Μία γέννα, τρεις οπτικές γωνίες

Νομιζω πως ηρθε η ωρα να σας γραψω και εγω τη δικη μου ιστορια τοκετου. Ειναι ισως συνηθισμενη, αλλα το ομορφο της υποθεσης ειναι πως δεν ειμαι η μονη που εζησε τον τοκετο! Ας τα παρουμε εν συντομια από την αρχη!

Είμαι η Βίβιαν. Το Φεβρουαριο, προς μεγαλη μου εκπληξη, κρατησα το θετικο τεστ στα χερια μου. Οχι οτι προσπαθουσαμε για παιδι, απλα ετυχε και ειμαι ευγνωμων γι’ αυτο. Βλεπετε, ειμαι 23 χρονων και το θεμα «παιδι» το υπολογιζα μετα τα 25 μου χρονια, αλλα μας ετυχε η κουκλα μας!

Πανευτυχεις και οι δυο μας, εγω λιγο τρομαγμενη για τη νεα κατασταση, αλλα ολα καλα. Παίρνουμε τηλεφωνο να το ανακοινωσουμε στη μητερα μου και… μονο κωλοτουμπες που δεν εκανε!!! Τι ευτυχια!!!

Ο καιρος περνουσε με το πρωτο τριμηνο να μην εχω ησυχια, ολο εμετους, μεχρι που το συνηθισα να τα βγαζω καθε τρεις και λιγο… Δευτερο τριμηνο παμε για β’ επιπεδου και εκει αντιλαμβανοναστε διαστολη 3!!!Εεε απο κει και περα την εβγαλα ξαπλα…

Μπαινω στον 8ο μηνα διαστολη 5 και νοσηλευομαι στο Ιπποκρατειο διοτι ο καρδιοτοκογραφος ειχε τρελαθει με τις συσπασεις, τις οποιες εγω δε καταλαβαινα, απλα δεν ενιωθα τιποτα. Ο γιατρος καθε τρεις και λιγο ερχοταν να με ελεγξει. Ολα καλα..

Ζηταω να με αφησουν να παω σπιτι μου -βλεπετε δεν αντεχω τα νοσοκομεια- με Yutopar και με το ζορι με αφηνει ο γιατρος με τον ορο να μην κανω απολυτως τιποτα και ετσι εγινε… Πηγα σπιτι, καθησα σα τη κοτουλα μεχρι τη 38η εβδομαδα.

19 Οκτωβριου 2012 μπαινω για προγραμματισμενη καισαρικη λογω μυωπιας, αν και ο οφθαλμιατρος μου επετρεπε φυσιολογικό τοκετό, ο γιατρος ελεγε οτι δε το ρισκαρει και μπλα.. μπλα.. μπλα.. Ε βεβαια 3 καισαρικες εκανε την ιδια μερα, μας βολεψε ολες… Καλος ο γιατρος, αλλα το συμφερον συμφερον. Και τωρα αρχιζουμε..

Ιστορια Νο 1: Η αναμονη της μαμας μου

«Καθομουν με το γιο μου (τον αντρα μου ετσι τον λεει, γιο της) στην αιθουσα αναμονης, διπλα μας ηταν οι γονεις της Εύας και μας κρατουσαν παρεα. Μας ελεγαν πως σε 20 λεπτα θα ανεβει το μωρο και το πολυ μετα απο μιση ωρα εσυ! Τα λεπτα μας φανηκαν αιωνας. Περναει το πρωτο ασανσερ τιποτα, το δευτερο παλι τιποτα, το τριτο ηταν το τυχερο: βγαινει μια κοπελα εχοντας φασκιωμενο το Ζουζουνι σε ενα πλαστικο κουνακι. Την ακολουθει ο Χρηστακος μου, του δινουν να φορεσει αποστειρομενα ρουχα να μπει στην αιθουσα να αγκαλιασει το μωρο μας και ηθελα και γω. Καραδωκουσα απεξω. Λεει η μαια «Μονο ο πατερας επιτρεπεται» και εγω της λεω τοτε πως εγω ειμαι η μητερα της μητερας! Εεε με τα πολλα πολλα ανοιξαν τη πορτα και μου εδειξαν τη γοργονα μας! Εσυ δεν ειχες ερθει ακομα.. Περιμεναμε, ανησυχουσαμε, μεχρι που ανοιξε η πορτα του ασανσερ ξανα και σε ειδαμε, σε ακουσαμε και οταν λεω σε ακουσαμε, το εννοω!!! Ολο ποτε θα φας ρωταγες!!! Τοτε ηρεμησα, ησουν καλα, ολα πηγαν καλα! Εκλαψα, εγινα γιαγια, εγινα ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος…«

