Είμαι γκρινιάρα και αχάριστη;
Γράφω για να κάνω την αυτοκριτική μου και να ζητήσω τη γνώμη σας.Αφορμή στάθηκε η βάφτιση του ανηψιού μου και η κουβέντα που έγινε με τους συγγενείς μου στο τραπέζι που ακολούθησε.
Με ρωτούσαν λοιπόν πώς περνάω (μένουμε μακριά σε άλλες πόλεις) κι έπιασα τον εαυτό μου να γκρινιάζει συνεχώς για τις δυσκολίες που έχω με τον 2.5 χρονών γιο μου. Το παιδί μου το μεγαλώνουμε αποκλειστικά ο άντρας μου κι εγώ χωρίς καμιά βοήθεια από παππουδογιαγιάδες. Είμαστε και οι δύο εργαζόμενοι με αποτέλεσμα να δουλεύουμε αντίθετα ωράρια ώστε την μισή μέρα να είμαι εγώ στο σπίτι με το παδί και την άλλη μισή ο άντρας μου. Εκτός βέβαια από την φροντίδα του παιδιού, εγώ πρέπει να ασχοληθώ και με τα του σπιτιού (τουτέστιν μαγείρεμα, πλύσιμο, σιδέρωμα κτλ) πράγμα το οποίο μου τρώει πάρα πολύ χρόνο καθημερινά με αποτέλεσμα να πηγαίνω πάντα κουρασμένη στη δουλειά και το βράδυ που γυρίζω στο σπίτι να μην έχω πια κουράγιο να αρθρώσω ούτε λέξη. Παρόλα αυτά παίζω πάλι λίγο με τον γιο μου, τον ετοιμάζω για ύπνο, του διαβάζω το παραμύθι του και όταν πλέον κοιμηθεί είμαι κι εγώ ένα πραγματικό πτώμα.
Πρέπει να σας πω ότι ο γιος μου είναι ένα αξιολάτρευτο πλάσμα. Ένα παιδί ευαίσθητο,πρόθυμο, συμπονετικό. Όταν είμαστε μαζί στο σπίτι με βοηθάει στις δουλειές (ξέρει να βάζει πλυντήριο, να σκουπίζει, να σφουγγαρίζει (οκ πάντα με μενα δίπλα), είναι υπάκουος και πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενος! Μαθαίνει τα πάντα πανεύκολα κι ώρες ώρες αναρωτιέμαι πόσο ανεπτυγμένο είναι το μυαλουδάκι του. Βέβαια σαν παιδί 2.5 ετών έχει τα πείσματά του, τις ιδιοτροπίες του, τις εκρήξεις του, τις οποίες προσπαθώ πάντα με ήρεμο τρόπο να ξεπεράσω. Αποφεύγω να τον μαλώνω ακόμα κι όταν η υπομονή μου έχει χτυπήσει κόκκινο, του εξηγώ με το καλό, άλλοτε υποχωρεί αυτός, άλλοτε εγώ ανάλογα με τη σοβαρότητα του πράγματος.
Φαντάζομαι πως δεν σας λέω κάτι πρωτότυπο. Τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας κάπως έτσι θα είναι. Εγώ όμως απορώ πραγματικά με τον εαυτό μου γιατί όταν με ρώτησαν πώς είναι η ζωή με το παιδί δεν βρήκα ΟΥΤΕ ΜΙΑ θετική κουβέντα να πω παρά μόνο τα αρνητικά. Το πόσο με κουράζει επειδή είναι υπερδραστήριος, το πόση υπομονή χρειάζεται να έχει κανείς, το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδί. Δεν είπα ούτε μια φορά ότι το παιδί μου είναι αξιαγάπητο. Δεν είπα ούτε ένα του προτέρημα. Δεν είπα πόσο χαρούμενος είναι και πόσο ευτυχισμένη είμαι που τον έχω. ΤΙΠΟΤΑ. Λες και αυτό το παιδί έχει μόνο αρνητικά. Λες και όλη μου η μέρα μαζί του είναι μια δυσκολία που με βαραίνει. Γιατί το έκανα αυτό; Είμαι γκρινιάρα και αχάριστη; Είμαι άχρηστη ως μάνα και βλέπω το παιδί μου ως φορτίο; Γιατί δεν είπα για τις όμορφες οικογενειακές στιγμές μας; Πραγματικά ακόμα απορώ.Σας έχει συμβεί ποτέ αυτό; Να πιάσετε δηλαδή τον εαυτό σας να γκρινιάζει συνεχώς για το πόσο σας δυσκολεύει το παιδί σας και να μην έχετε τίποτα θετικό να πείτε;
Περιμένω τις απαντήσεις σας μανούλες.
