Άδεια κοιλιά, γεμάτη αγκαλιά!
4 μερες μετα τη γέννα λοιπόν!
Δεν είναι εύκολη για μια γυναίκα αυτή η απότομη μετάβαση απο την ομορφη, «γεμιστή» κοιλιά της εγκυμοσύνης στο άδειο πια από μωρό σώμα που στην αρχη μοιάζει σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι, σαν ζυμαράκι, σαν στραβοχυμένος λουκουμάς, σαν κατι τελος πάντων που ειναι αρκετά χαλαρό, πλαδαρό και ασύμμετρο. Είναι ομως ένα απαραίτητο στάδιο της μητρότητας: επι τόσους μήνες αυτο το σώμα δούλευε ασταμάτητα για να δημιουργήσει εναν άνθρωπο (στην περίπτωση μου εναν Άγγελο 3 κιλών και 820 γραμμαρίων), τα παντα μεσα του ζουλήχτηκαν και εκτοπίστηκαν, η μαγική φωλιά που λέγεται μήτρα μεγάλωσε πολύ για να χωράει σε κάθε στάδιο το μωρό… Τωρα ολα απλα θέλουν το χρονο τους για να μπουν στη θέση τους ήρεμα και όμορφα.
Σε εναν κόσμο που όλα τα θελει γρήγορα, η σοφή φύση επιμένει να χρησιμοποιεί την αρετή της υπομονής και να δίνει χρονο στα πάντα. Λεω να ακολουθήσω το παραδειγμά της! Γενικά και ειδικά!
Είμαι και εγώ μαμά . Η μαμά της Ιωάννας που σε ένα μήνα κλείνει τα 23. Έγινα σχετικά νωρίς μαμά και μπαμπάς ταυτόχρονα. Όμως και αν τον χρόνο τον γύριζα πίσω θα ήθελα αυτό το πράγμα να μην το αλλάξω. Σε λίγες μέρες ξεκινάει μια νέα πορεία η ζωή μου. Μία πορεία που η κόρη μου θα είναι μακρυά μου. Όμως ξέρω πλέον ότι είναι μία γυναίκα η οποία πατάει σωστά στα πόδια της , μια γυναίκα που εγώ σαν μητέρα της νιώθει περήφανη για το παιδί της. Και ξέροντας ότι αν και θα είναι μόνη της θα τα καταφέρει. Εγώ πλέον από μια άλλη χώρα θα προσεύχομαι για αυτήν να είναι πάντα καλά.
Καλά τα λες Ολίβια. Υπομονή θέλει, να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας και να εμπιστευτούμε τις προτεραιότητες που έβαλε η φύση. Είχα πάθει έναν πανικό όταν γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη ("πότε θα επανέλθω, δε θα επανέλθω ποτέ, τι να κάνω και σε ποιον να απευθυνθώ κλπ...), αλλά τζάμπα χαλιόμουν κι "έπρηζα" και τους δικούς μου... Σήμερα, με την έξι ημερών κορούλα μου στην αγκαλιά, είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Ξέρω ότι όλα τα πάρουν το δρόμο τους. Και πάλι να τον χαίρεσαι!! :-)
Στην κλινική όπου νοσηλεύτηκε η μικρή μου για μερικές μέρες όταν γεννήθηκε, βρέθηκα με μια μαμά απίστευτα αδύνατη με στήθος πολύ μικρό και τίγκα στητό το οποίο παρήγαγε αμέτρητα μπουκαλάκια γάλα. Κάθε φορά που άνοιγα το ψυγείο τα έφτυνα μη και τα ματιάσω ο Ελληνάρας!!! Είχε όμως μια κοιλιά η κοπέλα λες και κουβαλούσε ακόμα ΔΥΟ μωρά!!!!!!! Τότε αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να ισιώσει αυτό το κορμί....