσκαρ βρίσκουν έναν πεθαμένο στον διάδρομο της πολυκατοικίας. Έτσι, οι δυο φίλοι μπλέκονται από τη μια στιγμή στην άλλη σε μια καινούρια περιπέτεια, που θα τους οδηγήσει ως τη Βόρεια Θάλασσα και θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα σωρό συναρπαστικά πράγματα, που σου κόβουν την ανάσα και πλημμυρίζουν το σώμα σου αδρεναλίνη – και παράνοια και μπαλάκια του μπίνγκο, εννοείται! Μα κοντά σ’ όλα αυτά τα συναρπαστικά και περιπετειώδη, η ζωή παραμένει ζεστή και όμορφη, με μπόλικα ορεκτικά σαντουιτσάκια, εννιά διαφορετικά είδη φωτιάς στο τζάκι και φυσικά ένα περουβιανό σκουφί, που ο Όσκαρ δύσκολα βγάζει από το κεφάλι του.
Μ’ ένα όνειρο μεγάλωσε ο Φερεϋντούν από το Χοραμσάρ. Να μάθει γράμματα και να γυρίσει όλον τον κόσμο μ’ ένα ποδήλατο. Κι όταν το σπίτι του βομβαρδίστηκε στον πόλεμο, το μόνο που του απέμεινε ήταν ο πολύχρωμος χαρταετός του. Τον πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε, πέρασε τα σύννεφα, πλησίασε τ’ αστέρια..
Ο συγγραφέας του βιβλίο γράφει: «…Αφορμή γι’ αυτό το παραμύθι στάθηκε η γνωριμία μου με τον Φερεϋντούν Φαριάντ, τον σπουδαίο ποιητή της Περσίας. Η τύχη το ‘φερε να του πάρω την πρώτη και τελευταία συνέντευξη της ζωής του στην Ελλάδα. Δανείστηκα στο όνομά του για να γράψω μια ιστορία για τον κάθε Φερεϋντούν που αναζητεί έναν καλύτερο κόσμο…»
Γιορτινό χειμωνιάτικο βράδυ, και η ντροπαλή κυρία Αριάδνη, που κάποτε ήταν δασκάλα κι είχε όλα του κόσμου τα παιδιά αλλά τώρα ζει μόνη με τη γάτα της και τα βιβλία της, συναντά στην αυλή της κοινής τους κατοικίας τη μικρή Φερστέ. Ποια είναι η Φερστέ και γιατί μένει στο υπόγειο; Γιατί οι γονείς της έχουν λυπημένα μάτια και πώς βρέθηκαν εδώ; Ποιο είναι το μυστικό της κυρίας Αριάδνης και ποιο το μυστικό της Φερστέ; Ποιος φυλάει τα μυστικά τους; Και… γίνονται ποτέ τα όνειρα αλήθεια; Μια ιστορία για τη χαρά της φιλίας και της συνύπαρξης. Για την αλήθεια που ενώνει τις παροιμίες των λαών και τους ορόφους των πολυκατοικιών μας. Μια ιστορία για το ανέλπιστο δώρο της εμπιστοσύνης και της ανταλλαγής… Για τα όνειρα που γίνονται αλήθεια, όπως στα… παραμύθια! Μια ιστορία γεμάτη τρυφερότητα για παιδιά κάθε ηλικίας.
Αν μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι, αν μπορείς να συγχωρείς, αν αγαπάς τους φίλους που εσύ επιλέγεις να αγαπάς, αν βλέπεις ομορφιά εκεί που δεν την βλέπουν οι άλλοι, ε, τότε… όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και ένα θαύμα! »Το ξέρω ότι δεν είμαι ένα συνηθισμένο εννιάχρονο αγόρι. Θέλω να πω, φυσικά και κάνω συνηθισμένα πράγματα. Τρώω παγωτό. Κάνω ποδήλατο. Παίζω μπάλα. Έχω Xbox. Κάτι τέτοια πράγματα με κάνουν ένα συνηθισμένο παιδί. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Επίσης νιώθω συνηθισμένος. Μέσα μου. Ξέρω όμως πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν τα κοιτάζουν παράξενα μόλις εμφανιστούν κάπου… Ξέρω πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν κάνουν τα άλλα παιδιά να φεύγουν φωνάζοντας από την παιδική χαρά». Μια συγκινητική ιστορία για την διαφορετικότητα. Το Θαύμα είναι ένα βιβλίο που θα διασκεδάσει αλλά και θα προβληματίσει. Επιπλέον δείχνει στα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται σε παρόμοιες καταστάσεις και δίνει και σε εμάς τους μεγαλύτερους ένα μάθημα ζωής.
– «Μη σε παίρνει από κάτω, Στέλιο – έτσι είναι η ζωή: ασανσέρ. Μια είσαι στο υπόγειο και μια στο ρετιρέ».
- «Έτσι είπε;»
- «Ναι. Χάλια μεταφορά, αλλά γέλασα. Μακάρι να ‘χει δίκιο, σκέφτηκα, γιατί δε μ’ αρέσουν καθόλου τα υπόγεια».
- «Ασανσέρ, ε;… Απ’ το σκοτάδι στο φως… Ο ένας ν’ ανεβαίνει κι ο άλλος να κατεβαίνει…»
- «Και αδράνεια… Ασφυξία».
- «Δε σ’ αρέσουν τα ασανσέρ, ε;»
- «Πλάκα μου κάνεις; Όχι βέβαια!»
- «Και τότε, τι κάνουμε εδώ μέσα;»
Γέλια.
- «Άλλο αυτό, ρε Χριστίνα. Εδώ είμαστε μαζί!