Με εκτίμηση
μαμα Άννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μην νιωθεις καθολου ασχημα ειναι φυσιολογικα ολα τα συναισθηματα οταν μεγαλωνεις ενα παιδι.δεν ειναι μονο χαρα και ολα ροδινα!ειναι η πιο δυσκολη δουλεια του κοσμου και θελει πολυ υπομονη..και δεν πιστευω τις μαμαδες που λενε οτι θελουν να ειναι ολη μερα με το παιδι και οτι μονο αυτο τους γεμιζει,λενε ψεμματα.ολες οι γυναικες θελουν λιγο ελευθερο χρονο να κανουν τα δικα τους!εμενα προσωπικα δεν νε γεμιζει να ειμαι ΜΟΝΟ μαμα θελω να εχω χρονο να ειμαι και γυναικα και φιλη και αδελφη και κανοντας και δραστηριοτητες που μαρεσουν π.χ. το γυμναστηριο,ετσι με ολα αυτα γεμιζω μπαταριες και γυρναω στο παιδι μου με περισσοτερη ορεξη και διαθεση!κανε και πραγματα για σενα μην ξεχνας χαρουμενη μαμα =χαρουμενα παιδια!
αν υπάρχει μαμά που να πει πως δεν κουράζεται, πως δεν είναι ράκος το βράδι, ή απλά λέει ψέματα ή έχει βοήθεια από παππουδογιαγιάδες!!! και φυσικά υπάρχουν στιγμές που αγανακτείς, και τα νεύρα σου γίνονται κουρέλια! αυτό δεν σημαίνει οτι είσαι κακιά μάνα, για όνομα του Θεού, ΑΝΘΩΠΟΣ είσαι!!! και φυσικά βάζεις τα παιδιά σου πάνω απ όλα παρ όλη την γκρίνια και την κούραση! αλλά αυτά περί ισότητας και πρέπει να μοιράζεσαι τις δουλειες είναι ιδανικές καταστάσεις που δεν ισχύουν σε όλα τα σπίτια! απλά θέλει πολύ υπομονή είναι πάρα πολλές μαμάδες στην ίδια κατάσταση αλλά όταν τα παιδάκια αρχίζουν το σχολείο τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται πιο εύκολα!!! δεν έκανες κάτι κακό απλά μοιράστηκες αυτό που σε ζορίζει και είναι πολύ λογικό! ας μη μεγαλοποιούμε τα πράγματα και τα ισοπεδώνουμε όλα!
Σιγά βρε κορίτσια μην έβαλε το μωρό να κατεβάσει κουρτίνες κ να στρώσει χαλιά. ..εσάς τα παιδάκια σας όταν κάνετε δουλειές δεν θέλουν να συμμετέχουν; ; προσωπικά ο δικός μου επειδή το σπίτι ειναι σε ορόφους κ ειναι συνέχεια στον ιδιο χώρο με εμενα, θέλει να κάνει οτι κάνω. ..που ειναι το κακό δλδ; κ κάνει οτι σκουπιζει κ στο πλυντήριο μπορεί να βάλει ρούχα μαζί μου κ με τον μπαμπά του κάνουν δουλειές στον κήπο κ παίζουν..Δεν θεωρώ οτι είναι λάθος αυτό. .!!!
Αληθεια γιατι το κανουμε ολες αυτο? Μονιμα γκρινιαζουμε. Σαν να πρεπει να αποδειξουμε σε καποιον οτι κουραζομαστε, οτι ειμαστε αξιεπαινες που τα καταφαρνουμε και γενικα οποτε ακουσεις συζητησεις μαμαδων ειναι μια σκετη αυτοκτονια. Ειναι τοσο δυσκολο να πουμε οτι ....''Κουραζομαι αλλα αυτα που κερδιζω με το παιδι αξιζει τη κουραση? '' Μηπως πρεπει να σταματησουμε να κλαιγομαστε μονο και μονο για να μας θαυμαζουν οι υπολοιποι που κανουμε κατι τοσο ''τρομερο'' (που μεταξυ μας δεν το βρισκω και αθλο ). Νομιζω πως σαν γενια μαμαδων ειμαστε γκρινιαρες και κομπλεξικες. Λυπαμαι.
Νομίζω ότι με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένες. Αν λέγαμε αυτά που λες ή απλά χαμογελούσαμε και λέγαμε πόσο ωραία είναι, τότε θα ξαναγυρίζαμε στα κείμενα που ειρωνεύονται τις "τέλειες" μαμάδες...που δεν κουράζονται, εν διαμαρτύρονται, δεν ξεπερνάνε τα όριά τους, δεν αγανακτούν και δεν σταματούν να χαμογελάνε...
