Δεν είναι εύκολος ο δρόμος, αλλά έχει ανταμοιβή!

Θα ήθελα να σας διηγηθώ και εγώ την ιστορία μου, έτσι όπως την βλέπω εγώ όσον αφορά τους πόνους μια εγκυμοσύνης η της γεννας.

Ξεκινώντας από την εγκυμοσύνη μου, ήταν μια καλή, συνηθισμένη εγκυμοσύνη με τις αναγούλες και τους εμετούς να με ακολουθούν μέχρι τον πέμπτο μήνα και να χαίρομαι έχοντας αυτά τα συμπτώματα ξέροντας όπως η εγκυμοσύνη μου προχωράει… Πολλές μανούλες με τα από μια αποτυχία όπως ειχα και εγώ, έχουν τρομερό άνχος αν όλα πάνε καλά γι’ αυτο και εγώ έκανα εμετό και το… ευχαριστιομουν.

Μετά το πέμπτο είχα πια φουσκώσει και το μωράκι μου κλωτσουσε και πάει το άγχος!

Φτάνουμε στην γεννα! Γέννησα με καισαρική μιας και η ΠΗΤ ειχε περάσει κατά πέντε μέρες και εγώ δεν άντεχα άλλο από το πρηξιμο και όλο το βάρος (είχα πάρει τριαντα κιλά)…

Βγαίνει ο πρίγκιπας μου, 4 κιλά και 55 πόντους, κατάξανθος! Τον βλέπω, συγκινούμαι και αρχίζουν να χτυπάνε τα καμπανάκια… Επαθα αιμορραγία στο χειρουργείο, άκουγα τα πάντα… Ολοι μέσα στο πανικό κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι τουλάχιστον πρόλαβα και γέννησα το μωράκι μου και είναι καλά……

Τελικά όλα καλά, μια φιάλη αίμα χρειάστηκα…

Και ξεκινούν οι πόνοι…

Αν και καισαρική, δεν πονάσα ιδιαίτερα αλλά αυτό το αυχενικό με πέθανε! Από την επισκληριδιο… Πολύς πόνος, κάτι που με ταλαιπωρεί ακόμα, αλλά και πάλι εγώ έλεγα δε πειράζει, ας είναι καλά το μωρό μου.

Γυρνάω στο σπιτάκι μου, ηρεμώ από το αυχενικό και υποφέρω κατά το θηλασμό… Το μικρό πιράνχακι μου με είχε τραυματίσει… Οσο και αν πονούσα, δεν τα παράτησα μιας και πιστεύω ότι ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο μπορείς να προσφερεις στο νεογέννητο σου. Σιγα σιγά συνήθισα και εγώ και το στήθος μου και όλα καλά.

Μετά παθαίνω κολικό νεφρού και.. αιμορροειδες αλλά κάθε φορά προσευχομουν ας ειναι όλα πάνω μου. Στις σαράντα μέρες άνοιξαν και τα ράμματα από το χειρουργείο, αντε πάλι πόνους, να πηγαίνω για ράμματα ξανά και ξανά. Και τέλος άνοιξε και ο καιρός έπαθα και μια… πνευμονία! Φθηνά την γλίτωσα με 20 μέρες αντιβίωση, αλλά δυστυχώς σταματώντας το θηλασμο. Τουλάχιστον θήλασα έξι μήνες.

Ότι και αν τράβηξα δεν με ένοιαζε… Λέω όλα πάνω μου, ας είναι καλά το μωράκι μου και έτσι έγινε! Δεν περάσαμε ούτε κολικούς ούτε αδιαθεσίες ούτε γκρίνιες .

Σήμερα είναι 22 μηνών παλικαρι και αναπληρώνουμε με φιλια την μαμά για την ταλαιπωρία της.

Κορίτσια, δεν είναι εύκολος ο δρόμος, αλλά έχει ανταμοιβή!

μαμά Μαρία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com