Οι γονείς που αποφάσισαν να αφήσουν τον τρίχρονο γιο τους να μεγαλώσει σαν κορίτσι
αναδημοσίευση από τη LIFO
Ο μικρός Daniel ανέκαθεν έδειχνε μεγαλύτερη προτίμηση στις κούκλες παρά στο ποδόσφαιρο, αλλά η μητέρα του Kerry McFadyen πίστευε πως ήταν απλώς μια ιδιοτροπία στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Αυτό μέχρι τη μέρα που συνέβη το «περιστατικό στο μπάνιο», όπως το λέει η ίδια, κάτι που δεν ξεχάσει ποτέ στη ζωή της και που τελικά την οδήγησε στην γενναία απόφαση να αφήσει τον τρίχρονο γιος της να μεγαλώσει σαν κορίτσι.
«Έπαιζε με το νερό στη μπανιέρα. Έστριψα λίγο το κεφάλι μου κι όταν ξαναγύρισα τον είδα με ένα ψαλίδι στα χέρια. Το κρατούσε πάνω από τα γεννητικά του όργανα. Έπαθα σοκ. Ωστόσο προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη και τον ρώτησα τι κάνει. Μου είπε πως σκόπευε να τα κόψει για να μπορεί να είναι κορίτσι» διηγείται με δάκρυα στα μάτια στο Sunday People, η 32χρονη Kerry. «Του εξήγησα πως αυτό δεν γίνεται γιατί θα τραυματιζόταν και θα αιμορραγούσε. Ήρεμα του πήρα το ψαλίδι και τον έκανα μια μεγάλη αγκαλιά. Ήμουν φοβερά ταραγμένη. Καμία μαμά δεν πρέπει να δει το παιδί της τόσο δυστυχισμένο μέσα στον ίδιο του το σώμα» προσθέτει.
Με τον σύζυγό της Craig, πήραν τον Daniel και τον πήγαν στον οικογενειακό γιατρό τους, στον οποίο ανέφεραν τόσο το συμβάν με το ψαλίδι όσο και τα παράπονα του μικρού πως δεν θέλει να φορά αγορίστικα ρούχα. Στη συνέχεια τον πήγαν σε μια κλινική στο Leeds, όπου ο Daniel τελικά διεγνώσθη με «δυσφορία φύλου»- μια κατάσταση όπου το άτομο νιώθει άβολα με το ίδιο του το φύλο. Αυτή τη στιγμή θεωρείται ίσως το νεαρότερο άτομο στην Βρετανία που έχει διαγνωστεί με κάτι τέτοιο.
Αν και στην αρχή σοκαρίστηκαν, οι δυο γονείς τελικά ένιωσαν φοβερή ανακούφιση με τη διάγνωση. «Μας είπαν πως θα έκανε καλό στον Daniel να ζήσει σαν κορίτσι, αρκεί να γνωρίζει πως μπορεί να αλλάξει γνώμη οποιαδήποτε στιγμή» λέει η Kerry, που προσθέτει πως από την πρώτη στιγμή φοβήθηκαν μην υποστεί bullying στο σχολείο. «Φοβόμασταν μην τον τραμπουκίσουν οι συμμαθητές του. Στο τέλος όμως αποφασίσαμε να τον αφήσουμε να γίνει αυτό που θέλει. Οι φόβοι μας δεν ήταν αρκετοί να τον σταματήσουν από το να θέλει να γίνει κορίτσι, αν αυτή είναι η επιθυμία του».
Aπό τότε έχουν περάσει τρία χρόνια. Ο Daniel στο μεταξύ έχει γίνει Danni και έχει πλέον μακριά μαλλιά, που πιάνει συνήθως σε κοτσιδάκια.
Όσο για την αντίδραση του κόσμου, οι γονείς τότε έγραψαν ένα γράμμα σε όλους τους υπόλοιπους γονείς του σχολείου στηρίζοντας δημοσίως το παιδί τους κι εξηγώντας γιατί ο Daniel θα επιστρέψει στο σχολείο σαν κορίτσι. Το σχολείο μάλιστα εγκατέστησε μέχρι και unisex τουαλέτες για να νιώθει η Danni πιο άνετα.
Η Danni έχει άλλα τέσσερα αδέρφια- Amy Leigh (14), Ayden (10), Dylan (8) και Charlie (4), τα οποία σύμφωνα με τη μητέρα, ουδέποτε έδειξαν σημάδια αμφισβήτησης του φύλου τους.
