Δεν αξίζει να χαλάμε για κανέναν τις όμορφες στιγμές μας!

Η δική μου ιστορια λοιπον ξεκινάει κάπως ετσι:

Τον Σεπτέμβριο του 2009 γνώρισα τον αντρα μου! Ημασταν μαζι δυο χρονια και μετα τον Οκτώβριο του 2011 παντρευτήκαμε, με πολλα παρατράγουδα απο τους δικούς του βεβαια, τους γονεις του οι οποίοι αφου ακούγανε πολυ τα λόγια του κόσμου και χωρις κανένα λόγο, χωρις τιποτα να εχει συμβεί ποτε μεταξυ μας, με διάφορες δικαιολογίες ετσι απλα δεν ηρθαν στο γαμο του παιδιού τους… Αλλα παρ’ ολα αυτα εμεις συνεχιςαμε, καναμε το γαμο εστω και μόνος του εκεινος έχοντας διπλα του τη μια του αδελφη μονο απο τα πεντε παιδια, η οποια μας στήριξε σε ολα και την ευχαριστουμε πολυ!

Κατευθειαν τον επόμενο μηνα κιολας έμεινα εγκυος! Ολο αυτο βεβαια με τους δικούς του μας επηρέασε πολυ και ηταν ζορικα στην αρχη του γαμου και ετσι δεν περασα και την καλυτερη εγκυμοδυνη…. Στεναχώρια πολλη και δυσκολη εγκυμοσυνη, ειχα εμετούς, ζαλάδες και ολα τα σχετικα 9 μηνες… Μαθαμε πως ηταν αγορακι!!!!

Ήρθε ο Αύγουστος λοιπον και περασε μια εβδομάδα απο την ημερομηνια που μου ειχε δωσει ο γιατρός για να γεννήσω, οποτε μου λεει «Θα ερθεις Δευτερα πρωί να σου φέρω πόνους για να γεννήσεις!«

Δεν πρόλαβα ομως γιατι Κυριακη στις 12/08 βράδυ βλεπω λιγο αίμα, ήρθε η ωρα μου… Πηγαμε με τον αντρα μου στο νοσοκομειο (ημουν έτοιμη απο πριν), ο φόβος μου και οι πόνοι ηταν μεγάλοι… Μετα απο πεντε ώρες 13/08 μεσανυχτα έφερα στο κοσμο το γιο μου!! Ακουσα το πιο ομορφο κλάμα που ποτε δεν θα ξεχασω! Ενα μελαχροινο με παααρααα πολλααα μαλλια 3500 κιλα κουκλι!!! Φυσιολογικα, χωρις επισκληριδιο, χωρις τιποτα, καταλαβα τα παντα…

Την ημέρα της Παναγιας βγήκαμε απ’ το νοςοκομειο με το αγγελάκι μας αγκαλια!!! Ηρθαν στη γεννα ολοι και οι δικοι του…

Ολο το διάστημα μεχρι τη βαφτιση είχαμε καβγάδες για το όνομα του παιδιού που εκεινος ήθελε να το δωσει στον πατερα του, αφου μια ζωη, λεει, ηταν ενταξει, ενω εγω δεν ηθελα, γιατι πιστευω πως δεν του άξιζε αφου μας περιφρόνησε και το παιδι του και εμενα και το γαμο μας… Εκεινος ηταν πισω απ’ ολα σε οτι εγινε… Υπηρχε παντα ομως μεταξυ εμενα και του αντρα μου δυνατή αγαπη και δεσιμο και αντοχή και δυναμη!!!Οποτε ειπα αφου ο δικός μου πατέρας μας αφησε οταν ημασταν μικρα, ουτε εκείνου του άξιζε, ας το παρει εκεινος αφου ηταν σειρά του αντρα μου… Ετσι το εχουμε εδω για το πρώτο αγορακι…

Ε λοιπόν, όχι μονο δεν μετάνιωσε γι’ αυτο που έκανε στο γαμο, αλλα παρ’ ολο που πηρε το όνομα του, δεν ήρθαν πάλι ουτε στη βαφτιςη του παιδιού!! Εστειλαν απλα σαν ξένοι το δωρο του παιδιού και εκει τοτε κατάλαβε και ο αντρας μου εστω και αργα…

Την αλλη μερα τους πηγαμε πισω το δωρο και φύγαμε… Απο τοτε δεν μιλουσαμε για αλλα δυο χρονια…

