9 λόγοι που δεν αναγκάζω τα παιδιά μου να μοιράζονται τα πράγματά τους

Φαντάσου αυτό: μόλις έχεις κάτσει στο αγαπημένο σου καφέ, έχει έρθει ο καφές σου και ανοίγεις το λάπτοπ σου. Ένας ξένος σε πλησιάζει και σου λέει

«Ε, άφησε με να το χρησιμοποιήσω λίγο!»

«Εμ όχι, αυτό είναι το ΔΙΚΟ ΜΟΥ λάπτοπ»

Αυτός λέει «Δεν είναι δίκαιο! Είναι η σειρά μου!»

Και μετά πάει και το λέει στον μπάρμαν. Και ο μπάρμαν έρχεται και σου λέει «Νομίζω πως χρησιμοποίησες αρκετά το λάπτοπ σου. Ήρθε η ώρα να το δώσεις λίγο στο φίλο σου»

Και μετά παίρνει το λαπτοπ σου. Τρελό έτσι;

Ε λοιπόν, μάλλον κάπως έτσι νιώθουν τα παιδιά μας κάθε φορά που τα αναγκάζουμε να μοιραστούν τα πράγματά τους.

Αυτοί είναι οι 9 λόγοι που δεν αναγκάζω τα παιδιά μου να μοιραστούν πράγματα με τα δικά σου:

1. Αν το παιδί μου είναι απορροφημένο από μια δραστηριότητα που δεν περιλαμβάνει κουμπί on/off, τότε καλύτερα να μείνεις πίσω. Εννοώ, δεν θα σου έπαιρνα τα υλικά του κέικ σου, καθώς έφτιαχνες το κέικ, σωστά; Το παιδί μου φτιάχνει κέικ. Αν θέλει τη βοήθειά σου, θα τη ζητήσει.

2. Συγκέντρωση. Διαβάζεις ένα βιβλίο και μόλις έχεις φτάσει στο πιο σημαντικό σημείο, εκεί που ανακαλύπτεις ποιος ειναι ο δολοφόνος… όταν κάποιος εμφανίζεται και σου πετάει το βιβλίο από το παράθυρο! Θα τρελαινόμουν αν ήξερα πως δεν θα μπορούσα να απορροφηθώ σε μια δραστηριότητα χωρίς κάποιος να με διακόψει ή να μου πάρει τα πράγματά μου. Ωπα περίμενε… Είμαι μαμά! Μου συμβαίνει συνέχεια! Οκ, αρχίζω όλο και να κατανοώ περισσότερο την ψυχολογική μου κατάσταση.

3. Οχι, δεν θα είμαι εγω αυτή που θα πάρει το επίμαχο τουβλάκι lego από τα χέρια της κόρης μου, ενω αυτή δημιουργεί κάτι πολύ ψηλό. Δικά της τα lego, δικοί της και οι κανόνες.

4. Είναι περίεργο. Το να μοιράζεσαι είναι περίεργο. Ως ενήλικες μοιραζόμαστε τα αυτοκίνητά μας; Τους καναπέδες μας; Τους άντρες μας; Τελευταία φορά που τσέκαρα, όχι.

5. Δεν με ενδιαφέρει το δίκαιο. Αντίθετα με ότι πιστεύεται στο δημοτικό, η ζωή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΗ. Και δεν θα γίνει ποτέ. Καλή τύχη εκεί έξω, μικροί άνθρωποι. Ναι, εκείνο το παιδί έχει αυτό το παιχνίδι περισσότερη ώρα απ’ ότι το είχες εσύ. Είναι δύσκολο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα το ξεπεράσεις!

6. Επιλογές, επιλογές, επιλογές. Πέρασα όλη μου τη γονεϊκή καριέρα (ναι, καριέρα) με το να διδάσλω στα παιδιά μου να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Δικές τους οι επιλογές, δικές τους οι συνέπειες. Δεν πρόκειται να πάω δέκα βήματα πίσω στη φιλοσοφία μου, προκειμένου ένα άλλο παιδί να νταχτιρντίσει την αγαπημένη κούκλα-μωρό της κόρης μου.

7. Όρια. Να καταχωρηθεί κάτω από το Σημαντικές Δεξιότητες Ζωής: το να μπορείς να πεις «Όχι». Εκτός βέβαια αν μιλάμε για το να δοκιμάσεις μπρόκολο ή να φοράς βρακί.

8. Θα μπορούν να είναι ικανά να συνεργαστούν. Και να είναι λειτουργικά μέλη της κοινωνίας, ακόμα και αν δεν μοιραστούν κάτι μια φορά. Είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρη για αυτό.

9. Μπορεί να δημιουργήσει καλύτερους ανθρώπους. ίσως αν τα παιδιά μάθουν ότι δεν μπορούν να έχουν ότι θέλουν με τη μία, τότε υπάρξουν περισσότεροι καλύτεροι άνθρωποι να μεγαλώνουν στον κόσμο. Ξέρετε, άνθρωποι που δεν παθαίνουν κρίση θυμού με το παραμικρό ή αφήνουν άσχημα σχόλια σε κείμενα με τα οποία δεν συμφωνούν… Όπως αυτό καλή ώρα! 😉

Joelle Wisler – scarymommy.com