Νιώθω θυμωμένη και σκασμένη..!
Είμαι 21 χρονών και μαμά 2 υπέροχων παιδιών 15μηνων και 2.5 χρονών.
Στα 18 έμεινα εγκυος στο πρώτο μου και όλα ήταν υπέροχα.. Ήταν ένα πολύ ήσυχο μωρό, δεν καταλάβαινες ότι έχεις μωρό..
Όταν ήταν το πρωτο μου 7 μηνων, εμεινα έγκυος στο δευτερο… Χάρηκα γιατί πίστευα ότι θα ειναι όπως το πρωτο ήσυχο. Η μαμά μου με προειδοποίησε ότι θα δυσκολευτω, προτεινοντας μου άλλους δρόμους, γιατι ήταν μωρό ακόμα το πρωτο. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να κάνω έκτρωση για έναν τόσο ανούσιο λόγο.
Περνούσε ο καιρός… Οταν πλέον έφτανα στον μήνα μου και κουραζομουν, ήθελα κάποιος να μου κρατήσει το μωρό να ξεκουραστώ και δεν ήταν κανείς εκεί.. Η μαμά μου μένει μισή ώρα με το αυτοκίνητο μακριά. Πότε δεν μου κράτησε το μωρό και δεν μου το πρότεινε η ίδια παρόλο που ηξερε οτι είχα κουραστεί με την εγκυμοσύνη τους τελευταίους 2 μήνες.
Γεννησα (εδώ την κράτησε και με το που βγήκα απο το νοσοκομείο πηγα και πήρα το παιδί), το δεύτερο υγιέστατο και γεννημένο σχετικά προωρο στις 35 εβδομάδες… Ελλιποβαρές και με ένα μικρό προβληματάκι το οποίο παρακολουθούσαμε..
Από δω και μετά αρχίζουν όλα!! Το δεύτερο γκρινιάζει οοοολη μερα χωρίς να θέλει κάτι συγκεκριμένο, με δυσκολεύει με τον ύπνο του, ακόμα και την νύχτα ξυπνάει κάθε 2-3 ώρες (πάλι καλά γιατί ήταν πολύ χειρότερα πιο πριν)… Το πρώτο βγάζει μια ζήλεια οταν ταιζω το μικρό, έρχεται και κλαίει όταν το παίρνω αγκαλιά, γκρινιάζει, δεν το αφήνει να κοιμηθεί…
Ξερω… Είναι μωρό ακόμα το πρωτο είναι λογικό… Αλλά έχω πάθει φρίκη!
Ο άντρας μου αμέτοχος… Μου λέει ότι τα παιδιά ΜΟΥ είναι δική μου δουλειά και δικιά του να μην μας λείπει τίποτα… Πότε με βοηθάει και με καταλαβαινει και ποτε δεν κουνιέται. Καταλαβαίνω ότι δουλεύει πολλές ώρες και είναι κουρασμένος. Μαγειρεύω, το μικρό γκρινιάζει, το μεγάλο πειράζει το μικρό και ο άντρας μου ξαπλώνει στο Facebook με αποτέλεσμα να τσιριζω ότι είναι στον κόσμο του και να σκοτωνόμαστε… Δεν με καταλαβαίνει ότι κουράζομαι να ακούω συνέχεια φωνές ή γκρίνιες μες στα αυτιά μου, θεωρεί ότι επειδή δεν δουλεύω όλη μέρα ξυνομαι!
Τον δε χειμώνα που μας πέρασε, το μικρό ήταν μονίμως άρρωστο, γιατί δεν έκλεινε ο κύκλος της ιωσης ποτε. Γιατί; Γιατί όταν αρρωσταινε το μικρο, κολλουσε το μεγαλο και παει λεγοντας. Όταν έλεγα την μαμά μου να κρατήσει το μεγαλο (μου ‘χει δηλώσει ότι με το μικρο δεν μπορεί να τα βγάλει περα), όλο έλεγε «Αύριο έχω κατι δουλειές, θα κανω γενικη θα, θα, θα» με αποτελεσμα να μην της το ξαναζητησω. Και φυσικά ο άντρας μου λέει «Η μάνα σου είναι στον κοσμο της» και εμένα με ενοχλεί να μιλάει έτσι, ένα παραπάνω γιατί είναι η αλήθεια.
