Διάφορες σκέψεις μιας μαμάς για τον θάνατο (σε όλες του τις έννοιες)

Κάθε μέρα διαβάζω με μανία όλες τις ιστορίες των μαμάδων σε αυτό το site. Με μερικές χαμογελάω και λέω από μέσα μου «Να σου ζήσει το κουκλί σου» και με άλλες (ίσως τις περισσότερες ) συγκινούμαι σε απίστευτο βαθμό. Οφείλω βέβαια  να ομολογήσω ότι από τότε που έγινα μητέρα το δάκρυ για θέματα μωρών, μου είναι πολύ εύκολο πια..

Διαβάζω λοιπόν ιστορίες που ενώ κοπέλες είχαν μια καλή σε γενικές γραμμές εγκυμοσύνη, στον 8^Ο ή στον 9^ο μήνα, πάνε για υπέρηχο ή ακόμα και να γεννήσουν  και δεν υπάρχει καρδιακός παλμός του παιδιού. Σύνδρομο της γραβάτας λένε. Μα τι λένε ???  Πως μπορεί μια μητέρα να «δεχθεί» κάτι τέτοιο??? Φιλοξενούσε στη κοιλιά της τόσους μήνες ένα μωράκι, καρδιοχτυπούσε να «ακούσει» μια κίνηση του, πήγαινε κάθε μήνα για εξετάσεις προσεύχοντας όλα να πάνε καλά, έκανε σχέδια για το δωμάτιο του πρίγκιπα ή της πριγκίπισσας και ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΙ;;;; ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΕΚΡΟ .

«Τα Πάντα εν σοφία εποίησε» λένε. οκ  συμφωνώ. Αυτό όμως γιατί δεν το πρόβλεψε; Σίγουρα θέλουμε έναν λώρο που να επιτρέπει στο παιδί να κινείτε άνετα αλλά όχι και να το πνίγει. Γιατι χάνονται τόσο πολύ άδικα τόσες ψυχές; Γιατί το επιτρέπει η Φύση, ο Θεός αν θέλετε αυτό; Θυμώνω πραγματικά. Πόσες και πόσες γέννες έγιναν με υψηλό κίνδυνο λόγω του λώρου που άλλοτε έιχαν αίσιο τέλος και άλλοτε η μάνα μαυροφορείται λεχώνα ούσα και χαιρετά ένα μωρό 3500 κιλών, έναν άγγελο που πάει για ταφη. Διαβασα πως μερικές κοπέλες δεν είχαν το ψυχικό σθένος να δουν το μωρό και αργότερα (ακόμα και σήμερα) το μετανιώνουν, υπολογίζοντας το πάντα σαν ένα ακόμα παιδάκι τους. Εχουν δίκιο.. πώς να αντικρίσεις έναν νεκρό άγγελο; Πως να πεις το ΑΝΤΙΟ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!! Να του πεις ότι η ζωή δεν σου χαρίστηκε; Πάνω στον πόνο και στο σοκ της στιγμής;;;

Στη ζωή μου δεν μου έχει τύχει και δοξάζω το ΘΕΟ.Σαφως και είχα ρίσκο στην εγκυμοσύνη λογω β-μεσογειακής αναιμίας (εχω γραψει την ιστορία μου..). Επειδή όμως δεν μου έχει τύχει δεν μπορώ και να αδιαφορήσω και να μην αναλογιστώ.

Διαβάζω σχεδόν καθημερινά άρθρα σε διάφορα ενημερωτικά site  με μανάδες που σκοτώνουν τα παιδιά τους, που καίνε τα παιδιά τους, που τα κακοποιούν σεξουαλικά ενδοοικογενειακά μέλη και αυτές δεν αντιδρούν, μάνες που τα παρατάνε στην τύχη τους να πεθάνουν (όπως αυτό το μωρό στη Ν.Αφρική επειδή το νόμιζαν για μάγο.. ΜΩΡΟ .. ΜΑΓΟΣ;; Τι αμόρφωτα μυαλα και κάνουν παιδιά με το τσουβάλι και μέσα στο aids καθώς ο Πάπας τους είπε ότι το προφυλακτικό είναι αμαρτία και θα τους πάει στη κόλαση) Τα βάζουν στο πλυντήριο, στο φούρνο… τα κακοποιούν με βία στα σωματάκια τους. ΓΙΑΤΙ;;; ΓΙΑΤΙ;;; Υπάρχει και το προφυλακτικο!!!!!!!!!! Το παιδί δεν είναι σεξ της στιγμής!!! Ειναι μια ανθρώπινη ζωή που οφείλεις να σεβαστείς από τη σύλληψη.

Και από την άλλη υπάρχουν μανούλες που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να φέρουν στη ζωή ένα μωρό!!!!!!!! Που λαχταρούν  να ακούσουν το γελάκι μέσα στο σπίτι και κυρίως τη λέξη «ΜΑΜΑ.».

Τα κεντρα νεογνών και παιδιών  φιλοξενούν πολλά παρατημένα μωρά είτε υγιή είτε με προβλήματα. Θάνατος δεν είναι και αυτός; Όσο καλά και να τα φροντίζουν οι κυρίες (που απ΄ότι εχω μάθει είναι εκπληκτικές στη δουλειά τους) ένα μωρό ή ένα παιδί όμως τι θέλει; Το  χάδι της μάνας, τη μυρωδιά της μάνας. ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ; ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ; Και το κράτος για μια υιοθεσία σε σέρνει χρόοοοοοοοοονια… ΓΙΑΤΙ;

Σας κούρασα και με συγχωρείτε πολύ. τα σκέφτομαι όμως όλα αυτά  πολύ έντονα και θα ήθελα να τα μοιραστώ με τις άλλες μανούλες.

Φιλικα,

Μ.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com