Μου κάνουν τη ζωή μαρτύριο, επειδή μένω στο σπίτι της γιαγιάς…
Θα ηθελα να σας εξομολογηθω αυτο που ζω… Αλλες θα με βρειτε λαθος, αλλες θα με δικαιωσετε!!
Λοιπον, ας τα παρουμε απο την αρχη, ειμαι μαμα ενος μπεμπη 6 μηνων και τους τελευταιους 4 μηνες μενω στο σπιτι που εμενε η γιαγια μου πριν την χασουμε… Ολα ωραια ως εδω.. Σε αυτο το σημειο να πω οτι θεωρητικα αυτο το σπιτι ειναι της μητερας μου, αλλα τυπικα η γιαγια μου δεν ειχε γραψει καπου στο σπιτι, αλλα ελεγε οτι ειναι της μητερας μου. Nα σημειωσω οτι εχει αλλες 2 αδερφες.
Συμφωνησαμε λοιπον να μεινω εδω για ενα διαστημα με τον αντρα μου και το παιδι μου καθως ειμαστε και οι δυο ανεργοι και δεν εχουμε καποια πηγη εσοδων.
Μετακομιζουμε λοιπον και εκει ξεκιναει το μαρτυριο μου… Διαμορφωνω τον χωρο μου με τα επιπλα της γιαγιας και καποια δικα μου αλλα αλλιως απ’ οτι ηταν το σπιτι. Ερχεται η θεια μου στο σπιτι, «Γιατι τα εβαλες ετσι; «Αυτο το τραπεζι το θελω, αυτο το χαλι, αυτο το στρωμα» και διαφορα αλλα (πριν ερθω σε αυτο σπιτι γιατι δεν τα πηρε;). Επιπλεον στο σπιτι δεν επιανε η τηλεοραση μας, φωναξαμε ειδικο και βαλαμε καινουρια κεραια, εκει αρχισαν οι θειες μου να κανουν σαν τρελες… «Το καταστρεψατε το σπιτι, κανατε οτι να ‘ναι, βαλατε κεραια λες και θα μεινετε για παντα» (οκ κ για 1 μηνα να εμενα θελω να εχω τηλεοραση)
Εν τω μεταξυ ειμαι ανθρωπος που δεν μιλαω, τα καταπινα ολα αυτα -ο αντρας μου εξαλλος. Αρχισαν να ερχονται καθε μερα καθε πρωι και να σχολιαζουν αυτο γιατι ειναι ετσι, εκεινο γιατι δεν το εκανες, γιατι ακομα δεν μαγειρεψες, γιατι ακομα δεν σκουπισες, ο αντρας σου γιατι κοιμαται; Εκεινες τις μερες ημουν σαν ζομπι, το μωρο ολη τη νυχτα να μην κοιμαται, να κοιμαται ξημερωματα και εγω να ξυπναω για να ανοιξω στις θειες μου και το σπιτι να ειναι στην εντελεια για να μην εχουν να λενε και εγω χιλια κομματια…
Ενα βραδυ αποφασισα να κοιμηθω νωρις, κλειδωσα τις πορτες μου, ξαπλωσα και κοιμηθηκα… Ηρθε η θεια μου, χτυπησε πορτα και δεν ακουσα τιποτα οντας πτωμα. Εφυγε! Πηρε τη μητερα μου τηλεφωνο και αρχισε να της λεει «Δεν με θελουν να πηγαινω στο σπιτι, δεν μπορω να παω στο πατρικο μου«, να με βριζει, χαμος, κακο…
Οταν φευγω απο το σπιτι μπαινουν μεσα και παιρνουν οτι θελουν γιατι εχουν κλειδια. Σημερα ανακαλυπτω οτι λειπει το τραπεζακι που βαζω τη μπανιερα του μωρου και το κανω μπανιο! Παιρνω τηλεφωνο αφου αγανακτησα με τη θεια μου, τη ρωταω «Πηρες εσυ το τραπεζακι; Το χρειαζομαι!«, μου λεει «Δεν ειναι δικο σου το σπιτι! Δεν μας θες!«. Μου εκανε μια επιθεση αλλο πραγμα απο το πουθενα… Δεν με αφηνε καν να μιλησω… Και της το εκλεισα!!!
