Γιατί ποτέ δεν είμαι αρκετή;
Είμαι η Άρτεμις και όλα τα κάνω λάθος.
Για τους γονείς μου, την πεθερά μου, τις θείες, τον κόσμο όλο.
Προετοίμασα τον θρησκευτικό μου γάμο και δε με άφησε να το χαρώ κανένας.
Οι μπομπονιέρες λάθος, τα γλυκά λάθος, το κέντρο λάθος.
Έσκασα.
Τους είπα είναι δική μου μέρα και του άντρα μου. Εγωίστρια.
Βαρέθηκα τη γκρίνια. Έγινε ο γάμος και όλοι πέρασαν τέλεια. Όλοι οι καλεσμένοι περάσαν καταπληκτικά.
Γιατί έφαγα τόση γκρίνια;
Έχω ένα μπέμπη. Συνέχεια κριτική. Να κάνεις το ένα, το άλλο. Δε τα κάνεις καλά.
Γιατί δε με αφήνουν απλώς ήσυχη;
Μακάρι να ήμουνα σαν τον άντρα μου. Ότι και να πούνε οι άλλοι δε τον νοιάζει τίποτα.
Είμαι πολύ νέα. Γιατί με νοιάζει τη λένε άλλοι 20+ χρονια μεγαλύτεροι;
Γιατί όλοι νομίζουν οτι ξέρουν πω να διαχειριστώ τη ζωή μου καλύτερα απο μένα;
Γιατί νιώθω τόσο ευνουχισμένη;
Γιατί με νοιάζει στ’ αλήθεια η γνώμη τους;
Γιατί όλοι κάνουν συνέχεια παράπονα;
Γιατί ποτέ δεν είμαι αρκετή;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
πραγματικα ομως γιατι σε νοιαζει ?? αυτο επρεπε να αναρωτιεσαι...μην ακους κανενα παρα μονο τη συνειδηση σου...
Γιατί τους ακούς! Γιατί τους ακούς, οεο;;;
Συμφωνω με αυτα που γραφουν οι κοπελες παραπανω και θελω να συμπληρωσω κατι που θεωρω πολυ σημαντικο: οτι κανεις να το κανεις για εσενα το παιδι σου και τον αντρα σου. Γιατι αρεσει σε εσας και οχι για να γινεις αρεστη στους αλλους. Οταν σε γεμιζει αυτο που κανεις δεν σε νοιαζει η κακη κριτικη. Αν διαλεξες πχ στον γαμο σου αυτα που σου αρεσαν δεν θα σε εννοιαζε τι λενε, αλλα προφανως επειδη ζεις σε αυτο το περιβαλλον και νιωθεις οτι θελεις να αρεσεις πιστευω οτι τα διαλεξες με γνωμωνα τι θα αρεσε στους αλλους. Για αυτο απογοητευσαι. Και επειδη αφουγκραζομαι την ευγενικη σου ψυχη - αν δεν ηταν ετσι θα τουσ ειχεσ ηδη διαολοστειλει ολους - να σου σημειωσω οτι εσυ τους εχεισ δωσει το δικαιωμα να εκφραζουν την γνωμη τους για τα όλα σου. Αυτο το δικαιωμα να το παρεισ πισω και ας γινεις κακια, τουλαχιστον θα εισαι ευτυχισμενη :) Σου ευχομαι τα καλυτερα, χαμογελα και θετικη σκεψη. Ολα αλλαζουν και μπορεις να το κανεις, πιστεψε το.
Πλέον 40, μαμά ενός υπέροχου 7 χρόνου αγοριού, έπαψα χωρίς να το καταλάβω εδώ και πολύ καιρό να δίνω σημασία σε ότι λένε οι άλλοι, θα σου πάρει λίγο καιρό, αλλά θα καταλάβεις ότι οι άλλοι είναι απλώς οι " άλλοι", δεν είσαι εσύ!!! Νιώσε τον εαυτό σου, αγάπησε τον, αυτόν έχουμε μόνο...
Μαμά Άρτεμις, τους έχεις δώσει πολύ αέρα και επεμβαίνουν. Απομακρύνσου λιγο από όλους, θέσε τα όρια σου και σιγά - σιγά όλα θα αλλάξουν. Αλλιώς θα είσαι συνέχεια στεναχωρημένη και πεσμένη ψυχολογικά.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση.. Ώρα για δουλειά κορίτσι μου! Το χρωστάς πρώτα στον εαυτό σου και μετά στο παιδάκι σου. Εγώ με τα βιβλία είδα βελτίωση για μικρό χρονικό διάστημα, η πραγματική αλλαγή μέσα μου συνέβη μετά από επισκέψεις στον ψυχολόγο. Κάντο και δεν θα το μετανιώσεις.. Με τη βοήθεια ενός καλού ειδικού θα δεις ότι δεν είναι τόσο "βουνό" να ξεπεράσεις κάποια πράγματα. Σου εύχομαι τα καλύτερα!!
