Καλημέρα και λυπάμαι πολύ που ακούω ότι βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση. Δεν ξέρω εάν θα πρέπει να επικεντρωθείς τόσο πολύ στο εάν είναι ακόμα μαζί. Εμένα μου κάνει τρομερη εντύπωση το γεγονός ότι ειστε πολύ λιγα χρόνια παντρεμενοι και σε μία περίοδο που αρχίσατε να υπάρχετε ως οικογέννεια κανοντας 2 παιδια, και ο άντρας σου αντί να απολαύσει, να κουραστεί, να έιναι παρόν τελος πάντων σε τέτοια μοναδική φάση, κοιτούσε τον εαυτό του αποκλειστικά. Δεν ξέρω ποιες είναι οι προσδοκίες σου από τον γάμο και την ζωή σου γενικότερα. Πως βλέπεις τον εαυτό σου σαν οντότητα και ποιές οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον. Σύμφωνα με αυτά θα πάρεις την απόφασή σου. Ο άντρας σου αγαπάει πολύ τον εαυτό του, λίγο εως καθόλου εσένα και τα παιδιά του. Εαν ξεμπλέξει με αυτή πως είσαι σίγουρη οτι αργότερα δεν θα βρεθεί κάποια άλλη. Δεν φαινεται να είσαι αφοσιωμένος και δοτηκός προς εσάς. ίσως ήταν αλλιώς πιο πριν (γιατι αλλοστε να τον παντρευτεις εάν ήταν ετσι!).Τι άλλαξε? Κοιτα μέσα σου τι θες εσύ. Θες να είστε μαζί και να το ξεχάσεις ?πρεπει να μπορεσεις να το κανεις....γιατι εαν δε μπορεις να το βγαλλεις απο το μυαλο σου, δυστηχως θα πρέπει να σκεφτεις να φυγεις. Σου εύχομαι καλη τύχη!