Χαμός στο μικροβιολογικό!
Με αφορμή το κείμενο της Ολιβια για την κορούλα της, αποφάσισα να σας γράψω για ένα περιστατικό που έγινε προχθές και με απασχολεί πολύ, να μου πείτε και σεις τη γνώμη σας.. Καταρχήν να σας πω οτι έχω δύο αγοράκια, ο ένας σχεδόν 4,5 και ο μικρός μόλις 3 μηνών..
Ο μεγάλος λοιπόν είχε κάνει παλιότερα κάποιες αιματολογικές εξετάσεις γιατί είναι αδύνατος και πολύ κακόφαγος και για να δούμε αν είναι όλα καλά.. Παρόλα αυτά είναι υγιέστατος και μέσα στην ενέργεια..
Στις εξετάσεις λοιπόν βρήκαμε λίγο αυξημένη την ορμόνη του θυρεοειδή (4,46). Η παιδίατρος μας καθησύχασε οτι μπορεί να ήταν τυχαίο επειδή ήταν αρρωστουλης μία εβδομάδα πριν κάνουμε την εξέταση, μας είπε επίσης οτι μεγαλώνοντας μπορεί να ρυθμιστεί μόνη της, απλά χρειάζεται να το ελέγχουμε. Εγώ επειδή είμαι άσχετη με όλα αυτά, άρχισα να διαβάζω.. Δεν ήξερα τι προκαλεί κτλ. Μέχρι τότε θεωρούσα οτι δεν είναι και τίποτα φοβερό, τόσος κόσμος ζει μ’αυτό.. Στο internet όμως διάβασα τόσα πολλά που τα `παιξα.. Αποφασίσαμε λοιπόν να το πάμε λάου λάου και οτι πει η παιδίατρος μιας και την εμπιστευόμαστε..
Κάνουμε επαναληπτική μετά απο 6 μήνες, 4,46 πάλι, πάμε το παιδί και για υπέρηχο ο οποίος μας έδειξε οτι ήταν όλα μια χαρά. Οπότε έλεγχο κάθε 6 μήνες..
Πάμε λοιπόν προχθές στο μικροβιολογικο. Η αλήθεια είναι οτι δεν είχα μιλήσει στον μικρό για το οτι θα του έπαιρναν αίμα για να μην αγχωθεί και κλαίει. Πίστευα οτι μέχρι να το συνειδητοποιήσει θα έχουμε τελειώσει όπως τις προηγούμενες φορές. Πόσο λάθος έκανα.. Το παιδί φυσικά το κατάλαβε και άρχισε να κλαίει. Η κοπελίτσα που θα του έπαιρνε το αίμα ήταν πολύ γλυκιά μαζί του, προσπαθούσε να του εξηγήσει οτι δεν θα του κάνει τίποτα που δεν θέλει και γενικά δεν εκνευρίστηκε στιγμή και προσπαθούσε συνεχως.. Εγώ τον κρατούσα αγκαλιά και να προσπαθώ να τον ηρεμήσω. Να του λέω οτι είναι μόνο για μια στιγμή, οτι είναι δυνατός, οτι με έχει δει πολλές φορες να το κάνω και να γελάω (την περίοδο της εγκυμοσύνης). Τίποτα δεν έπιασε.. Το παιδί τσιριζε, κλωτσουσε και δεν μπορούσε να μιλήσει απο το κλάμα. Έτσι όπως τον κρατούσα αγκαλιά ένιωθα την καρδούλα του να χτυπάει τόσο δυνατά και μέσα στα πολλά σκεφτόμουν τι ψυχολογικά του δημιουργούμε.. Στο μεταξύ ρωτάω την κοπέλα τι να κάνουμε και μου είπε οτι αν δεν συνεργαστεί λίγο, δεν γίνεται να του πάρουμε αίμα και μου φάνηκε απόλυτα λογικό.. Ώσπου ήρθε η «ειδικός». Η κυρία αυτή είναι η γραμματέας του μικροβιολογικου και σύζυγος του γιατρού (ο οποίος έλειπε). Δεν ξέρω αν ήρθε για να βοηθήσει, η την ενόχλησαν οι τσιριδες του μικρού.. Έρχεται λοιπόν και τραβάει το χεράκι του με τσαμπουκά και του λεει: «Κάτσε ήσυχος να τελειώνουμε!«
Ο μικρός τα πήρε στο κρανίο ( και μείς μαζί του) και της φωναζει: «Μην με ξανά ακουμπήσεις, ούτε εσύ (η κυρία), ούτε εσύ (η κοπελίτσα)» και γυρνάει σε μένα: «Πάμε να φύγουμε μαμά, σε παρακαλώ..» Τον πήρα σηκωτο και φύγαμε.. Η κυρία στο φευγιό μας μου είπε οτι αφού το παιδί μας συμπεριφέρεται έτσι να το πάμε στο δημόσιο νοσοκομείο (δεν πολύκατάλαβα γιατί το είπε αυτό, μάλλον εκεί θα τα κατάφερναν καλύτερα.. Ποιός ξέρει..) Και φυσικά στο τέλος μας την είπε κιόλας, αν του κάνουμε πάντα τα χατίρια θα μας κάνει οτι θέλει, λέει η κυρία..