Η ίδια εξηγεί πως ο λόγος που αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την περίπτωση της Danni ήταν για να ευαισθητοποιήσει πάνω στο ζήτημα των διαφυλικών παιδιών και των γονιών τους, που ενδεχομένως υποφέρουν σιωπηλά. «Είναι κάτι δύσκολο να το περάσεις σαν οικογένεια, αλλά με τη σωστή υποστήριξη, μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου. Το πρώτο βήμα είναι να πας σε έναν ειδικό για το φύλο και να κάνει στο παιδί σωστή διάγνωση και μετά το πιάνεις από εκεί» λέει η Kerry. Μάλιστα έχει ανοίξει και σελίδα στο Facebook με όνομα «My Transgender Child» όπου μιλά για την ιστορία της Danni.
«Ο κόσμος μπορεί να νομίζει πως είμαι κακή μητέρα αλλά θα έκανα τα πάντα να δω το παιδί μου ευτυχισμένο. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο και μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω πως έχανα τον Daniel. Αλλά η κόρη μου είναι πανευτυχής. Σαν αγόρι ήταν σιωπηλή, απόμακρη και δυστυχισμένη. Από τότε που έγινε Danni είναι σαν ηλιαχτίδα!» συμπληρώνει η μητέρα της Danni, που πλέον λέει πως θυμάται ελάχιστα πως είχε γεννηθεί αγόρι.
Όσο για την Danni, όταν τη ρωτούν γιατί είναι διαφορετική, εντελώς ήρεμη απαντά: «Έχω κεφάλι κοριτσιού και σώμα αγοριού».
Μα δεν υπαρχει κανεις να σταματησει τους ελαφρομυαλους ανθρωπους που εκθετουν , με διαφορα προσχηματα, τα παιδια τους στο internet και στα facebook;
....Το ενδεχομενο να τα "εκθετουν' για να ενημερωσουν και να ευαισθητοποιησουν αλλους ανθρωπους η γονεις που αντιμετωπιζουν παρομοια κατασταση δεν παιζει ε? Ευτυχως που υπαρχετε και εσεις οι τελειοι γονεις και κουνατε το δαχτυλο,συνεχιστε,η ανθρωποτητα περιμενει εναγωνιως την καθοδηγηση σας :)
Σοκολατα, κατ αρχας γιατι λετε ασυναρτησιες; Για ποιο λογο χρειαζεται "ευαισθητοποιηση" καποιος που αντιμετωπιζει ο ιδιος μια "παρομοια κατασταση"; Μηπως δεν εχει καταλαβει τις δυσκολιες του πραγματος και παραμενει αναισθητος; Περαιτερω, οποιος θελει να περασει ενα μηνυμα στο ιντερνετ, για ευαισθητοποιηση , ενημερωση, κ.λπ να δειχνει τον εαυτο του, και μπραβο του και μαγκια του . Οχι ομως το ανηλικο παιδι του, ( νηπιο, εν προκειμενω) το οποιο μαλιστα εχει το προβλημα. Το παιδακι αυτο, οποια κι αν ειναι η αιτια της δυσφοριας του, κι οποια εξελιξη κι αν εχει, δικαιουται σεβασμο των προσωπικων του δεδομενων, τουλαχιστον εως οτου αποφασισει το ιδιο αν θα πρεπει να κοινοποιησει ή οχι το ιδιο την περιπτωση του. Δηλαδη εσας, αν ενας γιατρος κοινοποιουσε στο ιντερνετ φωτογραφιες του παιδιου σας, ή και δικες σας, για καλο σκοπο, για να ευαισθητοποιησει τον κοσμο για ενα ιατρικο θεμα που αντιμετωπιζατε, θα σας αρεσε; Τελος, οταν ρωταω αν υπαρχει κανενας, δεν εννοω εμενα και τους αλλους τελειους γονεις, που καθοδηγουμε την ανθρωποτητα, ουτε αναφερομαι σε κουνημα δακτυλου. Εννοω τα αρμοδια δικαστικα οργανα, και αναφερομαι στις νομιμες ενεργειες προστασιας των ιατρικων δεδομενων του ανηλικου.