Η ιστορία του Στέλιου και της Χριστίνας, δύο εφήβων που συναντιόνται κάτω από περίεργες συνθήκες και ανταλλάσσουν το πρώτο τους φιλί. Αν και χωρίζουν αμέσως δεν σταματούν να σκέφτονται και να ψάχνουν ο ένας τον άλλο.
Ο Θανάσης αγαπά το μίσος. Επίσης τρελαίνεται για τη μουσική, αλλά εκνευρίζεται με τους καθηγητές του, τους ξένους και τ’ αδέλφια του. Δέρνει τους συμμαθητές του, μαλώνει με τον πατριό του, εγκαταλείπει το σπίτι του, μπλέκεται σε ρατσιστικές οργανώσεις. Προτιμά τη βία, και ό,τι κάνει το βρίσκει σωστό. Βγάζει γλώσσα στη ζωή και τη μουντζώνει. Τι θα γίνει όμως όταν και η ζωή αποφασίσει να του βγάλει τη γλώσσα; Όταν ο ίδιος καταλάβει ότι εκείνο που μισεί περισσότερο είναι το είδωλό του στον καθρέφτη; Το «Στη διαπασών» είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα, μελωδικό όσο και η μουσική, σκληρό όσο και η εφηβεία. Μιλά γι’ αυτούς που αισθάνονται νικητές, ενώ οι άλλοι τούς θεωρούν χαμένους, ή γι’ αυτούς που βλέπουν τον εαυτό τους σαν λούζερ, αλλά θέλουν να γίνουν νικητές. Αφορά τελικά και όλους εκείνους που κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι το ίδιο πράγμα που τους «αρρωσταίνει» είναι συγχρόνως η ίδια τους η γιατρειά. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για τους νέους που δεν αρκούνται μόνο στο να φαντάζονται τη ζωή τους μέσα από τα τραγούδια που ακούν, αλλά πατάνε το stop, βγάζουν τα ακουστικά και αποφασίζουν να τη ζήσουν.
ΕΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ; είναι η συνθηματική ερώτηση που ανταλλάσσουν μεταξύ τους η Μέλια και η Μυρτώ λίγο πριν κοιμηθούν. Δυο μικρές αδερφές που ζουν σ’ ένα νησί του Αιγαίου το 1936 ακούνε τον παππού τους να τους μιλάει ώρες ατέλειωτες για τους «αρχαίους» του, ανυπομονούν να ανταμώσουν με τους φίλους και τις φίλες τους από τα τσαρδάκια σαν έρχεται το καλοκαίρι, μα πάνω απ’ όλα τρελαίνονται με τις μαγικές ιστορίες του καπλανιού που τους διηγείται ο ξάδερφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα.
Το καπλάνι –όπως το λένε στο νησί–, ένας βαλσαμωμένος τίγρης, που βρίσκεται κλειδωμένο μέσα στη βιτρίνα της μεγάλης σάλας του σπιτιού, πότε κοιτάει με το γαλάζιο και πότε με το μαύρο του μάτι, ανάλογα με τη διάθεσή του.
Τι συμβαίνει μια ζεστή μέρα του Αυγούστου που αναστατώνει τη ζωή των κοριτσιών και των δικών τους; Ποιος θέλει να βλάψει το καπλάνι;
Η Μάσα περνάει τις καλοκαιρινές διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά της που ζουν σε μια μικρή ευρωπαϊκή πόλη. Βαριέται αφόρητα και η μόνη της διασκέδαση είναι να παρακολουθεί τα παιδιά να παίζουν στην παιδική χαρά. Εκεί συναντά δύο αδέλφια, την Ιουλία και τον Μαξ, που είναι κάπως φοβισμένα και κλεισμένα στον δικό τους κόσμο. Η Μάσα υποψιάζεται ότι κάτι τρομακτικό συμβαίνει στο σπίτι τους και αποφασίζει να αναλάβει δράση.
Τα οδηγεί σε ένα μικρό μπλε σπίτι, στη μέση ενός χωραφιού με κριθάρι, και τα καθησυχάζει λέγοντάς τους ότι ο πατέρας τους της έχει ζητήσει να τα φροντίσει για λίγο. Όμως, οι μέρες περνούν, ο πατέρας δεν εμφανίζεται και τα παιδιά παραμένουν κλεισμένα στο καταφύγιό τους. Η μοναδική τους επαφή με τον έξω κόσμο είναι η Μάσα.
Τελικά, ποιος είναι ο «καλός» και ποιος ο «κακός»; Τι κρύβεται πράγματι μέσα στο μπλε καταφύγιο;
[divider]
Η Αγγελική Μποζίκη ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της πληροφορικής.
Είναι η μαμά του Πέτρου και σύντροφος του Μιχάλη.
Αγαπά τη λογοτεχνία και διαβάζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Μέσα από το eimaimama θα μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία που ανακαλύπτει και αρέσουν στην ίδια και το μικρό Πέτρο φυσικά.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, για καλοκαίρι πολύ "βαριά" μου φαίνονται τα πιο πολλά... Ίσως να σας ακουστώ παράξενη, αλλά γιατί όχι μια Εμιλυ Γ. της Liz Kessler ή έναν Αρτέμη Φάουλ του Eoin Colfer??? Ειδικά για καλοκαίρι δηλαδή... Διακοπές, σιέστα στην παραλία, χαλάρωση.. Γιατί να μελαγχολήσουμε? Δε έχουμε όρεξη. Υπάρχει χρόνος για βαθιά νοήματα και προβληματισμό. Το καλοκαίρι είναι για χαλάρωση. Όχι για μελαγχολία.