Έχασα και τους δυο γονείς μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου…

Θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ μαζί σας το πως έγινα μαμά.  Μετά από δύο χρόνια εντατικών προσπαθειών, πολλών εξετάσεων και μία επέμβαση κατάφερα να μείνω έγκυος. Παρ’ ότι είχα μία πολύ καλή εγκυμοσύνη και μία σχετικά εύκολη γέννα, από ψυχολογικής πλευράς έζησα τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου.

Λίγους μήνες πριν κρατήσω το θετικό τεστ στα χέρια μου, αρρωσταίνει η μητέρα μου απο επιθετικό καρκίνο. Δύο εβδομάδες από τη στιγμή που της ανακοινώνω τα ευχάριστα τη χάνω για πάντα. Ήμουν μόλις δύο μηνών έγκυος και ο γολγοθάς μου τότε ξεκινούσε.

Ο πατέρας μου ήταν ήδη άρρωστος και μετά το θάνατο της μαμάς η κατάστασή του  χειροτέρευσε και σε ένα μήνα καθηλώθηκε στο κρεβάτι. Τα νοσοκομεία, οι γιατροί και τα τρεξίματα ήταν σε καθημερινή βάση στη ζωή μου, παράλληλα δούλευα μέχρι τον όγδοο μήνα και έπρεπε να προστατέψω και το πλασματάκι που είχα μέσα μου, ήταν το μόνο που με κρατούσε, το μωρό μου και ο σύζυγός μου.

Τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα και λίγο πριν μπω στον όγδοο μήνα χάνω και τον πατέρα μου και ο πόνος απερίγραπτος.

Δύο μήνες μετά έρχεται στη ζωή το κοριτσάκι μου να μας γεμίσει με χαρά.

Τώρα είναι δύο μηνών και με πονάει πολύ που δε θα γνωρίσει τη γιαγιά και τον παππού της, θα ήταν περήφανη γι’αυτούς. Μέσα σε ένα χρόνο έχουν αλλάξει όλα, έχω ωριμάσει απότομα, έγινα μαμά, έχασα τους γονείς μου και ακόμα κι εγώ μερικές  φορές απορώ πού βρήκα τη δύναμη να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά.

Ο θάνατος δεν ξεπερνιέται, απλώς μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια γιατί η ζωή συνεχίζεται…

Έφη

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com