Κατ'αρχας συγνωμη για τον σαρκασμο που χρησιμοποιησα,ηταν αγενες εκ μερους μου. Οταν καποια οικογενεια αντιμετωπιζει ενα θεμα σαν αυτο φυσικα ειναι πολυ μπερδεμενη,ακομα και αν ειναι πολυ μορφωμενοι και ανοιχτομυαλοι οι γονεις. Το να διαβαζουν για αλλες περιπτωσεις παρομοιες με την δικη τους, τους δινει δυναμη γιατι συνειδητοποιουν οτι δεν ειναι μονοι τους και επισεις μπορει να αντλησουν πολυτιμες πληροφοριες για την αντιμετωπιση του. Το σημαντικοτερο ομως ειναι οτι η δημοσιοποιηση μιας τετοιας ιστοριας ευαισθητοποιει και ενημερωνει τον κοσμο και μπορει να αλλαξει την σταση πολλων ανθρωπων απεναντι στους διεμφυλικα ατομα. Και για να σου δωσω ενα παραδειγμα που εχω φρεσκο,την ιστορια αυτη την διαβαζα παρεα με την πεθερα μου η οποια ειναι ηλικιωμενη και παλαιων αρχων. Οταν καναμε συζητησεις τετοιες παλια κατι τετοιο το θεωρουσε ανωμαλια ενω οταν διαβασαμε την ιστορια αυτη συγκινηθηκε και αλλαξε σταση. Για εμενα αυτο ειναι πολυ σημαντικο. Ειναι το ποιο σημαντικο πραγμα στον κοσμο να αλλαζεις τους ανθρωπους προς το καλυτερο,να τους ανοιγεις το μυαλο και να τους κανεις να προχωρανε μπροστα. Προσωπικα δεν θα δημοσιευα μια ιστορια που αφορα την οικογενεια μου,για πολλους δικους μου λογους αλλα οταν βλεπω ανθρωπους που ξεπερνανε τον φοβο τους για την κοινωνικη κατακραυγη και ανοιγονται και μιλανε για τετοια θεματα, που και σε ποιο ανεπτυγμενες χωρες απο την δικη μας θεωρουνται ταμπου, τους βλεπω σαν ηρωες. Γιατι ετσι ειναι σα να αγκαλιαζουν ολα τα παιδακια που γεννηθηκαν σε ενα σωμα ξενο. Ειναι διαφορετικο απο το να δημοσιευσεις την φωτογραφια του παιδιου σου,για παραδειγμα στο φεισμπουκ,και διαφορετικο οταν ειναι να εξηπηρετησεις εναν τετοιο ευγενικο σκοπο. Επισεις δε νομιζω οτι υφισταται νομικα κατι η προστασια των ιατρικων δεδομενων ενος παιδιου οταν τα δημοσιευουν οι γονεις του,παρα μονο οταν τα δημοσιευει ο γιατρος χωρις την εγκριση τους. Αλλιως θα ηταν φυλακη ολοι οι γονεις που εχουν μιλησει ανοιχτα για τον καρκινο του παιδιου τους,για το συνδρομο νταουν,για καποια παραλυση που αντιμετωπιζει κ.ο.κ. Ασε που το συγκεκριμενο παιδι ιατρικα δεν εχει καποιο προβλημα.
Κα Sokolata αργησα να διαβασω την απαντηση σας, και γι αυτο η καθυστερηση. Τα πειραγματα που κανουμε μεταξυ μας σε καμια περιπτωση δεν τα θεωρω αγενεια. Σας παρακαλω να μην στεναχωριεστε και δεν υπαρχει βεβαια λογος να μου ζητατε συγγνωμη. Ειναι αυτονοητο οτι αν καποια δικη μου παρατηρηση σας στεναχωρησε, ζηταω συγγνωμη εγω. Επιμενω στην αποψη μου οτι τα ιατρικα ζητηματα καθε ανθρωπου ειναι δικο του θεμα, και κανενας, ουτε οι κηδεμονες του, δεν επιτρεπεται να τα εκθετουν σε κοινη θεα. Ας το κανει ο καθενας για τον εαυτο του, αν θελει. Το παιδακι εχει ενα συγκεκριμενο προβλημα, το οποιο ισως να εξαλειφθει με την ηλικια ( στην περιπτωση αυτη μπορει και να μην επιθυμει να γνωριζει ολος ο κοσμος τα ζητηματα που ειχε οταν ηταν παιδι), ή μπορει να παραμεινει, οποτε θα αντιμετωπιστει ιατρικα, οπως κριθει καλυτερα. Ευτυχως, αν επιλεξει τελικα το διαφορετικο απο τον γονοτυπο του φυλο, η επιστημη εχει προχωρησει αρκετα και μπορει να τον βοηθησει με επιτυχια,εχει ομως δρομο μπροστα του, και ειναι καλο ολοι, και πρωτιστως οι γονεις του, να το σεβονται αυτο, και να μην τον επιδεικνυουν σαν αξιοθεατο σε τσιρκο, αλλα να τον ( την) αφησουν να αποφασισει μονος του / μονη της αν και ποσο θελει να εμφανιστει η περιπτωςη του/ της σε ιστοχωρους . Να σας ευχηθω καλες και ευτυχισμενες γιορτες Sokolata, σε σας και στους δικους σας. Με την ευκαιρια, καλες και χαρουμενες γιορτες και σε σας , κα Ολιβια, και σ αυτους που αγαπατε.