Εχουν γινει κι αλλα περιστατικα, οχι μονο αυτα, αλλα φοβαμαι οτι σας κουρασα. Ηθελα καπου να τα πω να ελαφρυνω την ψυχη μου.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΟ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΟΜΑΙ!! ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΝΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΕ ΡΙΧΝΕΙ.
Συγνωμη για το σεντονι αλλα ειχα αναγκη να τα πω…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καταρχήν σου εύχομαι να είσαι καλά και να χαίρεσαι το παιδάκι σου και την οικογένεια που δημιούργησες. Η συμβουλή που σου δίνω είναι ότι καλύτερα για σένα θα ήταν να ήσουν σε ένα χώρο που να μην έχει τόσα προβλήματα στην κατοικία του. Ότι και αν είπε η γιαγιά το είπε προφορικά. Τα χαρτιά μένουν. Εφόσον δεν έκανε διαθήκη, δικαιούνται όλα τα τέκνα της ισόποσα. Κανονικά πριν μπείτε στο σπίτι έπρεπε να τα είχατε τακτοποίησει αυτά. Για να ηρεμήσετε καλό είναι να καταλήξει σε αποδοχή κληρονομιάς και αναδιανομή της περιουσίας. Σε όλη αυτήν την διάρκεια κανονικά θα έπρεπε να συμφωνήσουν και οι αδερφές της μαμάς σου εγγράφως για να παρευρίσκεται στο σπίτι είτε δωρεάν είτε μέσω ενοικίου. Όλα αυτά που δεν έχετε κάνει μάλλον δημιουργούν ένταση στις θείες . Ποτέ δεν είναι αργά, σκέψου λίγο και την δική τους την πλευρά. Με συννενόηση με τον άντρα σου καταλήξτε για να έχετε οικογενειακή γαλήνη. Τα σπίτια δεν χάνονται, καλύτερα στο ενοίκιο και να χεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Και διαθήκη να είχε κάνει η γιαγια σου,το δικαστήριο θα την ακύρωνε και θα εδινε την ΝΟΜΙΜΗ ΜΟΙΡΑ στα υπολοιπα αδέρφια. Η γιαγιά ειχε 3 παιδιά και οχι 1 . Επομένως το πατρικο σπιτι ειναι ολων των αδερφών. Εαν δεν μπορειτε να τα βρειτε μεταξύ σας και υπάρχουνε τοσο ασχημες σχέσεις,μπορεί η μητέρα σου να προσφύγει στην δικαιοσύνη και ζητήσει την ΔΙΑΝΟΜΗ της περιουσιας. Αν δεν είναι εφικτή η διανομή και δεν μπορεί να χωριστεί το σπίτι ,τότε το δικαστήμιο προχωράει σε αναγκαστικό πληστειριασμό και τα χρηματα μοιράζονται ισοποσα στα αδέρφια. Την αγωγη αυτη την κάνει οποιοσδηποτε έχει μεριδιο εξάδιαιρετου σε ακινητο.
Αληθεια λες? Με ποιο δικαιωμα μπορουν να ακυρωσουν τη διαθηκη που ειναι η επιθυμια του κατοχου? Μπορει στα αλλα παιδια να εδωσε χρηματα ή κατι αλλο..