Βρε δεν πα να βαράει και να χορεύω εγώ.. Καλά θα κάνει!! (σκέφτηκα, δεν το πα) Ο μπαμπάς μας ευτυχώς είχε στο νου του το μωρό και δεν αντέδρασε σαν γνήσιος θερμόκέφαλος που είναι..
Όλο το βράδυ σκεφτόμουν τι του κάναμε και πόσο τον τάραξε.. Ίσως έπρεπε να τον είχα προετοιμάσει απο πριν.. Τώρα ίσως να αντιδράει έτσι και στα εμβόλια απο δω και πέρα.. Απο την άλλη μου άρεσε που υπερασπίστηκε τον εαυτό του.. Σήμερα φαίνεται σα να το έχει αφήσει πίσω του, ούτε αναφέρθηκε στιγμή σε αυτό.. Ίσως θα έπρεπε να είμαι εγώ πιο δυνατή και για εκείνον.. Ίσως θα έπρεπε να επιμείνω πιο πολύ, κι ας κλαίει κι ας χτυπιέται, άλλωστε για το καλό του πρόκειται.. Και η κυρία αυτή ίσως θεώρησε οτι έτσι θα βοηθούσε.. Ίσως σε αλλά παιδάκια να πιάνει η αγριάδα.. Ίσως να ειμαι υπερβολική.. Δεν ξέρω.. Νομίζω όμως οτι έκανα το σωστό…
μαμά Δήμητρα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ωστόσο, είναι κι αυτές οι ''νοσοκόμες'' άπειρες, δυσκολεύονται να βρουν φλέβα, στρέφουν τη βελόνα από δω και από κει, εδώ και μεγάλο άτομο πονάνε.. Για τα μικρά παιδιά θα έπρεπε να το έχουν προβλέψει να υπάρχει κάποιος/α έμπειρος, να ψάξει καλύτερα για φλέβα πριν χώσει τη βελόνα και ψάχνεται όταν έχει τρυπήσει ήδη... Έχω πάθει και το λέω... σχεδόν ίδια περίπτωση με τη μαμά Δήμητρα. Η κοπέλα ανέφερε το δημόσιο νοσοκομείο, όπου το πιο πιθανό είναι να βρεθεί μια έμπειρη να πάρει το αίμα, αλλά μην κινδυνέψει να κολλήσει και τίποτα.. Ίσως καλύτερα είναι να επισκεφτείς ένα ιδιωτικό παιδιατρικό νοσοκομείο... όπως και να το κάνεις κάνουν πολλές αιμοληψίες σε παιδιά.
Κι εγώ το ίδιο πρόβλημα είχα με τα εμβόλια, αλλά μας έσωσε ένα κινούμενο σχέδιο, "Η Μικρή Γιατρός", το οποίο είναι καλύτερο από ότι περίμενα. Συγκεκριμένα έχει ένα επεισόδιο με μία μπάλα που έχει ξεφουσκώσει και φοβάται τις βελόνες και αρνείται να ξαναφουσκωθεί, αλλά η μικρή γιατρός την καταφέρνει και έτσι όταν πήγαμε για εμβόλιο είχα πεί στην 2,5 χρονών κόρη μου τί θα κάνουμε και κάθησε σχετικά ήρεμη και με χαρά κάθησε να την ζυγίσουν και να τη μετρήσουν (της είπα ότι κάνουμε ένα τσεκ-απ και της τραγουδούσα το τραγουδάκι από το κινούμενο). Βεβαίως, να πώ ότι έπαιξαν μεγάλο ρόλο και οι γιατροί, γιατί λόγω οικονομικών δεν μπόρεσα να πάω στον παιδίατρο που πηγαίναμε συνήθως (όπου μόλις μπαίναμε μέσα, αναγνώριζε τον χώρο και άρχιζε τις τσιρίδες) και πήγα στο ΙΚΑ, όπου για πρώτη φορά μου έδειξαν πώς να κρατάω αγκαλιά το παιδί για να την ακινητοποιώ όσο γίνεται, αλλά και να αισθάνεται ασφάλεια και στο τέλος της έκαναν δώρο μια σύριγγα (χωρίς βελόνα, βεβαίως), με την οποία έκαναν ένεση και