Εγώ δεν θα κάνω άλλο παιδί, έλεγα… Όμως…

Όλο διαβάζω διαβάζω τις ιστορίες σας και όλο λέω να γράψω για τους δικούς μου τοκετους.

Καταρχάς να σας πω ότι με τον άντρα μου είμαστε μαζί 21 χρόνια, εγώ ήμουν 15 και ο άντρας μου 25 και παντρευτηκαμε μετά από 5 χρόνια σχέσης και ενω ήμουν έγκυος.

1ο παιδί, ετών 21 εγώ, δεν ήξερα τι με περίμενε τη δολια.

8/9/2001 Σάββατο βράδυ ενώ είχα πάει και είχα φάει μια πίτσα μόνη μου, γύρισα στο σπίτι και ξαφνικά με πιάνουν κάτι πονοι χαμηλά στην κοιλιά. Ε, λέω, μου έπεσε βαριά η πίτσα και οι πονοι πονοι… Μου λέει η μάνα μου «Κορίτσι μου μήπως γεννας;» Σιγά, της λέω εγώ, αποκλείεται…. Με τα χίλια ζόρια παιρνω τον γιατρό τηλέφωνο και μου λέει έλα να σε δω.. Πάω και γω συναμενη κουναμενη με βλέπει και μου λέει «Γεννας, έχεις διαστολή 4» και με βάζει μέσα…

Κυριακή πρωί τα ψιλοπονακια καλά κρατούν αλλά είναι πολλοί απαλοι πια. Έρχεται το μεσημέρι, πονοι πουθενά, είχαν εξαφανιστεί, τίποτα δεν καταλάβαινα, ο γιατρός μου ειπε ότι σταμάτησαν και η διαστολή και η συσπασεις. Δευτέρα πρωί μου κάνει εξιτηριο.. Φεύγω πάω σπιτάκι μου…. Το βράδυ ήθελα πάλι πίτσα και ναι, την έφαγα όλη! Τρίτη πρωί ντριιιιιννννν το κουδούνι, η κουμπάρα μου! Εγώ με την τσιμπλα στο μάτι, ανεβαίνει της κάνω καφέ και καθόμαστε και δεν ξέρω πως μου έρχεται και της ζητάω τσιγάρο  (σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου δεν το είχα βάλει στο στόμα μου). Μου δίνει ένα, το αναβω και μόλις κάνω την πρώτη τζουρα άρχισα να κατουριεμαι! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα…

Λέω στη κουμπάρα μου λοιπόν ότι μου φεύγουν τα τσισακια και δεν μπορώ να τα κρατήσω.

«Τα νερά είναι ρεεεεεεεε, φεύγουμε τώρααααααααα!!«

Καλεσαμε ασθενοφόρο ωσπου να έρθει όμως εγώ ή καλή σου άλλαζα τα βρακια το ένα πίσω από το άλλο μέχρι και την βαλίτσα αδειασα από τα βρακια με αποτέλεσμα να πάω να γέννησω και να φοράω το σωβρακο του άντρα μου, τρομάρα μου. Και έκανα και κονξες στο γυναικολογο γιατί νρεπομουν  (λόγω του σωβρακου)

Με τα πολλά και μετά από αφορητους πόνους γεννησα την πρώτη μου κόρη 12/9/2001 ημέρα Τετάρτη 6:50 το πρωί και βάρος  3240

Μετά από όλο αυτό το Γολγοθα και τους αφορητους πόνους είπα οκ τέρμα, δεν κάνω αλλά παιδια. Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσω ξανά τα ίδια!

Περναγαν λοιπόν τα χρόνια και η κορακλα μου ήταν 9 ετών, εγώ ανενδοτη δεν θέλω άλλο παιδί.. Μετά λοιπόν από ένα «ατύχημα», παιρνω και το χαπι της επόμενης μερας.. Εγκυος μετά από 9 και κάτι χρόνια!

Εγκεφαλικό επεισόδιο έπαθα, έκλαιγα ασταμάτητα, φοβόμουν, δεν ήθελα με τίποτα να περάσω ξανά την ίδια διαδικασία…. 

Ημουνα ανάμεσα στο κρατάω η όχι;

Ενα πρωί όμως ξύπνησα και ένιωθα ένα περίεργο συναισθημα λες και κάποιος ξαφνικά με ηρέμησε και μου έδωσε δύναμη….

15/2/2011 πήγα στο νοσοκομείο να κάνω ένα NST πάω και εγώ ή καλή σου μόνη μου και ξεκινάω την εξέταση

ΠΗΤ 19/2

Κάποια στιγμή μου λέει η κοπέλα που με παρακολούθουσε «Ποιον γιατρό έχεις;«

Τον τάδε της λέω, «μην φύγεις» μου λέει και βλέπω τον γιατρό μου να τρέχει για να μην του φύγω… Και ναι, είχα συσπασεις, διαστολή 5 και εγώ ήμουν λες και θα πήγαινα για καφέ, ούτε ποναγα ούτε τίποτα!

«Μην απομακρυνθεις, γεννας!»

Πανικός με έπιασε, ημουν μόνη μου, δεν είχα χαιρετισει το παιδί  μου, ετρεμα ολόκληρη! Παίρνω τον άντρα μου τηλέφωνο μες τα κλάματα να του πω ότι γενναω και του λέω να κάνει γρήγορα να με προλάβει. Πέταξε ο άνθρωπος!

Ήρθε κάναμε εισαγωγή, μπήκα μέσα, με έπιασαν οι πονοι 2:30 το μεσημέρι, 7:10 το απόγευμα γεννησα την δεύτερη κορούλα μου με βάρος 3890… Με αφορητους πόνους επίσης, τα είδα όλα!

Δεν σταμάτησα όμως εκεί!! Εκανα αλλά δύο παιδιά,  με τους πιο ευκολους τοκετους, σχεδόν με μηδαμινους πόνους!!

Στης 19/1/2013 τον γιο μου με βάρος 3760 και την μπουμπου μου που γεννήθηκε 1/12/2015 με βάρος 3600!

Απολογισμός λοιπόν: 4 υπέροχα πλασματακια, 3 κορουλες και 1 γιο.

Γεννησα και τα τέσσερα παιδιά  μου φυσιολογικά χωρίς επισκληριδιο!

Ποτέ λοιπόν μην πείτε «Εγώ με ένα θα μείνω, δεν θέλω άλλο!«

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com