Έχω εκνευριστεί με αυτά πουδιαβάζω τώρα. Για να προλάβω έχω δύο παιδάκια ένα κοριτσάκι κ ένα αγοράκι και βοήθεια απο ΠΟΥΘΕΝΑ.Μόνο ο άντρας μου αλλά δουλεύει. Στο κοριτσακι οταν ημουν εγκυος δεν μαθαμε το φυλο μεχρι τη γεννα, στο αγορακι το μσθαμε αλλα οχι απο περιεργεια. Και εσυ τωρα μου λες οτι στενοχωρηθηκες που εχεις παλι κοριτσι. Και οτι ο αντρας σου δεν ειναι ευτυχισμενος. Και σκεφτεσει τι θα πει ο κοσμος για τα δυο κοριτσια. Δεν ξερεις πως μεγαλωνουν δυο κοριτσια μαζι...παμε καλα? Το πρωτο πως το μεγαλωσες. Αμα το δευτερο ηταν αγορι θα ηξερες τοτε πως να τα μεγαλωσεις μαζι? Οσον αφορα την καταθλιψη επειδη περασε ο θειος μου και εγω τον ετρεχα σε ψυχολογους και μαλιστα ημουν εγκυος στο δευτερο εχω να σου πω αυτο: σε συζητηση με το γιατρο αν περασα επιλοχιο στο πρωτο τον αφησα καγκελο λεγοντας του :ειμαι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ εγωιστρια ωστε να αφησω κατι να ειναι πανω απο εμενα. Δεν έκλαψα ουτε μια φορά, ούτε στην εγκυμοσύνη ουτε όταν γέννησα γθατι σκεφτομουν πως αν γινειη αρχη...ο ψυχολογος του θειου μου ειχε πει κατι σοφο: αν φοβάσαι κατι τοσο πολυ με καποιον τροπο θα σου συμβεί. Οπότε μαλλον θα πάθεις καταθλιψη αν το σκεφτεσαι. Ελπιζω μονο να μην ειναι σε βαρος των παιδιων σου γιατι δεν φταινε σε τιποτα..κριμα, πολύ κριμα να σκεφτονται στις μερες μας ετσι οι γυναικες, αν μη τι αλλο μας υποτιμα το γεγονος να σκεφτομαστε οτι δεν καταφεραμε το αγορι,ενω την ιδια στιγμη γυναικες παλευουν χροοοοονια ολοκληρα για ενα παιδι, όχι για ενα αγορι. Και θα πω το κοινοτυπο, ο αντρας "ευθυνεται" για το φυλο....

Δεν θα σου πω πως σε καταλαβαίνω, ούτε θα σου πω το κλισέ "υπάρχουν ζευγάρια που προσπαθούν να κάνουν παιδί αλλά δεν μπορούν και εσύ το σκέφτεσαι επειδή είναι κορίτσι...." Αυτό φαντάζομαι ότι το ξέρεις... Η έλλειψη φίλων είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, αλλά νομίζω ότι με καλή διάθεση αυτό διορθώνεται εύκολα. Υπάρχουν τα τηλέφωνα, το skype κλπ. Προσπάθησε να έρθεις σε επαφή με παλιούς φίλους... Κάνε νέους φίλους... Αλήθεια, γιατί δεν προσπαθείς να κάνεις καινούριους φίλους εκεί που είσαι? Φαντάζομαι ότι δεν μένετε στη μέση μιας ερήμου ούτε σε καμμιά απομονωμένη ζούγκλα... Κάποιοι θα υπάρχουν γύρω σου που θα σου ταιριάζουν. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που μας ταιριάζουν αρκεί να έχεις τη διάθεση να κοιτάξεις γύρω σου. Την έχεις? Τι θα πει ο κόσμος? Ποιος κόσμος? Αφού μένετε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά... Τι σε νοιάζει? Θεωρείς ότι πρέπει να σε απασχολεί? Αν το πρώτο σου παιδάκι ήταν αγόρι και το δεύτερο αγόρι θα έλεγες τα ίδια? Μάλλον εσύ έχεις το κόλλημα και όχι ο κόσμος. Στο θέμα "χωρίς βοήθεια"... Όταν γέννησα την κόρη μου, η μαμά μου ζούσε τότε μία ώρα απόσταση, η πεθερά μου μισή ώρα και μόλις είχαμε μετακομίσει σε καινούρια πόλη χωρίς να γνωρίζουμε κανέναν. Παρόλα αυτά δεν ήρθε καμμιά τους να με βοηθήσει. Ήρθαν για ένα απόγευμα, είδαν το μωρό μου, μου ευχήθηκαν και φύγανε. Όχι, έχουμε 'Αριστες σχέσεις για να σε προλάβω. Απλά και οι δύο δουλεύουν, και δεν μπορούσαν (για λόγους ανωτέρας βίας) να λείψουν. Ο άντρας μου δουλεύει 7 το πρωί με 9 το βράδυ σε δική του δουλειά που σημαίνει ότι δεν μπορούσε να πάρει άδεια (από τον εαυτό του?). Στο μαιευτήριο ερχόταν στις 10 το βράδυ και έφευγε στις 6 το πρωί. Γύρισα σπίτι και δεν ήξερα τι να κάνω. Σε όλες μας συμβαίνουν διάφορα... Όλα όμως μπήκαν σε μια σειρά... Τα έβαλα όλα σε μια σειρά.... Τη δική μου σειρά... Έτσι όπως ήθελα εγώ. Χωρίς ουσιαστική βοήθεια ποτέ από κανέναν. Αν θεωρείς ότι έχεις φτάσει στα όριά σου, ζήτα βοήθεια από κάποιον ειδικό. Πρέπει να είσαι γερή σωματικά και ψυχολογικά για τα παιδιά σου. Δες τα θετικά... Έχεις ένα γερό παιδάκι και κυοφορείς ένα ακόμη γερό παιδάκι. Τελικά, γιατί έχει τόση σημασία τι έχει ανάμεσα στα πόδια του ??????????