Η πεθερά μου είναι Αυστραλία να σημειώσω..
Και το καλύτερο όλων; Η μαμα μου μου κανει κήρυγμα: ψώνισε ρούχα, φτιαξε τα μαλλιά σου, μην είσαι σαν τον λετσο!! Ναι! Πολύ το θελω, το εχω αναγκη αλλα ΠΩΣ; Οταν μεχρι και το μπάνιο μου είναι δύο λεπτά με το ρολόι; Όταν δεν έχω κουράγιο για τίποτα;
Μου έχουν περάσει πολλά από το κεφάλι μου… Απο τη μια θέλω να σκοτωθώ με όλους και να τους τα χώσω που δεν με βοηθάει κανείς τους, από την άλλη επιλογή μου ήταν, κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος. Σκέφτηκα ότι ίσως πρέπει να χωρίσω αν συνεχίσει να μου μιλάει κατ’ αυτό τον τρόπο για τα παιδιά ΜΟΥ και να βάζει πάνω απ’ όλα την ξάπλα του απ’ το να ασχοληθεί με ένα απ’ τα δύο. Να πηγαίνει για καμία μπύρα, καμία ρετσίνα με τους φίλους του και εγω να μένω στο σπίτι…
Σκεφτηκα να φυγω που μου προτεινε η πεθερα μου να μου κραταει τα μωρα και τουλαχιστον να βγαινω λιγο απο το σπιτι και να πηγαινω στην δουλεια… Ναι, αυτη θα μου κραταει τα μωρα! Οσες φορες ηρθε ηταν σαν να μην ειχα μωρα..
Είμαι θυμωμένη. Πολυ θυμωμένη!
Έρχονται στιγμές που γκρινιάζουν και τα δυο και κάθομαι και κλαίω. Εδώ που μενω δεν εχω κανεναν φιλο συγγενή και έχω σκάσει. Προς Θεου, δεν λεω ότι δεν αγαπάω τα παιδιά μου και οτι θελω να ξεφορτωθω… Τα λατρεύω οσο τίποτα άλλο!! Απλά χρειάζομαι οπωσδήποτε λίγο χρόνο για μενα και ξεκούραση έστω και μια μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ…
Τι να κάνω;;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ !!!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ !!!! ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!! ΜΟΛΙΣ ΛΙΓΟ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΘΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!! ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΤΑΝ Ο ΣΥΖΗΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥ , ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΜΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ , ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!! ΠΡΕΠΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Κ ΕΞΩ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ! ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΕΝΕΡΓΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ !!!!
Κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου τώρα και μην παρεξηγηθώ γιατί θα είναι σκληρο το παρακάτω.. κοριτσάκι μήπως δεν έπρεπε να κάνεις τόσο γρήγορα δεύτερο? Μήπως η μαμά σου είχε δίκιο? Είσαι πολύ μικρή ηλικιακά και ίσως δεν αντέχεις όλη αυτή την ευθύνη. Συγγνώμη για το σκληρο αλλά επρεπε να σκεφτείς 2 φορες πριν κάνεις κάτι ...ωραίο το να κάνεις παιδιά αλλά πρέπει να μπορείς να τα μεγαλώνεις μόνη σου. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να σε βοηθήσει ούτε καν ο άντρας σου που πιστεύω οτι θα τρεχει σαν τρελός για να έχετε τα απαραίτητα
Εντάξει τότε να το ξαναβάλει μέσα
O antras ths einai kataupoxrewmenos na megalwnei ta paidia TOU kai na asxoleitai kathhmerina me auta kai tis anagkes tous! Den einai xwrismenh na ta megalwsei monh ths....an einai dunaton ti allo tha akousoume! Esu mallon thn exeis dei th mhtrothta ws basanhsthrio ...pou goustareis na zeis....den einai esti...xalarwse . Esu monh sou ta megalwneis?O antras sou einai ston kosmo tou ki esu paristaneis thn eutuxismenh suntrofo?