στην κούκλα της και μετά της έβαλαν τραυμαπλάστ στο ίδιο σημείο που έκανε και η κόρη μου, για να έχουν το ίδιο. Τώρα η μικρή μου λέει άμα χτυπήσει κάπου, ότι πρέπει να πάμε στο γιατρό και ψάχνει το δώρο της (τη σύριγγα). Βεβαίως, η κόρη μου είναι μικρότερη (άλλο 2,5, άλλο 4), αλλά εγώ βοηθήθηκα πολύ και σκέφτηκα μήπως κάτι σε βοηθήσει κι εσένα... Σχετικά με το άρθρο σου, ΠΑΝΤΑ να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και ότι γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα το χαρακτήρα του παιδιού σου. Ας λέει καθένας ό,τι θέλει, εσένα δουλειά σου είναι το παιδί σου. Απλώς, ίσως θα ήταν καλύτερα να το είχες συζητήσει μαζί του από πριν (κάτι που και η ίδια κατάλαβες κατόπιν εορτής, προφανώς). Με κουβέντα και παιχνίδι μόνο εκπαιδεύονται τα παιδιά μας... Καλά αποτελέσματα με το θυρεοειδή του, εύχομαι να μην είναι τίποτα, πάντως υπάρχουν θεραπείες και καλύτερα που το είδατε από νωρίς!
Βρε μανούλες, ξέρετε υπάρχει και μια λέξη που θα τα συνοδεύει σε όλη τους την ζωή. ΠΡΕΠΕΙ. Πρέπει να γίνει αιμοληψία, πρέπαει να καθήσουν ήσυχα στο σχολείο, πρέπει να κάνουν μια μικροεπέμβαση, πρέπει να πάνε με τους γονείς κάπου που δεν θέλουν, πρέπει, πρέπει. Είναι δυνατόν να τα αφήνουμε όλα στην κρίση και την διάθεση των μικρών μας;Αν δεν μάθουν απο μικρά το πρέπει, τι έφηβοι και αργότερα τι ενήλικες θα γίνουν; Στην προκειμενη περίπτωση, σταματάς για λίγο την διαδικασία χωρίς να φύγεις απο τον χώρο και με αποφασιστικό ύφος του λές πως η αιμοληψία θα γίνει, θέλει δεν θέλει και να το πάρει απόφαση και ο ίδιος.
και μετα αναρωτιεμαι ως νηπιαγωγος γιατι δεν τολμαμε ολοι εμεις οι εκπαιδευτικοι να μαλωσουμε παιδι.........να γιατι....
Εσείς οι εκπαιδευτικοί να μάθετε να συνεργάζεται με τους γονείς και όχι να αγριευετε τα παιδιά. Θεωρείτε τους εαυτούς σας θεούς, παντογνώστης και δεν σηκωνετε αντίρρηση για τίποτα. Δεν χρειάζεται ή βία ούτε οι φωνές για να γίνει κάτι.μπορει απλά να αφιερώσεις λίγο περισσότερο χρόνο και συζήτηση για να λυθεί το πρόβλημα.πολυ καλά έκανε ή μαμά ξ Και πήρε το παιδί της και φύγανε.θα προσπαθήσει λίγο αργότερα όταν το παιδί θα έχει καταλάβει τον λόγο της εξέτασης ,ΜΕ ΣΥΖΉΤΗΣΗ!!!!!!!
Να μαλώνετε το παιδί;;;; οχι κυρία μου κάνετε λάθος... δεν είναι αυτή η δουλειά σας, να μορφωσετε και να καθοδηγήσετε τα παιδιά είναι η δουλειά σας, αλλιώς σπιτακι σας να καθήσετε να μαλώνετε τα δικά σας τα παιδάκια και οχι τα δικά μας...
Εγώ πάλι αναρωτιέμαι γιατί γίνατε νηπιαγωγός εφόσον δεν μπορείτε να ασκήσετε το καθήκον σας, στο οποίο σίγουρα δεν περιλαμβάνονται μαλώματα και φωνές. Αυτά στο σπίτι σας...
