Περιμένοντας να βρεθεί μόσχευμα για το μωράκι μου…

Θα ηθελα να πω την ιστορια μου για ενα βασικο λογο.. Πρεπει να τα πω καπου για να βγουν απο μεσα μου…

Ειμαι 23 χρονων και εχω ενα φασολακι σχεδον 6 μηνων.. Με τον αντρα μου ειμαστε παντρεμενοι σχεδόν 1 χρόνο.. Γνωριζομαστε αρκετα χρονια λογω του οτι ειναι πελατης στη δουλεια που δουλευω.. Βλεπόμασταν δυο φορες την εβδομαδα για 3 χρονια, αλλα κανεις μας δεν ειχε «προσεξει» τον αλλο.. Ξαφνικα μια μερα απο το πουθενα μου ζητησε να βγούμε.. Αυτο ηταν… Απο το δεύτερο κιολας ραντεβου μας ξεκινησα να μενω στο σπιτι του! Χωρις να μου το ζητησει η να το ζητησω…

Μετα απο λιγο καιρο αρχισαμε να κανουμε ερωτα χωρις προφυλαξεις… Κανεις μας δεν το ζήτησε.. Το θελαμε κατα βαθος και οι δυο… Και μετα απο 3 μηνες σχεσης μενω εγκυος…

Γεματοι χαρα κανονισαμε αμεσως αρραβώνες και μετα καναμε και εναν πολιτικο γαμο…

Και ερχεται η στιγμη να γεννησω τον πριγκιπα μου… Ολα πανε μια χαρα..

Βγαινουμε απο το μαιευτηριο με καπως αυξημένο ικτερο αλλα δεν ανησύχησε κανενας γιατρος.. Μας ελεγαν οτι ειναι κατι φυσιολογικο και οτι θα πεσει… Περνουσαν οι μερες και ερχεται η ωρα για το πρωτο μας εμβολιο οπου η παιδιατρος δεν μας το εκανε γιατι το παιδι ειχε ακομα ικτερο! Μας γραφει λοιπόν εξετασεις να δουμε τι συμβαίνει…

Μολις ακουσε τα αποτελεσματα μου ειπε «Βουτα τον και καντον εισαγωγη σε νοσοκομειο«

Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου… Ο μικρουλης μολις ειχε γινει 3 μηνων..

Την επομενη το πρωι παμε στο Αγλαια Κυριακου οπου μετα απο 1 μηνα που καναμε σχεδον καθημερινά εξετασεις διαγνωστηκε ο μικρος με ενα αυτοανοσο νόσημα «Νεογνική σκληρυντική χολαγγειίτιδα» και μονη θεραπεια τη μεταμοσχευση..

Μετα απο λιγες μερες μας μεταφερουν στο Αγια Σοφια καθως απο εκει φευγουν ολα τα περιστατικά που χρειαζονται μεταμοσχευση καθως μεταμοσχευσεις δεν γινονται στην Ελλαδα… Η λυση; Ιταλια ή Γαλλία ή Λονδίνο.. Μας προτειναν Ιταλία καθως τον τελευταιο καιρο συνεργάζονται με το συγκεκριμένο νοσοκομείο και μετα απο ερευνα μάθαμε οτι ολες τους οι μεταμοσχεύσεις εχουν παει εξαιρετικά, δεν εχει χαθει ουτε ενα παιδακι και μεχρι και σημερα ολα τα παιδια ζουν χωρις κανενα προβλημα..

Κανουμε ολα τα διαδικαστικά, ετοιμαζουμε τα χαρτια μας και την ημερα οου ο μικρουλης μας γινεται 5 μηνών πετάμε με τον αντρα μου και το παιδι για Ρώμη… Οι γιατροι εδω μας εχουν κανει ολες τις εξετασεις απο την αρχη και μας καθυσηχασαν στο θεμα οτι κανανε λαθος διαγνωση στην Ελλαδα.. Το παιδι δεν εχει καποιο αυτοανοσο, αλλα μια ατρησια χοληφορων… Η λυση; Πάλι μεταμοσχευση…

Ειμαστε 3 εβδομάδες εδω και στις επομενες μερες θα μπουμε στη λιστα για μοσχευμα καθως πλέον δεν μπορουν να παρουν απο τους γονεις…

Ειμαι μια νεα μαμα που εχω μπει στα βασανα με το καλημερα σας… Σας γράφω απο το κρεβατι του νοσοκομείου.. Προσευχομαι μερα νυχτα να πανε ολα καλα και για το δικο μου παιδακι… Δεν ξερουμε ποτε θα ερθει το μοσχευμα… Μπορεί να ερθει αμεσως, μπορει να περιμενουμε και μηνες.. Οι γιατροι καθε μερα μας λενε οτι το παιδι ειναι σε κρισιμη κατασταση… Δεν αντεχω να βλεπω το παιδι μου ετσι.. Πιστευω οτι καμια μαμα δεν αντεχει να βλεπει το παιδι της να βασανιζεται…

Διαβαζω ιστορίες απο αλλες μαμαδες και παιρνω δυναμη να συνεχισω και να μην το βαζω κατω…

Θα ξαναγραψω μολις μεταμοσχευθει η ζωη μου και ειναι καλα.. Μεχρι τοτε θα διαβαζω ιστοριες απο αλλες μαμαδες να παιρνω κουράγιο…

ENHMEΡΩΣΗ ΙΟΥΛΙΟΣ 2016:

Το μοσχευμα μας βρεθηκε ξημερωματα 31 Μαιου… Το ιδιο πρωι μπήκε στο χειρουργείο και στις 6 το απογευμα ηταν ετοιμος και ολοκαινουριος!! Κυριολεκτικα ηρθε την κατάλληλη στιγμή… Η κατασταση του μικρου ειχε γινει τραγικη και δεν αντεχε πολλες μερες ακομα..

Απο τοτε ολα πανε μια χαρα.. Εχει αρχισει και παιρνει βαρος, δεν συζητω για το χρωμα του!! Είναι πλεον οπως ολα τα υπολοιπα παιδακια!!! Δεν διαφέρει σε τιποτα!!! Λογικα θα βγουμε απο το νοσοκομειο την επόμενη εβδομάδα και θα ερχόμαστε για εξετασεις μετα… Ολα πηγαν μια χαρα και επιτελους εχω ενα υγιες ζωηρο και πολυ φαγανο παιδακι!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com