Εγω δεν μπορω να καταλαβω, γιατι ενω εργαζεσαι και εσυ και οχι μονο ο αντρας σου,γιατι κανεις ολες τις δουλειες του σπιτιου μονη σου? Δεν πιστευεις οτι θα επρεπε να τις μοιραζεστε? Μου φαινετε αδιανοητο,δεν μπορω καν να φανταστω πως αντεχεις να εισαι και μαμα και εργαζομενη και νοικοκυρα μαζι και ο αντρας σου να μην παιρνει μερος καθολου? Αν μοιραζοσασταν τις δουλειες θα αισθανοσουν πολυυυ πιο καλα. Απο αυτο πηγαζει η γκρινια σου,και ειναι λογικο. Τα παιδια,και ειδικα στην ηλικεια αυτη,εχουν πολλη ενεργεια και θελουν μια μαμα με ενεργεια για να τα αντιμετωπισει και να φροντισει σωστα,οχι ενα ρακος,.. Εννοειται οτι γκρινιαζεις. Απλα ετυχε να σε ρωτησει η αλλη για το παιδι και ξεσπασες απο την κουραση. Μοιραστειτε τις δουλειες (οπως ειναι το δικαιο και το σωστο)αλλιως να κατσεις εσυ σπιτι να κανεις την νοικοκυρα και ο αντρας σου να πιασει κι αλλη δουλεια. Δεν γινεται να σηκωνεις ολο το βαρος της καθημερινοτητας εσυ. Σπαταλας την ζωη σου και την ζωη με το παιδι σου και το μονο που σου μενει ειναι η γκρινια και η κουραση.
Καλα δεν καταπινει και φωτιες. Χιλιαδες γυναικες το κανουν αυτο και μαλιστα με 2 και τρια παιδια και σε ηλικιες που εχουν υποχρεωσεις οχι το μωρο. Μην υπερβαλουμε κιολας.
Αυτο που λες ειναι ΛΑΘΟΣ!!!Πρεπει ολα να μοιραζονται ισοτιμα.Μπραβο στην Sokolata
Pavlina, super μαμα, χαλάρωσε λίγο!Αν την είχες μπροστα σου την κοπέλα που έγραψε το κείμενο θα την χαστούκιζες. Μα πόσο τέλεια οικόγενεια και τέλεια ζωή που έχεις. Δείξε ανωτερότητα και ασε του υπόλοιπους να κάνουν παράπονα για την φυσιολογική κούραση που έχει η ανατροφή των παιδιών, εσύ είσαι πολύ large, πολύ μακριά απ' όλο αυτό, εχεις βρει τη χρυση τομή,έλα πες μας το μυστικό σου (οπως λέει και η διαφήμιση). Θα έλεγα να το αναζητήσω στα βουρκωμένα σου μάτια όταν μιλάς για τα παιδιά σου ενώ των υπολοίπων όταν μιλάνε για τα δικά τους βγάζουν φωτιές και ξερνάνε κακίες. Πόσο ιδανική μάνα είσαι αλήθεια!!!!!!!!!!!!!!
Το μυστικο ειναι οτι η παυλινα δεν ειναι κακομαθημενη ωστε να θελει τη μανα της να τρεχει πισω απ τον κ...ο της επειδη εκανε μωρα! Αιντε φακλανες
Πες και αλλα pipi μας δασκεδαζεις
ΕΣΥ ΡΕ ΠΙΠΙ ΕΙΣΑΙ ΣΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΥΛΙΝΑ; ΓΙΆΥΤΟ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ; ΕΛΑ ΠΕΣ ΤΟ ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ...
Προφανώς δεν είστε ούτε φακλανα ούτε εξαρτημένη από την μαμά σας λογικό το βλέπω,......μερικούς ανθρώπους λόγω αγενειας και μοχθηρίας ούτε ή ίδια τους ή μάνα δεν τους αντέχει,......έχω όμως μια απορία μήπως ζηλευετε το παιδάκι της θεματοθετριας που ειναι τόσο έξυπνο και μπορεί να κάνει τόσα πράγματα αν και 2…. Χρόνων.
