Ο πόνος οξύς, αλλά τόσο γλυκός!

Η δική μου ιστορία πιστεύω ότι δίνει δύναμη σε όλες τις μέλλουσες μανούλες, γιατί πρόκειται για μία πολύ καλή εγκυμοσύνη και μία πολύ εύκολη γέννα!!

Δύο μέρες καθυστέρηση και ήμουν σίγουρη πως είμαι έγκυος! Παραμονή των διακοπών μας, κι εγώ μέσα στο άγχος…. μήπως δε πρέπει να πάμε;  Μήπως να μη ταλαιπωρηθω;

Ο γιατρός καθησυχαστικός όπως πάντα και τελικά γυρίσαμε ένα σωρό νησάκια χωρίς καμία ταλαιπωρία και ούτε μία ένδειξη εγκυμοσύνης  (ζαλαδες, εμετους κλπ)

Δούλευα στο μαγαζί με τον άντρα μου μέχρι και τη τελευταία μέρα (μιας και δεν έχω μάθει να κάθομαι σπιτι), σε σημείο που γελουσαμε  λέγοντας ότι από το μαγαζί θα φύγουμε για το μαιευτήριο….

Και παραλίγο να συμβεί….

ΠΗΤ 12/4 η μέρα πλησιάζει και εγώ δεν έχω καταλάβει τίποτα…..

5/4 κλείνουμε το βράδυ το μαγαζί και πάμε στους γονείς του άντρα μου που μας περίμεναν να ψησουμε…. γέλια,  χαρές, φαγητό…. όλα τέλεια και κανένα σημάδι γέννας…

Γυρίσαμε σπίτι στις 12 το βράδυ και σκέφτηκα να ετοιμάσω την τσάντα για το μαιευτήριο (λες και το ήξερα….) Κατά τις 1:30 με πήρε ο ύπνος και 5:35 τα μάτια μου άνοιξαν διαπλατα από έναν οξύ πόνο χαμηλά στην κοιλιά… σηκώθηκα αμέσως και πήγα τουαλέτα, όπου διαπίστωσα πως είχα λίγο αίμα… φοβήθηκα,  αλλά έμεινα ψυχραιμη…

6:05 να το πάλι,  ο ίδιος πόνος….

Πήρα τηλέφωνο την μαια μου η οποία με διαβεβαίωσε πως όλα είναι φυσιολογικά και οτι θα τα πούμε στο μαιευτήριο….

Μπήκα για μπάνιο, ισιωσα τα μαλλιά μου και ξύπνησα τον άντρα μου να τον ενημερώσω πως η πολυπόθητη μπεμπουλα μας έρχεται!

Συνεχιζα να κρατάω τους χρόνους και την μαια μου ενημερη… μέχρι που οι πονοι έφτασαν στο 5λεπτο και 9:30 το πρωί ήμασταν στο μαιευτήριο χωρίς ακόμα να έχω καταλάβει ότι γενναω….

Έρχεται η μαια μου να με ετοιμάσει…. μπαίνουμε, χαλαρα, για τις εξετάσεις, με ψαχουλευει και βγαίνει έξω χωρίς να μου πει τίποτα… στη συνέχεια ξαναερχεται με μια άλλη μαια, με εξετάζει κι εκείνη και της λέει «το πιανω«

Και μέσα στους πόνους μου πια αρχίζω να αγχωνομαι και να αναρωτιέμαι «Τι είναι αυτό που πιάνει και γιατί το πιάνει; Πρέπει να το πιάνει ή  δε πρέπει να το πιάνει;«

Πήγαμε στην αίθουσα τοκετων πανικοβλητοι όπου με ενημέρωσαν πως είχα διαστολή 9 και πως αυτό είναι σπάνιο για πρώτο παιδί  (όπου συνήθως αργουν)….

Συμπερασμα: ΓΕΝΝΑΩ!

Ήρθε ο γιατρός μου, ήρεμος και χαλαρός  (πολύ τον αγαπώ και τον ευχαριστω), ήρθε και ο άντρας μου ψυχραιμος, να μου κρατάει το χέρι, να μου κάνει αέρα, να μου δίνει κουράγιο και αγάπη!!

Έπειτα από μερικές ωθησεις, κάνει νόημα ο γιατρός στον άντρα μου και αμέσως μετά με φιλαει συγκινημενος και μου λέει πως βλέπει τα μαλλάκια της (έχει και πολλά το αστέρι μου) 

Μετά από λίγο καλωσόριζα το μπεμπακι μου, τη Στυλιάνα μου!!

Όλα ήταν τέλεια! Ο πόνος οξύς αλλά τόσο γλυκός! Χωρίς επισκληριδιο και φυσιολογικό τοκετό…. θα ήθελα πολύ να το ξαναζησω!!

Επίσης θα ήθελα να πω πως αξίζει να προσπαθήσουμε και να επιμεινουμε στον θηλασμό, όχι μόνο για τα θρεπτικά οφέλη που γνωρίζουμε όλοι, αλλά και για το απίστευτο δέσιμο που δημιουργείται ανάμεσα στη μαμά και το μωρό!

Μαμά Στέλλα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com