Πραγματικά δεν ξέρω απο που να αρχίσω. Διαβάζοντας την ιστορία σου, μέχρι ένα σημείο, προσπαθούσα να σε καταλάβω και ίσως να τα είχα καταφέρει, μέχρι που ήρθε το σημείο με το φύλλο του μωρού. Στενοχωριέσαι που θα ειναι κορίτσι; Και σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος για τον άντρα σου, που θα αποκτήσετε ένα ακομη κοριτσάκι; Να σου θυμίσω το έτος, το οποίο διανύουμε; 2016!!! Κανένας νοήμων άνθρωπος δε θα σας παρεξηγήσει. Πίστεψε με. Και αν ακομη βρεθεί κανεις, τότε τι να πω; Δε θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει. Το να μεγαλώνεις δυο παιδάκια ίδιου φύλλου ειναι πρώτα για τα ίδια τα παιδιά τέλειο! Σκέψου ποσο δεμένα θα ειναι στο μέλλον. Έχω μια αδερφή, που δε θα την άλλαζα για τίποτα στον κόσμο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια έγκυος γυναίκα να στενοχωρηθεί με το φύλλο του μωρού! Δε διάβασα πουθενά μια ευχή σου να ειναι γερό το μωράκι σου. Όσο για τη μοναξιά, γέννησα, ήρθαμε στο σπίτι και την επόμενη ημέρα έφυγε ο άντρας μου για δουλεια. Και δε γράφω πήγε. Γράφω έφυγε, γιατί η δουλεια του του επιτρέπει να ειναι στο σπίτι μονο τα Σαββατοκύριακα. Και αυτο συνεχίζεται κάθε μερα και κάθε εβδομαδα απο τη στιγμή που είμαστε μαζί. Και ζω και εγω στο εξωτερικό και είμαι "μόνη" μου. Μονο που απο τότε που έχω το κοριτσάκι μου, δεν ειμαι. Δεν ειναι το ιδιο. Άλλο ο άντρας και άλλο το παιδί. Αλλα μοναξιά δεν ένιωσα ούτε ένα λεπτό. Ούτε πριν το μωρο. Σημασία δεν έχει πάντα η φυσική παρουσία του άλλου, αλλα η ουσιαστική. Το να δημιουργήσεις μια σχέση τόσο δυνατή, που θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όλα τα δύσκολα. Ειναι τόσο γεμάτες οι ωρες με τη μικρή μου, που δε νιώθω μόνη. Για το μονο που ανησυχώ ειναι μη συμβεί το οτιδήποτε και δεν ειναι εδώ ο άντρας μου. Προσπάθησε να διευρύνεις τον κύκλο σου. Δεν ξέρω σε ποια χώρα ζεις, αλλα σίγουρα υπάρχουν ομάδες στις οποίες μπορείς να γνωρίσεις άλλες μανούλες με παιδιά συνομήλικα με τα δικά σου. Μέσω του σχολείου ή του παιδικού σταθμού. Βγες! Πήγαινε σε έναν παιδότοπο, εκει όπου συχνάζουν άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα. Αν υπάρχει τοπική κοινότητα ή εκκλησία εκει που είσαι μπορείς επίσης να γνωρίσεις κόσμο. Αν κάτι δε μας αρέσει στη ζωή μας, το αλλάζουμε. Ή έστω προσπαθούμε. Εφόσον έχεις ιστορικό κατάθλιψης, μίλησε σε κάποιον ειδικό. Με αυτήν τη διάθεση μονο κακό μπορείς να κανεις στο μωράκι στην κοιλιτσα σου καθώς και στο άλλο σου παιδάκι. Ζήτω συγγνώμη αν σε έκρινα αλλα θα χρησιμοποιήσω μια φράση κλισέ: άλλες γυναίκες προσπαθούν χρονια να αποκτήσουν αυτο που έχεις και εσένα σε πειράζει το φύλλο του μωρού; Κοίταξε να το χαρείς, γιατί ο χρόνος περνάει και οι στιγμές φεύγουν και δε γυρίζουν πίσω. Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Θα μεινω μονο σε μια σου φραση -αν και δεν διαβασα ολοκληρο το κατεβατο σου,το θεωρησα ανουσιο και απαραδεκτο-... <>... Και πολυ καλα κανεις! Ειναι το λιγοτερο που μπορεις να νιωσεις δεδομενου του τροπου σκεψης σου.... Ξυπνα... Με ενα υγειες μωρο σου ευχομαι!

