Έγινα και εγώ μαμά!

Ξεκινησα να διαβαζω τις μαμαδο-ιστοριες απ’ οταν εμαθα οτι θα γινω και γω μανουλα!!

Με τον αντρα μου ημαστε μαζι 13 χρονια, απο 15 χρονων. Τα τελευταια 4 χρονια μειναμε και μαζι. Θελαμε πολυ ενα μωρακι και πριν ενα χρονο το προσπαθουσαμε.. Δεν αργησε πολυ να μας ερθει, 19 Μαρτιου ’14 πηγα στον γυναικολογο γιατι ειχα καθυστερηση ..

Καλα τα νεα!!!

«Εισαι 6 εβδομαδων » μου ειπε, δεν ηξερα πως ενιωθα εκεινη τη στιγμη, ημουνα σαστισμενη!! Δεν ειναι οτι δεν το ηθελα αλλα δεν το πιστευα! Ακουμε την καρδουλα του και ειχε «κατσει» σε καλο σημειο το σπορακι μου καλα κρατημενο!!!

Πηγαινω στο σπιτι και με κλαματα χαρας και φοβου το λεω στον αντρα μου!!! Εκεινος πεταξε απο χαρα!!!

Οι μηνες περνουσαν πολυ ωραια, δεν ειχα ουτε ανακατωσουρες, ουτε εμετους, τιποτα, μονο κουραζομουν με το παραμικρο.

Καναμε την αυχενικη ολα υπεροχα! Αργοτερα στον υπερηχο β’επιπεδου μαθαμε οτι ειναι αγορακι!!! Το διαισθανομουν, κατι μεσα μου το ηξερε, δεν ξερω πως… Ενω ολοι οι αλλοι λεγανε «Θα κανεις κοριτσι, εχεις στρογγυλη κοιλια» και διαφορα τετοια..

Ο αντρας μου ηθελε κοριτσι… Ακουγε και τους υπολοιπους και το ειχε παρει αποφαση.. Αλλα δεν ητανε γραφτο, χαχα! Τωρα αν τον ρωτησεις, δεν τον αλλαζει ουτε με χιλια κοριτσια..

Αν εξαιρεσουμε λιγες καουρες που ειχα και πονοδοντους, ειχα μια καλη εγκυμοσυνη ηρεμη!! Το σπορακι μου ειχα αρχισει και το ενιωθα γυρω στον 6 μηνα… Καθε μερα του μιλουσα..

Τις τελευταιες βδομαδες πηγαινα συχνα στον γιατρο για να με εξεταζει. Ειχα συσπασεις στην κοιλια. Μου πετρωνε ξαφνικα και μετα χαλαρωνε..

Στις 10/11 πηγαινω για την καθορισμενη εξεταση με βαλανε στον τοκοκαρδιογραφο συσπασεις τιποτα ουτε διαστολη. Ειχα περασει το οριο της ΠΤ μου κατα πολυ.

«Αυριο μπαινεις για καισαρικη!»

«Δεν μπορουμε να περιμενουμε;» του λεω

«Και φυσικα,αλλα η ευθυνη ειναι δικη σου!»

Δεν το σκεφτηκα λεπτο, για να το λεει ο γιατρος, αυτος ηξερε περισσοτερα…

Βγαινω, το λεω στη μαμα μου και φευγουμε για το σπιτι .

Την βαλιτσα την ειχα ετοιμη..

7 το απογευμα πηγαινω στο μαιευτηριο και το πρωι 8μισι περιπου ηρθανε να με παρουνε για το χειρουργειο. Με επιασε ενα ανεξελεγκτο τρεμουλο εκεινη την ωρα, δεν ξερω τον λογο..

Ειχα τοσο αγχος να συναντησω επιτελους μετα απο τοσους μηνες το αγγελουδακι μου.

Μπηκαμε στο χειρουργειο, με ακουμπησανε στο τραπεζι καθιστη, η αναισθησιολογος μου ειπε να παρω μια βαθια ανασα και μην κουνησω καθολου για να μου κανει την επισκληριδιο.

Επιασε πολυ γρηγορα! Συντομα τα ποδια μου μουδιασανε και δεν κρυωνα πια.

Αυτες οι ωρες ηταν τοσο ατελειωτες, περιμενα πως και πως… Δεν ενιωσα τιποτα, μονο πολλη πιεση οταν μου τον τραβουσαν για να βγει..

9 και 27 το πρωι γεννησα!!! Εναν μπεμπακο 3.300kg… και κουκλο!!! Οι νοσοκομες ειχανε παθει πλακα..

Μου τον φερανε τυλιγμενο ισα που φαινοταν μονο αυτο το τοσο γλυκο του προσωπακι, τι ομορφο, Θεε μου!! Τον φιλησα και μετα τον πηρανε για να με ετοιμασουν και μενα..

Η ζωη μου απο εκεινην την μερα αλλαξε!

Τα παντα πλεον στην ζωη μου ειναι αυτο το αγγελουδι !!

Και αξιζει να ζω μονο γιαυτον!!

Ο πιο πολυτιμος θησαυρος ολου του κοσμου για μενα!!!

Σ’ αγαπω αστερι μου !!

Καθε μερα που μεγαλωνει ειναι μια μενα μια ξεχωριστη μερα!!

Ευχομαι σε ολες τις μανουλες του κοσμου να ειναι καλα και να αγαπουν τα παιδια τους ειναι οτι πολυτιμοτερο εχουμε και μας χαρισε ο θεος!!!

Και σε αυτες που δεν τα καταφεραν ή προσπαθουν δυναμη και πιστη!!! Ολα θα τα φερει η ζωη στην ωρα τους !!

Φιλακια πολλα

μαμα Μαρινα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com