Άφησα άθελά μου το μωρό μου να λιμοκτονήσει

Όταν γεννήθηκε ο γιος μας, ζύγιζε 2.800 και είχαμε εξ αρχής θέματα με το πώς έπιανε τη θηλή. Μέρος του προβλήματος ήταν οι δικές μου επίπεδες θηλές, οπότε η μαία μας έδωσε ψευδοθηλές και μου έδειξε πώς να τις χρησιμοποιώ και το μωρό έδειχνε να τα πηγαίνει καλύτερα. Φαινόταν ένα πολύ ευχαριστημένο και ξύπνιο μωρό. Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας στο νοσοκομείο έχασε περίπου το 10% του βάρους γέννησης και μας άφησαν να φύγουμε με την προϋπόθεση πως θα βλέπαμε τον παιδίατρό μας από εκεί και πέρα.

Συνεχίζαμε με τις ψευδοθηλές, γιατί πραγματικά δυσκολευοταν να πιάσει τη θηλή και μας είπαν να τις ξαναβάζω όταν τον βλέπαμε να ζορίζεται πολύ. Άρχισα να παρατηρώ πως η ψευδοθηλή ήταν γεμάτη γάλα όταν τελείωνε. Επίσης παρατήρησα πως ήθελε να τρώει για ΠΟΛΥ μεγάλες χρονικές περιόδους και δεν έδειχνε ποτέ να ηρεμεί κατά τη διάρκεια ή μετά τα γεύματα.

Οι φίλες μου στα Facebook γκρουπ μαμάδων μου ελεγαν πως αυτή είναι λίγο πολύ κλασική συμπεριφορά νεογέννητου, οπότε συνέχιζα να τον αφήνω να τρώει όσο συχνά ήθελε για όση ώρα ήθελε. Μεταξύ μας, ποτέ δεν ένιωσα το γάλα μου να έρχεται, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που μου το περιέγραφαν οι φίλες μου. Δεν μπόρεσε να φτάσει το βάρος γέννησης στη μία εβδομάδα, αλλά ο γιατρός δεν φάνηκε να ανησυχεί εκείνη τη στιγμή, γιατί το μωρό έβρεχε και λέρωνε πάνες.

Στο ραντεβού του πρώτου μήνα ζύγιζε μόλις 2880. Είχε κερδίσει μόλις λίγα γραμμάρια και ο παιδίατρος μου πρότεινε να μιλήσω με σύμβουλο θηλασμού. Πήγα την επόμενη μέρα σε ένα γκρουπ θηλασμού, αλλά είχε τόσα άτομα που αγχώθηκα και έφυγα. Αποφάσισα να πάω στο μάθημα που πρόσφερε το νοσοκομείο που γέννησα, όπου θα μιλούσαν δυο από τις νοσοκομες που είχαμε γνωρίσει. Το πρώτο πράγμα που με έβαλαν να κάνω είναι να τον ζυγίσω, να τον ταϊσω και μετά να τον ξαναζυγίσω. Όταν τον ζύγισα μετά από μία ολόκληρη ώρα θηλασμού, η σύμβουλος θηλασμού μου είπε ότι είχε φάει μόλις 20 ml γάλα!

Μου πρότεινε να αρχίσω να συμπληρώνω με ξένο γάλα και με έβαλε σε ένα πρόγραμμα αντλήσεων για να προσπαθήσω να αυξήσω την παραγωγή μου. Πήγαμε στο σπίτι και ξεκινήσαμε αμέσως τη νέα μας ρουτίνα και στην επίσκεψη της επόμενης εβδομάδας είχε πάρει σχεδόν 1 κιλό! Η σύμβουλος αναφώνησε «Ουάου! Πρεπει να ήταν πεινασμένος!«

Δεν ήταν απλά πεινασμένος, λιμοκτονούσε!