Και μένα η κόρη μου ήθελε να κόψει το αυτί της. Της έχω αρχίσει νοηματική της φοράω ωτασπίδες τις μισές ώρες της ημέρας μέχρι να αποφασίσει αν θέλει να ζήσει ως κουφή ή ως ακούων. Και φυσικά στο γιό μου που κάνει συνέχεια το σκυλάκι και θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει σκύλος του έχω φτιάξει ένα σπιτάκι σκύλου για να κοιμάται , τρώει σε μπολάκι σκύλου. Και από κει που γαύγιζε νευρικά όλη μέρα τώρα γαυγίζει χαρούμενα! Και φυσικά μαντέψτε τι δώρο θα πάρει την Πρωτοχρονιά; Ορμόνες τριχοφυίας! Θ α βιντεοσκοπήσω το γεγονός και θα το αναεβάσω, για να χαρεί όλη η υφήλιος με το παιδάκι που θα βρει επιτέλους τον εαυτό του!! Δεν πάμε καλά! Ας ανοίξουν επιτέλους οι γονείς και οι "ειδικοί" ένα βιβλίο ψυχολογίας επιτέλους! Η ταυτότητα του φύλου αρχίζει να διαμορφώνεται 2-3 χρονών και το παιδί αντιλαμβάνεται πλήρως την σταθερότητα του φύλου του μετά τα 5! Επομένως είναι λογικό σε αυτές τις ηλικίες να πειραματίζεται. Ένα τρίχρονο παιδί δεν είναι ικανό 1. να χρησιμιποιεί ψαλίδια , γι' αυτό η μητέρα του δεν πρέπει να το αφήνει να τα χρησιμοποιεί 2. Να αντιληφθεί την ταυτότητα του φύλου του και ότι το φύλο του είναι σταθερό και δεν αλλάζει. Τέλος γενναίος είναι ο γονέας που βοηθάει το παιδί του να αγαπήσει τον εαυτό του, το φύλο του, το σώμα του , το χρώμα του δέρματός του και του δίνει να καταλάβει ότι αξίζει να αγαπηθεί όπως είναι. Δυστυχώς οι σύχρονοι γονείς είναι τοοοόσο μπερδεμένοι!
"Η ταυτότητα του φύλου αρχίζει να διαμορφώνεται 2-3 χρονών και το παιδί αντιλαμβάνεται πλήρως την σταθερότητα του φύλου του μετά τα 5" Σωστά, το κοριτσακι είναι έξι χρονών σήμερα και από ότι φαίνεται μια χαρά αγαπάει αυτό που είναι, το φύλο του και το χρώμα του δέρματός του. Το γεγονός ότι τα χρωμοσώματά του δεν συμφωνούν με το πραγματικό φύλο του είναι κάτι που διορθώνεται όταν και αν το θελήσει το ίδιο. Οι γονείς δεν έχουν κάνει καμμία παρέμβαση πάνω στο παιδί εκτός από να μακρύνουν τα μαλλιά του. Δεν παίρνει ορμόνες δεν έχει κάνει εγχείρηση δεν κάνουν κάτι. Το κοριτσάκι το ΒΛΕΠΕΙ ψυχολόγος που υποψιάζομαι ότι έχει διαβάσει λιιιιιιιγο περισσότερα βιβλία ψυχολογίας από εσένα, όπως και ΟΛΟΚΛΗΡΗ την οικογένεια (διάβασα το άρθρο και στα Αγγλικά). ΑΚΡΙΒΩΣ για να μην είναι "μπερδεμένοι" και να βοηθήσουν το παιδί τους να βρει την πραγματική ταυτότητα του φύλου του. Βασικά μπερδεμένοι είναι κάποιοι σαν εσένα Μαρίνα που αδυνατούν να καταλάβουν ότι η ταυτότητα φύλου είναι διαφορετικό πράγμα α)Από το γονιδιακό συνδυασμό, β)από την σεξουαλική προτίμηση. Γι αυτό βέβαια μπορείς να ακολουθήσεις την προτροπή σου και να ανοίξεις κανένα βιβλίο ψυχολογίας σχετικά με την ταυτότητα φύλου και την σεξουαλική προτίμηση.
