Είμαι κακιά μαμά;
Συνέβησαν δύο περιστατικά που με έβαλαν σε σκέψεις και έχω τύψεις.. είμαι μια νεα μαμά και δυστυχώς έχω ήδη κάνει λάθη απέναντι στο παιδί μου!
1ο περιστατικό:
Βρισκόμαστε στο σαλόνι ενός ιατρείου και υπάρχουν και άλλα παιδάκια.. παίρνω ένα φορτηγάκι για να παίξω με το μικρό μου και έρχεται ένα μεγαλύτερο παιδάκι περίπου 2 χρονων και το τραβούσε. Εγω αντί να του πω «Ήρεμα, με αυτό παίζει το παιδί μου, πάρε κάτι άλλο εσυ ή ζήτησέ το μας παρά να το τραβάς έτσι«, δεν έκανα τίποτα απο αυτά παρόλο που η μητέρα του του έλεγε «Άστο, με αυτο παίζει το παιδάκι!»
Εγω του λέω «Τι θέλεις; Το φορτηγάκι; Παρτο και θα παρουμε άλλο εμείς!»
2ο περιστατικό:
Πάω επισκεψη στην ξαδέρφη μου που έχει έναν μικρό 3 χρονών, πολύ ζωηρό (οι άλλοι τον θεωρουν κακομαθημένο και κακό). Μοναχοπαίδι προς το παρόν που πάντα του προσέφεραν ότι ήθελε χωρίς όρια. Μόλις μπαίνουμε, παίρνει τον μικρό η θεία μου (γιαγιά του 3 χρονου) και τότε πλησιάζει ο 3 χρονος και λέει στο δικό μου «ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ, ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ..» Εγώ λέω δε θα κατάλαβα καλά και λέω στην ξαδέρφη μου «Tι είπε;» Μόλις μου το επιβεβαιώνει, δεν παίρνω το παιδί μου και να φύγω, ούτε του λέω κάτι για να μην παρεξηγηθούμε..
Μετά απο λίγο πλησιάζει πάλι και λέει ξανά «ΑΚΟΥΣΕΣ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ; ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΤΩΡΑ!!» Και του λέω εγώ «Π. έλα να σου πω, το ξέρεις οτι η μανούλα θα σου κάνει και αδερφάκι σε 7 μήνες;» και μου απαντάει «ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ, ΘΑ ΤΟ ΠΆΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΩ ΚΑΤΩ» Και κάπως έτσι πέρασαν 40 λεπτά επιφυλακής για να μην πλησιάσει και χτυπήσει το δικό μου, μιας που σπρωχνει και χτυπάει.
Όταν φύγαμε ηρέμησα αλλά γέμισα με τύψεις.. Τι μάνα είμαι; Τι μάνα θα γίνω στο μέλλον; Το παιδί μου με χρειαζόταν και νιώθω οτι το προστάτεψα παθητικά όχι ενεργητικά..!
Εχω γεμίσει ενοχές…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κάτσε να φτάσει και το δικό σου παιδί στα 3, και τα λέμε...
Μας δουλεύεις έτσι; Δεν έχετε με τι να ασχοληθείτε μου φαίνεται και κάνετε την τρίχα τριχιά. "Μας πήρανε το φορτηγάκι και δεν αντέδρασα!! Θεέ μου τι μάνα είμαι!" Δεν με αφορά τι κάνουν τα ξένα παιδιά. Εγώ μιλάω στο δικό μου παιδί, εξηγώντας τη συμπεριφορά των άλλων, και αν κάτι δεν μ'αρέσει αποχωρώ. Ούτε θα κάτσω να τσακωθώ με τα "κακομαθημένα" ("οι άλλοι τον θεωρούν κακό!!!" - έλεος) ούτε και με τους γονείς τους.
Συμπαραστέκομαι στο παιδί μου, δεν σημαίνει τρέχω μπροστά και μαζεύω τα εμπόδια για να μην σκοντάψει, αλλά του μαθαίνω πώς να τα νικάει. Ούτε φυσικά καλή είναι η μάν που δεν αφήνει το παιδί της να πονέσει, να κοπιάσει.... δεν χρειάζεται λοιπόν να έχεις τύψεις, επειδή οι περισσότερες μαμάδες είμαστε υπερπροστατευτικές.
Έχω κάνει τα αντίστοιχα και το έχω ψάξει επαγγελματία με ψυχολόγο. Πρέπει να προστατεύει το παιδί από τους γονείς όταν δέχεται εξωτερική κυρίως απειλή όπως προσβολές κλπ. Μιλάω κυρίως για τη δεύτερη περίπτωση. Για να καταλάβει ότι δεν έχουν δίκιο που μου φωνάζουν και με απειλούν. Η μαμά μου με προστατεύει. Να δειξεις ευγενικά στο γιο σου ότι αυτός έχει δίκιο και όχι το βάρβαρο παιδάκι από δίπλα. Για την πρώτη περίπτωση καλά είναι να υπάρχουν ισορροπίες. Να παίξει δλδ ο γιος σου 5 λεπτά με το αυτοκίνητο και μετά να το δώσει στο παιδάκι. Αν το δώσει από την αρχή, θα κάνει πίσω και σε άλλες επιθέσεις και δεν είναι καλό. Με μέτρο και χωρίς προσβολές.