Συνεχίσαμε τη ρουτίνα μας και αυτός συνέχισε να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, όμως η παραγωγή μου δεν έδειχνε να αυξάνεται και ο ίδιος συνέχιζε να είναι ανήσυχος όσο θήλαζε. Αυτή η ανησυχία μετατρέποταν σε τσιρίδες όταν τελείωνε τον θηλασμό ή όταν έπινε ένα μπιμπερό με μητρικό γάλα. Κάλεσα τη γιατρό του και μου είπε ότι έμοιαζε με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Μας έγραψε φάρμακο και μου πρότεινε να κόψω τα γαλακτοκομικά. Συναντήθηκα με τον δικό μου γιατρό για το τσεκαπ των 6 εβδομάδων μετά τον τοκετό και της είπα πως έπρεπε να κόψω τα γαλακτοκομικά. Είχε βιώσει το ίδιο, οπότε καθίσαμε μαζί και σημειώσαμε όλα όσα μπορούσα και δεν μπορούσα πια να φάω και τι να προσέχω πάνω στις ετικέτες. Είχα και μια ακόμα φίλη που έζησε το ίδιο, οπότε ακολούθησα το διατροφικό της πρόγραμμα, αλλά ακόμα και έτσι συνέχιζε να είναι στρεσαρισμένος όποτε έπινε μητρικό γάλα!

Μετά από σχεδόν ένα μήνα αντλήσεων ανα 2 ώρες, να μην τρώω, να μην κοιμάμαι, να πενθώ και τον πατέρα μου που έφυγε από τη ζωή δυο βδομάδες πριν γεννηθεί ο γιος μου, είχα γίνει ένα ψυχολογικό ράκος.

Με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου μια μέρα που ήμουν ένα βήμα πριν καταρρεύσω και μου είπε «Ο γιος σου σε χρειάζεται υγιή και διαυγή πολύ περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται το μητρικό γάλα«

Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να έφυγε λίγο βάρος από τους ώμους μου. Έκλεισα ένα ραντεβού με την παιδίατρο σχετικά με το θέμα της μη συνέχισης του θηλασμού. Δυσκολευόμουν να το αποδεχτώ και η ίδια και αγχωνόμουν ότι θα με πιέσει να συνεχίσω.

Η όμορφη απάντησή της:

«Προσπάθησες σκληρότερα απ’ ότι το 99% των μαμάδων με τις οποίες έχω προσπαθήσει να κάνω το θηλασμό να πετύχει και είναι απόλυτα εντάξει αν σταματήσεις εντελώς και αρχίσεις την αποκλειστική σίτιση με ξένο γάλα«

Έβαλα τα κλάματα μέσα στο γραφείο της γιατί αυτή ήταν η έγκριση που έψαχνα. Είχα προσπαθήσει τόσο σκληρά να θηλάσω το μωρό μου, αλλά προφανώς δεν ήταν το ιδανικότερο για κανέναν από τους δυο μας.

Στο ραντεβού των 2 μηνών είχε υπερδιπλασιάσει το βάρος του και στους 6 μήνες ήταν ένα χαρούμενο, παρατηρητικό, ικανοποιημένο μωρό που αναπτύσοταν με φυσιολογικούς ρυθμούς.

Έχω αισθανθεί κατά καιρούς τόσο ένοχη και χρειάστηκα πολύ κουράγιο για να γράψω την ιστορία μου. Την ίδια στιγμή είμαι τόσο ευγνώμων που το μωρό μου πλέον αναπτύσσεται και αισθάνομαι ότι είναι απίστευτα σημαντικό να καταλάβουν οι μαμάδες πως αν το μωρό σου δεν παίρνει βάρος, είναι σημαντικό το να βρεις το γιατί και να μην υποθέσεις ότι είναι κάτι φυσιολογικό, άσχετα με το τι λένε τα δημοφιλή γκρουπάκαι μαμάδων στο Facebook!

Το κλειδί της ιστορίας: θα μπορούσα να έχω χάσει το μωρό μου και τα μυαλά μου. Για μένα δεν είναι το στήθος απαραίτητα, αλλά το να είναι ένα παιδί επαρκώς ταισμένο το καλύτερο!

πηγή: fedisbest.org