Μαρίνα εισαι απολαυστική !!!Συμφωνώ μαζί σου, βάζουμε τον όρο |ευτυχισμενο παιδι" και κάνουμε ότι κουταμάρα μας ερθει και λεμε "α εγω θελω το παιδι μου να ειναιευτυχισμενο και δεν στεκομαι σε ταμπου"....Εν προκειμένω το παιδί ειναι τριών....helloooo....τριών ετών, ας παίζει με κούκλες ,ας παιζει με κοριτσάκια αλλά οχι να αλλαξει φύλλο από τωρα....και μαλιστα λέει σε καποιο σημειο οτι όταν θελήσει να ξανα γίνει αγορι μπορει να το κανει οποτε θελει.....οκ το χουμε χασει τελειως....αλλαζει φυλλο στο παιδι λες και αλλάζει ρούχα...Ελααα να σοβαρευτουμεεεε
Μπράβο τους όχι τόσο γιατί αποφάσισαν να σεβαστούν το παιδί τους και την ψυχική του υγεία, αλλά γιατί το αντιμετώπισαν πολύ σωστά και η στήριξή τους είναι έμπρακτη!
Ποσο θαυμάζω το σθένος και την αγαπη αυτών των γονιών που στήριξαν το παιδι τους κατανοώντας και ερευνώντας το πρόβλημα χωρις να ειναι παγιδευμένοι σε προκαταλήψεις. Αγωνιστές για την οικογένεια τους.
Μπραβο ρε μανουλα! Οταν διαβασα το περιστατικο με το ψαλιδι μου σηκωθηκε η τριχα! Ειναι απιστευτα λυπηρο να βλεπεις το παιδι σου να περναει κατι τετοιο και σιγουρα η λυση δεν ειναι να κανεις τα στραβα ματια... Γνωριζω ατομο που απο μικρος ενιωθε κοριτσι και οι γονεις του τον αγνοουσαν και καποιες φορες τον μαλωναν κιολας με αποτελεσμα στα 20 του να εχει καταθλιψη και να ζει τη ζωη του στα ακρα. Μακαρι να τον ειχαν ακουσει και αγκαλιασει οπως οι γονεις του Danni.
Μια απλή ψυχική διαταραχή του παιδιού - ιάσιμη πάραυτα χωρίς ορμόνες μεθαύριο, αλλά με ψυχολογική υποστήριξη - γίνεται αντικείμενο συζήτησης μόνο και μόνο επειδή κάποιοι απλά δεν έχουν λειτουργικό εγκέφαλο... Το μυαλό προσαρμόζεται στο σώμα που μας χάρισε ο Θεός (κατά άλλους η "φύση") δηλ. έιμαι άνθρωπος, λειτουργώ ως άνθρωπος, είμαι γυναίκα, λειτουργώ ως γυναίκα κ.ο.κ. Δεν προσαρμόζουμε το σώμα μας στην κάθε τρελο-ιδέα του μυαλού .. Δηλ αν θεωρήσεις ότι είσαι αγελάδα, θα πας σε στάβλο να σε αρμέγουν ? Αν λατρεύεις τις γάτες, θα κάνεις πλαστικές για να μοιάζεις σε γάτα, τίγρη κλπ? Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που τους θεωρείς απλά διαταραγμένους. Κι εγώ έχω τρίχρονο που πότε είναι νεράιδα, πότε πολεμιστής και ιππότης, πότε εξωγήινος και πότε μπαλαρίνα... Κι έπειτα?. Ειλικρινά, λυπάμαι που οι περισσότεροι αισθάνονται ότι το παιδάκι βρήκε υποστήριξη... Πού την είδαν?