Εκείνη την ώρα καλά έκανες και πήρες το παιδί σου και έφυγες γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να συνεργαστεί. Όμως καλό θα ήταν να μην το αφήσεις. Να μιλήσεις με το παιδί σου από το σπίτι πριν πάτε για την εξέταση. Στην ανάγκη πες του ότι θα τον επιβραβεύσεις αν είναι καλό παιδί. Και το έπαθλο να είναι που το θέλει πολύ. Π.χ. από μια βόλτα στο πάρκο ή να κοιμηθεί λίγο αργότερα το βράδυ ή να του μαγειρέψεις το αγαπημένο του φαγητό ή γενικότερα ότι πιστεύεις ότι θα δελεάσει το παιδί σου. Και εννοείται ότι θα πάτε σε άλλο εργαστήριο με λιγότερο αγενείς εργαζόμενους.
dil ti na poune kai osa paidia exoun varies arrwsteis leuxaimia karkino ktl kai pernane posa trupimata xeirourgeia kai eneseis therapeis k edw kanete thema mia eksetasei aimatos ? tha to afines dil epedi tha eklege xwris therapeia nomizeis auta ta paidia den klaine kai oxi mono upoferouneee poluuuuiu ...min tin kaneis apla asto to paidi kai min matheis pote ti exei kathete kai i kathe asxeti kai leei bravo ,, bravo se ti ? den ksereis ti exei to paidi sou oute 2 lepta den krataei i diadikasia
kai emena to paidi mou klaiei polu otan pame gia eksetaseis alla ton krataw sfixta kai tou pairnoun aima giati etsi prepei na teleiwnoume kai na exoume ta apotelesmata ta paidia antidrane panta klaine alla sigoura an exeis kapoio provlima thes na to matheis
Καλά έκανες!! Ήταν απλά αγενής!! Και εγώ είμαι τεχνολόγος ιατρικών εργαστηρίων και αυτή είναι η δουλειά μου, να παίρνω αίμα , αλλά συγνώμη η συμπεριφορά της ήταν απλά αγενέστατη! Καταλαβαίνω ότι είναι πιο αποτελεσματικό να το κάνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μην το σκέφτεται τόσο το παιδί, και το αγχωνει η σκεψη, αλλά δεν γινόμαστε και αναίσθητοι... Ή διαδικασία δεν είναι επώδυνη,αυτο το ξέρουμε όλοι, απλά αυτο που εκνευρίζει τα παιδια από ότι έχω καταλάβει είναι που πρέπει να είναι ακινητοποιημένα. Εχω τύχει να πάρω και από βρεφάκι 6 ημερών και ουτε καν ξυπνησε. Οσο για αν πρέπει να το πεις το παιδί από πριν ή όχι αυτό το ξέρεις μόνο εσύ γιατί εσύ ξέρεις το παιδί σου και τον χαρακτήρα του. Καλα σας αποτελέσματα!
Σιγουρα έκανες το σωστό απο τη στιγμή που το παιδί ειχε τετοια αντίδραση. Σεβάστηκες τα συναισθήματα του ετσι όπως είχαν ερθει τα πράγματα. Μην σκέφτεσαι καθόλου την κυρία. Δεν την αφορούσε το συναισθηματικό κομμάτι του γιου σου μόνο να τελειώνει η φασαρία το συντομότερο... Απο εκεί κ πέρα σιγουρα θα βοηθούσε μια συζήτηση (ή πιθανοτατα παραπάνω) κάποιες μέρες πριν πάτε ώστε το παιδάκι να προετοιμαστεί κ να κάνει τα βήματα που χρειάζονται μέσα του ώστε να καταφέρει. Καλή προετοιμασία !
Προσωπικα εχω βαρεθει ολες τις "συμβουλες" απο τριτους και μη που κατακρινουν τις ενεργειες ενος γονιου και μαλιστα μπροστα στο παιδι. Αφου σπαραζε και εκλαιγε, τι να κανεις, πως θα του παιρνατε αιμα; καλυτερα να ηρεμουσε και μετα. Και αυτη η κυρια φροντισε να μην ηρεμησει το παιδι και να ριξει μετα το φταιξιμο σε σενα ! Επρεπε να παρεις μια αποφαση εκεινη τη στιγμη και αυτη πηρες και ολα καλα. Ξεκινησε το σαν παιχνιδι στο σπιτι και σιγα σιγα θα ειναι πιο προετοιμασμενος την επομενη φορα.
Καλά εκανες....και εγώ το ίδιο θα έκανα. Ένα παιδί που σπαράζει στο κλάμα και ουρλιάζει δεν γίνεται με το ζόρι να του πάρεις αίμα. Όσο για την ''κυρία'' ένα ακόμη περιστατικό ήταν για αυτή, μην ψάχνεις συναισθήματα σε όλους δυστυχώς. Πάντως επειδή η εξέταση πρέπει να γίνει πρέπει ναμιλήσεις μαζί του και να του εξηγήσεις πως κάποια πράγματα δεν τα διαπραγματευόμαστε.... Εσύ το ξέρεις το παιδάκι σου θα βρείς τον τρόπο.