Γεια σου συναγωνιστρια!!! Ειμαι και εγω γκρινιαρα!!! και ειμαι καλά..... Μερικες φορες ισως υπερβαλλουμε ειτε προς το θετικο ειτε προς το αρνητικο, ανθρωποι ειμαστε εχουμε τις στιγμες μας, τα κεφια μας και τα παραπονα μας. Νομιζω οτι δεν ειναι κακο να εκφραζουμε τα συναισθηματα με ειλικρινεια, πιο πολύ με τρομαζουν οι ανθρωποι που κρυβουν αυτά που νιώθουν και τα παρουσιαζουν όλα τελεια.. ειναι υποκριτικο και βαθια κομπλεξικο. Ισως και οι συγγενεις σου εκτιμησουν ότι τους ειπες απλως την αληθεια, οτι κουραζεσαι. Πάντως και εγω πολλες φορες λέω στον εαυτό μου Στοπ μεχρι εδω με την γκρινια, χαμογελα τωρα Φιλια
Δεν εισαι γκρινιαρα κοριτσι μου,εισαι απλα ανθρωπος και καποια στιγμη ξεσπασες.. Αυτο σου συνεβη!!!! Μην γεμιζεις τυψεις τον εαυτο σου..!!! Αυτο που καποιες θεωρησαν πως βαζεις το νηπιο να σφουγγαριζει και δεν καταλαβαν τι εννοουσες με ξεπερναει.....και βρηκαν πατημα μαλιστα για να σου την πουν!!!!! Οτι να' ναι κυριολεκτικα!!! Να χαιρεσε το παιδακι σου!!!!
Φαινεται κι εσυ το ιδιο εισαι για να ταβρισκεις ολα ιδανικα. Ακου να σφουγγαριζει και να βαζει πλυντηριο το διχρονο! Θεμα αντιληψης εχεις εσυ κυρα που δεν καταλαβαινεις οτι το διχρονο πρεπει μονο να παιζει κι οχι να μπερδευεται στα οικοκυρικα!
Δε φταις εσυ κοπελα μου..το κρατος φταιει που ακομα και σε σενα δινει δικαιωμα ψηφου....:p Δεν υπαρχεις λεμε χχαχαχαχ
Καλά πρέπει να έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο για να απαντά σε κάθε σχόλιο που έχει γίνει με αφορμή κάποιο δικό σου
Pipi για σένα μιλαώωωωωω
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΑΥΤΟ. ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΛΥΤΑ. ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΕΝΤΕΚΑ ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ. ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΑΔΕΙΑ. ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΓΕΛΙΟ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΝΥΣΤΑΖΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΝΕ ΔΩΔΕΚΑΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΩ. ΠΟΝΑΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ. ΠΑΝΤΟΥ. ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΓΑΜΟΒΑΦΤΙΣΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΗ ΜΠΕΜΠΑ...ΣΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ;;;;;;;
Ναι είσαι γκρινιάρα!!! Ζούμε σε άλλη χώρα, άρα χωρίς βοήθεια από παππούδες-γιαγιάδες μεγαλώνουμε μόνοι μας με τον υπέροχο σύζυγό μου και πατέρα τις δίδυμες 3,5 ετών κόρες μας τα τελευταία 2,5 χρόνια!!! Ήταν όλα επιλογή μας!!! Ήμουν όλο αυτό το διάστημα full time mummy και τώρα αρχίζω part time εργασία, τις ώρες που θα είναι σπίτι ο αντρας μου. Σπίτι τα κάνω όλα μόνη μου χωρίς καμία βοήθεια... ΝΑΙ κουράζομαι και τώρα με την δουλειά πιθανόν λίγο περισσότερο!!! ΝΑΙ έχω δύο αξιαγάπητα κοριτσάκια, πανέξυπνα, σούπερ ενεργητικα, άτακτα τις περισσότερες φορές αλλά ευαίσθητα, τρυφερά και γλυκομιλητα. Πέρα από τον άντρα μου που ξέρει την κατάσταση από πρώτο χέρι μετά από εμένα, δεν γκρινιάζω σε κανέναν άλλον!!! Και όταν αναφέρω για τα παιδιά μου σε άλλους, τα σχολιάζω με αγάπη,περηφανεια και πολλές φορές με βουρκομενα ματιά που ξεχυλιζουν από θετικά συναισθήματα... ΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΊΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΈΦΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!!
ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΟΠΕΛΙΑ. ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΣ. ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ. ΕΣΥ ΤΙ ΖΟΡΙ ΤΡΑΒΑΣ;
Εσυ τι ζορι τραβας με την παυλινα; δημοσια εγραψε τις βλακειες της η θεματοθετρια οποτε δινει το δικαιωμα γισ διαφορετικες γνωμες!
