Η Μαρία μεγαλώνει…
Η Μαρία μεγαλώνει και μαζί με αυτή μεγαλώνουμε και εμείς!
Είναι δύσκολο να είσαι γονιός ανάπηρου παιδιού, είναι πιο δύσκολο να είσαι ο ίδιος ανάπηρος και είναι ακόμη πιο δύσκολο να είσαι και ανάπηρος και μόνος….
Κάντε εικόνα λίγο το παρακάτω:
Η Μαρία είναι ξαπλωμένη και χαίρεται στο διπλό μας κρεβάτι ενώ κουνιέται ανάσκελα, στην ουσία σέρνεται προσπαθώντας να αλλάξει θέση από πάνω να πάει κάτω γιατί δεν μπορεί να το κάνει αλλιώς… Εγώ είμαι δίπλα της, την προειδοποιώ ότι αν συνεχίσει έτσι «θα πέσει». Η Μαρία με αγνοεί και συνεχίζει το σύρσιμό της γελώντας τόσο εγκάρδια.. της φαίνεται τόσο αστεία η προειδοποίησή μου, άσε που μου φαίνεται ότι όντως θέλει να… πέσει.. για να δει άραγε τι σημαίνει «θα πέσεις»; Δεν ξέρω…
Μετά από λίγη ώρα η Μαρία αρχίζει να πέφτει… Πέφτει σερνόμενη από το κρεβάτι στο πάτωμα σιγά σιγά… Στην αρχή σοκάρεται και γελάει… Την αφήνω για λίγο, είμαι κοντά της και της κρατώ το χέρι χωρίς να της μιλώ… Η Μαρία αρχίζει να φοβάται… Τη σηκώνω, την παίρνω αγκαλιά και της τραγουδώ ότι είμαι εδώ.. για να φύγει ο φόβος της ότι όσο είμαι εδώ, θα… τη σηκώνω όταν πέφτει…
Φυσικά δεν είμαι άκαρδη, η Μαρία δεν είναι βρέφος, είναι ένα παιδί 4 ετών που θέλει και εκείνη να πέσει κάτω, να εξερευνήσει τα όριά της. Τα παιδιά άλλωστε μαθαίνουν από το παιχνίδι και όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι για εκείνη…
Ναι, μακάρι να μπορούσε να σηκωθεί… αλλά δεν μπορεί… Oπότε ναι, είναι δύσκολο να είσαι ανάπηρος… και μόνος σου…
Η αναπηρία είναι δυσκολία για όλους μας. Fυσικά και έχει όμορφες στιγμές, φυσικά και είμαστε χαρούμενοι, φυσικά είμαστε τόσο ανθρώπινοι όσο και οι υπόλοιποι και φυσικά και μας πονάει πολύ…
Εύχομαι λοιπόν όλοι εμείς που είμαστε εκεί και φροντίζουμε τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους συζύγους μας να είμαστε γεροί, να είμαστε δυνατοί, να έχουμε αποθέματα υπομονής, αποθέματα χαμόγελου για να είμαστε όσες περισσότερες φορές γίνεται κοντά τους όταν πέφτουν… Kαι να το κάνουμε με αγάπη… μόνο με απόλυτη ανιδιοτελή αγάπη ..
Χριστίνα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Οι φωτο της κορης σου με κανουν παντα να χαμογελαω........
Εύχομαι , καλή μου η ευχή σου να πραγματοποιηθεί!!! Καλές υπομονές!Πολλά χαμόγελα! Αληθινή αγάπη!
Πόσο όμορφα λόγια γεμάτα αλήθειες..αγγίζουν κατευθείαν την ψυχή..να είσαι γερή κορίτσι μου και να στέκεσαι πάντα δίπλα στις κορουλες σου..με συγκίνησες παρα πολύ..να είστε πάντα καλά!
γλυκιά μας Χριστίνα γιατί είσαι η Χριστίνα μας και η Μαρία μας. Διαβάζω κάθε ανάρτηση σου και θαυμάζω την κάθε σου λέξη. Μακάρι να γίνουν τα πράγματα αλλιώς αλλά ξέρεις ότι δεν αλλάζουν όλα. Οτι καλύτερο επομένως
Αχ, βρε Χριστινα τα ειπες ολα ακομα μια φορα! Ετσι ακριβως ειναι μαθαινεις να ζεις με τον πονο και να χαιρεσαι και να χαμογελας μαζι με αυτον. Οι κορες σου ειναι πολυ τυχερες που σε εχουν, να εισαι βεβαιη γι'αυτο! Το κειμενο σου ηταν ο,τι χρειαζομουν σημερα! :-)
Μακαρι η Μαρια να μεγαλωνει και να ειναι παντα ευτυχισμενη και γελαστη... προφανως εχει τους ιδανικους ανθρωπους διπλα της να την φροντιζουν και να την βοηθουν ! να ειστε ολοι καλα ! και να της μαθαινετε οτι κι αν πεφτουμε μπορουμε να ξανασηκωθουμε...κυριολεκτικα και μεταφορικα ! μονο γελακια στην ζωη της !!!!!!!!
Η τελευταία σου παράγραφος τα λέει όλα, πόσο σημαντικό είναι αλλά και πόσο δύσκολο συνάμα όταν οι υποχρεώσεις και τα προβλήαμτα είναι τόσα πολλα......
Σ΄αγαπάω Χριστίνα! Με έχεις βοηθήσει πολύ χωρίς να το ξέρεις. O θεός να σας έχει καλά να είστε δίπλα στα παιδιά σας και να τα φροντίζετε για όσο το χρειάζονται.
Αγαπημένη Χριστίνα !!!!!!