Νιώθω θυμωμένη και σκασμένη..!

Είμαι 21 χρονών και μαμά 2 υπέροχων παιδιών 15μηνων και 2.5 χρονών.

Στα 18 έμεινα εγκυος στο πρώτο μου και όλα ήταν υπέροχα.. Ήταν ένα πολύ ήσυχο μωρό, δεν καταλάβαινες ότι έχεις μωρό..

Όταν ήταν το πρωτο μου 7 μηνων, εμεινα έγκυος στο δευτερο… Χάρηκα γιατί πίστευα ότι θα ειναι όπως το πρωτο ήσυχο. Η μαμά μου με προειδοποίησε ότι θα δυσκολευτω, προτεινοντας μου άλλους δρόμους, γιατι ήταν μωρό ακόμα το πρωτο. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να κάνω έκτρωση για έναν τόσο ανούσιο λόγο.

Περνούσε ο καιρός… Οταν πλέον έφτανα στον μήνα μου και κουραζομουν, ήθελα κάποιος να μου κρατήσει το μωρό να ξεκουραστώ και δεν ήταν κανείς εκεί.. Η μαμά μου μένει μισή ώρα με το αυτοκίνητο μακριά. Πότε δεν μου κράτησε το μωρό και δεν μου το πρότεινε η ίδια παρόλο που ηξερε οτι είχα κουραστεί με την εγκυμοσύνη τους τελευταίους 2 μήνες.

Γεννησα (εδώ την κράτησε και με το που βγήκα απο το νοσοκομείο πηγα και πήρα το παιδί), το δεύτερο υγιέστατο και γεννημένο σχετικά προωρο στις 35 εβδομάδες… Ελλιποβαρές και με ένα μικρό προβληματάκι το οποίο παρακολουθούσαμε..

Από δω και μετά αρχίζουν όλα!! Το δεύτερο γκρινιάζει οοοολη μερα χωρίς να θέλει κάτι συγκεκριμένο, με δυσκολεύει με τον ύπνο του, ακόμα και την νύχτα ξυπνάει κάθε 2-3 ώρες (πάλι καλά γιατί ήταν πολύ χειρότερα πιο πριν)… Το πρώτο βγάζει μια ζήλεια οταν ταιζω το μικρό, έρχεται και κλαίει όταν το παίρνω αγκαλιά, γκρινιάζει, δεν το αφήνει να κοιμηθεί…

Ξερω… Είναι μωρό ακόμα το πρωτο είναι λογικό… Αλλά έχω πάθει φρίκη!

Ο άντρας μου αμέτοχος… Μου λέει ότι τα παιδιά ΜΟΥ είναι δική μου δουλειά και δικιά του να μην μας λείπει τίποτα… Πότε με βοηθάει και με καταλαβαινει και ποτε δεν κουνιέται. Καταλαβαίνω ότι δουλεύει πολλές ώρες και είναι κουρασμένος. Μαγειρεύω, το μικρό γκρινιάζει, το μεγάλο πειράζει το μικρό και ο άντρας μου ξαπλώνει στο Facebook με αποτέλεσμα να τσιριζω ότι είναι στον κόσμο του και να σκοτωνόμαστε… Δεν με καταλαβαίνει ότι κουράζομαι να ακούω συνέχεια φωνές ή γκρίνιες μες στα αυτιά μου, θεωρεί ότι επειδή δεν δουλεύω όλη μέρα ξυνομαι!

Τον δε χειμώνα που μας πέρασε, το μικρό ήταν μονίμως άρρωστο, γιατί δεν έκλεινε ο κύκλος της ιωσης ποτε. Γιατί; Γιατί όταν αρρωσταινε το μικρο, κολλουσε το μεγαλο και παει λεγοντας. Όταν έλεγα την μαμά μου να κρατήσει το μεγαλο (μου ‘χει δηλώσει ότι με το μικρο δεν μπορεί να τα βγάλει περα), όλο έλεγε «Αύριο έχω κατι δουλειές, θα κανω γενικη θα, θα, θα» με αποτελεσμα να μην της το ξαναζητησω. Και φυσικά ο άντρας μου λέει «Η μάνα σου είναι στον κοσμο της» και εμένα με ενοχλεί να μιλάει έτσι, ένα παραπάνω γιατί είναι η αλήθεια.

Η πεθερά μου είναι Αυστραλία να σημειώσω..

Και το καλύτερο όλων; Η μαμα μου μου κανει κήρυγμα: ψώνισε ρούχα, φτιαξε τα μαλλιά σου, μην είσαι σαν τον λετσο!! Ναι! Πολύ το θελω, το εχω αναγκη αλλα ΠΩΣ; Οταν μεχρι και το μπάνιο μου είναι δύο λεπτά με το ρολόι; Όταν δεν έχω κουράγιο για τίποτα;

Μου έχουν περάσει πολλά από το κεφάλι μου… Απο τη μια θέλω να σκοτωθώ με όλους και να τους τα χώσω που δεν με βοηθάει κανείς τους, από την άλλη επιλογή μου ήταν, κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος. Σκέφτηκα ότι ίσως πρέπει να χωρίσω αν συνεχίσει να μου μιλάει κατ’ αυτό τον τρόπο για τα παιδιά ΜΟΥ και να βάζει πάνω απ’ όλα την ξάπλα του απ’ το να ασχοληθεί με ένα απ’ τα δύο. Να πηγαίνει για καμία μπύρα, καμία ρετσίνα με τους φίλους του και εγω να μένω στο σπίτι…

Σκεφτηκα να φυγω που μου προτεινε η πεθερα μου να μου κραταει τα μωρα και τουλαχιστον να βγαινω λιγο απο το σπιτι και να πηγαινω στην δουλεια… Ναι, αυτη θα μου κραταει τα μωρα! Οσες φορες ηρθε ηταν σαν να μην ειχα μωρα..

Είμαι θυμωμένη. Πολυ θυμωμένη!

Έρχονται στιγμές που γκρινιάζουν και τα δυο και κάθομαι και κλαίω. Εδώ που μενω δεν εχω κανεναν φιλο συγγενή και έχω σκάσει. Προς Θεου, δεν λεω ότι δεν αγαπάω τα παιδιά μου και οτι θελω να ξεφορτωθω… Τα λατρεύω οσο τίποτα άλλο!! Απλά χρειάζομαι οπωσδήποτε λίγο χρόνο για μενα και ξεκούραση έστω και μια μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ…

Τι να κάνω;;

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com