ΜΑΛΛΟΝ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΠΑΥΛΙΝΑ ΤΡΑΒΑΤΕ ΖΟΡΙΑ ΚΟΠΕΛΙΑ. ΣΙΓΑ ΘΑ ΣΚΙΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΛΣΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ. ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΛΕΕΙ Η ΘΕΜΑΤΟΘΕΤΡΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ. ΤΩΡΑ ΑΝ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΠΑΥΛΙΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΑΥΤΟ...
Το κλειδί της υπόθεσης: "Ζούμε σε άλλη χώρα". Γιατί σε τούτη εδώ τη χώρα, που όλα οδεύουν προς το χειρότερο, χωρίς πολλές ελπίδες ανάκαμψης, είναι νομίζω λογικό για αρκετούς από εμάς να είμαστε λίγο απαισιόδοξοι και αγχωμένοι. Η ψυχολογία μας δεν είναι και στα πιο ανεβασμένα της... και η καθημερινότητα μας φαίνεται βουνό και γινόμαστε γκρινιάρηδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε και ότι δεν λατρεύουμε τα παιδιά μας.
Αφου δουλευτε και οι δυο γονεις, γιατι κανεις μονο εσυ τις δουλειες του σπιτου? Γιατι δεν τις μοιραζεστε? Εισαι η δουλα του αφεντικου τη μερα και το βραδυ η δουλα του σπιτιου? Απορω πως αντεχεις και δεν εχεις τρελαθει ακομα...
Αυτη ειναι και δικη μου απορια!
Συγγνώμη αλλά το παιδάκι σας: ή ΔΕΝ είναι δυόμισι ετών ή το " Όταν είμαστε μαζί στο σπίτι με βοηθάει στις δουλειές (ξέρει να βάζει πλυντήριο, να σκουπίζει, να σφουγγαρίζει (οκ πάντα με μενα δίπλα), είναι υπάκουος"κτλ .... είναι αποκύημα της ζωηρής σας φαντασίας. Γιατί εμένα η κόρη μου είναι δυόμισι ετών και δεν περιμένω να μου βάλει πλυντήριο (τι να σπάσει πιάτα και ποτήρια?) ή θα ξεχωρίσει την μπουγάδα? Όταν κάνω σκούπα, ανεβαίνει πάνω σε αυτήν για να την πάω βόλτα.... Όταν σφουγγαρίζω, πατάει στα σφουγγαρισμένα για να κάνει πατημασιά η παντόφλα της... Όταν έχει μένα δίπλα θέλει να παίξει ... Τώρα αν το εννοούσατε ότι είναι πρόθυμο και συνεργάσιμο παιδάκι, άλλο πράγμα αυτό. ΟΧΙ όμως ότι βοηθάει δυόμισι ετών σε δουλειέςκαι ξέρει...! Το ΜΟΝΟ που θέλει μάλλον είναι το " ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΔΙΠΛΑ" Θέλει τη μανούλα του να ασχολείται μαζί του και εκείνος μαζί της, αλλά η ρημαδοκατάσταση (κι εγώ τα ίδια τραβάω με 3 παιδιά) μας γεμίζει τύψεις...
Επειδή έγινε πολύς λόγος για το αν το 2.5 χρονών παιδί μου ξέρει να βάζει πλυντήριο σας απαντώ ότι ΝΑΙ, ξέρει να ξεχωρίζει τη μπουγάδα, να βάζει απορρυπαντικό και μαλακτικό ( πάντα υπό επίβλεψη, για να μην πέσετε πάλι να με φάτε) και να ρυθμίζει το πλυντήριο στο πρόγραμμα που του λέω.Κι όλα αυτά όχι επειδή εγώ του το ζήτησα αλλά επειδή από μόνος του ήθελε να μάθει πώς λειτουργεί αφού έβλεπε εμένα. Όσο για το σκούπισμα, σφουγγάρισμα, παιδί είναι, μην περιμένεις να σκουπίσει πραγματικά.Το προσπαθεί πάντως.:) Σας είπα ότι μαθαίνει απίστευτα εύκολα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του κειμένου μου.Το θέμα είναι ότι την ώρα που το έγραφα ένιωθα τύψεις για τον αρνητισμό μου. Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα σχόλια σας.Μου δίνετε δύναμη.Κι έχετε δίκιο... είναι μεγάλη η κούραση ..αυτό φταίει.Το παλεύω όμως... Και πάλι σας ευχαριστώ!
