Οτι ακριβως σκεπτομουν να σου προτεινω. Συμφωνω απολυτα με την κατερινα. Αυτα θα εκανα κι εγω. Ξεκινα ομως αμεσα και να τηρεις οσα της απαγορευεις. Ολα θα πανε καλα.

Κατ' αρχήν να χαλαρώσεις γιατί "ακούγεσαι" πολύ αγχωμένη. Όλα τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες, λίγο ως πολύ, είναι ανυπάκουα. Είναι όμως και αρκετά ώριμα ώστε να μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους. Οπότε κάποιες συζητήσεις με την κόρη σου σχετικά με το θέμα, θα βοηθήσουν. Πριν από αυτό όμως κάθισε λίγο και αναλογίσου: πόσες φορές της έχεις εξηγήσει ότι πρέπει (και για ποιους λόγους) να σε ακούει όταν βρίσκεστε έξω, να έρχεται αμέσως όταν την καλείς και να μην απομακρύνεται για να μη χαθεί? Της έχεις θέσει όρια και κανόνες πάνω σε αυτό το θέμα? Ρωτάω γιατί καμιά φορά εκνευριζόμαστε που το παιδί κάνει κάτι που δεν μας αρέσει αλλά δεν έχουμε μπει στη διαδικασία να του εξηγήσουμε πρώτα πως και γιατί δεν πρέπει να το κάνει. Έχουμε την κεκτημένη ταχύτητα να αισθανόμαστε ότι αυτά που θεωρούμε δεδομένα, τα γνωρίζουν εξίσου και τα παιδιά μας.

Το εχετε συζητησει; Ειναι μεγαλη αρκετα για να καταλαβαινει αυτα τα πραγματα. Αν ναι αλλα χωρις αποτελεσμα τοτε μια ειναι η λυση: Φοβος! Δεν ειναι κακο να εχει λιγο φοβο στο δρομο..ισα ισα ειναι για ασφαλεια..αυριο θα την πλησιασει καποιος..θα φυγει μαζι του δηλαδη; Την επομενη φορα που θα βγειτε εξω πες της να μη φυγει και αφου φυγει, γιατι θα φυγει σιγουρα απ'οτι καταλαβα, κρυψου καπου που να τη βλεπεις χωρις να σε βλεπει και ασ'τη να νιωσει πανικο οταν γυρισει..αν δεν πιασει με την πρωτη την επομενη φορα κρυψου περισσοτερη ωρα..μην τη λυπασαι. Ειναι για το καλο της..αντε καλη επιτυχια..!