Κορίτσι είσαι ενοχική και έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι άνθρωποι πάντα θα έχουν γνώμη για όλα τα θέματα και θα σου τη λένε (τη γνώμη τους). Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να συμφωνείς και να κάνεις αυτό που σου λένε. Δεν είναι σωστό να αφήνεις άλλους να σε πατρονάρουν. Θέλει κόπο και χρόνο για να το πολεμήσεις. Αλλά πρέπει να το κάνεις για να βελτιωθεί η ζωή σου και η ψυχική σου κατάσταση. Είναι καλό που το αντιλαμβάνεσαι και αντιδράς. Είναι ένα πρώτο βήμα. Το δεύτερο είναι ο απογαλακτισμός από τους γονείς σου. Γιατί είμαι σίγουρη ότι σε αυτό το σκηνικό τους αφήνεις να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο (και λογικό.. γονείς σου είναι). Κάνε μια προσπάθεια και βάλε όρια. Μόλις αισθάνεσαι την ανάγκη να "δώσεις λογαριασμό" ή να "πάρεις έγκριση" κόψε την επικοινωνία άμεσα. Ίσως και ένας ψυχολόγος να σε βοηθούσε να εφαρμόσεις στην πράξη αυτά που σου λέω. Πάντως όπως και να έχει, ούτε ανίκανη είσαι ούτε λίγη. Αυτό είναι βέβαιο. Πίστεψε λίγο στον εαυτό σου.
Διοτι εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση!!! Δουλεψε το....και ολα θα πανε καλα!!! Αλλιως οπως σου εγραψε και η κοπελα παραπανω θα κακοπερασεις....
Aυτό. Πολύ συνηθισμένο και έχει συμβεί σε πολλές από εμάς. Ο μόνος τρόπος να το αλλάξεις είναι να πείσεις τον εαυτό σου ότι δε σε αφορούν οι γνώμες των άλλων και όλες οι κακές κριτικές που σου λένε. Πάντα κάποιος δε θα μας συμπαθεί ή θα μας κριτικάρει. Δεν αλλάζει ποτέ αυτό. Θα πρέπει να φτάσεις σε σημείο να τα ακούς, να μη θυμώνεις και να σε αφήνουν παγερά αδιάφορη. Αν καταφέρεις και να φτάσεις σε σημείο που να μπορείς να τα συζητάς χωρίς να σου δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα, τότε θα το έχεις ξεπεράσει πλήρως και θα είναι εις όφελός σου γιατί πολλές φορές μέσα από μια αρνητική κουβέντα μπορεί τελικά να πάρουμε κάτι θετικό για εμάς. Γίνεται και θέλει να έχεις μέσα σου ισχυρή την πίστη ότι θα καταφέρεις σε λίγα χρόνια να μην περιμένεις τις γνώμες των άλλων για να ξέρεις ποια πραγματικά είσαι. Ίσως μια καλή εξάσκηση να ήταν να σταματούσες για ένα διάστημα να ζητάς γνώμες άλλων από πολύ μικρά πράγματα (π.χ. πως σου φαίνεται αυτό που αγόρασα?) μέχρι πιο μεγάλα (π.χ. έχω δίκιο που θύμωσα μαζί τους?). Αν καταφέρεις να υπερνικήσεις αυτή την ανάγκη που έχουμε έμφυτη να στρεφόμαστε στους άλλους για να πάρουμε τη γνώμη τους πιστεύω πως θα αναπτύξεις καλύτερη επικοινωνία με τον εαυτό σου και θα ξέρεις πιο σίγουρα γιατί κάνεις όσα κάνεις και γιατί αυτά είναι σημαντικά για εσένα. Αν με τον καιρό χτίσεις μια πιο γερή σχέση με τον ίδιο σου τον εαυτό, θα δεις που δε θα σε επηρεάζουν εξωγενείς παράγοντες. Το υπέρτατο όλων είναι να φτάσεις σε σημείο που θα μπορείς να συζητάς με ανθρώπους που σε κριτικάρουν και θα είσαι σε θέση να ακούς ανοιχτά τη γνώμη τους χωρίς να θέλεις να τους την πεις και γενικά χωρίς να σε επηρεάζουν αρνητικά. Τότε θα δεις πόσα πράγματα μπορείς να πάρεις και από τέτοιες συζητήσεις. Έχε πίστη ότι μεγαλώνοντας θα τα καταφέρεις όλα αυτά.
Πολυ σωστη!
Άρτεμις, αισθάνομαι μερικές φορές το ίδιο με σένα.. και μένα με απασχολεί η γνώμη των άλλων. Πολλές φορές χάνομαι, και χάνω τον εαυτό μου επειδή δεν θα πράξω αυτό που θα ήθελα εγώ αλλά εκείνο που θέλουν όλοι οι άλλοι ή δεν θα κάνω "αυτό" επειδή θα σχολιαστεί αρνητικά πάλι από τους ίδιους ανθρώπους και θα κάνω το "άλλο". Δεν είναι καιρός νομίζεις να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό?(τα γράφω όπως θα ήθελα να μου το πει και μένα κάποιος!) Σταμάτα να σκέφτεσαι με αυτό το τρόπο και ξεκίνα να κάνεις τον εαυτό σου χαρούμενο! Φιλικά Δανάη
Γιατι δινεις τοση σημασια στο τι λενε οι αλλοι; Να το δουλεψεις αυτο λιγο, γιατι θα κακοπερασεις...