Ιστορια Νο 2: Η εκδοχη του αντρα μου

«Σε πηραν και παγωσα, ανυπομονουσα να δω το μπιζελακι μας, να το παρω αγκαλια, αλλα η καισαρικη ειναι χειρουργειο… Φοβομουν, δεν ηθελα να εισαι μονη σου εκει μεσα χωρις εμενα. Γαμωτο, στο εξωτερικο οι συζυγοι μπαινουν μεσα και στη καισαρικη, τι κρατος ειμαστε, αν δε μπορω να χαιδευω τα μαλλια σου τη στιγμη που ερχεται η κορη μας στο κοσμο!!! Ηθελα να ημουν εκει μαζι σου, μαζι σας.. Ανοιξε το ασανσερ, πηγα στην αιθουσα μεσα, φορεσα μια μπλε ρομπα και σκουφο και τοτε την ειδα!!! Την εκαναν μπανιο!!! Μολις μου τη δωσανε αγκαλια τρελαθηκα, δεν εχω δει πιο ομορφο πλασμα! Η μυρωδια της τοσο παραμυθενια, ειναι κομματι μου και ευχαριστω το Θεο που με θεωρει αξιο να ειμαι πατερας μιας ζωγραφιας! Και εκει που ηταν η στιγμη μου με τη κορακλα μου, ερχεται η βλαμενη η φωτογραφος και μου χαλαει την ατμοσφαιρα λεγοντας «Θελετε φωτογραφια; Το κοστος ειναι 5€!» Αχχχ… Και μετα… Σε περιμενα… Ησουν στο φορειο και κατι ελεγες. Σε φιλησα, σε εβαλαν στο κρεβατι, εφεραν και την κορη μας και τοτε η ευτυχια μου ηταν ατελειωτη… Οι δυο γυναικες της ζωης μου αγκαλιτσα και να καθομαι να σας χαζευω οοοολη την ωρα!!!«

Ιστορια Νο 3: Η δικη μου εκδοχη

«Ειμαι στο χειρουργειο, περιμενω, βαζω τα κλαματα και αρχιζω να ζηταω τον μπαμπα μου σα κλασσικη κορη μπαμπακιας που ειμαι! Με βλεπει ο παιδιατρος και μου φερνει χαρτι να σκουπισω το δακρυ που ετρεχε κορομηλο, μου βαζουν μουσικουλα, μου πιανει τη κουβεντα ο ανασθησιολογος, ο οποιος ειχε πολυ πλακα και τσουπ! Βαλαμε την επισκληριδιοοο. Μεσα σε 5 λεπτα με ειχε πιασει, μου εκαναν κατι τεστακια του τυπου με τρυπησαν με βελονα, δεν εννιωσα τιποτα, μου βαλαν ενα κομματι παγο επανω μου, δεν ενιωσα τιποτα, μονο οτι υπηρχε κατι βαρυ πανω μου και τοτε αρχισε η διαδικασια..

Και εκει που ο γιατρος πηγε να αρχισει, μου λεει «Ετσι και αλλιως η ωρα σου ηταν, σπασανε τα νερα σου!»

Χαρουμενη εγω που οπως και να ‘χει ηταν η ωρα της, περιμενα να την ακουσω! Τραγουδουσα και περιμενα μεχρι που ακουω ενα.. Ουααααα και αλλο ενα..

– Γουρι! Γουρι! Μας κατουρησε!!!

Ετσι λεγανε και γελουσα και γω μαζι τους… Την φερνουν να τη δω. Βλεπω μια σουφρωμενη μουριτσα ψιλοτσαντισμενη που τη βγαλαμε απ’ το διαμερισμα της! Τη φιλησα, την πηραν επανω και αρχισαν να με ραβουν.. Εγω ομως αρχιζα να πειναω και παραπονιομουν οοοολη την ωραααα!!! Μολις με εβαλαν στο δωματιο, μου εφεραν αμεσως τη μικρη μου πριγκιπησα, τη θηλασα αμεσως…Τοτε και μονο τοτε σταματησα να παραπονιεμαι για το ποτε θα φαω!!!»

Τωρα πλεον ειμαστε 6 μηνων πριγκιπησες και περναμε υπεροχα!!!

Γιατρε μου, παρ’ ολο που η καισαρικη μου ηταν αδικη, σε ευχαριστω που παντα ησουν ευγενικος μαζι μου και που με βοηθησες να φερω στο κοσμο αυτο το υπεροχο πλασμα!

Αντρα της ζωης μου και γλυκια μου μανουλα, σας ευχαριστω που θελησατε να μοιραστειτε και εσεις, οπως εκανα και εγω τη δικη σας εκδοχη της γεννησης της νεραιδογοργονας μας!!! Σας αγαπω πολυ!!!

Βίβιαν

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com