Αγαπητή μου Ρένα, Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι και να φοβάσαι για το ότι μπορεί να ξαναπεράσεις τα ίδια. Το ότι πέρασες δεν ήταν καθόλου εύκολο, σου άφησε βαθιές πληγές και τώρα φοβάσαι ότι θα ματώσουν πάλι. Επίσης, να σταματήσεις να νιώθεις κακιά δεν είσαι, από την στιγμή που προϋπάρχει ήδη κατάθλιψη τέτοιες σκέψεις καμιά φορά είναι αναμενόμενες. Η κατάθλιψη δεν μπορείς να φανταστείς τι κακό μπορεί να κάνει. Να ΄σαι σίγουρη ότι θα λατρέψεις κ αυτό το κοριτσάκι.. Σκέψου τις ευχάριστες στιγμές με την πρώτη σου από την στιγμή της γέννησης μέχρι σήμερα το πόσο τέλεια περνάτε μαζί.. Αν θες γράψε τις κάπου.. Γράψε σ' ένα χαρτί τι σε κάνει να νιώθεις όμορφα αν πιστεύεις θα σε βοηθήσει να ξανακαλέσεις πίσω τις θετικές σκέψεις!! Όπως είπες ήσουνα πάρα πολύ άσχημα και με τον ερχομό της σας έχει αλλάξει την ζωή θετικά. Τώρα θα ξαναπεράσεις όλες αυτές τις όμορφες στιγμές εις διπλούν!!! Ρένα μου ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ πως το γεγονός ότι είναι ένα χαμογελαστό παιδί αυτό οφείλετε σε τεράστιο βαθμό σε σενα και στην αγάπη που της δίνεις!!! Και η μικρή σου θα ΄χει κ παρέα να παίζει!!! Άρχισε να την προετοιμάζεις θετικά, να της μιλάς για το νέο μωρό, τις ευχάριστες στιγμές που θα περάσετε μαζί οι 4 σας και να προσέχεις να μην σε δει να κάνεις τέτοιες σκέψεις για την αδελφούλα της. Κανένα παιδί δεν θέλει να βλέπει την μάνα του στενοχωρημένη γιατί ο πόνος των γονέων μεταφέρεται στα παιδιά. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει. Ο άντρας σου απ' ότι λες, χωρίς να ξέρω βέβαια πως νιώθει, φαίνεται απλά ότι απογοητεύτηκε στην αρχή που έμαθε ότι τελικά δεν είναι αγοράκι όπως περίμενε. Το ότι απογοητεύτηκε αρχικά δεν σημαίνει ότι δεν χαίρεται που θα αποκτήσετε ακόμη ένα διαμάντι, ότι δεν θα αγαπήσει το νέο σας μωράκι κ ότι δεν θα είναι ευτυχισμένος!!! Αν νιώθεις ότι θα σε κάνει καλύτερα, μίλησέ του!! Αυτό που θα σε συμβουλέψω είναι να σκεφτείς: - Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις άσχημα; - Τι μπορείς να κάνεις για να μην περάσεις τα ίδια; Το γεγονός ότι θέλεις να μοιραστείς τα συναισθήματα σου με μας και που λες ότι θες να αλλάξει η διάθεση σου, αυτό είναι ένα πολύ θετικό βήμα ότι έρχεσαι αντιμέτωπη με τους φόβους σου και θέλεις να τους πολεμήσεις!! :) - Ο άντρας σου μπορεί να πάρει περισσότερες μέρες άδεια; - Ποιά είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα; - Μπορεί κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο να έρθει εκεί που είσαι για να ναι κοντά σου; Μπορείς να το φιλοξενήσεις; Αν ναι, για πόσο καιρό; Αυτό πώς θα σε έκανε να νιώθεις; Ποιά τα θετικά και ποια τα αρνητικά αυτής της επίσκεψης; - Έχεις την δυνατότητα να πας σε ψυχολόγο; Πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει; - Μπορείς