Αγαπητή συνωνόματη, είναι απολύτως κατανοητό ότι όταν είσαι κουρασμένη, έχεις και το δικαίωμα να παραπονεθείς. Αυτό δεν σε χαρακτηρίζει αχάριστη, οποιαδήποτε μικρομάνα χωρίς βοήθεια μπορεί να το καταλάβει αυτό. Πόσο μάλλον βασιζόμενη σε ένα μεμονωμένο περιστατικό, σε μια συζήτηση με συγγενείς, όπου έτυχε να ξεσπάσεις. Από την άλλη, έχω παρατηρήσει μια τάση που έχουμε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι: σε ό,τι αφορά το παρόν επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά και σε ό,τι αφορά το παρελθόν επικεντρωνόμαστε στα θετικά (εξωραΐζοντας καταστάσεις). Από το κείμενό σου καταλαβαίνω ότι είσαι θετικός άνθρωπος, που χαίρεται και εκτιμά όλα όσα έχει, αλλά που νιώθει δικαίως πολλή κούραση. Μην είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου, στο κάτω-κάτω δεν έχει τόση σημασία η εικόνα που έδωσες στους συγγενείς που συνομιλούσες, αλλά το τι πραγματικά νιώθεις εσύ.
Για να μη λέτε ότι δεν σας συμπαθώ (παρόλο που σας τη λέω), θα σας πω ότι σήμερα συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! :)
Νομίζω οτι είσαι απλά άνθρωπος. Και ότι είχες ανάγκη να βγάλεις προς τα έξω αυτά που νιώθεις, την κούραση, το στρες, την αγωνία...Τώρα που τα γράφεις αυτά με ηρεμία και πλήρη συνείδηση, καταλαβαίνεις και τα καλά και τα άσχημα κι έχεις την ψυχραιμία να τα ζυγίσεις πιο σωστά. Απλά θεωρώ ότι στην βάφτιση σου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσεις με ανθρώπους που ξέρεις. Δεν ξέρω κάθε πότε έχεις την ευκαιρία να βγαίνεις, όμως το χρειάζεσαι. Το χρειαζόμαστε όλοι για να ξεκαθαρίζει το μυαλό μας και να βλέπουμε πιο ψύχραιμα τα πράγματα. Και με το "¨ξεκαθαρίζουμε" εννοώ και το να βγάλεις ότι σε βαραίνει. Γιατί καλά κι άγια τα παιδάκια, αλλά δεν είμαστε και ρομπότ. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και τον άντρα σου και καλή δύναμη!
Είναι απόλυτα φυσιολογικό όταν κουράζεσαι και νιώθεις ότι δεν έχεις αρκετή βοήθεια και χρόνο να κάνεις αυτά που θες να έχεις στιγμές όπου τα βλέπεις "όλα μαύρα" ή που εν πασει περιπτώσει τα αρνητικά σε βαραίνουν τόσο πολύ που θέλεις να τα βγάλεις από μέσα σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις τα θετικά ή ότι είσαι αχάριστη. Και γω τις καθημερινές, μετά από 9 ώρες δουλειάς προσπαθώ να προλάβω να ευχαριστηθώ λίγο το παιδί μου, να μαγειρέψω, να καθαρίσω, να βρω και λίιιιγο προσωπικό χρόνο για τα απολύτως βασικά ( να πλυθώ) αφού φυσικά κοιμηθεί το παιδί. Ε, και τείνω να γκρινιάζω για όλα αυτά. Αλλά δεν θα άλλαζα το παιδάκι μου με τίποτα. Αυτό είναι δεδομένο για όλες τις μαμάδες. Καλό είναι που κάνεις την αυτοκριτική σου, αλλά μην ανησυχείς. Εγώ θα σου πρότεινα απλώς να σταματήσεις να αγχώνεσαι για τα ασήμαντα της καθημερινότητας, να δεις και το νοικοκυριό λίγο πιο χαλαρά και να επικεντρωθείς στο παιδί σου. Ας μάθει και ο σύζυγος να κάνει καμμιά δουλειά ;)
Ναι... συμβαίνει όταν δεν αντέχεις άλλοοοο! Δεν είναι ανησυχητικό, απλά η κούραση δε σε αφήνει να βάλεις σε πρώτο πλάνο την ευτυχία/ικανοποίηση.
Εγώ νομίζω ότι είσαι απλά κουρασμένη και είναι λογικό να θέλεις να πεις και εσύ κάπου το παράπονο σου, ίσως και να ακούσεις και μια καλή κουβέντα του τύπου" τι άξια που είσαι , μπράβο που τα καταφέρνεις" έτσι για να πάρεις λίγο τα πάνω σου. Είμαι και εγώ σε παρόμοια φάση εργαζόμενη με μικρό παιδί με μοναδική βοήθεια αυτή του άντρα μου, ο οποίος αν και δουλευει περισσότερες ώρες από μένα συμμετέχει σε πολλά πράγματα στο σπίτι. Υπάρχουν όμως και κάποιες μέρες πιο δύσκολες και τότε η κούραση με κάνει να γκρινιάζω ή να βγάζω ένταση και νέυρα, όταν μιλάω με πολύ δικούς μου ανθρώπους, κυρίως με τη μαμά μου. Αυτό που με βοηθάει λίγο είναι να προσπαθώ να ξεκλέψω χρόνο για να ξεκουραστώ, ακόμα και αν είναι μείνουν κάποιες δουλειές πίσω, και να μην απαιτώ και πολλά από τον εαυτό μου. Κάνω ότι μπορώ και όπως μπορώ!