Σε καταλαβαινω.. Δυσκολες καταστασεις.. Εγω θα σου προτεινα να ξεκινουσες παιδικο το μεγαλο σου μωρο.. Τουλαχιστον μεχρι το μεσημερι αν δεν θες μεχρι το απογευμα.. Ετσι εκανα με τη μεγαλη μου κορη και εχεις το πρωινο δικο σου με ηρεμια, να κανεις δουλειες και να ασχοληθεις με το μικρο.. Εγω δεν τολμουσα να την παρω, αλλα οταν την πηρα καταλαβα οτι το ειχε αναγκη.. Παιζουν, μα8αινουν καινουρια πραγματα και κανουν φιλους..
Εγω γεννησα τα 2 μου παιδια με μικροτερη διαφορα απο σενα οταν το πρωτο μου ητανε 5 μηνων εμεινα εγκυος στο δευτερο και ο αντρας μου για να τα βγαζουμε περα οικονομικα εκανε 2 δουλειες ερχοτανε 12 το βραδυ σπιτι μονο εγω ειχα αναλαβει την φροντιδα των παιδιων μας δεν περιμενα ουτε απο μανα ουτε απο πεθερα τιποτα γιατι κ οταν μας βοηθανε μετα δεν μας αρεσει που ανακατευονται σε διαφορα με τα παιδια λοιπον εγω λεω ηρεμησε και μην νευριαζεις με κανεναν δικα σου παιδια ειναι εσυ εισαι υποχρεωμενη αν ειναι να τα βαλεις με καποιον βαλτα με οποιον τα εκανες οχι με την μανα σου καλη τυχη !!!!
Σωστή
Έχω δίδυμα που τα μεγαλώνουμε με τον άντρα μου χωρίς καμιά βοήθεια αφού και των δύο οι γονείς μένουν πολύ μακρια. Κάτι που πραγματικά με έσωσε ειδικά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους ήταν οι μάρσιποι αγκαλιάς (babywearing). Φόραγα συνεχώς σχεδόν και τα δύο παιδιά, ένα μπρος και ένα πίσω έτσι πάντα ενιωθαν ότι ήταν κοντά μου, κοιμόνταν πολύ καλύτερα, ήταν συνεχώς ήρεμα και το πιο σημαντικό ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ αλλά και ότι σχεδόν αλλο ήθελα με την ησυχία μου και έχοντας τα πάντα μαζί μου. Απο δουλειές του σπιτιού μαγείρεμα καθάρισμα μέχρι περιπατο και βόλτες για ψώνια καφέ κλπ. Όταν μεγάλωσαν λίγο τους μιλούσα για ότι κάναμε, τους έβαζα να συμμετεχουν κτλ. Στη δική μου περίπτωση ήταν το μόνο που με έσωσε. Το twingo πχ https://twingocarrier.com σου επιτρέπει να φοράς δυο παιδιά της ίδιας ή διαφορετικής ηλικίας ταυτόχρονα αλλά και χωρίζει σε δύο μαρσιπους. Αν μπορείς να ψάξεις λίγο σε αυτό τον τομέα ίσως παρεις ιδεες που θα σε βοηθήσουν. Κατα τα άλλα…σε καταλαβαίνω απόλυτα! και πίστεψε όλες που σου λένε ότι περνάει!!!!