να γυρίσεις πίσω για να γεννήσεις ή μετά που θα γεννήσεις; Αν ναι για πόσο χρονικό διάστημα; Αυτό θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα; Στην πατρίδα τα αγαπημένα σου άτομα θα είναι σε θέση να σε βοηθήσουν; Ποιές οι σκέψεις του άντρα σου σ' αυτό; - Ποιές εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας μπορείς να έχεις με τα αγαπημένα σου άτομα για όσο καιρό είσαι εξωτερικό; Για παράδειγμα πώς θα ένιωθες αν βολεύει και τις δύο πλευρές να κάνετε video call όσο πιο συχνά μπορείτε; Αν σε κάνει να νιώθεις καλά, να φροντίζεις να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου και τα αισθήματα σου μ’ αυτούς που εμπιστεύεσαι!! Μπορεί να μην είναι σωματικά δίπλα σου αλλά είναι ψυχικά!! Εύχομαι να βοήθησα μέσα σ' αυτά τα πολύ στενά πλαίσια του διαδικτύου και σου εύχομαι τα καλύτερα!!! Να απολαύσεις όσο μπορείς την εγκυμοσύνη σου!! Καλώς να δεχτείς και το δεύτερο σου αγγελούδι!! :)

Σε καταλαβαινω απολυτα! Ειμαστε απο επαρχια κ ζουμε 6 χρονια τωρα Αθηνα. Σε 3 μηνες περιμενουμε το μωρακι μας. Δεν εχουμε κανεναν συγγενη,κανεις δεν ερχεται για βοηθεια παρα μονο οταν θελουν να ερθουν για διακοπες κ οταν παιρνουν τηλεφωνο,ειναι για να ακουσουμε εμεις τα δικα τους κ οχι γιατι θελουν πραγματικα να δουν τι κανουμε. Τωρα,αποφασισα πως δε θελω κανεναν τους,εχω αντρα που με βοηθαει κ θα με βοηθησει με την μπεμπα. Κοιτα να εισαι καλα με την οικογενεια σου κ ολοι οι αλλοι ειναι περαστικοι!!!

Ολα ειναι πολυ φυσιολογικα το οτι νιωθεις χαλια οι ορμονες δουλευουν τρελλα και αυτο ειναι το αποτελεσμα,μην ανυσηχεις. Βεβαια ειναι λιγο χειροτερα το οτι εισαι μονη. Οσο για το 2ο σου κοριτσακι να χαιρεσε γι αυτο θα ειναι παντα κοντα σας με μια γλυκια κουβεντα. Εχω ενα γιο 3μιση χρονο και μολις τον μαλωσω δε ξερεις τι λεει το στομα του,και τι μου κανει ολη μερα. Εχω και τη μικρη μου που ειναι ενας αγγελος αληθινος

Καλησπέρα από Ολλανδία.και με το καλό το δεύτερο μωράκι σου.δεν καταλαβαίνω κάποια πράγματα.γιατι σκέφτεστε τι θα πει ο κόσμος αν το δεύτερο παιδάκι σου είναι κορίτσι;δεν νομίζω να επιβαιβεωνετε κάποιος σαν γονιός μόνο όταν κάνει αγόρι.σιγουρα θα υπάρχει κάποια κοινότητα Ελλήνων στην περιοχή σου.εχεις ψάξει στο φ/Β για άλλους Έλληνες στην περιοχή σου για ομάδες για άλλες μαμάδες;δεν είναι όλα μαύρα .ψαξε κινητοποιήσου οργάνωσε και εσύ ομάδα από μαμάδες.ειμαι σίγουροι ότι θα υπάρχουν.και εγώ όταν ήρθα δεν ήξερα κανένα έψαξα και πίστεψε με βρήκα πολλούς.οσο για την κατάθλιψη θα μπορούσες να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό και να σε κατευθύνει.και πάνω από όλα να εύχεστε να έχεις ένα γερό παιδάκι.καμμια μας όταν έγινε μαμά δεν ήξερε .δεν υπάρχουν οδηγίες μας μαθαίνει η ζωή.να σου πάνε όλα καλά.