Εν τω μεταξυ ομως οταν το αγορακι μου ηταν 8 μηνών μονο, βλεπω παλι καθυστέρηση αλλα επειδη ποτε δεν ημουν σταθερή στο κύκλο μου, λεω οκ δεν θα ειναι τιποτα, τα συνηθισμενα… Ηταν πανω που σταματησα να θηλάζω. Μου εβαλε και η μανα μου την ιδέα, λεω αποκλείεται να ειναι εγκυμοσυνη, αφου προσέχαμε…. Και ομως κανω τεστ και ηταν θετικό!!! Τρια τεστ εκανα για να σιγουρευτώ!!! Και ετσι τον Ιανουάριο του 2014 με έπιασαν πόνοι και πηγαμε στο νοσοκομειο!!!Παλι με τον ίδιο τροπο, περασαν οι μερες μου, μου ειπε ο γιατρός να παω με προκληση αλλα το προηγούμενο βράδυ με έπιασαν παλι οι δικοι μου πονοι. Πολυ πιο ευκολα, πιο γρηγορα, ναι μεν πονούσα παλι πολυ, φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο, παλι μεσα σε δυο ώρες έφερα το κοριτσακι μου στο κοσμο. Παλι μεσανυχτα!!! Επεισοδιακα, εκει που ειχα διαστολή 7 και μου λεει ο γιατρός «Εχεις ακομα μια ωριτσα μπροστα σου, παω να ετοιμαστω«, ξαφνικα ακανονιστα τελειως, με τον καρδιοτοπογραφο πανω μου ακομα, χωρις εγω να σπρώξω καθολου, η μικρη βγήκε μονη της!

Φώναζα του γιατρού, δεν το πιστευε, απ’ τη μια στιγμη στην αλλη, ετσι ξαφνικα!!! Γεννηθηκε το κοριτσακι μου 3300, ενα κουκλι ξανθό με πρασινα ματια!!! Μετα απο αυτο σηκώθηκα και πηγα στη καρέκλα, χρειαστηκε να με κοιμισουν γιατι στη θεση που πετάχτηκε το μωρο μου ξαφνικα εκλεισαν παλι ολα απο μεσα απότομα….

Αυτο το «κατα λάθος» που λέγαμε λοιπον που δεν το προγραμματίσαμε αλλα ήρθε, άλλαξε τα παντα σε εμας, στο σπίτι μας γενικα!!!! Θεου δωρο σαν το όνομα της: Θεοδωρα οπως της μαμας μου!!! Οι δικοι μου παντα ηταν διπλα μας σε ολα απο την αρχη και τους ευχαριστουμε πολυ γι αυτο!!

Η μικρη μου θήλαζε για εναμιση χρόνο περιπου!

Περιττο να σας πω πως μετα απ’ ολα αυτα, τοση αδικια δεν θελαμε κανεναν από τους αλλους διπλα μας οταν γέννησα…. Αλλα στη βαφτιση της μικρής μας χωρις να τους καλεσω ηρθαν μόνοι τους ακαλεστοι στη βαφτιση… Μετανιωσαν και πιο πολυ η μανα του αντρα μου…

Απο εκει και επειτα μιλαμε, αν και αυτα υπαρχουν παντα μεσα μας, δεν φεύγουν ποτε… Μετα απο τρεις χαμους ομως πολυ δικών μου αγαπημενων προσωπων, προσπαθηςα απλα εστω και τυπικά να συγχωρεσω…. Ειπα, τα παιδια μου μονο με νοιάζει να ειναι καλα πανω απ’ ολα, τιποτα αλλο!!! Περασαμε τοσα πολλα, έγιναν τοσα που απορω πως τα ξεπεράσαμε, πως τα προσπερασαμε και συνεχισαμε!!!! Τωρα ο γιος μας ειναι 5 χρονων και η κορη μας 3,5!! Εχουν εναμιση χρόνο διαφορα μεταξυ τους και μας ζητανε ενα ακομα αδελφάκι!! Και εμεις λεμε πρωτα ο Θεος να το βάλουμε μπροστα σε λιγο… Ισως να ειναι το τελευταίο μας και υπόσχομαι οτι αυτο θα προσπαθησω να το ζήσω με τα καλυτερα συναισθήματα!!!!Σε ολους τους τομείς!! Εγκυμοσυνη, γεννα, βαφτιση και παει λέγοντας! Με ολους μας μαζι ενωμένους τωρα!!! Δεν θα αφηςω κανεναν και τιποτα να μου το χαλάσει!! Γιατι δεν αξίζει για κανεναν και για τιποτα να χαλάνε οι πιο ωραίες στιγμες μας! Ο καθενας μας θα κριθεί αναλογως αργότερα..!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com