Ναι γίνεται αν κάνουν προσβολή της διαθήκης στο δικαστήριο. Ειδικά εαν η διαθήκη αφήνει τα πάντα σε ένα παιδί χωρίς ποσοστά στα άλλα.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΑ -ΔΗΛ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ- ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΚΡΙΝΙΕΣ ΚΑΙ ΦΑΓΩΜΑΡΕΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ Ν ΑΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙ!ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΗΞΑΜΕ ΑΠΟ 100000 ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΣ ΣΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑΠΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΑΝΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ
Αν θελετε να μην ακουτε γκρινιες, πρεπει ή να φυγετε απο το σπιτι, ή να εξασφαλισετε ρητως τη συναινεση των θειαδων σας. Αλλος τροπος δεν υπαρχει. Ουτε να κλειδωνεστε, ουτε να αλλαξετε κλειδαριες, οπως σας συμβουλευσαν στο facebook. Αφου δεν υπαρχει διαθηκη, το σπιτι ανηκει και στις τρεις αδελφες, κι αν δεν προσεξετε, κινδυνευετε να βρεθειτε, με συνοπτικες διαδικασιες, ( ασφαλιστικα) στο δρομο. Πρεπει να δειξετε οτι σεβεστε την παραχωρηση που σας κανουν οι θειες σας. Να τις καλεσετε να παρουν ο, τι θελουν ( σε συννενοηση με την μητερα σας), για να μην εχετε συνεχεις εκπληξεις, και να ζητατε την αδεια τους μονιμοτερες, ας πουμε, αλλαγες. Δεν εκπλησσομαι που πριν πατε δεν θελαν πραγματα, και μετα τα θελουν. Πριν ηταν το πατρικο τους, χωρις ενοικους, και δεν ειχαν λογο να θελουν να το ξεσηκωσουν. Τωρα μενετε εσεις, με μωρο. Θελουν να παρουν ωρισμενα πραγματα, πριν χαθουν ή χαλασουν. Βεβαια, οσο μενετε εσεις μεσα, δεν ειναι σωστο, ουτε να μπαινουν ο,τι ωρα θελουν, ουτε να μπαινουν εν απουσια σας, ουτε να σχολιαζουν το νοικοκυριο σας. Ομως, πρεπει να συμφωνησετε, γιατι και το σπιτι και τα πραγματα του, ειναι ( και) δικια τους περιουσια, και επαφιεται στην καλη τους θεληση η παραμονη σας εκει. Μην το βλεπετε ηθικα το θεμα, σε ποιον ηθελε να το αφησει η γιαγια, οτι ισως εσεις το εχετε μεγαλυτερη αναγκη κλπ, αλλα στις πραγματικες του διαστασεις. Ειναι ενα σημαντικο περιουσιακο στοιχειο που το στερειτε απο τις θειες σας. Επισης, ακομα και αν συμφωνησετε τελικα, να ξερετε οτι αυτη η συμφωνια, και παλι, θα επαφιεται στην καλη τους θεληση, και ληξει οταν θεωρησουν, και δικαια ισως, οτι κανετε καταχρηση.Σε καμμια περιπτωση να μην θεωρησετε αυτην την κατασταση μονιμη! Προσεξτε, γιατι , οπως σας ειπα στην αρχη, ειναι πανευκολο να βρεθειτε στο δρομο.
Πρώτων να πω ότι δεν νομίζω ότι θα σε βρει κ καμία λάθος.. Εγώ θα μιλούσα. Κ σου προτείνω να τ κάνεις κ εσύ γιατί στ τελος θα βρεθείς να μαλώνεις κ με τον άντρα σου. Είτε γιατί δεν παίρνεις θέση, είτε γιατί δικαίως θα πάρει αυτός κ θα παρεξηγηθουν πολλοί. Κάτσε ήρεμα κ όμορφα να μιλήσεις μαζί τους κ να σου πουν ποιο είναι τ πρόβλημα τους. Θεωρώ απαράδεκτο στην Ελλάδα της οικογένειας να υπάρχουν άνθρωποι όπως οι θείες σου.
Όσο ζείτε εκεί****
Κορίτσακι μου καταρχήν να σου ζήσει το μωράκι σου θεωρώ απαράδεκτο να έχουν κλειδιά τουλάχιστον για τη παραμονή σας εκεί καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις αλλά τουλάχιστον όσο ζείτε εσείς κ το μωράκι το θεωρώ απαράδεκτο να έχουν κλειδιά ας σεβαστούν έστω αυτή τη ψυχή που δε φταίει σε τίποτα είναι κρίμα και άδικο κατά τη ταπεινή βέβαια γνώμη μου!!!!Αυτό είναι κακιά να είμαστε κάπου και άνθρωποι !!!!!Καλά έκανες τα είπες και ξελαφρωσες και εμένα προσωπικά καθόλου δε με κούρασες ίσα ίσα!!! Εύχομαι να πάρεις τα πάνω σου και να διώξεις μακριά ότι σε χαλάει πλέον έτσι κάνω κ εγώ σιγά σιγά ότι με χαλάει μπαίνει στη θέση του.