Ακροβως ετσι και εγω.. λες και με δισβαζω... 22 χρονων με 2 παιδακια ποτ εχουν 18 μηνες διαφορα! Το καλο ειναι πως δςν ζηλευει ο μεγαλος.. Αλλα για τον αντρα ακριβως το ιδιο... η μαμα μου μενει 2 ωρες μακρια με το αμαξι... Υπομονη φιλη!!!!! Θα μεγαλωσουν και ισως τοτε μπορεσουμε να κατσουμε στο καναπε και να μην χρειστει να κανουμε κατι (οπως παντα)
Δεν είναι παράξενα αυτά που αισθάνεσαι. Μπορείς όμως να αλλάξεις τα συναισθήματά σου αν αλλάξεις και τον τρόπο που σκέφτεσαι. Σκέψου ότι κάνεις το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, ανατράφεις παιδάκια! Σε λίγο θα περάσουν όλα αυτά πάντως. Τον άντρα σου καλόπια΄σε τον " Σε ευχαριστώ , αγάπη μου που απασχόλησες λίγο το μεγάλο και μπόρεσα να ταισω ήρεμα το μωρό" . Έχω την εντύπωση ότ οι άντρες θέλουν συγκεκριμένα πράγματα να τους πεις , από μόνοι τους δεν τους κόβει τι να κάνουν στα παιδιά. ¨"Διαβάζεις αυτό το βιβλίο στο παιδί;" Πάντως με δύο παιδάκια θα μπορούσατε να πάτε όλοι μαζί βόλτες ή για ψώνια, αν σου λείπει το έξω.
Η πεθερά σου είναι εδώ τελικά ή στην Αυστραλία;
Εχεις μεγαλο θεμα με τον αντρα σου...αδικαιολογητο να μη σε βοηθάει...η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να του μιλησεις...μολις γυρναει απ τη δουλεια άστον να ξεκουράζεται μετα απο καμμια ωρα πες του οτι τον χρειαζεσαι κ οχι μονο εσυ αλλα κ τα παιδια....χρειάζονται τον πατερα τους...να τα απασχολήσει κ αν οχι κ τα δυο το ενα απο τα δυο καθημερινά εναλλαξ...πρεπει να χτίσει μια σχεση μεταξυ τους αλλιως θα ειναι γατζωμενα πανω σου....μιλα του....κ αν νομιζει οτι ξυνεσαι πες του στην αδεια του να καθίσει μια μερα μόνος κ με τα 2...
Ειμαι μαμα και γω δυο παιδιων 28 μηνων και 15 μηνων μενω στο εξωτερικο μονη μονο με τον συντροφο μου.δουλευω και χω να αναλαβω ολες τις δουλειες του σπιτιου επισης..η μητερα μου εχει 7 χρονια που πεθανε οποτε καταλαβαινεις δεν υπαρχει καμια βοηθεια απο πουθενα και κανεναν.νιωθω πολλες φορες και γω σκασμενη αλλα ειλικρινα τα παιδια μου δεν ειναι η αιτια αλλα η αμετοχη σταση του συντροφου τις στιγμες που χρειαζομαστε λιγη κατανοηση και υποστηρηξη..να σκεφτεσαι πως για τα παιδια σου εισαι ο κοσμος ολος και σε εχουν απιστευτη αναγκη και ισως να βοηθουσε ενας παιδικος σταθμος να μπορεις και συ να κανεις τις δουλειες σου και να χεις λιγο χρονο για σενα.μην περιμενεις απτους αλλους κοιτα τα χερια σου και προχωρα και η κινητηρια δυναμη τα παιδακια σου!