Εμένα μου άρεσε που ήσουν ειλικρινής. Υποτίθεται πως πρέπει να είμαστε τέλειες, να βλέπουμε μόνο τη θετική πλευρά, να είμαστε πάντα ευγνώμονες. Όμως και η άλλη πλευρά μέσα στη ζωή είναι. Είναι καλό να τα λες κάποιες φορές για να αποφορτίζεσαι. Δε σε κάνει αχάριστη το γεγονός ότι αποδέχεσαι και τις πιο αρνητικές σου σκέψεις και μιλάς ανοιχτά για αυτές. Εγώ θα τη χαιρόμουν αυτή την κουβέντα μαζί σου και εύχομαι να μη χάσεις τον αυθορμητισμό σου στο βωμό του πως "πρέπει" να είμαστε και τι "πρέπει" να λέμε.
Θα συμφωνήσω ότι είναιμια φάση..Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτόμου να κάνει το ιδιο κ δεν έχω ακούσει και καμιά μμαμά να μην το κάνει έστω και μια φορά..πολλές φορές η κούραση και όλος αυτός ο καθημερινος Μαραθώνιος σε φέρνει στο αμήν! Να κάνουμε το σταυρό μας να χουμε την υγεία μας κάθε πρωίπου ξξυπνάμε όλοι κ εμείς κ τα παιδάκια όλα να προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής!γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα μια φορά είναι τα παιδάκια μας μικρά,!
Κατ αρχην το οτι καταλαβες το "λαθος" σου ειναι μια καλη αρχη.. Εγω δεν ειμαι εργαζομενη αλλα εχω τρια μικρα παιδακια,ηλικιας 6,3+,20 μηνων.. Οπως καταλαβαινεις με τρελαινουν.. Αλλα οταν με ρωτουν,κ δεν ειναι λιγοι αυτοι,πως ειναι με τρια παιδακια λεω.. υπεροχη.. μου ερχονται μονο τα καλα εκεινη την στιγμη κ απλα δεν μπορω να με φανταστω χωρις αυτα.. Οποτε χαλαρωσε κ απολαυσε την ζωη σου με το παιδακι σου οσο κουραστικη κ αν ειναι γιατι θα μεγαλωσει πολυ γρηγορα θα χασεις τα καλυτερα..
Οχι δεν εισαι γκρινιαρα κ αχαριστη!γιατι δηλαδη να εισαι?επειδη παραπονεθηκες οτι κουραζεσαι με το παιδι κ τη δουλεια κ το σπιτι?δεν ξερω για ολες αλλα πιστευω οτι πολλες απο εμας στο τελος της μερας ειμαστε κομματια κ σαν ανθρωποι κι εμεις θελουμε να τα πουμε καπου!εγω πια παραπονιεμαι για τα παιδια μονο στον αντρα μου γιατι οι παρα εξω επαιρναν αερα κ ελεγαν κ αυτοι " πω πω πολυ γκρινιαρης ο δικος σου" κτλ
Η φάση στην οποία βρίσκεσαι είναι δύσκολη και σούπερ κουραστική. Ένα παιδί 2,5 ετών είναι από μόνο του πολλή "δουλειά"! Πόσο μάλλον όταν εργάζεσαι και πρέπει να φροντίσεις και το νοικοκυριό σου μόνη σου. Αυτό που συνέβη ήταν ότι απλώς εξέφρασες αυθόρμητα τα συναισθήματά σου και τις σκέψεις σου για την κατάστασή σου! Γιατί όντως ζορίζεσαι. Όντως κουράζεσαι και όντως είσαι αβοήθητη. Αυτό δεν είναι ψέμα. Ούτε είναι κακό να το παραδέχεσαι ή να το λες! Δεν μειώνει την ευτυχία που αισθάνεσαι ως μητέρα, ούτε μειώνει την αγάπη που έχεις στο παιδί σου. Δεν τίθεται θέμα γκρίνιας ή αχαριστίας. Απλά παραδέχτηκες στους δικούς σου ανθρώπους (με τους οποίους προφανώς αισθάνεσαι άνετα) την απλή αλήθεια: Ότι είσαι μια εργαζόμενη γυναίκα, μητέρα ενός νηπίου, χωρίς βοήθεια, που κουράζεται πάρα πολύ γιατί μοχθεί καθημερινά για να φροντίζει την οικογένειά της με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί. Τόσο απλά.
