Σε είδα, σε γνώρισα, σε ερωτεύτηκα, σε αγάπησα, γι’ αυτό σε παντρεύτηκα!
Ο γάμος μας παραμυθένιος, όνειρο, η ζωή μας παρ’ όλα τα προβληματάκια μας γλυκιά σαν μέλι και τσουπ ήρθε η είδηση η ευχάριστη! Δυο γραμμούλες στο τεστ, μια χοριακή ανεβασμένη και ο έρωτάς μας εκτοξεύτηκε!
Εννεα μήνες με είχες βασίλισσα. Με έκανες να αισθάνομαι μοναδική. Μόλις γέννησα το ίδιο. Σε ευχαριστώ γι’ αυτό.
Μα σα μπήκαμε στη καθημερινότητα μας φορτιστηκα, μου πέσανε πολλά. Νέα πράγματα να μάθω, ένα ανθρωπάκι να φροντίσω.
Βγήκα απ’ το ρυθμό μου έχασα ξαφνικα την ελευθερία μου. Κατάλαβε με.
Το ξέρω πως όλα ειναι προσωρινα αλλα κατάλαβε με.
Δε καθαρίζω το σπίτι όπως πριν, δεν έχω τον ίδιο χρόνο, κατάλαβε με.
Δε μαγειρεύω μπελαλιδικα φαγητά, δε προλαβαίνω προς το παρόν, κατάλαβε με.
Δε κάνουμε τόσο συχνά έρωτα γιατί δεν έχω αντοχές, κατάλαβε με.
Πάχυνα, το ξέρω, κατάλαβε με.
Ξεσπαω πάνω σου πολλές φορές άδικα και σου ζητώ συγνώμη, αλλά κατάλαβε με.
Βαζω τα κλάματα πολύ πιο εύκολα, μη με μαλώνεις, κατάλαβε με.
Θα γυρίσω ξανά στους ρυθμούς μου και σε εσένα στο υπόσχομαι. Λίγο χρόνο ζητάω, μην απομακρύνεσαι, πονάω.
Βλέπω το μωρό μας και σε ερωτεύομαι περισσότερο, κρατά κι εσύ τη φλόγα μας αναμμένη.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ωραια τωρα να σας ξενερωσω κ να πω οτι ενας συντροφος που δεν μπορει να τα συναισθανθει ολα αυτα και δεν παιρνει μερος σε ολες αυτες τις ευθυνες, κ απλα του ζητατε να "καταλαβει" τη μητερα λες κ εκεινη ειναι η μονη υποχρεωμενη νανταπεξελθει σε ολα αυτα (μαγειρεματα καθαρισματα ξενυχτια) δεν ειναι ενας καλος συντροφος???? Γιατι παρουσιαζουμε ολεςσυτες τις δυσκολιες σα να ειναι μονο δικες μας ευθυνες και ο ανυμπορος συντροοφος αντρας δεν εχει καμια απολυτως υποχρεωση περα απο το να μη μας χρεωσει κ απο πανω οτι τον παραμελουμε, ως μωρο νουμερο δυο??? ΠΟτε θα ξεκολλησουμε απο αυτη τη νοοτροπια????
Προφανώς η μαμά αυτή επέλεξε να μεγαλώσει το παιδί τις και να μη το τρέχει σε παιδικούς σταθμούς,παππούδες γιαγιάδες για να κάνει καριέρα και αυτή. Οπότε η γυναίκα κρατάει το σπίτι και ο πατέρας τρέφει την οικογένεια. Ξέρεις υπάρχουν και γυναίκες που τους αρέσει αυτή η ζωή. Εσένα που δε σου αρέσει αυτή η νοοτροπία μπορείς να κάνεις καριέρα και να βλέπεις το παιδί σου μόνο απογεύματα και σαββατοκύριακα.
Ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει το τελευταίο διαστημα!!!
Στο πρώτο μου παιδάκι είχα πάθει πανικό: δε θα ξανακοιμηθώ ποτέ, δε θα επανέλθω στα κιλά μου ποτέ, δε θα ξαναμαγειρέψω ποτέ, δε θα ξαναπιάσω πινέλο ποτέ, δε θα ξαναχαρώ με τον άντρα μου ποτέ... Γενικά ένιωθα ότι είχα χάσει τον εαυτό μου (κι από πάνω είχα κι ενοχές που ένιωθα έτσι!). Κι όμως, όλα ξαναπήραν το δρόμο τους, άλλα πιο αργά, άλλα πιο σύντομα. Τώρα που ήρθε η δεύτερη κόρη είμαστε πιο ήρεμοι και οι δύο, γιατί ξέρουμε τι θα γίνει. Θέλει υπομονή και πίστη - και από τους δύο. Σας εύχομαι τα καλύτερα και να χαίρεστε το μωράκι σας!
Με αντιπροσωπεύει πλήρως για τις αντοχές στο μαγείρεμα προ στιγμής και για το ότι κλαίω εύκολα πολύ τώρα.Να σαι καλά εύχομαι απ τη καρδία μου να συνέλθεις γρήγορα με τη βοήθεια τη δικιά σου και του θεουλη να σου ζήσει το μωράκι κ να είσαι πάντα ευτιχισμενη.