Δε νομιζω πως υπαρχει μανουλα με δυο μικρα παιδακια,με τοσο μικρη διαφορα ηλικιας που να μην το εχει περασει αυτο!!!Εμενα εχουν 19 μηνες διαφορα και οι πρωτοι μηνες ηταν ενας εφιαλτης!!!Ο αντρας μου ολη μερα στη δουλεια,κανεις να κρατησει και να ασχοληθει με τη μεγαλη μου και ο μικρος μου τερμα κλαψιαρης,λαιμαργος,αχορταγος και με υπνο αρχικα 45 λεπτων μαξιμουμ!!!!αργοτερα στους 2-3 μηνες αρχισε να κοιμαται κανενα 2ωρο,γενικα εκανα πολυ καιρο να κοιμηθω 4 ωρες σερι γιατι μολις ησυχαζε το ενα,ζωηρευε το αλλο,ηταν και τα δυο μωρα!!!Ολη η μερα περνουσε με ταισμα,αλλαγμα πανας,μπανιο συν το αγχος μην το μεγαλο βγαλει κανενα ματι του μικρου!Το ριλαξ το επαιρνα και στην τουαλετα!Το μπανιο μου ηταν 2 λεπτα και πολυ λεω!!Ειχα ζαλαδες,πονοκεφαλους και γενικα εκλαιγα πολυ!!Τωρα τα παιδακια μου ειναι 5 και 3,5 και ειμαστε σε πολυ καλη φαση,ειναι ακομα δυσκολα δε λεω,τσακωνονται,αντιμιλουν αλλα εχουν συντονιστει σε πολλα θεματα,οπως το φαγητο,ο υπνος και η βολτα.Τα λεω ολα αυτα για να σου πω να κανεις υπομονη,να βγαινεις καμια βολτιτσα με τα παιδια μαζι,εστω κοντινη,καροτσαδα,παιδικη χαρα και,που ξερεις,μπορει να γνωρισεις αλλες μαμαδες με τα ιδια θεματα,υπαρχουν πολλες εκει εξω!
Μια από τα ίδια . Το μόνο που θα πω είναι κουράγιο και θα περάσει ο καιρός. Αααα και αφού ο κύριος θέλει να μην σου λείπει τίποτα, γιατί δεν βρίσκεις μια κοπέλα για δύο τρεις φορές την εβδομάδα. ....
Αχ γλυκια μου υπομονη..θα μεγαλωσουν λιγακι ακομα κ θΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ..ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ 20ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ Κ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ..ΕΓΩ ΕΠΕΛΕΞΑ ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 5,5 ΜΗΝΩΝ.ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ..ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!
Κούκλα μου , σε καταλαβαίνω απόλυτα. . Ακριβώς εφτά μηνών το πρώτο μένω έγκυος με τη διαφορά ότι χώρισα πριν γεννήσω το δεύτερο μετά από κάτι ομηρικους καυγάδες. . Πέρασα δύσκολα. .ο πρώην έκανε δύο δουλειές μια περίοδο αλλά έκανε και τη ζωή του, πολλές φορές με την κοιλιά στο στόμα και το μωρό τα βρήκα σκούρα και φυσικά μετά. . Το ένα στο στήθος και να ταΐζω και το άλλο. .Εγώ όμως δεν ήθελα τη μάνα μου στα πόδια μου. . Πήρα ένα καρότσι διπλό μπρος πίσω κι όλη μέρα και για δουλειές / ψώνια βόλτα. . Δεν περίμενα ούτε να μου τα κρατήσει κάνεις ούτε τίποτα. . Πέρασα φάση με το μικρό κολικούς γκρίνια κλπ αλλά όλα στρώνουν. . Θα στείλεις και το μεγάλο παιδικό και θα ηρεμήσεις. .και φυσικά ότι εμείς στο σπίτι τα ξυνουμε είναι η καραμέλα τους. .
ΟΛΕΣ ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΠΕΡΝΑΜΕ...ΚΑΙ ΓΩ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΟΤΑΝ Η ΦΑΣΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ..ΑΛΛΑ ΥΠΟΜΟΝΗ...ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙNAI ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΟΛΗ Η ΚΟΥΡΑΣΗ (ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ 3+7) ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ!ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ 2 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ.ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ SUPER ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΞΕΛΑΜΠΙΚΑΡΕΙΣ!!ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ 2 ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΤΑ!ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΓΙΑ!ΤΑ ΥΠΕΡΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΦΟΥΛ!!