Άννα, μη βιαστείς να βάλεις την ταμπέλα της "γκρινιάρας" και της "αχάριστης" στον εαυτό σου. Είναι φυσιολογικό κι ανθρώπινο να περνάμε τις φάσεις μας και να βλέπουμε το ποτήρι πότε μισοάδειο και πότε μισογεμάτο. Πολλές φορές η κούραση και οι υποχρεώσεις (σε συνδυασμό με όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια) μας κάνουν να έχουμε ως δεδομένα τα θετικά και να χαλιόμαστε με τα αρνητικά της ζωής μας- τα όποια αρνητικά βιώνει ο καθένας μας, δε χρειάζεται να συγκρίνουμε διαρκώς τη ζωή μας με τη ζωή των άλλων. Ίσως να χρειάζεσαι απλώς ένα διάλειμμα, λίγο χρόνο για τον εαυτό σου ή ίσως να χρειάζεσαι ορισμένες "ασκήσεις" για ν' αλλάξεις στάση στην καθημερινότητά σου (υπάρχουν πάρα πολλά σχετικά άρθρα και βιβλία). Ψάξου μέσα σου και θα βρεις εκείνες τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές που πρέπει να κάνεις για να χαίρεσαι την καθημερινότητα περισσότερο. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Τι εννοεις σκουπιζει και σφουγγαριζει;; στα 2,5;;;; εισαι γκρινιαρα ναι. Και ασε το μωρο να παιζει στα 2,5. Οχι να σφουγγαριζει!
Επεσες να την φας αμεσως !!!!!!..φανταζομαι οτι σφουγγαριζει ενα παιδι 2,5 ετων παρεα με τη μαμα του και το εχουν ως παιχνιδι αποκλειεται το παιδι να κανει και τις γωνιες!!!! Και οποια πει τι δεν εχει γκρινιαξει για τις δυσκολιες που εχει το μεγαλωμα ενός παιδιου θα πει ψεματα!!!!!!!
Τι λες καλε;;; δημοσια γραφει τις κοτσανες της και θα παρει πληρωμενη απαντηση! Ακου σκουπιζει και σφουγγαριζει το διχρονο!
Οταν λεω οτι σκουπιζει,σφουγγαριζει εννοω οτι το κανει σαν παιχνιδι.Βλεπει εμενα,θελει να με βοηθησει αλλα γι αυτον ειναι διασκεδαση να πιτσιλαει πχ τα νερα απ τον κουβα της σφουγγαριστρας.Ισως δεν το εξεφρασα σωστα.Εννοειται πως το παιδι μου παιζει!Ολημερις και ασταματητα.Κι εγω μαζι του οσο μπορω.
Ναι μαλιστα τωρα τα μπαλωσες! Τι δουλεια εχει το μωρο με αυτα; βαζε του και πατακια στα ποδια να σου κανει και παρκε!
Pipi δημοσια γραφεις εσυ κοτσανες, διοτι προφανως δεν εχεις την στοιχιωδη αντιληψη να καταλαβεις τι εννοει.....
Είσαι απολύτως γελοία !!!!!!!!! το ότι τα μικρά θέλουν να κρατήσουν σκούπα κ σφουγγαρίστρα δεν σημαίνει ότι τα βάζουμε να κάνουν δουλειές....κι ο γιος μου κ μικρότερος ήθελε να σκουπίσει κ μάλιστα έσκυβε κ κάτω από το κρεβάτι..... τώρα αν δεν καταλαβαίνεις εσύ ή κάποιες άλλες ..να το κοιτάξεις Μια χαρά είσαι κοπέλα μου (την θεματοθέτρια εννοώ) , απλά είσαι κουρασμένη κ σου βγήκε λίγο ''παράπονο''
Όπως τα παρουσιάζεις τα πράγματα, μαλλον ναι, είσαι γκρινιάρα και αχάριστη. Ή δεν ήθελες να φανείς κουκουβάγια, ή ήθελες να "την πεις" εμέσως σε όλες αυτές που ΚΑΙ βοήθεια έχουν ΚΑΙ γκρινιάζουν. Τουλάχιστον έκανες την αυτοκριτική σου, οπότε, την επόμενη φορά, μόνο τα θετικά!