Νιώθω ότι εκμεταλλεύονται την φιλοξενία μας…

Είμαι παντρεμένη 8 χρόνια, εχω 3 παιδάκια και με τον αντρα μου τα παμε σχετικά πολύ καλά!!!

Ειναι ομως ενα θεμα που με απασχολεί…

Οι δικοι του ειναι απο ενα άλλο μερος την Ελλάδας (οχι πολυ μακρια απο εμας). Διπλα στο σπιτι μας υπάρχει ενας μικρός χωρος που τον χρησιμοποιώ πολύ εγω για την δουλεια μου αλλα και με τα παιδια μου. Αν και δυσκολα οικονομικά, φροντίσαμε με λίγες οικονομίες και φτιάξαμε τον χωρο αυτό ώστε οταν θα έρχονται οι γονείς του άντρα μου να μένουν εκει και να μην νοικιάζουν συνέχεια ξενοδοχειο. Πριν κανουμε παιδια έμεναν μαζι μας, μετα ομως νοικιαζαν δωματιο, αν και τις περισσοτερες φορες έρχονται και για διακοπές μπανακι θαλασσα, πισινα, βολτες κτλ.

Οσες φορες και αν εχουν ερθει παντα εγω και ο αντρας μου κανονίζαμε να παρουμε άδεια αυτές τις ημερες για να τους δούμε. Ποτε δεν τους βγαλαμε «προγραμμα» για το τι θα κάνουν… Γενικά γινόμαστε 1000 κομμάτια για να μείνουν ευχαριστημενοι! Ειναι πολυ δύσκολο με 3 παιδια να κανει καποιος ολα αυτα που κανω οταν ειναι εδω. Τρεχω σαν τρελη με τα παιδια, δεν ευχαριστιεμαι καμια βόλτα, κανεις παρα μονο λιγο ο αντρας μου με βοηθαει με τα παιδια, αλλα το κανω ξανα και ξανα!!!

Το πρόβλημα δημιουργηθηκε όταν η πεθερά μου ξεκίνησε να λέει σε όλο το σόι της πως έχουμε χώρο να φιλοξενούμε κόσμο (να σημειωθεί πως ο αντρας μου της είπε πολλές φορες πως ο χωρος αυτος δεν ειναι για αλλους αλλά μονο για αυτούς γιατι δουλεύω εγω εκεί) Απο τοτε να κατι ξαδέλφια για διακοπές και δεν ειναι μονο οτι έρχονται αλλα εχουν και απαιτήσεις, να τους μαγειρευω, να τους δινουμε αυτοκινητο κλπ. Τα αδελφια του ερχονται και αυτα συχνα, μερικές φορες μένουν μαζι μας και αλλες φορες δίπλα μας! Τωρα ομως ξεκινησαν και αυτα να ερχονται με φιλους και παρεες και να μας ζητάνε να μεινουν διπλα! Δεν ξερω πια που να τρέξω… καθε λιγο τρέχω, καθαρίζω, μαζεύω τα πραγματα της δουλειας μου και ξανα απο την αρχη!!

Να σας πω βέβαια πως οταν παμε εμεις να τους δουμε, μας βαζουν σε ενα βρωμικο παλιό δωμάτιο που κανείς δεν καθαρίζει γιατί όλοι δουλεύουν και δεν έχουν χρόνο. Και κάθομαι εγω 2 μέρες να καθαρίσω το σπιτι με τα παιδια που δεν εχουν προσαρμοστεί ακομη να κάνουν σαν τρελά, θηλάζω κιόλας, ειναι πολυ μικρουλι το τελευταίο μου… Ποτέ η πεθερά μου δεν εχει πάρει εστω και μια μερα άδεια απο την δουλεια της για να μας δει και πάντα μας βγάζει πρόγραμμα για το που θα παμε και τι θα κάνουμε… Γενικα δεν περναμε ωραια και δεν θελουμε να ξαναπαμε ουτε εγω ουτε ο αντρας μου!! Αν και καθε φορα εγω τον ξεσηκώνω να παμε γιατι τους λυπάμαι και μετα με νευριάζω και τσακωνόμαστε με τον αντρα μου… και αστα να πανε!

Φετος λοιπόν παλι τα ιδια, ηρθε ο ένας αδελφός του με 2 φιλους του… ενω ηθελαν να νοικιάσουν αυτοκίνητο δεν το εκαναν και ο αντρας μου τους εδωσε το δικο μου!! Εγκεφαλικο!!! Εχω μια τρίμηνη αδεια των παιδιών μου (ειναι πολυ μικρα) και η «μιση» έφυγε με το να προσπαθώ να τακτοποιήσω τον χώρο εδω και μερες και τωρα εμεινα και χωρις αμαξι!! Μόλις φύγουν αυτοι θα έρθουν τα πεθερικά μου με τα αλλα αδέλφια!!

Μετανιωσα που τους εφτιαξα αυτο τον χωρο και περισσοτερο γιατι δεν κανουν αυτοι σε εμενα οτι κανω εγω για αυτους!! Εγω βρίσκω ενα βρωμικο σπιτι και τους το αφηνω «στην πένα» και αυτοί βρίσκουν ενα πεντακάθαρο χωρο και τον αφήνουν βρώμικο! Εγω προσπαθω να περάσουν οσο γινεται καλύτερα και αυτοι μου βγαζουν το λαδι!!

Τι να κανω; Πως να το σταματήσω αυτό; Να… βάλω φωτιά να καψω τα κρεβάτια; 🙂

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com